چگونگی توجه و حضور ائمه در یک زمان ولی در مکان ها و به افراد مختلف چگونه میباشد؟
تبهای اولیه
چگونگی توجه و حضور ائمه در یک زمان ولی در مکان ها و به افراد مختلف چگونه میباشد؟
چگونگی توجه و حضور ائمه در یک زمان ولی در مکان ها و به افراد مختلف چگونه میباشد؟
با سلام
انسان موجودی محدود است ولی هر قدر که خود را به قرب الهی نزدیک تر کند تجرد وسعه وجودی بیشتری پیدا می کند. امامان علیهم السلام بعنوان بندگان مخلص .وبر گزیده الهی سعه وجودی دارند فلذا در لحظه واحد می توانند بر همه چیز عالم نظارت داشته وحاجت نیازمندان را به اذن الهی برآورده کنند. ما در حدیث داریم که اگر حجت الهی بر روی زمین نباشد زمین اهل خود را فرو می برد. پس این حجت الهی باید عنایتش بر همه جای عالم باشد وقتی زمین به یمن وجود او پابرجاست. یا در تعابیر رسیده از اهل بیت داریم که بوجوده ثبتت الارض والسماء وبیمنه رزق الوری، ثبات زمین در سایه وجود امام معصوم است وبه برکت وجود اوست که موجودات عالم روزی داده می شوند.
لازمه همه اینها این است که هر لحظه عنایت امام بر کل هستی باشد واین بدون احاطه بر همه عالم امکان ندارد. که از آن به سعه وجودی تعبیر هم می شود.
سلام و با اجازه از استاد کریم،
مطلب زیر از استاد طاهر زاده به تکمیل این بحث کمک میکند:
امام يك دُرّ قيمتي در عالم هستی است و براي يافتن اين دُرّ بايد تلاش اساسي بكنيم، همه حقيقت هر انساني در رابطه با امام(عج) محقق ميشود. ارتباط منِ شما با تن شما چگونه است؟ ميگوييد: من با چشمم ميبينم، من با گوشم ميشنوم، پس آن بيننده و شنوندة اصلي «منِ» شما است، چشم و گوش به نور منِ شما، شنوايي و بينايي دارند. اعضاء تن شما، خود شما نيستند، تن شما در موقع خواب، در رختخواب است، ولي خودتان كه همان من شما است، خواب ميبينيد، پس معلوم است كه خودتان غير از تنتان هستيد. ولي تن شما در قبضة من شما است و آن مَنْ همه جاي بدن شما هست، و به جهت تواناييهاي آن مَن است كه شما با چشم ميبينيد و با گوش ميشنويد، دست شما را «مَنِ» شما تكان ميدهد. مَنِ شما همه جاي تن شما هست و اصل و اساس همه شعور و ادراك شما «مَن» شما است نه تن شما، چون همه ادراكات به آن برميگردد. به همین شکل همه انسانيتِ شما به انسان كامل برميگردد و نحوه حضور آن حضرت در عالَم انساني، مثل نحوه حضور «مَن» شما در تن شما است، و همانطور كه چشم و گوش بدون حضور «مَن» كالبد بيجاني بيش نيستند، عدم حضور انسانيت در جان انسانها، در واقع موجب ميشود كه ما كالبدي انساني باشيم، بدون داشتن حقيقت انسانيت، مثل كالبد چشم، بدون نور رؤيت. از طرفي همه حقيقت عالم، جهت انسانيت انسان به وجود آمده است،[1] پس انسان كامل كه حقيقت انسانيت و بنياد انسانيت هر انساني است، اصل عالم و قطب دايرة عالم امكان است، و لذا هر حقيقتي نزد امام زمان(عج)است؛ هركس به اندازهاي كه به امام زمان(عج) نزديك است، از حقيقت بهرهمند است، و گرنه گرفتار وَهم و خيال است. اگر تأمل بفرماييد، موضوع فوقالعاده دقيق و روشني است و لذا تصديق خواهيد كرد كه زيارات ما عبادت است، به واسطة همان توجهي كه بايد به مقام انسان كامل انداخت. اگر كمي آماده باشيم، پس از توجه قلب به آن مقام، حقيقت آن حضرت را به راحتي تصديق ميكنيم و به لطف الهي قلب به رؤيت آن مقام مفتخر ميگردد.
برای تکمیل این اعتقاد مطالعهی کتب لینکهای زیر هم لازم است:
انسان شناسی: http://almizan.lobolmizan.ir/index.php/component/content/article?id=534:1390-06-28-12-13-32&catid=534:1390-06-10-02-28-18 مهدویت: http://almizan.lobolmizan.ir/index.php/component/content/article?id=537:1390-06-28-12-13-32&catid=537:1390-06-10-02-28-18[="Tahoma"][="Navy"]چگونگی توجه و حضور ائمه در یک زمان ولی در مکان ها و به افراد مختلف چگونه میباشد؟
سلام
انسان کامل مظهر اسما حسنای الهی است لذا قدرت آفرینش دارد ( و تخلق من الطین کهئیه الطیر باذنی ) و این قدرت محدودیت ندارد از سوی دیگر او مظهر لا یشغله شان عن شان است
البته این معنا در مرتبه نازلتر در انسانهای عادی هم هست چه اینکه نفس انسان در عین دیدن می شنود و در عین شنیدن غذا را هضم می کند و در عین حال خون را در رگها حرکت می دهد ووو
یا علیم[/]