جمع بندی آیا نماز و روزه افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا نماز و روزه افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟

با سلام
آیا نماز و روزه و خمس و زکات افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟
1-به شرطی که دو طرف قهر مقصر باشند(اگر عامل قهر جهالت و لجبازی دو طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
2-به شرطی که یک طرف مقصر باشد (اگر عامل قهر جهالت و لجبازی یک طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
این سوال را از این جهت می کنم که می گویند اگر دو مسلمان سه روز با هم قهر کنند از اسلام خارج می شوند
نوع قهر هم این طور بگیریم که هرگز با هم صحبتی نکنند و از هم تنفر داشته باشند(نه قهری که صرفا جهت نشان دادن ناراحتی باشد و به راحتی حل شود)
زمان قهر هم از سه روز و یک ثانیه تا چند سال!
میخواستم نظر ایت الله خامنه ای رو بدونم(حکم شرعی)
میبخشید اینقدر با جزئیات گفتم به نظرم رسید شاید شرایط مختلف حکمش فرق کنه!
با تشکر از کارشناس محترم

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد نور و استاد حنیف

منتقد اسلام;464928 نوشت:
با سلام
آیا نماز و روزه و خمس و زکات افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟
1-به شرطی که دو طرف قهر مقصر باشند(اگر عامل قهر جهالت و لجبازی دو طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
2-به شرطی که یک طرف مقصر باشد (اگر عامل قهر جهالت و لجبازی یک طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
این سوال را از این جهت می کنم که می گویند اگر دو مسلمان سه روز با هم قهر کنند از اسلام خارج می شوند
نوع قهر هم این طور بگیریم که هرگز با هم صحبتی نکنند و از هم تنفر داشته باشند(نه قهری که صرفا جهت نشان دادن ناراحتی باشد و به راحتی حل شود)
زمان قهر هم از سه روز و یک ثانیه تا چند سال!
میخواستم نظر ایت الله خامنه ای رو بدونم(حکم شرعی)
میبخشید اینقدر با جزئیات گفتم به نظرم رسید شاید شرایط مختلف حکمش فرق کنه!
با تشکر از کارشناس محترم

با سلام و عرض ادب

خواهش میکنیم و ممنون از پیگیری شما
برای دریافت پاسخ به استفتای زیر مطابق با نظر مقام معظم رهبری توجه نمایید:

آيا ادامه قهر و دشمنى بين دو نفر، تا مدت سه روز موجب بطلان نماز و روزه آنها مى‏ گردد؟
وقوع دشمنى و قهر بين دو نفر، نماز و روزه را باطل نمى‏ کند، گرچه اين عمل شرعاً مذموم است.

آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،س509

جوجه اردک زشت;464928 نوشت:
با سلام
آیا نماز و روزه و خمس و زکات افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟
1-به شرطی که دو طرف قهر مقصر باشند(اگر عامل قهر جهالت و لجبازی دو طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
2-به شرطی که یک طرف مقصر باشد (اگر عامل قهر جهالت و لجبازی یک طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد )
این سوال را از این جهت می کنم که می گویند اگر دو مسلمان سه روز با هم قهر کنند از اسلام خارج می شوند
نوع قهر هم این طور بگیریم که هرگز با هم صحبتی نکنند و از هم تنفر داشته باشند(نه قهری که صرفا جهت نشان دادن ناراحتی باشد و به راحتی حل شود)
زمان قهر هم از سه روز و یک ثانیه تا چند سال!
میخواستم نظر ایت الله خامنه ای رو بدونم(حکم شرعی)
میبخشید اینقدر با جزئیات گفتم به نظرم رسید شاید شرایط مختلف حکمش فرق کنه!
با تشکر از کارشناس محترم

بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام و احترام

هر عملی که انسان انجام می دهد، (حتی غیر از عبادات)، از دو منظر قابل بررسی و ارزیابی هستند.
یکی صحت و درستی عمل، و دیگری کمال عمل. یعنی انجام شدن به بهترین شکل.

اجازه بدهید با یک مثال منظور را واضح تر بیان کنم.
مثلا مادرتان از شما می خواهد که برای منزل خرید کنید.
شما با کمال میل، خرید را انجام داده و هر آنچه مادرتان خواسته، به همان شکل و کیفیت برایش تهیه می کنید.
این عمل هم درست است و هم کامل. پس از سوی مادرتان پذیرفته شده و از شما قدردانی و تشکر می شود.

اما ممکن است خیلی دیر، بعد از چندین بار گفتن، و در نهایت هم با هزاران غرولند، اوقات تلخی، شکایت و امثال اینها، خرید کنید.
اینجا هم عمل انجام شده. اما قطعا قبول دارید که این عملی نیست که بتوانید انتظار قدردانی یا تشکر داشته باشید.
حالا تصور بفرمایید که همین خریدی که بعد از اینهمه دردسر انجام شده، دقیقا همان که مادرتان می خواسته هم نباشد. مثلا از لحاظ کیفیت، یا رنگ و امثال اینها. واضح است که باز هم میزان پذیرش و قبول شدن آن از طرف مادرتان کمتر می شود.

در مورد عبادات هم چنین حالتی را می توان متصور شد.
(با این توجه که ما عبادت را صرفا برای سعادت خودمان انجام می دهیم و خداوند نفعی از آن نمی برد)
اینکه فرموده اند در حالت قهر و دشمنی، عبادات مورد قبول نیست؛ ناظر به وجه دوم است.

چنانچه پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله و سلم مى‏ فرمايد:


أَيُّما مُسلِمَينِ تَهاجَرا فَمَكَثا ثَلاثا لايَصطَلِحانِ اِلاّ كانا خارِجَينِ مِنَ السلامِ، وَ لَم يَكُن بَينَهُما وَلايَةٌ فَاَيُّهُما سَبَقَ اِلى كَلامِ اَخيهِ كانَ السّابِقَ اِلَى الجَنَّةِ يَومَ الحِسابِ1

دو مسلمانى كه سه روز با هم قهر كنند و آشتى ننمايند، هر دو از اسلام بيرون مى ‏روند و ميان آنان هيچ پيوند دينى نيست و هر كدام از آنها پيش از ديگرى با برادرش حرف بزند، در روز قيامت زودتر به بهشت مى‏ رود.

در این حدیث شریف، منظور این نیست که واقعا این دو نفر از اسلام خارج شده و حکم کافر بر آنها مترتب شود، بلکه معناي مسلمان نبودن در اينگونه موارد، مسلمان كامل نبودن است؛ يعني اسلامِ كسي كه با برادر مسلمان خود قهر كند اسلام ناقصي است.

اعمال و عبادات هم اینطور نیست که صحیح نباشند، یا به طور کلی در پرونده اعمال ثبت نشوند، ولی قاعدتا کامل نیست و انسان بهره ای را که باید ببرد، از این عمل نخواهد برد.


1. کافی، ج2، ص345

با سلام

[=arial]کسی که با مسلمانی قهر است باید با او آشتی کند وگرنه بار گناهش بیشتر می شود، و هرکس از این دو نفری که باهم قهر هستند توبه نمود و از کرده خویش پشیمان شد، باید نزد آن دیگری برود و به او سلام کند و اگر آن شخص جواب سلامش را نداد و صلح نکرد گناه تنها بر عهده او می‌ماند، ابوایوب رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: [=arial]«لا یحِلُّ لمُسْلِمٍ أنْ یَهْجُرَ أخَاهُ فوْقَ ثَلاثِ لَیال: یلتَقِیان، فیُعرِضُ هذا ویُعرِضُ هذا، وخَیْرُهُما الَّذِی ‏یبْدأ بالسَّلامِ» متفقٌ علیه.‏
[=arial]یعنی: برای هیچ مسلمانی جایز نیست که بیش از سه روز با برادر مسلمانش قهر کند به گونه‌ای که هرگاه یکدیگر را ببینند از همدیگر روی بگرداند و بهترین آنها کسی است که ابتدا اسلام کند (و برای صلح پیشقدم باشد).
[=arial]اگر قهرکردن و قطع رابطه به خاطر امری شرعی همچون ترک نماز و یا انجام گناهی دیگر باشد، در صورتی که قطع رابطه با او تأثیری داشته باشد و او به خطای خود پی ببرد و برای اصلاح خویش اقدام کند، در این صورت قهرنمودن و قطع رابطه بر او هیچ تأثیری نداشته باشد، بلکه برعکس، او بیشتر به گناه و سرکشی خود رو می‌آورد، پس در این صورت قهرکردن با او جایز نیست، زیرا قطع رابطه با او هیچ مصلحتی ندارد, در این صورت باید به او نزدیک‌تر شد و به او احسان و نیکی کرد و به وسیله پند و موعظه برای اصلاح او باید کوشید.


سوال:آیا نماز و روزه و خمس و زکات افرادی که قهر می کنند در زمان قهر قبول است؟
1-به شرطی که دو طرف قهر مقصر باشند (اگر عامل قهر جهالت و لجبازی دو طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد)
2-به شرطی که یک طرف مقصر باشد (اگر عامل قهر جهالت و لجبازی یک طرف - اخلاق بد - توهین و بی حرمتی باشد)
این سوال را از این جهت می کنم که می گویند اگر دو مسلمان سه روز با هم قهر کنند از اسلام خارج می شوند.
نوع قهر هم این طور بگیریم که هرگز با هم صحبتی نکنند و از هم تنفر داشته باشند (نه قهری که صرفا جهت نشان دادن ناراحتی باشد و به راحتی حل شود)
زمان قهر هم از سه روز و یک ثانیه تا چند سال!
میخواستم نظر ایت الله خامنه ای رو بدونم (حکم شرعی)

پاسخ فقهی:
برای دریافت پاسخ به استفتای زیر مطابق با نظر مقام معظم رهبری توجه نمایید:
آيا ادامه قهر و دشمنى بين دو نفر، تا مدت سه روز موجب بطلان نماز و روزه آنها مى‏ گردد؟
وقوع دشمنى و قهر بين دو نفر، نماز و روزه را باطل نمى‏ کند، گرچه اين عمل شرعاً مذموم است.1

پاسخ اخلاقی:
هر عملی که انسان انجام می دهد، (حتی غیر از عبادات)، از دو منظر قابل بررسی و ارزیابی هستند. یکی صحت و درستی عمل، و دیگری کمال عمل. یعنی انجام شدن به بهترین شکل.

اجازه بدهید با یک مثال منظور را واضح تر بیان کنم. مثلا مادرتان از شما می خواهد که برای منزل خرید کنید. شما با کمال میل، خرید را انجام داده و هر آنچه مادرتان خواسته، به همان شکل و کیفیت برایش تهیه می کنید. این عمل هم درست است و هم کامل. پس از سوی مادرتان پذیرفته شده و از شما قدردانی و تشکر می شود.

اما ممکن است خیلی دیر، بعد از چندین بار گفتن، و در نهایت هم با هزاران غرولند، اوقات تلخی، شکایت و امثال اینها، خرید کنید. اینجا هم عمل انجام شده. اما قطعا قبول دارید که این عملی نیست که بتوانید انتظار قدردانی یا تشکر داشته باشید.
حالا تصور بفرمایید که همین خریدی که بعد از اینهمه دردسر انجام شده، دقیقا همان که مادرتان می خواسته هم نباشد. مثلا از لحاظ کیفیت، یا رنگ و امثال اینها. واضح است که باز هم میزان پذیرش و قبول شدن آن از طرف مادرتان کمتر می شود.

در مورد عبادات هم چنین حالتی را می توان متصور شد. (با این توجه که ما عبادت را صرفا برای سعادت خودمان انجام می دهیم و خداوند نفعی از آن نمی برد) اینکه فرموده اند در حالت قهر و دشمنی، عبادات مورد قبول نیست؛ ناظر به وجه دوم است. چنانچه پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله و سلم مى‏ فرمايد:

أَيُّما مُسلِمَينِ تَهاجَرا فَمَكَثا ثَلاثا لايَصطَلِحانِ اِلاّ كانا خارِجَينِ مِنَ السلامِ، وَ لَم يَكُن بَينَهُما وَلايَةٌ فَاَيُّهُما سَبَقَ اِلى كَلامِ اَخيهِ كانَ السّابِقَ اِلَى الجَنَّةِ يَومَ الحِسابِ2
دو مسلمانى كه سه روز با هم قهر كنند و آشتى ننمايند، هر دو از اسلام بيرون مى ‏روند و ميان آنان هيچ پيوند دينى نيست و هر كدام از آنها پيش از ديگرى با برادرش حرف بزند، در روز قيامت زودتر به بهشت مى‏ رود.

در این حدیث شریف، منظور این نیست که واقعا این دو نفر از اسلام خارج شده و حکم کافر بر آنها مترتب شود، بلکه معناي مسلمان نبودن در اينگونه موارد، مسلمان كامل نبودن است؛ يعني اسلامِ كسي كه با برادر مسلمان خود قهر كند اسلام ناقصي است. اعمال و عبادات هم اینطور نیست که صحیح نباشند، یا به طور کلی در پرونده اعمال ثبت نشوند، ولی قاعدتا کامل نیست و انسان بهره ای را که باید ببرد، از این عمل نخواهد برد.

پی نوشت:
1. آیه الله خامنه ای،اجوبه الاستفتائات،س509
2. کافی، ج2، ص345

موضوع قفل شده است