با اشخاصی که عقائدم را مسخره میکنند چگونه رفتار کنم؟

کارشناس بحث: استاد سینا

[=microsoft sans serif]مهمترین نکته ای که می توان در این شرایط از آن مدد جست مسئله ی حلم وبردباری است.در واقع حلم وبردباری از ويژگي هاي مهمي است كه در آموزه های اسلام به ما سفارش شده وهمواره کسانی که این ویژگی را با خلق نیکو درآمیخته اند نتیجه ی مطلوب گرفته اند.این شیوه را نیز در سیره ی ائمه ی معصومین علیهم السلام بسیار دیده ایم.به طوری که آن بزرگواران تا جایی که مصلحت ایجاب می کرد در برابر توهین کنندگان با ملایمت برخورد می کردند.از نظر اسلام يكي از گناهان بزرگ توهين به ديگران است اسلام براي شخصيت فردي و حيثيت اجتماعى مؤمنان احترام قائل است.اگر كسي به ديگري توهين كند، بايد هر چه سريع تر توبه كندو تخريب صورت گرفته را جبران نمايد اما بر ما لازم است در برخورد با این افراد مخصوصا اگر از نزدیکان باشند سعه ی صدر بخرج دهیم وبا رفتار درست دینی نمونه ی یک انسان متعادل باشیم..بنابراین اولین وظیفه ی ما تذكر دادن - آن هم با دلسوزي و رفاقت - بدون تندي و عصبانيت است.البته افرادی که توهین می کنند نیز متفاوتند بعضی ها با انگیزه ی دشمنی نسبت به دین توهین می کنند اما عده ای از روی جهالت بنابراین چنانچه توهین کنندگان از دشمنان باشند مقابله ی با آنها بر ما لازم است اما چنانچه از دوستان ناآگاه باشند لازم است از طریق برخورد مناسب با آنهامشکل را حل نماییم.
روش برخورد با توهین کنندگان به عقاید ما، در شرایط مختلف متفاوت خواهد بود گاهی نصیحت کردن تاثیرگذار است وگاهی سکوت ،در بعضی شرایط تحمل کردن ودر بعضی شرایط دیگرتنها اکتفا کردن به عمل.
بنابراین لازم است شما در این شرایط مخاطب شناس خوبی باشید وبا ویژگی های افراد وروش تاثیرپذیری آنها آشنایی پیدا کنید تا در هر موقعیت از روش مخصوص استفاده نمایید.كسى كه در معاشرت با چنين افرادى قصد امر به معروف و نهى از منكر دارد، بايد به اين نكته توجّه داشته‏باشد که با سلاح حكمت و منطق وارد شود و با ملايمت و شفقت آن‏ها را متوجّه اشتباهشان كند.
[=microsoft sans serif]
قرآن كريم در اين باره مى‏فرمايد:
«أُدْعُ إِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى‏ هِىَ أَحْسَنُ ...»
با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت نما! و با آن‏ها به روشى كه‏ نيكوتر است، استدلال و مناظره كن! ....
[=microsoft sans serif]
سوره نحل آیه 125

هرگز از روش مقابله ی به مثل استفاده نکنید.زيرا بديهى است كه عقايد هر كس براى خودش محترم است و او توهين به آداب و رسوم و عقايدش را توهين به خودش تلقّى مى‏كند و از خود واكنش نشان مى‏دهد. در اين صورت ما اگر به معتقدات و آداب و رسوم غلط و آنها اهانت كنيم، در واقع كار چندان مهمّى انجام نداده‏ ايم.دراین شرایط بايد به شخصيّت افراد احترام گذاشت و شايسته است كه انسان قبل از شروع نصيحت، قدرى روى نكات برجسته و مفيدى كه در طرف وجود دارد، تأكيد ورزد و جايگاه او را از اين جهت تثبيت نمايد.
البته فراموش نکنید یکی از بهترین شیوه های ارتباطی روش غیر مستقیم است.شما با عمل نیکوی خود ومحبت کردن به آنها ،کمک کردن،دلجویی کردن وسایر مصادیق لطف می توانید آموزه های دین خود را به آنها نشان دهید تا به این سمت متمایل شوند.البته در رابطه با افراد مخالف نیز لازم است توجه کنید چنانچه انها پدر یا مادر شما باشند بر شما لازم است که طبق سفارش قران بهترین روش را در برخورد با انها بکارگیرید وذره ای بی احترامی به انها نکنید اما در دل نسبت به عملکرد وتوهین های انها تنفر داشته باشید به گونه ای که اثار این تنفر شما در رفتارتان متجلی نشود.

تحمل وصبر خود را بندگی خدا تلقی کنید وبدانید که انسان با صبر در درگاه الهی محبوبیت ویژه ای پیدا خواهد کرد

سوال:
من دچار نوعى تعارض شدم. خانواده و فاميل من مذهبى نيستند اما نسبت به من خيلى مهربانند و براى همين من دوستشون دارم اما بعضى هاشون مستقيما به امام من توهين ميكنند يا عقايدم رو به سخره ميگيرند

پاسخ:
مهمترین نکته ای که می توان در این شرایط از آن مدد جست مسئله ی حلم وبردباری است.در واقع حلم وبردباری از ويژگي هاي مهمي است كه در آموزه های اسلام به ما سفارش شده وهمواره کسانی که این ویژگی را با خلق نیکو درآمیخته اند نتیجه ی مطلوب گرفته اند.این شیوه را نیز در سیره ی ائمه ی معصومین علیهم السلام بسیار دیده ایم.به طوری که آن بزرگواران تا جایی که مصلحت ایجاب می کرد در برابر توهین کنندگان با ملایمت برخورد می کردند.
از نظر اسلام يكي از گناهان بزرگ توهين به ديگران است اسلام براي شخصيت فردي و حيثيت اجتماعى مؤمنان احترام قائل است.اگر كسي به ديگري توهين كند، بايد هر چه سريع تر توبه كندو تخريب صورت گرفته را جبران نمايد اما بر ما لازم است در برخورد با این افراد مخصوصا اگر از نزدیکان باشند سعه ی صدر بخرج دهیم وبا رفتار درست دینی نمونه ی یک انسان متعادل باشیم.

بنابراین اولین وظیفه ی ما تذكر دادن - آن هم با دلسوزي و رفاقت - بدون تندي و عصبانيت است.البته افرادی که توهین می کنند نیز متفاوتند بعضی ها با انگیزه ی دشمنی نسبت به دین توهین می کنند اما عده ای از روی جهالت
چنانچه توهین کنندگان از دشمنان باشند مقابله ی با آنها بر ما لازم است اما چنانچه از دوستان ناآگاه باشند لازم است از طریق برخورد مناسب با آنها مشکل را حل نماییم.روش برخورد با توهین کنندگان به عقاید ما، در شرایط مختلف متفاوت خواهد بود گاهی نصیحت کردن تاثیرگذار است وگاهی سکوت ،در بعضی شرایط تحمل کردن ودر بعضی شرایط دیگرتنها اکتفا کردن به عمل.بنابراین لازم است شما در این شرایط مخاطب شناس خوبی باشید وبا ویژگی های افراد وروش تاثیرپذیری آنها آشنایی پیدا کنید تا در هر موقعیت از روش مخصوص استفاده نمایید.كسى كه در معاشرت با چنين افرادى قصد امر به معروف و نهى از منكر دارد، بايد به اين نكته توجّه داشته‏باشد که با سلاح حكمت و منطق وارد شود و با ملايمت و شفقت آن‏ها را متوجّه اشتباهشان كند.

قرآن كريم در اين باره مى‏فرمايد:
«أُدْعُ إِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى‏ هِىَ أَحْسَنُ ...»
با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت نما! و با آن‏ها به روشى كه‏ نيكوتر است، استدلال و مناظره كن(1)
هرگز از روش مقابله ی به مثل استفاده نکنید.زيرا بديهى است كه عقايد هر كس براى خودش محترم است و او توهين به آداب و رسوم و عقايدش را توهين به خودش تلقّى مى‏كند و از خود واكنش نشان مى‏دهد. در اين صورت ما اگر به معتقدات و آداب و رسوم غلط و آنها اهانت كنيم، در واقع كار چندان مهمّى انجام نداده‏ ايم.دراین شرایط بايد به شخصيّت افراد احترام گذاشت و

شايسته است كه انسان قبل از شروع نصيحت، قدرى روى نكات برجسته و مفيدى كه در طرف وجود دارد، تأكيد ورزد و جايگاه او را از اين جهت تثبيت نمايد.البته فراموش نکنید یکی از بهترین شیوه های ارتباطی روش غیر مستقیم است.شما با عمل نیکوی خود ومحبت کردن به آنها ،کمک کردن،دلجویی کردن وسایر مصادیق لطف می توانید آموزه های دین خود را به آنها نشان دهید تا به این سمت متمایل شوند.البته در رابطه با افراد مخالف نیز لازم است توجه کنید چنانچه انها پدر یا مادر شما باشند بر شما لازم است که طبق سفارش قران بهترین روش را در برخورد با انها بکارگیرید وذره ای بی احترامی به آنها نکنید اما در دل نسبت به عملکرد وتوهین های آنها تنفر داشته باشید به گونه ای که آثار این تنفر شما در رفتارتان متجلی نشود.
تحمل وصبر خود را بندگی خدا تلقی کنید وبدانید که انسان با صبر در درگاه الهی محبوبیت ویژه ای پیدا خواهد کرد.

1 سوره نحل آیه 125