خواص آیه «امن یجیب»
تبهای اولیه
[h=1]خواص آیه امن یجیب[/h]
خیلی وقتهاشده است که به هنگام دعا و مناجات به آیه أمّن یجیب توسل کردهای تا حاجات خود را از خدا بخواهی. بارها و بارها با سوز و شور این آیه را خوانده و زمزمه کردهای تا بر استجابت دعایت تأکید کرده باشی،
اما چرا این آیه؟!
آیا دلیل خاصی دارد که این آیه را در دعا تکرار میکنیم؟
برای پاسخ به این سۆال باید گفت؛ دعا کردن با آیه أمن یجیب کاری ذوقی و استفادهای لطیف و زیبا از این آیه نورانی است و دستور خاصی در این مورد به شکل معمول در بین ما در منابع اسلامی وارد نشده است.
ختم امن یجیب به این منظور انجام میگیرد که ما خود را مصداق موجودی مضطر و درمانده و خداوند را مجیب و فریادرس و دستگیر مییابیم و این آیه را با توجه به مضمون و محتوای آن به قصد جلب عنایت و امداد خداوند و نجات یافتن از گرفتاری و بلا میخوانیم.
اما چرا این آیه؟! آیا دلیل خاصی دارد که این آیه را در دعا تکرار میکنیم؟ برای پاسخ به این سۆال باید گفت؛ دعا کردن با آیه أمن یجیب کاری ذوقی و استفادهای لطیف و زیبا از این آیه نورانی است و دستور خاصی در این مورد به شکل معمول در بین ما در منابع اسلامی وارد نشده است.خواص آیه امن یجیب
خیلی وقتهاشده است که به هنگام دعا و مناجات به آیه أمّن یجیب توسل کردهای تا حاجات خود را از خدا بخواهی. بارها و بارها با سوز و شور این آیه را خوانده و زمزمه کردهای تا بر استجابت دعایت تأکید کرده باشی،
ختم امن یجیب به این منظور انجام میگیرد که ما خود را مصداق موجودی مضطر و درمانده و خداوند را مجیب و فریادرس و دستگیر مییابیم و این آیه را با توجه به مضمون و محتوای آن به قصد جلب عنایت و امداد خداوند و نجات یافتن از گرفتاری و بلا میخوانیم.
«أَمَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ»
(آيا بتهايى كه معبود شما هستند بهترند) يا كسى كه دعاى مضطرّ را اجابت مى كند و گرفتارى را برطرف مى سازد. (1)
با سلام و درود
در ادامه مطالب شما، چند نکته عرض می شود:
1. اين ختمى كه مرسوم است دوازده هزار مرتبه یا کمتر اين آيه را بخوانند، ما مدركى در اخبار (روایات) پيدا نكرديم. (2)
2. در روایات معصومین علیهم السلام داریم که این آیه شریفه، در باره حضرت مهدی علیه السلام است. (3)
3. این تعابیر روایات، از باب بیان مصداق اتم و اکمل است، و الا آيه شریفه در باره عموم مضطرين است و مفهوم گسترده ای دارد. (4)
4. از نظر لغوی، مضطر به معناى درمانده و ناچار است. (5)
5. آیه شریفه سبک و سیاق دعایی ندارد، از این جهت معصومین علیهم السلام وقتی که از این آیه اراده دعا می کردند این گونه قرائت می فرمودند:
"یَا مَنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء َ ارْحَمْنِی وَ اکْشِفْ مَا بِی مِنْ غَمٍّ وَ کَرْبٍ وَ وَجَعٍ وَ دَاء"
ای کسى که دعاى مضطر را اجابت مى کند و گرفتارى را برطرف مى سازد، به من رحم فرما و هرگونه ناراحتی، اندوه، درد و رنج را از من برطرف ساز. (6)
6. قرآن شفا دهنده است: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ»؛ و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى كنيم. (7)
لذا استفاده از آیات قرآن برای شفای از بیماریها و یا رفع گرفتاریها و ... هیچ منعی ندارد.
7. برخی از بزرگان فرموده اند: خوب است انسان هنگامی که با سختی ها و مشکلات روبرو شد این آیه شریفه را بخواند. (8)
بنابر این:
در روایات معصومین علیهم السلام، روایتی در باره ختم و یا شیوه ختم این آیه، نداریم؛ در عین حالی که تمسک به آیات قرآن برای رفع گرفتاری و مشکلات و یا شفای بیماری و ... نیز هیچ منعی ندارد و قرآن کریم برای مؤمنان به آن، شفا دهنده و شفابخش است.
_________________
(1) نمل، 62.
(2) أطيب البيان في تفسير القرآن، ج 10، ص 168.
(3) تفسير قمی، ج 2، ص 129.
(4) ترجمه المیزان، ج 15، ص 560.
(5) قاموس قرآن، ج 4، ص 177.
(6) بحارالانوار، ج 92، باب 87، ص 103.
(7) اسراء، 82.
(8) المراقبات، ص 261.