" این نماز از اسرار الهی است" آیا می شود به این جمله اعتماد کرد؟ مگر اسرار الهی فاش می شوند؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
" این نماز از اسرار الهی است" آیا می شود به این جمله اعتماد کرد؟ مگر اسرار الهی فاش می شوند؟

سلام
درجستجوهام با مواری روبه رو شدم که که میگن فلان ماز یا فلان عمل از اسراره، و به همین دلیل محاله خونده شه و با عدم استجابت روبه رو بشه
مثلا:
[=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]1-این نماز از اسرار هست و برای کسایی ک حاجات مهمی دارن،ازتون عاجزانه خواهش میکنم 1 دیقه [/]

[=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بیشتر طول نمیکشه اول برای ظهورآقا بخونید بعد برای حاجات خودتون بخونید:[/]

[=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مثله نماز صبح میخونید بعد تو رکعت 2 ک قنوت میگیرد در قنوت بگید"اَللّهُمَ بِفاطِمتَ وَ اَبیها و [/]

[=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بِفاطِمتَ و بَعلِها و بِفاطِمتَ و بَنیها بِفاطِمتَ وَ السِّرِّالمَستودَعِ عَلَیها اِقضِ حاجَتی وصَّلی اللهُ [/]
[=verdana,tahoma,arial,helvetica,sans-serif]علی مُحَمدٍ و آلِ محمد" و بعد هدیه میکنید ب مادرمون حضرت فاطمه (س) و محاله ک حاجت روا نشید.[/]

2- نماز کن فیکون - در كتاب رهنماي گرفتاران نوشته حاج نصر بروجردي اومده اين نماز از اسرار خفيه الهي به شمار مياد و در راستي آثار اين نماز هيچ شك و شبه اي نيست.كيفيت اين نماز به اين صورته:
در شب جمعه ، بعد از نماز عشا در جايي خلوت دوركعت نماز ميخوانيد در ركعت اول بعد از حمد سوره انعام تا آخر آيه 93
و در ركعت دوم بعد از حمد از ابتداي آيه 94 انعام تا آخر اين سوره را ميخوانيد. بعد از اتمام نماز 1000 مرتبه صلوات بفرستيد. بعد از آن به سجده رويد وهر چيزي رو ميخوايد طلب ميكنيد اگر ميان او و حاجتش به دوري شرق و غرب باشد حاجتش را ميگيرد و اين عمل از مجربات است.

یا جایی خوندم که اگه یک نمازی رو بخونیم ـ متاسفانه یادم نیست چه نمازی بود ـ به این دلیل که اون نماز از اسراره یقینا دعایی که براش نمازو خوندیم به اجابت میرسه بی پس و پیش، و اگه مصلحت خدا این باشه که دعامونو اونطور که میخوایم اجابت نکنه، اصلا توفیق خوندن اون نماز رو نمیده

آیا باید به اینها اعتماد کرد؟ آیا چیزی که از اسرار خفیه باشه، نزد مردم فاش میشه؟ کلمه اسرار کمی کار رو ترسناک میکنه!! برفرض که اینها معتبر نباشن آیا خوندنشون میتونه گناه باشه یا به انسان به جای فایده ضرر بزنه؟؟

با تشکر

با نام الله


کارشناس بحث: استاد سینا

[=microsoft sans serif]همانطور که می دانید خداوند در قرآن هدف آفرینش را عبادت معرفی کرده است وعبادتها همه دارای اسرار ورموزی هستند که روح وباطن هر عبادتی شمرده می شوند وبا روح انسان مرتبط هستند در واقع هرعباداتی اعم ازواجب ومستحب یک ظاهر دارد ویک باطن. [=microsoft sans serif]هرچقدر میزان خلوص ما در نمازها بیشتر باشد لذت ما نیز بیشتر خواهد بود ودر نتیجه نسبت به رموز واسرار عبادات آگاهتر خواهیم شد.


[=microsoft sans serif] برای نمازهای مستحبی نیز همچون نمازهای واجب فلسفه ای وجود دارد ودر واقع کسی که می خواهد از اسرار این عبادات آگاه شود لازم است با فلسفه ی نمازها آشنایی بیشتری پیدا کند.در روایات فلسفه های گوناگونی برای نوافل بیان شده است از جمله این که نوافل ، نواقص واجبات را جبران می کنند، خداوند متعال به جهت لطف بي‌پايانش بر ما انسان‌ها هميشه موقعيت جبران كوتاهي‌ها و خطاهاي بندگي و طاعت خودش را فراهم نموده است كه از جمله اين موقعيت‌ها انجام اعمال مستحبي است.تکامل روحی در انسان نیز یکی دیگر از حکمتهای موجود در عبادات مستحبی است.چرا که این اعمال به معنای باز گذاردن راه براي كساني است كه خواهان كمال بيشترندواین عبادات زمينه لازم براي رشد و تكامل را فراهم می آورد.گاهی نیز این گونه نمازها راهی برای برآورده شدن حاجات معرفی می شود که انسان می تواند از این ابزار معنوی برای رسیدن به حاجات بهره ببرد. گاهی نیز بعضی از دعاها ونمازها برای رفع حوائج مادی ومشکلات اقتصادی ویا افزون شدن وبرکت یافتن رزق مورد سفارش قرار گرفته است. سر بسیاری از این نمازها نیز درمصون ماندن از عذاب ها، بلاها، و دور شدن از آفات و مصیبت ها ویابخشیده شدن گناهان و خطاهای انسان و تبدیل شدن سیئات به حسنات است علاوه بر این چون روح ما در ارتباط مستقیم با نماز است.ایجاد امنیت، آرامش و سکون در روح و روان انسان و زندگی او و خانواده اش نیز می تواند یکی دیگر از اسرار این نوع نمازها باشد..
بنابراین منظور از اسرار در این نوع نمازها همان اثرات موجود (اعم از مادی ومعنوی)است. در بسیاری از این عبادات نیز ما از فلسفه وحکمت آن مطلع نیستیم وبه دلیل مجرب بودن آنها را بجا می آوریم.البته بهتر است در خواندن نوافل به آندسته از مستحباتی رجوع کنیم که از نظر سند معتبر باشند هر چند که با توجه به قاعده ی تسامح در ادله ی سنن که قاعده ای سیال در فقه است میتوان آندسته از دعاها یا نمازهاییکه از نظر سند نیز اعتبارش برای ماروشن نیست را به قصد رجا خواند.

[=microsoft sans serif]«قصد رجا» به معنای «امید به ثواب » است، و منظور از این که در برخی از موارد گفته می شود: فلان عمل را «رجاء» انجام دهید، این است که بعضی از کارهای مستحب با دلیل معتبر ثابت شده اند و قصد «ورود شرعی » در هنگام انجام آن ها مانعی ندارد; یعنی می توان آن کار مستحب را با این عنوان که از طرف شارع مقدس وارد و به آن امر شده است، انجام داد، اما دلیل معتبر شرعی بر «استحباب » برخی از اعمال وجود ندارد، بلکه دلیل ضعیف و روایت غیر معتبری بر مستحب بودن آن ها وجود دارد . بنابراین، اگر بخواهیم آن عمل را به قصد این که شارع مقدس دستور داده و مستحب شرعی است و از طرف او «وارد» شده است، انجام دهیم، جایز و صحیح نیست، بلکه بدعت و حرام است، زیرا جهت شرعی بر آن وجود ندارد و نسبت دادن آن به شارع مقدس دروغ است . اما در همین موارد، می توان آن عمل را با اعتماد به همان روایت ضعیف از سوی شارع مقدس صادر شده و آن عمل، مطلوب او باشد . در این صورت، برای انجام این عمل ثواب انقیادی و اطاعت و بندگی می دهند
جامع المسائل، ج 2، ص 172
[=microsoft sans serif]

بنابراین وقتی به عنوان رجاء می خوانیم به دلیل لطف پروردگار، اگر مطابق با واقع باشد خداوندثواب آن را می‌دهدو اگر مخالف با واقع است رجاءً تفضلاً پروردگار عالم ثواب آن رامی‌دهد..

سوال:
در بعضی از کتابها با مواردی روبرو می شویم که مثلا خواندن فلان نماز باعث براورده شدن حاجات می شود ویا فلان نماز از اسرار الهی است.آیا باید به اینها اعتماد کرد؟ برفرض که اینها معتبر نباشن آیا خوندنشون میتونه گناه باشه یا به انسان به جای فایده ضرر بزنه؟؟

پاسخ:
همانطور که می دانید خداوند در قرآن هدف آفرینش را عبادت معرفی کرده است وعبادتها همه دارای اسرار ورموزی هستند که روح وباطن هر عبادتی شمرده می شوند وبا روح انسان مرتبط هستند در واقع هرعباداتی اعم ازواجب ومستحب یک ظاهر دارد ویک باطن. هرچقدر میزان خلوص ما در نمازها بیشتر باشد لذت ما نیز بیشتر خواهد بود ودر نتیجه نسبت به رموز واسرار عبادات آگاهتر خواهیم شد.

برای نمازهای مستحبی نیز همچون نمازهای واجب فلسفه ای وجود دارد ودر واقع کسی که می خواهد از اسرار این عبادات آگاه شود لازم است با فلسفه ی نمازها آشنایی بیشتری پیدا کند.در روایات فلسفه های گوناگونی برای نوافل بیان شده است از جمله این که نوافل ، نواقص واجبات را جبران می کنند، خداوند متعال به جهت لطف بي‌پايانش بر ما انسان‌ها هميشه موقعيت جبران كوتاهي‌ها و خطاهاي بندگي و طاعت خودش را فراهم نموده است كه از جمله اين موقعيت‌ها انجام اعمال مستحبي است.تکامل روحی در انسان نیز یکی دیگر از حکمتهای موجود در عبادات مستحبی است.چرا که این اعمال به معنای باز گذاردن راه براي كساني است كه خواهان كمال بيشترندواین عبادات زمينه لازم براي رشد و تكامل را فراهم می آورد.

گاهی نیز این گونه نمازها راهی برای برآورده شدن حاجات معرفی می شود که انسان می تواند از این ابزار معنوی برای رسیدن به حاجات بهره ببرد. گاهی نیز بعضی از دعاها ونمازها برای رفع حوائج مادی ومشکلات اقتصادی ویا افزون شدن وبرکت یافتن رزق مورد سفارش قرار گرفته است. سر بسیاری از این نمازها نیز درمصون ماندن از عذاب ها، بلاها، و دور شدن از آفات و مصیبت ها ویابخشیده شدن گناهان و خطاهای انسان و تبدیل شدن سیئات به حسنات است علاوه بر این چون روح ما در ارتباط مستقیم با نماز است.ایجاد امنیت، آرامش و سکون در روح و روان انسان و زندگی او و خانواده اش نیز می تواند یکی دیگر از اسرار این نوع نمازها باشد..

بنابراین منظور از اسرار در این نوع نمازها همان اثرات موجود (اعم از مادی ومعنوی)است. در بسیاری از این عبادات نیز ما از فلسفه وحکمت آن مطلع نیستیم وبه دلیل مجرب بودن آنها را بجا می آوریم.البته بهتر است در خواندن نوافل به آندسته از مستحباتی رجوع کنیم که از نظر سند معتبر باشند هر چند که با توجه به قاعده ی تسامح در ادله ی سنن که قاعده ای سیال در فقه است میتوان آندسته از دعاها یا نمازهاییکه از نظر سند نیز اعتبارش برای ماروشن نیست را به قصد رجا خواند.

«قصد رجا» به معنای «امید به ثواب » است، و منظور از این که در برخی از موارد گفته می شود: فلان عمل را «رجاء» انجام دهید، این است که بعضی از کارهای مستحب با دلیل معتبر ثابت شده اند و قصد «ورود شرعی » در هنگام انجام آن ها مانعی ندارد; یعنی می توان آن کار مستحب را با این عنوان که از طرف شارع مقدس وارد و به آن امر شده است، انجام داد، اما دلیل معتبر شرعی بر «استحباب » برخی از اعمال وجود ندارد، بلکه دلیل ضعیف و روایت غیر معتبری بر مستحب بودن آن ها وجود دارد . بنابراین، اگر بخواهیم آن عمل را به قصد این که شارع مقدس دستور داده و مستحب شرعی است و از طرف او «وارد» شده است، انجام دهیم، جایز و صحیح نیست، بلکه بدعت و حرام است، زیرا جهت شرعی بر آن وجود ندارد و نسبت دادن آن به شارع مقدس دروغ است . اما در همین موارد، می توان آن عمل را با اعتماد به همان روایت ضعیف از سوی شارع مقدس صادر شده و آن عمل، مطلوب او باشد . در این صورت، برای انجام این عمل ثواب انقیادی و اطاعت و بندگی می دهند.(1)

بنابراین وقتی به عنوان رجاء می خوانیم به دلیل لطف پروردگار، اگر مطابق با واقع باشد خداوندثواب آن را می‌دهدو اگر مخالف با واقع است رجاءً تفضلاً پروردگار عالم ثواب آن رامی‌دهد..

(1)جامع المسائل، ج 2، ص 172

موضوع قفل شده است