جمع بندی پوشیه و حضرت فاطمه
تب‌های اولیه
پوشیه و حضرت فاطمه
سلام
یکجایی تعدادی از احادیث حجاب را دیده بودم. از جمله روایاتی بود که کسانی، حضرت فاطمه را بدون پوشیه دیده بودند.
لطفا آن احادیث را ذکر کنید. -ترجیحا همه آن احادیث-
چه کسانی بوده اند و چه موقعیتی بوده است؟
این احادیث معتبرند یا نه؟ و چقدر؟
آیا یکی از دلایل این که اکثرا میگویند پوشیه واجب نیست اعتبار همین احادیث است؟
یا نه، و به خاطر حدیثی است که صورت و مچ به پایین اشکال ندارد و لذا ربطی به سیره حضرت ندارد.
لطفا با دقت بسیار زیاد پاسخ داده شود. این موضوع برای من مهم است.
برچسب:
Moradali;457444 نوشت:
سلام
یکجایی تعدادی از احادیث حجاب را دیده بودم. از جمله روایاتی بود که کسانی، حضرت فاطمه را بدون پوشیه دیده بودند.لطفا آن احادیث را ذکر کنید. -ترجیحا همه آن احادیث-
چه کسانی بوده اند و چه موقعیتی بوده است؟این احادیث معتبرند یا نه؟ و چقدر؟
آیا یکی از دلایل این که اکثرا میگویند پوشیه واجب نیست اعتبار همین احادیث است؟
یا نه، و به خاطر حدیثی است که صورت و مچ به پایین اشکال ندارد و لذا ربطی به سیره حضرت ندارد.
با صلوات بر محمد وآل محمد
وسلام وعرض ادب واحترام
در صدر اسلام یکی از پوشش های مرسوم، پوششی به نام «قِناع» بوده که صورت را می پوشانده است و با توجّه به آنچه در برخی از روایات اسلامی و گزارشات تاریخی آمده است، حضرت فاطمه(س) نیز در مقابل نامحرمان از این پوشش استفاده می کرده اند. در کتب لغت از قناع «ما يُستَرُ به الوجهُ»(معجم الوسیط، واژه قناع) یعنی آنچه که صورت با آن پوشیده می شود، تعبیر شده است.
به فرموده امام باقر(ع)، جابر بن عبداللّه انصارى گفت: رسول خدا(ص)، به قصد ديدار با فاطمه بيرون شد در حالى كه من همراه آن حضرت بودم؛ چون به در خانه بانو رسيديم، پيامبر، دست خود را بر درب نهاده فشار داد، سپس فرمود: السلام عليكم! فاطمه پاسخ داد: و عليك السلام اى رسول خدا! پیامبر(ص) فرمود: داخل شوم؟ حضرت فاطمه(س) فرمود: داخل شو اى پيامبر خدا! رسول خدا(ص) گفت: با شخص همراهم وارد شوم؟ حضرت زهرا(س) فرمود: «ليس علىّ قناع» پوششى ندارم ... .(الكافي ج ،5 ص 528، كتاب النكاح)
از تعبیر حضرت زهرا(س) روشن می شود که ایشان معمولا از پوشش «قناع» در مقابل نامحرمان استفاده می کرده است.( پاسخ دفتر مرجع عالی قدر آیت الله مکارم شیرازی(حفظه الله))
چادر به صورتى كه در ميان ايرانيان معمول است- چادر بلند كه تا پايين پا مى رسد- در ميان جامعه عرب ها معمول نبوده، ولى چيزى شبيه نيمه چادر رايج بود كه ظاهراً منظور از «جلباب» هم كه در آيات قرآن آمده، اشاره به همين است. چيزى نه مثل مقنعه و روسرى كوتاه و نه مثل چادر ما خيلى بلند اين چادر شايد تا كمر و كمى پايين تر مى رسيده است و آن بزرگواران از آن استفاده مى كردند. عرب ها چيزى داشتند به نام «درع» كه پيراهن وسيع است و «ملحفه» كه همان چادر بوده است و مقنعه. از روايات استفاده مى شود اين بزرگواران هر سه پوشش فوق را داشتند. مقنعه را سر مى كردند و درع هم پيراهن وسيع بوده كه تا پشت پا مى رسيده و آستين هايش بلند و گشاد بوده و ملحفه آن چادرى بوده كه به خودشان مى پيچند. در آداب نماز گزار هم آمده كه زن در موقع نماز اگر بخواهد حجاب كاملى داشته باشد، از مقنعه و درع و ملحفه استفاده كند.(پاسخ از:: آيت الله مكارم شيراز ى )
امّا کلامی هم در مورد حجاب
در قرآن آمده است:«و لا يبدين زينتهنَّ إلَّا ما ظهر منها و ليضربن بخمرهنَّ على جيوبهنَّ»(1)
«و زينت خود را جز آن مقدار كه نمايان است، آشكار نكنند و [اطراف] روسرىهاى خود را بر سينه خود افكنند [تا گردن و سينه با آن پوشانده شود]».
«حجاب»، در لغت به معناى پرده، حاجب و پنهان كردن است و در اصطلاح «پنهان كردن زن خود را از ديد مرد بيگانه است». آنچه دين اسلام بر زنان لازم دانسته، همان پوشش است كه در متون دينى و در كلام فقيهان، از آن به ستر، پوشش، ساتر و پوشاننده تعبير شده است.
حجاب و پوشش پيش از اسلام، در ميان برخى از ملّتها- از جمله ايران باستان و قوم يهود و شايد در هند- مطرح و از آنچه كه در قانون اسلام آمده، سختتر بوده است.(2) اين دستور در دين اسلام، حدود سالهاى چهارم و پنجم تشريع گرديده است.(3)(4)
حجاب، يكى از احكام ضرورى اسلام به شمار مىآيد و شيعه و سنى بر آن، اتفاق نظر دارند.
خداوند متعال در اين باره سه آيه(5) در شهر
مدينه، نازل كرده و در دو مورد آن، به مسأله پوشش بانوان اشاره كرده است.(6) علاوه بر اين، احاديث بسيارى درباره اهميت و چگونگى حجاب نقل
شده است. حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «پوشيدگى زن به حالش، بهتر است و زيبايىاش را پايدارتر مى سازد».(7)
پوشش براى زن دو هدف و فلسفه اساسى دارد:
1. مصونيت زن، در برابر طمع ورزى هاى هوس بازان.
2. پيشگيرى از تحريكات شهوانى و تأمين سلامت و بهداشت جامعه.(8)
در زمينه حجاب و پوشش، توجه به چند نكته بايسته است:
يكم. زن بايد بدن و زيور آلات و آرايش خود و هر آنچه را كه نزد عرف زينت محسوب مى شود، در برابر مرد نامحرم بپوشاند و تنها دست و صورت از آن استثنا شده است.
دوم. هر چند دين اسلام نسبت به نوع و رنگ و حتى دوخت لباس، تأكيد چندانى ندارد و تنها به اصل پوشش اعم از چادر، مانتو و مانند آن- تكيه كرده است ولى روشن است كه لباس نبايد تنگ، محرّك، نازك، بدن نما و باعث جلب توجّه گردد. از اين رو چادر برترين پوشش
به شمار مى آيد. از مواردى كه مشكى بودن آن مكروه نيست بلكه نشانه وقار و متانت است، چادر و عبا مى باشد كه در روايات به آن اشاره شده است.
سوم. پرهيز از نرمش در سخن كه باعث طمع نامحرم شود و متانت در راه رفتن و استفاده نكردن از كفش هايى كه باعث توجه نامحرم مى گردد، بخشى از حجاب زن را تشكيل مى دهد.
چهارم. گرچه پوشش كامل براى مرد واجب نيست ولى نگاه زن به بدن او حرام است.
همان گونه كه پوشش صورت و دست ها تا مچ بر زن، واجب نيست ولى نگاه مرد به آن از روى شهوت حرام است.
پى نوشت
(1) نور (24)، آيه 13.
(2) مطهرى، مرتضى، مسأله حجاب، ص 12.
(3) بايد توجه داشت كه هر چند سال نزول آيات حجاب و پوشش، در كتب تفسير و تاريخ ثبت نشده است ولى با توجه به اينكه از يك سو اين آيات در سورهاى احزاب و نور آمده و سوره احزاب از نظر ترتيب نزول پيش از سوره نور و بعد از سوره آل عمران قرار دارد و از سوى ديگر طبق نقل تفسير نمونه سوره آل عمران در بين سالهاى دوم و سوم نازل گرديده است، مىتوان به خوبى حدس زد كه سوره احزاب در سالهاى چهارم و پنجم نازل گرديده است.
(4) بنابر اين آيه حجاب در اين سالها تشريع گرديده است.) محتواى اين سوره نيز مؤيد اين مسأله مىباشد (.
(5) نور (24)، آيه 31 و احزاب (33)، آيه 59 و 33.
(6) نور (24)، آيه 31 و احزاب (33)، آيه 95.
(7)» صيانة المرأة انعم لحالها و ادوم لجمالها «: مستدرك الوسائل، ج 14، باب 07.
(8) احزاب (33)، آيه 95.
اما بخشی از روایات در مورد حجاب از کتاب وسائل الشیعه
129 بَابُ تَحْرِيمِ رُؤْيَةِ الْمَرْأَةِ الرَّجُلَ الْأَجْنَبِيَّ وَ إِنْ كَانَ أَعْمَى
25508- 1- «2» مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: اسْتَأْذَنَ ابْنُ أُمِّ مَكْتُومٍ عَلَى النَّبِيِّ ص- وَ عِنْدَهُ عَائِشَةُ وَ حَفْصَةُ فَقَالَ لَهُمَا قُومَا فَادْخُلَا الْبَيْتَ فَقَالَتَا إِنَّهُ أَعْمَى فَقَالَ إِنْ لَمْ يَرَكُمَا فَإِنَّكُمَا تَرَيَانِهِ.
25509- 2- «3» مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ فِي عِقَابِ الْأَعْمَالِ بِسَنَدٍ تَقَدَّمَ فِي عِيَادَةِ الْمَرِيضِ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ص اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَى امْرَأَةٍ ذَاتِ بَعْلٍ مَلَأَتْ عَيْنَهَا مِنْ غَيْرِ زَوْجِهَا أَوْ غَيْرِ ذِي مَحْرَمٍ مِنْهَا فَإِنَّهَا إِنْ فَعَلَتْ ذَلِكَ أَحْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ كُلَّ عَمَلٍ عَمِلَتْهُ فَإِنْ أَوْطَأَتْ فِرَاشَهُ «4» غَيْرَهُ كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُحْرِقَهَا بِالنَّارِ بَعْدَ أَنْ يُعَذِّبَهَا فِي قَبْرِهَا.
25510- 3- «5» الْحَسَنُ الطَّبْرِسِيُّ فِي مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّ فَاطِمَةَ قَالَتْ لَهُ فِي حَدِيثٍ خَيْرٌ لِلنِّسَاءِ أَنْ لَا يَرَيْنَ الرِّجَالَ وَ لَا يَرَاهُنَّ الرِّجَالُ فَقَالَ ص فَاطِمَةُ مِنِّي.
25511- 4- «6» وَ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ كُنْتُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عِنْدَهُ مَيْمُونَةُ- فَأَقْبَلَ ابْنُ أُمِّ مَكْتُومٍ وَ ذَلِكَ بَعْدَ أَنْ أُمِرَ بِالْحِجَابِ فَقَالَ احْتَجِبَا فَقُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ- أَ لَيْسَ أَعْمَى لَا يُبْصِرُنَا قَالَ أَ فَعَمْيَاوَانِ أَنْتُمَا أَ لَسْتُمَا تُبْصِرَانِهِ.
__________________________________________________
(2)- الكافي 5- 534- 2.
(3)- عقاب الأعمال 338.
(4)- في المصدر فراش.
(5)- مكارم الأخلاق 233.
(6)- مكارم الأخلاق 233.
-وسائل الشيعة، ج20، ص: 233