فرقه سازی در اسلام یک حرکت موذیانه

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
فرقه سازی در اسلام یک حرکت موذیانه

هیچ یک از ارزش‌های دینی در طول تاریخ از دستبرد نااهلان و کژاندیشان دور نبوده و گاه گاه دچار خدشه و انحراف شده است؛ وجود خدایان دروغین، پیامبران دروغین و مذاهب دروغین، همگی نشان از این حقیقت تلخ دارد، گرچه وجود این مدعیان باطل و دروغین، خود دلیلی بر وجود خدا، پیامبر و دین حق است.

امام علی(ع) در خطبه 38 نهج‌البلاغه در تعریف شبهه می‌فرمایند: «شبهه را شبهه نامیده‌اند چون حق را ماند، لیکن دوستان خدا را ـ فریفتن نتواند ـ که یقین، چراغ رهگذر ایشان است، و رستگاری راهبر. اما دشمنان خدا را گمراهی دعوت کننده است، و کوری راه برنده».

همیشه بوده و هستند کسانی که با اهداف گوناگون به جای پرداختن به نسخه اصیل و راستین، نسخه‌های بدلی و دروغین را می‌سازند و بخورد این و آن می‌دهند تا از این رهگذر به نام و نانی برسند. یکی از رایج‌ترین انحرافات در این زمینه، موضوع فرقه و فرقه‌سازی است که از آغاز پیدایش آدمی بر این کره خاک گریبان‌گیر دین و دینداران بوده و هست.

فرقه‌هایی که در آغاز شکل و محتوای اعتقادی و مذهبی داشتند و سپس به سرعت چهره سیاسی خود را نشان دادند، مانند وهابی‌ها در عربستان، بهائی‌ها در ایران و قادیانی‌ها در شبه قاره هند.

فرقه
فرقه در لغت به معنای دسته، گروه و طایفه و در اصطلاح به دسته و گروهی اطلاق می‌شود که از یک فکر، مسلک، مرام و عقیده خاص پیروی می‌کنند که معمولاً شکل انحراف یافته از یک فکر، دین یا مذهب بوده و غالباً دارای یک مانیفست می‌باشند.

فرقه‌سازی و آثار آن
فرقه‌سازی در طول تاریخ و در میان قریب به اتفاق ادیان و مکاتب آسمانی و حتی غیر آسمانی وجود داشته است از دین یهود و مسیح و اسلام گرفته تا آیین بودایی و زرتشتی.

حضرت امیر(ع) در نهج‌البلاغه، منشاء تمام فتنه‌ها و انحراف‌ها را در دو چیز خلاصه می‌کنند: اول، پیروی از خواهش‌های نفس. دوم، احکامی که بر خلاف شرع صادر می‌گردد.

نخستین و طبیعی‌ترین نتیجه فرقه‌سازی در یک دین، تفرقه‌اندازی و شکستن صف اتحاد میان مومنان آن دین است، که نتیجه آن چیزی جز سردرگمی، ایجاد هرج و مرج، کم رنگ شدن اعتقادات و ارزش‌ها و در نهایت نابودی آن نیست.

اهداف فرقه‌سازان
هرچند نمی‌توان یک یا چند هدف خاص را در این زمینه برشمرد، لیکن عمده‌ترین اهداف فرقه‌سازان را می‌توان در موارد زیر دانست:
1. جاه‌طلبی و کسب شهرت و اعتبار.
2. مرید پروری
3. مال‌اندوزی و دنیاخواهی.
4. ایجاد اختلاف و تفرقه در میان پیروان یک دین و تسلط بر آنان.
5. دفع خطر بالقوه دین (به ویژه اسلام) و جلوگیری از بیداری دین‌داران و انقلاب‌های احتمالی از طریق ایجاد شبهات عقیدتی در دین و سست کردن ایمان افراد.

فرقه‌سازی در اسلام
متأسفانه مسلمانان پس از پیامبر اکرم(ص) بر خلاف فرمان‌ها و وصایای ایشان با کنار زدن امام علی(ع) از رهبری جامعه، راه انحراف را در جامعه اسلامی هموار کردند.

از آن سال‌ها تاکنون فرقه‌های بسیاری چون وصله ناجور خود را به دامن اسلام آویختند و دین بر حق را به انواع انحراف‌ها و خرافه‌ها دچار ساختند؛ این نوشتار از میان این همه بر آن است تا ابتدا به دو فرقه دروغین بهائیت و وهابیت که هر دو در قرن 19 میلادی و با دست شوم دولت‌های استعماری از جمله روس و انگلیس در سرزمین‌های اسلامی پایه‌گذاری شد، پرداخته و سپس به تقابل غرب با فرهنگ مهدویت بپردازد.

منابع و مآخذ مورد استفاده:
قرآن کریم
نهج‌البلاغه
حسین وارث آدم، علی شریعتی
وهابیت، مسلک ضد اسلام، عباسعلی محمودی
انشعاب در بهائیت، پس از مرگ شوقی ربانی، اسماعیل رائین
موج سوم، آلوین تافلر
فصلنامه مشرق موعود، سال اول، ش اول، مقاله «نقش استبداد و استعمار در پیدایش بابیت، امیرعلی حسن‌لو»