از مداحی بدم میاد!

سلام
چند وقتیه از مداحی متنفر شدم در صورتی که تا چند ماه پیش یعنی تقریبا قبل از محرم و صفر از مداحی خوشم میومد.
دلیلشم میدونم چیه.
مداحان
یکی از دوستام که بغل دستیمم هست علاقه ی شدیدی داره به مداحی.
به قدری به هم نزدیک هستیم که برخلاف سایر دوستان مدرسه ای تو تابستون هم مدام از هم خبر داشتیم.
امسال چهارمین سال دوستی ماست.
سال اول راهنمایی بودم که باهاش دوست شدم و همکلاسی بودیم.
سال دوم هم همکلاسی بودیم.
اما سال سوم از هم جدا شدیم.
من رفتم یه کلاس نسبتا آروم و اون افتاد تو کلاسی که از ما شلوغ تر بودن.
بغل دستیاشو میشناختم.
آدمای نماز خونی بودن.
اما ظاهرا فقط نمازخون.
دستورات احکام رو بلد بودن و اجرا میکردن.
اما یه بخشیش رو نه.
میدونید که نوجوونیه و گناهان کبیره.
فکر نمیکنم لازم باشه اسم ببرم.
البته اینکه اونا به گناهان کبیره اصرار داشتن و دارند یه حدسه که احتمالش خیلی خیلی بالاست.
به هرحال خدا رو شکر میکنم که رفیقم ای قدر مرد بود که دچار نشه.
اما روحیاتشون روش اثر گذاشت.
خودش بچه ی شوخی بود و از خنده خوشش میومد اما با پیوستن به جمع اونا محتوای شوخی هاش فرق کرد.
البته تاکید میکنم خودش این قدر مرد بود که دچار نشد.
امسال هم که اول دبیرستانیم دوباره با هم همکلاسی شدیم و بغل دستی.
اما من امسال متوجه شدم که روحیاتش چه قدر فرق کرده.
با مطربها میچرخه، به بهانه ی تقویت زبان فیلم های صحنه دار نگاه میکنه، فحش های انگلیسی یاد میگیره، میاد به بقیه یاد میده، درباره ی کاربردشون بحث میکنه و ...
اما محرم و صفر که میشه شروع میکنه مداحی کردن.
کافیه بین درسا یه وقت استراحت بدن، شروع میکنه به مخ خوردن.
فقط هم ده روز اول نبود.
مداحی جدید میومد دستش تا آخرای صفر همین جور میخوند.
منو بیچاره کرد.
بعد از محرم و صفر هم که یه کم شاد شد از عمد مداحی هایی میخوند که بچه ها برداشت بد میکردن.
یه بیتش یادمه.
از خانوم رقیه معذرت میخوام.
می گفت:
دوسش دارم یه عالمه دختر پادشاهمه
و بقیش یادم نیست.
خودتون حدس بزنینی برداشت بچه ها چی بود.
الآن که دیگه از محرم و صفر گذشته آتیشش خاموش شده.
دیگه رفته تو فاز فحش.
تا اینجاش یه طرف از اینجا به بعدش یه طرف.
بد تر از همه اینکه بغل دستیم سیده.
فحش میداد.
منم یا نیگاش میکردم یا یه چیزی بهش میگفتم اما دیدم اثر نکرد.
تا این که یه بار یه سیلی خیلی آروم بهش زدم.
شب عذاب وجدان گرفته بودم.
از خانوم فاطمه زهرا خجالت میکشیدم.
اما خودمو توجیه کردم که یه جور نهی از منکر بود.
فرداش دیدم این میزنه روی میز بقیه شعرهای خیلی خیلی خیلی بد میخونن
رفتم آروم تر از دفعه پیش زدم پس کلش.
این بار عذاب وجدان کمتری گرفتم.
خودمو توجیه کردم که نهی از منکره.
تا این که فهمیدم نهی از منکر فیزیکی اجازه ی حاکم شرع رو میخواد.

نمیدونم چی کار کنم.
با این کاراش وجهه ی مذهبی خودشو خراب کرده.
منم از مداحی و آهنگ حزب اللهی و انقلابی زده کرده.
به حدی رسیده که وقتی آهنگ حزب اللهی و مداحی و انقلابی گوش میدم یه حس خیلی بدی بهم دست میده.
دیگه از مداحی بدم میاد.

این وضعو دوست ندارم.

هنوزم نمیدونم اینکه زدمش کار اشتباهی بوده یا اینکه حکم نهی از منکر رو اشتباه فهمیدم.
از همه بدتر از مادرش خجالت می کشم.

یه شکاف خیلی عمیق بین من و اون ایجاد شده.
خیلی خیلی عمیق.
می ترسم آخرش این دوستی ....
یه بار منو از بدبختی نجات داد.
اما وقتی اون گیر کرده بود نتونستم کاری براش انجام بدم.
این واخر دوباره نصفه و نیمه گیر افتادم اما اون هیچ کاری نکرد.
نمیدونم ترسیده بود یا چیز دیگه ای بود.

من تا حالا با دو نفر این جوری صمیمی دوست شده بودم.
یکیشون منتقل شد شهرستان.
البته الآن کمابیش ازش خبر دارم اما فقط از پشت تلفن.
دومی هم که اینطوریه وضعش.
نمیدونم چی کار کنم.

مطمئنم قطع رابطه هم برای من بده و هم برای اون.

ببخشید زیاد حرف زدم.
اما خیلی وقت بود اینطوری درد دل نکرده بودم.
لطفا کمکم کنیمد.

ازتون ممنونم. مطمئنم پیشنهاداتتون به دردم میخوره و میتونه تا حدی مشکل رو حل کنه.
اما یه بخشی از سوالم موند.
اولا چطوری این معنویت زدگی رو که نمی دونم مقصرش ایشونه یا نه برطرف کنم.
. ثانیا حکم نهی از منکر عملی مثل همون زدن چیه؟ و آیا اجازه ی حاکم شرع میخواد؟

سلام
نمی دونم دلیلش چیه.
شب خوابیدم. صبح بلند شدم دیدم حال خوندن دعای عهد ندارم.
چند روز بعد دیدم قرآن هم نمی تونم بخونم.
نمی دونم دلیلش چیه.
البته یه احتمالاتی میدم.
لطفا یه راه حل عمومی ارایه بدین.
ممنون میشم.

الآن که دیگه از محرم و صفر گذشته آتیشش خاموش شده.
دیگه رفته تو فاز فحش.

میدونه که من با کاراش مخالفم اما نمی دونم به خاطر لجبازیه یا چیز دیگه که از عمد این کارها رو می کنه.