اتم های اورانیوم
تبهای اولیه
هسته اتم اورانیم، دارای 92 الکترون می باشد که با سرعتی متجاوز از 200 هزار کیلومتر در ثانیه بگرد پروتون یعنی هسته مرکزی می گردد. آیا نود الکترون در هر یک از اتمهای اورانیوم با این سرعت عجیب درین مدار بسیار کوچک، در سالیان دراز، بگردش خود ادامه بدهند و مدار آنها بقدری منظم باشد که یکبار هم الکترونها با هم تصادف نکنند یا مدار خود را تغییر ندهند، یا در سرعت حرکت آنها کاهشی رخ ندهد، می تواند معلول تصادف باشد؟ هرگز. عقل سالم باور نمی کند. چون وجود میلیونها احتمال برخلاف تصادف را باطل می کند. آیا طبیعت می تواند پدید آورنده اتمها باشد؟ نه زیرا طبیعت نمی تواند عدد الکترونها را بداند، سرعت حرکت آنها را بداند، الکترونها را از پروتون تمیز دهد، زمان حرکت الکترونها را بداند، مدار الکترونها را بشناسد، به جذب و دفع میان آنها پی ببرد. پس چگونه می تواند پدید آورنده آنها باشد. جز او دیگری نمی تواند اتم و اتم اورانیوم را پدید آورد.
اورانیوم یکی از اصلیترین منابع گرمایشی در مرکز زمین است و بیش از ۴۰ سال است که بشر برای تولید انرژی از آن استفاده میکند.
دانشمندان معتقد هستند که اورانیوم بیش از ۶/۶ بیلیون سال پیش در اثر انفجار یک ستاره بزرگ بوجود آمده و در منظومه خورشیدی پراکنده شدهاست.
اورانیوم یکی از سنگینترین (به بیان دقیقتر چگالترین) 18,97 g/cm³ عنصری است که در طبیعت یافت میشود (هیدروژن سبکترین عنصر طبیعت است Platin 21,45 g/cm³ .)
اورانیوم خالص حدود ۱۸/۷ بار از آب چگالتر است و همانند بسیاری از دیگر مواد پرتوزا در طبیعت بصورت ایزوتوپ یافت میشود.
اورانیوم شانزده ایزوتوپ دارد. حدود ۹۹/۳ درصد از اورانیومی که در طبیعت یافت میشود ایزوتوپ ۲۳۸ (U-۲۳۸) است و حدود ۰/۷ درصد ایزوتوپ ۲۳۵ (U-۲۳۵). دیگر ایزوتوپهای اورانیم بسیار نادر هستند.
در این میان ایزوتوپ ۲۳۵ برای بدست آوردن انرژی از نوع ۲۳۸ آن بسیار مهمتر است چرا که U-۲۳۵ (با فراوانی تنها ۰/۷ درصد) آمادگی آن را دارد که در شرایط خاص شکافته شود و مقادیر زیادی انرژی آزاد کند. به این ایزوتوپ «اورانیوم شکافتنی» (Fissil Uranium) هم گفته میشود و برای شکافت هستهای استفاده میشود.
اورانیوم نیز همانند دیگر مواد پرتوزا دچار تباهی میشود. مواد رادیو اکتیو دارای این خاصیت هستند که از خود بطور دائم ذرات آلفا و بتا و یا اشعه گاما منتشر میکنند.
U-۲۳۸ باسرعت بسیار کمی تباه میشود و نیمه عمر آن در حدود ۴، ۵۰۰ میلون سال (تقریبآ برابر عمر زمین) است.
این موضوع به این معنی است که با تباه شدن اورانیوم با همین سرعت کم انرژی برابر ۰/۱ وات برای هر یک تن اورانیوم تولید میشود و این برای گرم نگاه داشتن هسته زمین کافی است.