جمع بندی تجمع عظیم مسلمانان؛ خشنودی صاحب الزمان(عج)؟
تبهای اولیه
[="Tahoma"][="Red"]با سلام و احترام
توجه شما را به چند سوال جلب می نمایم.
آیا تجمع عظیم مسلمانان خصوصا شیعیان باعث خشنودی ولی زمان (عج) می شود؟
آیا چنین تجمعاتی شایسته ی تقدیر است؟
آیا بسنده کردن به این تجمعات برای خشنودی امام زمان (عج) کافی است؟
فایده های این گونه تجمعات چیست؟[/][/]
با سلام و احترام
توجه شما را به چند سوال جلب می نمایم.
آیا تجمع عظیم مسلمانان خصوصا شیعیان باعث خشنودی ولی زمان (عج) می شود؟
آیا چنین تجمعاتی شایسته ی تقدیر است؟
آیا بسنده کردن به این تجمعات برای خشنودی امام زمان (عج) کافی است؟
فایده های این گونه تجمعات چیست؟
پاسخ ::Hedye:
با سلام وتقدیر از شما .:Gol:
در ابتدا باید اشاره شود به طور کلی در روایات به برپایی جشن و سرور در ایام شادی اهلبیت(ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأکید فراوان شده است. حضرت علی(ع) میفرماید:
« شیعتنا ... یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا؛ شیعه و پیروان ما.... در شادی و حزن ما شریکند.» (1)
اما چگونگی ابراز شادی بسته به سنت های قومی و ملی و فرهنگی هر منطقه است. گاه شاهد افراط و تفریط هایی هستیم. ضمن آنکه مرزهای شادی گاهی با مسایل غیر دینی و اخلاقی همراه می شود و این موجب می شود که اصل شادی و سرور مورد اشکال قرار گیرد.
در کشور ما به مناسبت ولادت و به امامت رسیدن هر کدام از آنان - -جشن برگزار می گردد ،مثلا در 15 شعبان هر سال به مناسبت ولادت حضرت مهدی (عج)مراسم جشن با شکوهی برگزار و حتی چندین روز طول می کشد یا ولادت حضرت امام هشتم (ع) نیز در کشور ما مراسم جشن برگزار می گردد . به مناسبت ولادت و مبعث رسول گرامی اسلام مراسم جشن برگزار می گردد . حتی یک هفته به نام هفته وحدت اعلام شده است که در این مدت نه تنها در ایران حتی در جهان اسلام مراسم جشن برگزار می شود.
در دین اسلام به امر شادی توجه شده . برای اثبات این موضوع کافی است به آموزههای دینی توجه شود. تأکید اسلام بر تفریح سالم و خنده بر لب داشتن، مزاح و شوخی کردن، دیدار با برادران مؤمن، دست دادن، سلام کردن، هدیه دادن، لبخند بر چهره دیگران نشاندن، پرهیز از اخم و عبوس بودن، استفاده از بوی خوش و پوشیدن لباسهای روشن و شادیآور و... گواه بر این مدعا است. البته ما با شما در این امر هم عقیده هستیم که باید پذیرفت در جامعه اسلامی به این بُعد کمتر توجه شده ، علت آن، ضعف عوامل تبلیغی و رسانهای کشور ماست. از رادیو و تلویزیون گرفته تا مداحان و واعظان و هنرمندان، بیشتر متمایل به برنامههای غمانگیز و احساسیاند. البته نباید از نظر دور داشت که فعالیت در حوزه شادی ظرافت خاصی لازم دارد و با مسایل غیر شرعی تهدید میشود؛ به همین خاطر مرز دقیق و ظریفی دارد، نیز تلاش و دقت نظر لازم دارد. شاید یکی از علتهای توجه کم تر به شادی، همین مسئله باشد. در مواردی هم به زیادهروی کشیده شده است.
هنرمندان در خلق فیلم یا نمایشهای شاد و طنز، ضعیف برخورد کردهاند . چه بسا طنز را با امور غیر اخلاقی آمیختهاند، در حالی که اسلام هرگز با برنامههای شادی (که در چارچوب مصالح عمومی و اخلاق اجتماعی باشد) مخالفتی ندارد.مهم تر از همه اینکه اسلام با شادی های غیر مشروع مخالف است . طبیعی است که با نبود این گونه شادی ها احساس می شود که در جامعه شادی کم رنگ می باشد. شاید از این جهت در جمهوری اسلامی از برخی شادی ها ـ به دلیل غیر مشروع بودن آن ـ جلوگیری می شود، و تصور می شود در جامعه اسلامی ایران از شادی ها کاسته شده است. عدم برگزاری برخی از جشن ها و یا عدم اجرای برخی از مراسم ها در جشن ها بدان جهت است که مشروعیت ندارند. خیلی از چیزهایی که در جوامع غربی به عنوان شادی مطرح هستند، در اسلام مشروع نبوده و از مصادیق شادی کاذب هستند. جامعة اسلام مؤلفه ها و شاخصه های خاص خود را دارد . باید عزاها و جشن ها بر اساس آموزه های دینی تعریف شود. در مجموع اجتماع بزرگ مسلمانان برای گرامی داشت میلاد امام ودعا برای ظهور ایشان و مانند آن موجب خشنودی آن حضرت خواهد شد ومطلوب است .
در نتیجه جشن وتجمعات مردم برای بزرگ داشتها ارزشمند وشایسته ی تقدیر است . ولی اکتفا نمودن تنها به یک تجمع برای اظهار شادمانی و ابراز سوگواری کافی نیست باید این امور زمینه ساز عمل به احکام ودستورات دینی در همه امور بخصوص واجبات الهی باشد .
پی نوشت ها:
1. ر.ک: المحبه فی الکتاب والسنه، ص 169 ـ 170 و 181 - 182.
[="Tahoma"]به نام خدا
با سلام و احترام
جناب صادق ضمن تشکر از پاسخ شما اما باید بگویم که به بعضی از سوالات من پاسخی داده نشده.
لطف کنید یکم جامع تر طوری پاسخ دهید که تمام سوالات من را در برگیرد.
موفق و موید باشید.
http://www.askdin.com/thread35347.html#post460930
جمع بندی :
پرسش :تجمع عظیم مسلمانان؛ خشنودی صاحب الزمان(عج)؟
جواب :
در ابتدا باید اشاره شود به طور کلی در روایات به برپایی جشن و سرور در ایام شادی اهلبیت(ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأکید فراوان شده است. حضرت علی(ع) میفرماید:
« شیعتنا ... یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا؛ شیعه و پیروان ما.... در شادی و حزن ما شریکند.» (1)
اما چگونگی ابراز شادی بسته به سنت های قومی و ملی و فرهنگی هر منطقه است. گاه شاهد افراط و تفریط هایی هستیم. ضمن آنکه مرزهای شادی گاهی با مسایل غیر دینی و اخلاقی همراه می شود و این موجب می شود که اصل شادی و سرور مورد اشکال قرار گیرد.
در کشور ما به مناسبت ولادت و به امامت رسیدن هر کدام از آنان - -جشن برگزار می گردد ،مثلا در 15 شعبان هر سال به مناسبت ولادت حضرت مهدی (عج)مراسم جشن با شکوهی برگزار و حتی چندین روز طول می کشد یا ولادت حضرت امام هشتم (ع) نیز در کشور ما مراسم جشن برگزار می گردد . به مناسبت ولادت و مبعث رسول گرامی اسلام مراسم جشن برگزار می گردد . حتی یک هفته به نام هفته وحدت اعلام شده است که در این مدت نه تنها در ایران حتی در جهان اسلام مراسم جشن برگزار می شود.
در دین اسلام به امر شادی توجه شده . برای اثبات این موضوع کافی است به آموزههای دینی توجه شود. تأکید اسلام بر تفریح سالم و خنده بر لب داشتن، مزاح و شوخی کردن، دیدار با برادران مؤمن، دست دادن، سلام کردن، هدیه دادن، لبخند بر چهره دیگران نشاندن، پرهیز از اخم و عبوس بودن، استفاده از بوی خوش و پوشیدن لباسهای روشن و شادیآور و... گواه بر این مدعا است. البته ما با شما در این امر هم عقیده هستیم که باید پذیرفت در جامعه اسلامی به این بُعد کمتر توجه شده ، علت آن، ضعف عوامل تبلیغی و رسانهای کشور ماست. از رادیو و تلویزیون گرفته تا مداحان و واعظان و هنرمندان، بیشتر متمایل به برنامههای غمانگیز و احساسیاند. البته نباید از نظر دور داشت که فعالیت در حوزه شادی ظرافت خاصی لازم دارد و با مسایل غیر شرعی تهدید میشود؛ به همین خاطر مرز دقیق و ظریفی دارد، نیز تلاش و دقت نظر لازم دارد. شاید یکی از علتهای توجه کم تر به شادی، همین مسئله باشد. در مواردی هم به زیادهروی کشیده شده است.
هنرمندان در خلق فیلم یا نمایشهای شاد و طنز، ضعیف برخورد کردهاند . چه بسا طنز را با امور غیر اخلاقی آمیختهاند، در حالی که اسلام هرگز با برنامههای شادی (که در چارچوب مصالح عمومی و اخلاق اجتماعی باشد) مخالفتی ندارد.مهم تر از همه اینکه اسلام با شادی های غیر مشروع مخالف است . طبیعی است که با نبود این گونه شادی ها احساس می شود که در جامعه شادی کم رنگ می باشد. شاید از این جهت در جمهوری اسلامی از برخی شادی ها ـ به دلیل غیر مشروع بودن آن ـ جلوگیری می شود، و تصور می شود در جامعه اسلامی ایران از شادی ها کاسته شده است. عدم برگزاری برخی از جشن ها و یا عدم اجرای برخی از مراسم ها در جشن ها بدان جهت است که مشروعیت ندارند. خیلی از چیزهایی که در جوامع غربی به عنوان شادی مطرح هستند، در اسلام مشروع نبوده و از مصادیق شادی کاذب هستند. جامعة اسلام مؤلفه ها و شاخصه های خاص خود را دارد . باید عزاها و جشن ها بر اساس آموزه های دینی تعریف شود. در مجموع اجتماع بزرگ مسلمانان برای گرامی داشت میلاد امام ودعا برای ظهور ایشان و مانند آن موجب خشنودی آن حضرت خواهد شد ومطلوب است .
در نتیجه جشن وتجمعات مردم برای بزرگ داشتها ارزشمند وشایسته ی تقدیر است . ولی اکتفا نمودن تنها به یک تجمع برای اظهار شادمانی و ابراز سوگواری کافی نیست باید این امور زمینه ساز عمل به احکام ودستورات دینی در همه امور بخصوص واجبات الهی باشد .
پی نوشت ها:
1. ر.ک: المحبه فی الکتاب والسنه، ص 169 ـ 170 و 181 - 182.