جمع بندی رحمت خدا و بخشش آدم و حوا

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رحمت خدا و بخشش آدم و حوا

سلام به همگی.
خداوند بخشنده ومهربان است. خداوند منان ارحم الراحمین است. پس چرا گناه آدم وحوارانبخشید؟
مرسی مرسی مرسی

با نام الله


کارشناس بحث: استاد صدیق

[=microsoft sans serif]

complexcoding;472674 نوشت:
خداوند بخشنده ومهربان است. خداوند منان ارحم الراحمین است. پس چرا گناه آدم وحوارانبخشید؟

باسلام و تشکر
خداوند متعال در قران کریم خود را ارحم الراحمین معرفی کرده است و فرموده اگر بندگان توبه کننده و درخواست بخشش نمایند، انها را می بخشد.
«وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمين»[1][=microsoft sans serif]
بر همین اساس، توبه حضرت ادم را نیز قبول کرد.« فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ»[2]
اما باید توجه کرد که گناهانی که انسان انجام میدهد، یک اثر تکلیفی دارد که نتیجه آن مجازات الهی است.
و یک اثر وضعی دارد. این اثر وضعی مسئله ای قراردادی نیست بلکه واقعی است و در جهان روی میدهد.
مثلا کسی که انگشت خود را در چشم انسانی فرو میکند، خب چشم او کور میشود.
حال ممکن است شخصی که اسیب دیده، او را ببخشد و به واسطه همین بخشش دیگر اورا مجازات نکنند ولی کور شدنش با این بخشیدن خوب نمیشود بلکه او دیگر کور شده است.
در مسئله گناه نیز دقیقا همین وضعیت جاری است.
وقتی انسان توبه میکند، خداوند او را می بخشد؛ یعنی او را عذاب نمیکند.
ولی این گناه آثاری دیگر غیر از عذاب و مجازات اخروی و آثار دنیوی نیز دارد که آنها جدا شدنی از این عملکرد انسان نیست.
مثلا کسی که به دیگری تهمت میزند، خب با توبه کردن صحیح آمرزیده میشود، ولی اثر این تهمتش باقی است. خواه این اثر کینه و ناراحتی کسی باشد که به او تهمت زده است، خواه بی ابرویی ان شخص باشد خواه اثر وضعی دنیای که باعث میشود دیگری نیز ابروی خود او را ببرد.
در مسئله ترک اولایی که حضرت ادم نمود، اثر تکلیفی عمل ایشان با توبه ای که نمود برطرف شد و به همین جهت خداوند او را بخشید و به ان مقامی که نزد خدا داشت بازگشت ولی اثر وضعی این عمل این بود که از بهشت خارج میشود و این اثر با توبه از بین نمیرود و نتیجه قطعی عمل ایشان بوده است همانند کور شدن که اثر وضعی اسیب زدن به چشم یک انسان است.
به همین جهت خداوند نتیجه نزدیک شدن به ان درخت را نیز به انان گوشزد کرده بود ولی انان به واسطه فریب شیطان وقسم شیطان انرا فراموش کردند و به همین جهت از بهشتی که در ان بودند اخراج شدند.
« وَ قُلْنا يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلا مِنْها رَغَداً حَيْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمينَ . فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حينٍ »[3]

[=microsoft sans serif]


[/HR][1][=microsoft sans serif] . بقره(12): 92
[=microsoft sans serif][2] . بقره(2): 37

[=microsoft sans serif][3] بقره(2):35و36

[="Tahoma"][="Navy"]

complexcoding;472674 نوشت:
سلام به همگی.
خداوند بخشنده ومهربان است. خداوند منان ارحم الراحمین است. پس چرا گناه آدم وحوارانبخشید؟
مرسی مرسی مرسی

سلام
خدای متعال توبه آدم و حوا را پذیرفت
اما باید بدانیم که خدای ارحم الراحمین خدای متکبر منتقم قهار هم هست لذا نمی توان فقط بر اساس یک وصف از اوصاف او درباره فعلش حکم کرد
آنچه که تعیین کننده قرار گرفتن ما در تحت یکی از اوصاف خدای تعالی است فعل و نیت ماست
یا علیم[/]

دوستان آدم اشتباه کرد فرزندان او چرا وارد دنیا شدند و از بهشت اخراج شدند؟

[="Tahoma"][="Navy"]

complexcoding;473613 نوشت:
دوستان آدم اشتباه کرد فرزندان او چرا وارد دنیا شدند و از بهشت اخراج شدند؟

سلام
فرزند شخص استمرار وجود خود اوست لذا طبیعی است که فرزندان آدم ع در جایی باشند که او بدان هبوط کرد
فراموش نکنیم که آدم ع خلیفه خدا بر روی زمین بوده است نه خلیفه خدا در بهشت
یا علیم[/]

complexcoding;473613 نوشت:
دوستان آدم اشتباه کرد فرزندان او چرا وارد دنیا شدند و از بهشت اخراج شدند؟
اشكال ما اينه كه دنيا رو با جهنم اشتباه گرفتيم كه هر كس درونه دنيا شده مرتكب يه گناه بزرگ شده يعني ما هم مرتكب گناه شديم كه الان اينجاييم؟ آدم وهوا چون در بهشت وتو ناز ونعمت بودن مجازاتش دور شدن از بهشت بود فرزندان آدم نيز كه از ابتدا در اين دنيا بودن مجازات گناهشون بشكل ديگست

البته بعضی روایات گفته اندکه بهشت آدم وهوابهشت برین نبوده چون ازبهشت هبوط نداریم وآنهادربهشتی زمینی بوده اند

درهرحال آنهابایداثروضعی عمل خودرامی دیدند

البته ماهم برای امتحان داین دنیاهستیم

مابایدموردامتحان قرارگیریم تابهشتی وجهنمی بودن مامشخص شود.

نه اینکه بدون هیچ امتحانی واردبهشت شویم.

البته توبه آدم وهواهم پذیرفته شدولی دردنیاباقی ماندندبه علت اثروضعی عملشان.

با عرض سلام

پیش از آفرینش حضرت آدم وحوا کسی از افراد بشر نبوده تا ایشان راه و رسم زندگی و ادامه حیات را از او یاد بگیرند، بنابراین لازم بوده مانند طفلی که به سود و ضرر خود واقف نیست در شرایطی مناسب پرورش یابند.
یکی از مسائلی که ایشان در آن بهشت (که مفسرین بنابر شواهد قرآنی آن را دنیوی میدانند) یاد گرفتند، همین بوده که بدانند باید به حرف پروردگارشان اعتماد کنند و اینکه فریب شیطان را نخورند.

بعضی از مفسرین آن را بهشت برزخی دانسته اند. اگر چنین باشد به نظر من احتمالا خوردن همین میوه ی دنیوی تحولی در جسم ایشان ایجاد کرده است. آنچنان که وقتی هبوط کردند از نظر مسافت هم از هم دور شده بودند

از همه توصیف ممنونم
ادم ۴۰ روز ۴۰ شب گریه کرد معذرت و توبه کرد و جبرییل کلماتی برای او اورد در ان کلمات امروزه وجود دارد همه جای استفاده میکند

الله
محمد (ص)
علی (ع)
فاطمه (س)
حسن (ع)
حسین (ع)

وقتی به اخرش خوند دلش شکست و به جبرییل گفت چرا وقتی به کلمه حسین (ع) میرسم میخونم دلم میشکندو جبرییل امین گفت بلکه بر او مصیبت خواهد شد

[="Times New Roman"][="Black"]

complexcoding;473613 نوشت:
دوستان آدم اشتباه کرد فرزندان او چرا وارد دنیا شدند و از بهشت اخراج شدند؟

با عرض سلام و ادب

چون سوال دیگری مرتبط با بحث پرسیده شده تاپیک موقتا بسته در اختیار مدیریت ارجاع و استاد محترم جهت پاسخگوئی قرار میگیرد.

یاحق[/]

[=microsoft sans serif]

complexcoding;473613 نوشت:
دوستان آدم اشتباه کرد فرزندان او چرا وارد دنیا شدند و از بهشت اخراج شدند؟

باسلام
در مورد جریان بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن قرار داشتند نظرات متفاوتی بیان شده است.
برخی معتقدند که این بهشت، بهشت موعود نیست بلکه قسمتی از همین دنیای ماست. دلیل انان نیز این است که برطبق ایات شریفه قران کریم، اخراج از بهشت معنا ندارد و از سوی دیگر بهشت نتیجه اعمال ماست و ادم و حوا که کاری را انجام نداده بودند تا بخواهند در اثر ان در بهشت قرار بگیرند. بعلاوه در بهشت غصه و محرومیت و تکلیفی وجود ندارد و هرچه اراده کنند در اختیار انان است و شواهد و قرائن دیگری که نشان از صحت این نظر دارد.
بهشت جاودانی است واخراج از ان معنا ندارد: «ان الذين آمنوا وعملوا الصالحات واخبتوا الي ربهم اوليك اصحاب الجنه هم فيها خالدون[=microsoft sans serif]»(سوره هود، ایه23)
بهشت نتیجه اعمال ماست: «وتلك الجنه التي اورثتموها بما كنتم تعملون[=microsoft sans serif]»(سوره زخرف، ایه72)
محدودیت و ممنوعیتی در بهشت نیست:«يطاف عليهم بصحاف من ذهب واكواب وفيها ما تشتهيه الانفس وتلذ الاعين وانتم فيها خالدون[=microsoft sans serif]»(سوره زخرف، ایه71)
غصه و رنجی در بهشت نیست:«ادخلوا الجنه لا خوف عليكم ولا انتم تحزنون[=microsoft sans serif]»(سوره اعراف، ایه49)
با قطع نظر از اینکه آن بهشت، چه بهشتی بوده است، مسئله اصلی این است که تقدیر الهی بر این است که ما انسانها به دنیا بیاییم، کار وتلاش کنیم، در دوراهی ها قرار بگیریم و با انتخاب خود به کمال یا نقصان خود کمک کنیم و بعد از چند سال به آن دنیا برویم و نتیجه اعمال خود را در آنجا ببینیم. قرار بر این نبوده که فقط یک حضرت آدم و حوا باشند و دیگر مخلوقی به دنیا نیاید و اگر بنا بر این بوده، وجود انسانها در روی زمین بخشی از اراده وبرنامه الهی بوده است.
و حضرت آدم ع در این برنامه، نقش مختص به خود را انجام داد و این کار را با اختیار خودش انجام دادو هیچ کسی نیز او را مجبور نکرد.

پرسش:
خداوند بخشنده و مهربان است. خداوند منان ارحم الراحمین است. پس چرا گناه آدم وحوا را نبخشید و آنان را از بهشت بیرون کرد.؟

پاسخ:
خداوند متعال در قران کریم خود را ارحم الراحمین معرفی کرده است و فرموده اگر بندگان توبه کننده و درخواست بخشش نمایند، آن ها را می بخشد.«وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمين»(1)
بر همین اساس، توبه حضرت آدم را نیز قبول کرد.« فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ»
(2)
اما باید توجه کرد که گناهانی که انسان انجام می دهد، یک اثر تکلیفی دارد که نتیجه آن مجازات الهی است.
و یک اثر وضعی دارد. این اثر وضعی مسئله ای قرار دادی نیست بلکه واقعی است و در جهان روی می دهد.
مثلا کسی که انگشت خود را در چشم انسانی فرو می کند، چشم او کور می شود.
حال ممکن است شخصی که آسیب دیده، او را ببخشد و به واسطه همین بخشش دیگر او را مجازات نکنند ولی کور شدنش با این بخشیدن خوب نمی شود بلکه او دیگر کور شده است.

در مسئله گناه نیز دقیقا همین وضعیت جاری است.
وقتی انسان توبه می کند، خداوند او را می بخشد؛ یعنی او را عذاب نمی کند.
ولی این گناه آثاری دیگر غیر از عذاب و مجازات اخروی و آثار دنیوی نیز دارد که آن ها جدا شدنی از این عملکرد انسان نیست.
مثلا کسی که به دیگری تهمت می زند، با توبه کردن صحیح آمرزیده می شود، ولی اثر این تهمتش باقی است. خواه این اثر کینه و ناراحتی کسی باشد که به او تهمت زده است، خواه بی آبرویی آن شخص باشد، خواه اثر وضعی دنیایی که باعث می شود دیگری نیز آبروی خود او را ببرد.
در مسئله ترک اولایی که حضرت آدم نمود، اثر تکلیفی عمل ایشان با توبه ای که نمود برطرف شد و به همین جهت خداوند او را بخشید و به آن مقامی که نزد خدا داشت بازگشت ولی اثر وضعی این عمل این بود که از بهشت خارج می شود و این اثر با توبه از بین نمی رود و نتیجه قطعی عمل ایشان بوده است همانند کور شدن که اثر وضعی آسیب زدن به چشم یک انسان است.
به همین جهت خداوند نتیجه نزدیک شدن به آن درخت را نیز به آنان گوشزد کرده بود ولی آنان به واسطه فریب شیطان و قسم شیطان آن را فراموش کردند و به همین جهت از بهشتی که در آن بودند اخراج شدند.
« وَ قُلْنا يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلا مِنْها رَغَداً حَيْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمينَ . فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حينٍ»(3)

در مورد بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن قرار داشتند نظرات متفاوتی بیان شده است.(4)
برخی معتقدند که این بهشت، بهشت موعود نیست بلکه قسمتی از همین دنیای ماست. دلیل این است که بر طبق آیات شریفه قران کریم، اخراج از بهشت معنا ندارد و از سوی دیگر بهشت نتیجه اعمال ماست و ادم و حوا که کاری را انجام نداده بودند تا بخواهند در اثر آن در بهشت قرار بگیرند. به علاوه در بهشت غصه و محرومیت و تکلیفی وجود ندارد و هر چه اراده کنند در اختیار آنان است و شواهد و قرائن دیگری که نشان از صحت این نظر دارد.
بهشت جاودانی است و اخراج از آن معنا ندارد: «ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات و اخبتوا الي ربهم اولئك اصحاب الجنه هم فيها خالدون»
(5)
بهشت نتیجه اعمال ماست: «وتلك الجنه التي اورثتموها بما كنتم تعملون»
(6)
محدودیت و ممنوعیتی در بهشت نیست: «يطاف عليهم بصحاف من ذهب و اكواب و فيها ما تشتهيه الانفس و تلذّ الاعين و انتم فيها خالدون»
(7)
غصه و رنجی در بهشت نیست: «ادخلوا الجنه لا خوف عليكم و لا انتم تحزنون»
(8)

با قطع نظر از این که آن بهشت، چه بهشتی بوده است، مسئله اصلی این است که تقدیر الهی بر این است که ما انسان ها به دنیا بیاییم، کار و تلاش کنیم، در دو راهی ها قرار بگیریم و با انتخاب خود به کمال یا نقصان خود کمک کنیم و بعد از چند سال به آن دنیا برویم و نتیجه اعمال خود را در آن جا ببینیم. قرار بر این نبوده که فقط یک حضرت آدم و حوا باشند و دیگر مخلوقی به دنیا نیاید و اگر بنا بر این بوده، وجود انسان ها در روی زمین بخشی از اراده و برنامه الهی بوده است.
و حضرت آدم (علیه السلام) در این برنامه، نقش مختص به خود را انجام داد و این کار را با اختیار خودش انجام داد و هیچ کسی نیز او را مجبور نکرد.

ـــــــــــــــــــــــــ
(1) بقره/ 92.
(2) بقره/ 37.
(3) بقره/ 35 و 36.
(4) مفاتیح الغیب، ج 3، ص452 و تفسیر نمونه، ج1، ص185 (نرم افزار جامع التفاسیر).
(5) هود/ 23.
(6) زخرف/ 72.
(7) زخرف/ 71.
(8) اعراف/ 49.

موضوع قفل شده است