جمع بندی چرا صدای زن حرامه ؟ ما که گوش کردیم و می کنیم و هیچی نمی شه؟!
تب‌های اولیه
باعرض سلام
امروز و در کل چندین دفعه پیش اومده که من در تاکسی نشستم طرف همین که نشستیم ضبط رو زیاد کرده زنه داره می خونه . بعد به طرف می گیم آقا خاموش کن حرامه . طرف شروع می کنه که چرا بابا ما گوش می دیم و هر چی جای خودش رو داره و .... . در این موارد دونفر بودن که اومدن ضبط رو خاموش کردن و گفتند بیا حرف بزنیم . از من می پرسیدند که چرا این کار حرامه یکی شون شماره آهنگ رو عوض کرد گفت می بینی اینه ها من مذهبی این مداحیه راست می گفت مداحی ام داشت از من دلیل می خواست که چرا حرامه و این حرف ها .
اما سوال بنده از کارشناسان مربوطه این هستش که در نظر بگیرید ، برای یک فرد بسیار (با عرض معذرت ) به اصطلاح دبه ! قصد توجیه کردن این موضوع را دارید . تمام دلایل موجود و در جواب شبهات این چنینی را بفرمایید تا بنده و سایر دوستان یاد گرفته و در مواقع لازم، این چنینی استفاده نماییم.
[=arial]سوال:
چرا صدای زن حرامه ؟ ما که گوش کردیم و می کنیم و هیچی نمی شه؟! کسانی که باعباراتی شبیه این قصد توجیه کردن گوش دادن به آواز زن وموسیقی حرام را دارند. چگونه میتوان قانع کرد تا این کار حرام را ترک کنند؟
پاسخ :
باسلام وتشکر از سوال خوب شما . جواب در دو محور بیان می شود
الف_ در ابتدا باید گفت : گناه بودن موسیقی و غنا که آهنگ زن از مصادیق بارز آن است، از طریق شرع بیان شده ، چه بسا نتوان براي همه دستورات شرعي به دنبال توجيه عقلي بود و به نتيجه كامل رسيد ؛ هر چند مي توان به برخي حكمت ها و نكات كلي دست يافت .
در نگاه شرعی اگر موسیقی از شکل موسیقی مطرب و غنا باشد، حرام است.قطعاً بر روحیه انسان و معنویات او اثر مخرب غیر قابل جبران دارد. تفاوتی در زبان و آهنگ و خواننده نیست. در بعضی روایات لهو بر غنا تطبیق داده شده است. این امر اشاره به این حقیقت است که غنا انسان را چنان مست شهوات می‌کند که از یاد خدا غافل می‌سازد.(1)چه زیانی بالاتر از این که انسان زندگی واقعی و حقیقی خود را که باید در پرتو خدا پرستی و توجه به معنویات به دست آید، در سایه شوم چنین سرگرمی‌های زیان‌باری از دست دهد؟ امام صادق(ع) به کسی که شب را به شنیدن آواز و موسیقی گذرانده بود فرمود: " وای بر تو، آیا نمی‌ترسی در این حال مرگ به سراغت آید؟! این مجلسی است که خداوند به اهلش نظر نمی‌افکند ".(2)
حکمت و فلسفه حرمت گوش دادن به صدای مهیج زنان آوازه خوان و مفسده بر انگیز بودن آن بر کسی مخفی نیست .
با گوش دادن به خواننده زن اثر تحریک پذیری جوانان و مردان بیش تر است. به خاطر مفاسدی که به دنبال دارد ، در اسلام تحریم شده ؛ ملاک در حرمت فقط موسیقى لفظى (متن خوانده شده) نیست ، بلکه آهنگ بیان کلمات نیز مهم است . اگر قرآن را به شکل غنا و طرب انگیز بخوانند، حرام است . چون صداى مردان با زنان تفاوت دارد. صداى مردان به طور مشخص از صداى زنان بم تر است. صداى زنان مهیج است. (3) اگر چه شخص به دلیل زیاد گوش دادن یا ارتباط زیاد با زنان یا هر دلیل دیگر ، تحریک پذیری از غنای زنان نداشته باشد، اما در احکام عرف مردم مد نظر قرار می گیرند ، نه شخص خاص.
در موسیقی و آواز صدای زن در حالت عادی مانند سخن گفتن نیست ، بلکه حالت ریتم غنایی دارد که نمی تواند برای عموم مردم (نه فرد خاص) مهیج نباشد.
قرآن کریم، به زن توصیه مى کند که جدى و خشک و معمولى سخن نگویند . با تعابیر تحریک آمیز که گاه کشش خاصى دارد، صحبت نکنند، مبادا افراد منحرف ، به فکر شهوت بیفتند:
فلا تخضعن بالقول فیطمع الذى فى قلبه مرض و قلن قولا معروفا ؛
پس به ناز سخن مگویید تا آن که در دلش بیمارى است ،طمع ورزد، و گفتارى شایسته گویید.(4)
از این آیه پیداست اسلام در مسایل مربوط به عفت عمومى سختگیر و موشکاف است .
محدودیت هایى که در این باب هست ، براى حفظ سلامتی روحى و معنوى زن است که مستلزم سلامت مرد و در نتیجه سلامت همه جامعه مى باشد . مراعات نکردن این حدود، نه تنها سلامت معنوى زن ،بلکه سلامت معنوى همه جامعه را تهدید مى کند.
به همین جهت، هیچ صاحب نظر و متفکرى که خود را مسؤول مى داند، نباید بدون تأمل و دقت از کنار این مسأله به سادگى بگذرد و با دلایل توجیهى، تکلیف «نفس» یا «روح» انسانى را با پدیده موسیقى یکسره نماید .حتى بر فرض، اگر معلومات و تحقیقات ما درباره موسیقى به حدى رسید که اثبات کردیم موسیقى بر دو نوع مشروع و غیرمشروع (لهوى) تقسیم مى گردد، باز باید در مرز این دو نوع احتیاط کنیم، زیرا جاذبیت موسیقى- به ویژه همراه با صداى زن- موجب تعدى و تجاوز از مرز به داخل منطقه ممنوع مى باشد.(5)
ب_ گفتنی است مطلق شنیدن صدای زن نامحرم ، گناه نیست و زن هم صدای خود را به گوش مرد نامحرم برساند ،گناه نیست. آنچه گناه است لذت دهی و لذت گیری زن و مرد نامحرم است.
لذا فرمود : پس به گونه اى هوس انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد!(6)
آنچه حرام است سخن گفتن با ناز و کرشمه و فتنه گری و گوش دادن برای لذت و خوش و بش کردن و گل گفتن و گل شنیدن است. اما سخن گفتن متین و منطقی و با حفظ حرمت ها و شنیدن چنین سخنانی بدون قصد لذت ، هیچ منعی ندارد و حرام و گناه نمی باشد.
اگر مردی برای لذت بردن ، با زنی نامحرم سخن بگوید و زن هم برای لذت گیری و لذت دهی ، با او صحبت کند، این گناه و حرام است:
ومن فاكه امرأة لا يملكها حبس بكل كلمة كلمها في الدنيا ألف عام في النار والمرأة إذا طاوعت الرجل فالتزمها حراما أو قبلها أو باشرها حراما أو فاكهها و أصاب منها فاحشة فعليها من الوزر ما على الرجل(7)
و هر کس با زنی که محرم او نیست، به لذت و شیرینی سخن بگوید، به ازای هر کلمه هزار سال در جهنم خواهد بود و همچنین هر زنی که به اختیار به مرد اجازه دهد او را ببوسد یا بدنش را لمس کند یا به لذت با او سخن بگوید و در پی این اجازه دادن و پذیرش به گناهی بیفتد، گناه او هم مانند گناه مرد است.
پىنوشت ها :
1. ناصر مکارم و دیگران ، تفسیر نمونه، ج17، ص25،نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران، بی تا.
2. میرزا حسین نوری ، مستدرک‌الوسائل ، ج2، ص457. چاپ‌قدیم، بی تا.
3. حسینى، فصلنامه کتاب نقد، ش 17، ص 861، نشر موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر ،تهران.
4. احزاب (33) آیه 32.
5. محمد تقی جعفرى، موسیقى از دیدگاه فلسفى و روانى ،ص 151، انتشارات تهذیب تهران، 1380، ش.
6. احزاب (33) آیه 32.
7. صدوق ، ثواب الأعمال ، دوم، قم، الشریف الرضی، 1368 ش ، ص 283 - 284.
