جمع بندی «معطی شیء فاقد آن شیء نیست»

[=microsoft sans serif]باسلام
قاعده "معطی الشیء لا یکون فاقدا له"، یکی از قواعد بدیهی فلسفی است که هر کسی با تصور طرفین این قضیه، آنرا تصدیق میکند.
بر اساس این قاعده هر گاه موجودی به موجودی دیگر، یک چیزی را اعطا کرد، خودش باید آنرا به صورت عالی تری داشته باشد.[1] استاد علامه طباطبایی نیز در تبیین این قاعده می فرماید:
معطی شیء که چیز ایجابی ای را به معلولش می بخشد، خودش باید آنرا به صورت کاملتری داشته باشد.[2]
البته باید دقت کرد که این قاعده در مورد چیزهایی صحبت می کند که قابل بخشیدن است نه امور معدوم که انسان به اشتباه به آنها اطلاق چیز و شیئ می کند.

[=microsoft sans serif]

[=microsoft sans serif]

خداوند به موجودات جسم بخشیده ...
آیا خداوند دارای جسم است ؟؟؟

سلام دوست عزیز

کارشناس محترم اینجا جواب شما رو داده

ولی من هنوز قانع نشدم چرا جسم که یک امر عدمی است قابل بخشیدن نیست ؟

موفق باشید

سوالی هم من دارم از کارشناس محترم

فردی ممکن است بخشنده نباشد ولی این صفت را در دیگران ایجاد کند

یا ممکن است فردی از مال دیگران بخشنده باشد ولی از مال خودش نه

البته ممکن است این مثالها درست نباشد و نکته انحرافی دران موجود باشد

و سوال دیگرم هم این است

این قاعده را اثبات بفرمایید ؟

متشکرم

با سلام

منظور از عطا کردن چیه؟
عطا کننده و عطا شونده هر دو وجود دارند یا نه؟
عطا کننده و عطا شونده چه ربطی با هم دارند، در طول هم هستند، در عرض همند و .... ؟
چه چیزی عطا میشه؟

بسته به نوع رابطه معطی و عطا شده، معطی میتواند چیزی را در حد کمالش داشته باشد، مثلاً اگر جسمیت رو صلابت و نفوذ ناپذیری و شکست ناپذیری بگیریم، «خدا» آخر صلابت و نفوذناپذیر و شکست ناپذیری است.

سلام بر شما دوست گرامی

منظور از پست شما رو متوجه نشدم

ایا سوال کردید یا خواستید اشاره به موضوعی بکنید :Gig:

ممنونم می شوم اگر واضح تر صحبت کنید

متشکرم :Gol:

یک مثال میزنم ، البته اگر مثال غلطی نباشد. شخصی ماشینی را تولید میکند با سرعت بسیار بالا. اما خود شخص همچین سرعتی را ندارد.

یک مثال میزنم ، البته اگر مثال غلطی نباشد. شخصی ماشینی را تولید میکند با سرعت بسیار بالا. اما خود شخص همچین سرعتی را ندارد. -------------- علت ها به انواعی تقسیم می شوند. مثل علت معده ، علت موجده و ... آن قاعده ای که بیان فرمودید ، فقط در مورد علت موجده به کار می رود. یعنی علتی که "وجود" شیء و "وجود" صفات شیء را به شیء عطا می کند. در مثالی که زدید ، شخص ، فقط علت معده ماشین است. یعنی حداکثر کاری که می کند ، این است که طبق علمی که دارد ، قطعات مناسب را در وضعیت مناسب و ارتباط مناسب با یکدیگر قرار می دهد تا مجموعه حاصل ، "صلاحیت" دارا شدن "سرعت بالا" را داشته باشد. وقتی یک شی صلاحیت داشتن امری را به دست آورد ، خداوند "وجود" آن امر را به او عطاء می کند. ممکن است سئوال کنید: آیا خداوند که علت موجده سرعت بالا است ، خودش سرعت بالا را دارد؟ جواب: بله دارد. اما نه سرعت مکانی. بلکه "حقیقت سرعت" را که یک امر معقول و مجرد از قیود مادی است دارد. امری که سرعت مکانی یکی از تجلیات و ظهورات آن حقیقت در عالم ماده است. در مورد اینکه خداوند " حقیقت سرعت " را دارد ، به نام مبارک "یا أسرع الحاسبین " توجه نمایید. همچنانکه زیبایی گل هم از ناحیه خداوند است زیرا خداوند "جمیل" است اما زیبایی گل وابسته به شکل و رنگ است ، اما جمیل بودن و زیبایی خداوند رنگ و شکل ندارد بلکه حقیقتی مافوق قیود مادی است. همچنین قدرت خداوند و ... .

با سلام

به نظرم اگر، معطی بتواند فاقد باشد، آنگاه باید بتوان از یک جمله، یک عبارت بی ربط رو نتیجه گرفت
و چون بی ربط است(یعنی فاقد پشتوانه استدلالی لازم است، پس هر بی ربطی را میشه نتیجه گرفت
پس از هر چیزی میشه هر چیزی رو نتیجه گرفت
و این هم به نظرم عقلانی نیست

خدا بی نیاز است....نیاز رو در ما آفریده....ماشاالله فقط خود خدا می دونه خودش چیه....وارد این بحثا نشید بهتره....عقل فقط و فقط یک مخلوق خداست هرچقدر زور بزنید به جایی نمی رسید....انسان تا ابد در حیرت خدا باقی می مونه و هیچ جوابی برای هرچیزی از خدا نخواهد داشت...این اوج عظمت خداست

با سلام

استدلال ربطی به قبل، حین و بعد از اعطا نداره
از یک جمله یک جمله دیگه نتیجه گرفته میشه

دوباره دقت کنید، بنده بحث رو از اشیا بردم سوی مباحث عقلانی،
شما یک عبارت رو مقدمه بگیرید و عبارت دیگری رو نتیجه بگیرید
اگه مقدمه همان معطی باشد، نتیجه همان عطاشده است و اگه به هم ربط نداشته باشند
هر چیزی از هر چیزی نتیجه خواهد شد

بنده صحبت از اشیا نکردم، گفتم به نظرم این یک قانون عقلی است.

خواهش میکنم

این قاعده رو میشه به دو قسم اشیا و غیر اشیا تقسیم کرد

در اشیا که مثال نقض ان زیاد است
مثلا من پول ندارم ولی از پولهای دوستم به دوست دیگرم می دهم

و اما به قول شما مباحث عقلانی یا غیر اشیا

من بخشنده نیستم ولی با تلقین فردی را بخشنده می کنم

پس من فاقد صفت بخشندگی هستم ولی ان صفت را به دیگری اعطا کردم

اثبات این موضوع به این راحتی که گفتین نیست

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

لبیک یا مهدی
و من الله التوفیق

[=Times New Roman]

[="Tahoma"][="Navy"]

با سلام

ما از اول دنبال اثبات همین ادعا بودیم
شما اثباتی ارائه نکردید ؟

[="Tahoma"][="Navy"]

پرسش:
آیا هر فاعلی که به موجودی، چیزی را می دهد، حتما باید خودش آن چیز را داشته باشد.؟

پاسخ:
قاعده "معطی الشیء لا یکون فاقدا له"، یکی از قواعد بدیهی فلسفی است که هر کسی با تصور طرفین این قضیه، آنرا تصدیق می کند.
بر اساس این قاعده هر گاه موجودی به موجودی دیگر، یک چیزی را اعطا کرد، خودش باید آن را به صورت عالی تری داشته باشد.(1)استاد علامه طباطبایی نیز در تبیین این قاعده می فرماید:
معطی شیء که چیز ایجابی ای را به معلولش می بخشد، خودش باید آن را به صورت کامل تری داشته باشد.(1)
البته باید دقت کرد که این قاعده در مورد چیزهایی صحبت می کند که قابل بخشیدن است نه امور معدوم که انسان به اشتباه به آن ها اطلاق چیز و شیئ می کند.
البته این بحث در مورد فاعل های حقیقی است که واقعا چیزی به موجودی عطا می شود نه مثلا در مورد مکانیکی که ماشینی را می سازد. در این مورد در حقیقت چیزی به ماشین داده نمی شود. بلکه صرفا صورت و شکل ظاهری است که این صورت در ذهن سازنده آن وجود دارد ولی غیر از این شکل دهی چیز دیگری به ماشین داده نشده که فاعلش حتما باید آن را داشته باشد.

______________
(1) مجموعه ‏آثار استاد شهيد مطهری، ج‏11، ص: 609(نرم افزار استاد مطهری).
(2) الحكمة المتعالية ( با حاشيه علامه طباطبائى )، ج‏8، ص2(نرم افزار علامه طباطبایی).