یه آدم گناهکارم .... هم بی گناه!!!!
تبهای اولیه
سلام :Gol:
من
هم یه آدم گناهکارم .... هم بی گناه!!!! مثل همه.......
یه چند روزیه امام زمان (عج) ذهنم رو بدجور مشغول خودشون کرده......یعنی یه جورایی دلم میخواد همه چیزو از دلم بریزم بیرون و فقط عاشق امام زمان (عج) باشم...
اما نمیدونم چجوری شروع کنم درست تره!!!
خواهش میکنم کمکم کنین.....
من هم یه آدم گناهکارم .... هم بی گناه!!!! مثل همه.......یه چند روزیه امام زمان (عج) ذهنم رو بدجور مشغول خودشون کرده......یعنی یه جورایی دلم میخواد همه چیزو از دلم بریزم بیرون و فقط عاشق امام زمان (عج) باشم...اما نمیدونم چجوری شروع کنم درست تره!!!
خواهش میکنم کمکم کنین.....
به نام حق و با عرض سلام و ادب محضر شما:
روح انسان بسیار لطیف و حساس است . هنگام تولد چون آیینه ای صاف و صیقلی است . هر واقعیت ریز و درشت در آن منعکس می شود . از این رو از ارتباط معنوی با محبوبش - امام زمان - لذت معنوی خاصی به او دست می دهد و احساس می کند به او نزدیک شده است .
اما چه می شود که گاهی انسان نه تنها احساس نزدیکی و قرب به محبوب را پیدا نمی کند، بلکه چشم باز می کند و می بیند بین او و محبوب فاصله ای بسیار است ؟
از متون دینی استفاده می شود مهمترین عامل احساس دوری از محبوب ، اشتغال به غیر محبوب و گاهی گناه و یا غفلت است .
وقتی گناه و غفلت ، همانند گرد و غباری بر آینه قلب انسان نشست و آن را تیره و تار ساخت و لطافتی را که خداوند لطیف به آن داده بود ،از دست داد، انسان لذت ارتباط معنوی با محبوب را از دست خواهد داد و به مرور زمان بین خود و محبوبش احساس دوری و فاصله خواهد کرد.
چه کنیم تا این احساس که چون مانعی بین ما و محبوب است ، برداشته شود؟
نزدیک شدن به محبوب و باز گشت به آن حال و هوای زیبای دوستی امام، نیازمند قلب لطیف و رقیقی است که از گناه دور باشد و خدا را پیوسته و در همه حال حاضر و ناظر بر حال درون و بیرون خویش ببیند.
مطمئناً در یک دل نمی توان دو دلبر جای گیرد. وقتی قلب و دل ، جایگاه شیطان و هوس ها گشت ، دیگر محبت خدا و اولیای پاکش در آن جا نمی گیرد. چنین انسانی از عبادت ، لذتی نمی برد و چه بسا آن را برای همیشه ترک نماید. چرا که محبت به امام زنده و تبعیت او هم عبادتی است که با اشتغال بیش از حد به دنیا و ارتکاب گناهان و غوطه ور گشتن در غفلت ها در انسان رنگ می بازد و گاه چراغ محبت و اطاعت به خاموشی می گراید!!
لذا کم کردن از بار گناه و سبک شدن از سنگینی گناه ، انسان را آماده دریافت فیض و رحمت الهی می کند و کم کم نور معرفت و محبت و تبعیت از امام زنده و غایب را در دل انسان شعله ور می سازد.
ادامه دارد .....
من هم یه آدم گناهکارم .... هم بی گناه!!!! مثل همه.......یه چند روزیه امام زمان (عج) ذهنم رو بدجور مشغول خودشون کرده......یعنی یه جورایی دلم میخواد همه چیزو از دلم بریزم بیرون و فقط عاشق امام زمان (عج) باشم...اما نمیدونم چجوری شروع کنم درست تره!!! خواهش میکنم کمکم کنین.....
به نام حق و عرض سلام و ادب
برخي از راه هاي رسيدن به مقام دوستی اهل بیت (علیهم السلام) و عشق ورزیدن به ایشان عبارتند از:
1. معرفت اهل بيت:
اگر کسی بخواهد انسان به محبوبی الهی نزدیک شود، چاره ای ندارد جز این که بکوشد ابتدا افکار، باورها و طرز تفکر آن شخص را شناسایی نموده، خویش را از جهت فکری با او هماهنگ نماید، سپس بکوشد از هر جهت میان صفات و کمالات اخلاقی خود و شخص محبوب همانند سازی نماید .
به بیان دیگر برای ابراز دوستی با یک محبوب، بهترین راه آن است که در رفتار و نوع و روش زندگی از او تبعیت نماید . دوستی با اهل بیت و رسیدن به مقام عشق ورزی نسبت به ایشان همین گونه است.
به عنوان یک شیعه و پیرو اهل بیت عصمت و طهارت(ع) وظیفه داریم ابتدا کیفیت اعتقاد، باورها، صفات، کمالات، نوع منش و کنش حضرت را شناسایی نماییم. در مرتبه بعد بکوشیم زندگی، صفات وباورهای خود را به ایشان نزدیک نماییم تا از این طریق شیعه و پیرو واقعی آنها باشیم.
و این با مطالعه در زندگي، اخلاق، رفتار و کرامتهاي پيامبر و ائمه و مطالعه کلمات و سخنان آن بزرگواران؛ به دست مي آيد چرا که فرمايشهاي آنان، درّهاي گران بهايي است، که بايد در جست وجوي آن ها بود. آيا ممکن است کسي نهج البلاغه را بخواند و بفهمد، ولي عاشق علي(ع) نشود؟
در سايه معرفت امام به کمالات و ويژگي هاي منحصر به او بيش تر واقف مي گرديم. وقوف فطرتا شيفتگي و محبت نسبت به اهل بيت(ع) را در پي دارد. امام صادق(ع) مي فرمايد: «الامام علم بين الله عزوجل و بين خلقه، فمن عرفه کان مومنا و من انکره کان کافراً؛ امام شاخص [و دليل و راهنماي ]آشکار است که بين خدا و خلقش قرار گرفته، پس هر کس او را شناخت، مؤمن ميگردد . هر کس او را انکار کرد [و نشناخت ]کافر مي گردد». (1)
مؤمن بودن، فرع بر شناخت امام است. از طرفي ايمان، عين حب و بغض است.
امام محمد باقر(ع) مي فرمايد: «الايمان حب و بغض ؛ ايمان حب و بغض است». (2) حب به تمامي خوبيها و کمالات و بغض از همه بدي ها، کژي ها و. . .
پس در پرتو شناخت و معرفت ايمان حاصل مي شود . ايمان هم جز حب و بغض نيست.
نتيجه اين مي شود که يکي از راه هاي عملي مهم کسب حب اهل بيت (علیهم السلام) معرفت آن بزرگواران است .
2. اطاعت از اهل بيت:
اگر کسي شناخت لازم و کافي به اهل بيت پيدا کرد، اطاعت از آنان را بر خود لازم مي داند؛ ولي گاهي شناخت در آن حد بالا نيست. در اين صورت چه بسا نسبت به اوامر آنان عصيان شود. عصيان هم به هر اندازه باشد، به همان اندازه کدورت و بغض ميآورد. کدورت و بغض هم، ضد صفا و حب است. پس هر اندازه نسبت به اوامر آنان عصيان شود، به همان اندازه بغض و کدورت نسبت به آنان در دل ايجاد مي شود . برعکس هر اندازه نسبت به اوامر آنان اطاعت شود، به همان اندازه حب و صفا به آنان دل را فرا مي گيرد.
در همین راستا، یکی از راه های کمکی برای رسیدن به مقام عشق ورزی به اهل بیت (علیهم السلام) و اطاعت از ایشان آن است که ایشان را ناظر بر اعمال خویش ببینیم .
قرآن کریم می فرماید : «و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون ؛بگو هر عملی می خواهید انجام دهید .پس آن را خدا و رسول و مؤمنین می بینند»(3) در تفسیر این آیه قرآن، روایات(2) فراوانی وارد شده است که مراد از مؤمنین ائمه اطهار هستند .
اگر باور کردیم الان امام زمان در جامعه حضور دارد. اگرچه او را نمی شناسیم . از اعمال ما مطلع می شوند. از برخی اعمال ما ناراحت شده و از برخی اعمال ما خوشحال می شوند و دعای خیر می کنند. به راحتی اعمال ناپسند را ترک کرده و به ایشان نزدیک می شویم.
امام صادق(ع) گاهی به بعضی می فرمودند : عملی که فلان مکان و در فلان وقت انجام دادی باعث خوشحالی من شد(4)
این گونه توجه به اهل بیت (یعنی اعتقاد به حاضر بودن او در جامعه) یک اعتقاد مثبت و سازنده است.زیرا سبب می شود که مواظب اعمال خود باشیم و خود را اصلاح کنیم و در محضر خدا و رسول و امام زمان(ع) معصیت نکنیم. اگر کسی امام را ناظر بر اعمال خود ببیند ،مرتکب گناه ومعصیت نمی شود زیرا عبودیت بندگی واخلاص ( انجام واجبات و ترک کردن محرمات ) حقیقت و نورانیت امامت را در دل و جان انسان آبیاری می کند و عمل صالح انسان رابه محضرخدا و اولیا ء می رساند .
پي نوشت ها :
1. کلینی، کافي،ج 1، ص 170، ح 839
2.همان.
3.توبه(9) آیه 101
4. عده الداعی ، ص 193
سلام ... تبریک بخاطر روحیه ای کا دارید...:Gol:
خدا کند که رضایم فقط رضای تو باشد
هوای نفس نباشد همه هوای تو باشد
آشتي با اهل بيت
پرسش :
من هم یه آدم گناهکارم .... هم بی گناه!!!! مثل همه.......یه چند روزیه امام زمان (عج) ذهنم رو بدجور مشغول خودشون کرده......یعنی یه جورایی دلم میخواد همه چیزو از دلم بریزم بیرون و فقط عاشق امام زمان (عج) باشم...
اما نمیدونم چجوری شروع کنم درست تره!!! خواهش میکنم کمکم کنین.....
پاسخ :
روح انسان بسیار لطیف و حساس است . هنگام تولد چون آیینه ای صاف و صیقلی است . هر واقعیت ریز و درشت در آن منعکس می شود . از این رو از ارتباط معنوی با محبوبش - امام زمان - لذت معنوی خاصی به او دست می دهد و احساس می کند به او نزدیک شده است .
اسباب دوري از محبوب
از متون دینی استفاده می شود مهمترین عامل احساس دوری از محبوب ، اشتغال به غیر محبوب و گاهی گناه و یا غفلت است .
وقتی گناه و غفلت ، همانند گرد و غباری بر آینه قلب انسان نشست و آن را تیره و تار ساخت و لطافتی را که خداوند لطیف به آن داده بود ،از دست داد، انسان لذت ارتباط معنوی با محبوب را از دست خواهد داد و به مرور زمان بین خود و محبوبش احساس دوری و فاصله خواهد کرد.
عامل رفع مانع بین ما و محبوب
نزدیک شدن به محبوب و باز گشت به آن حال و هوای زیبای دوستی امام، نیازمند قلب لطیف و رقیقی است که از گناه دور باشد و خدا را پیوسته و در همه حال حاضر و ناظر بر حال درون و بیرون خویش ببیند.
مطمئناً در یک دل نمی توان دو دلبر جای گیرد. وقتی قلب و دل ، جایگاه شیطان و هوس ها گشت ، دیگر محبت خدا و اولیای پاکش در آن جا نمی گیرد. چنین انسانی از عبادت ، لذتی نمی برد و چه بسا آن را برای همیشه ترک نماید. چرا که محبت به امام زنده و تبعیت او هم عبادتی است که با اشتغال بیش از حد به دنیا و ارتکاب گناهان و غوطه ور گشتن در غفلت ها در انسان رنگ می بازد و گاه چراغ محبت و اطاعت به خاموشی می گراید!!
لذا کم کردن از بار گناه و سبک شدن از سنگینی گناه ، انسان را آماده دریافت فیض و رحمت الهی می کند و کم کم نور معرفت و محبت و تبعیت از امام زنده و غایب را در دل انسان شعله ور می سازد.
اسباب عشق ورزي به اهل بيت عليهم السلام
برخي از راه هاي رسيدن به مقام دوستی اهل بیت (علیهم السلام) و عشق ورزیدن به ایشان عبارتند از:
1. معرفت اهل بيت:
اگر کسی بخواهد انسان به محبوبی الهی نزدیک شود، چاره ای ندارد جز این که بکوشد ابتدا افکار، باورها و طرز تفکر آن شخص را شناسایی نموده، خویش را از جهت فکری با او هماهنگ نماید، سپس بکوشد از هر جهت میان صفات و کمالات اخلاقی خود و شخص محبوب همانند سازی نماید .
به بیان دیگر برای ابراز دوستی با یک محبوب، بهترین راه آن است که در رفتار و نوع و روش زندگی از او تبعیت نماید . دوستی با اهل بیت و رسیدن به مقام عشق ورزی نسبت به ایشان همین گونه است.
به عنوان یک شیعه و پیرو اهل بیت عصمت و طهارت(ع) وظیفه داریم ابتدا کیفیت اعتقاد، باورها، صفات، کمالات، نوع منش و کنش حضرت را شناسایی نماییم. در مرتبه بعد بکوشیم زندگی، صفات وباورهای خود را به ایشان نزدیک نماییم تا از این طریق شیعه و پیرو واقعی آنها باشیم.
و این با مطالعه در زندگي، اخلاق، رفتار و کرامتهاي پيامبر و ائمه و مطالعه کلمات و سخنان آن بزرگواران؛ به دست مي آيد چرا که فرمايشهاي آنان، درّهاي گران بهايي است، که بايد در جست وجوي آن ها بود. آيا ممکن است کسي نهج البلاغه را بخواند و بفهمد، ولي عاشق علي(ع) نشود؟
در سايه معرفت امام به کمالات و ويژگي هاي منحصر به او بيش تر واقف مي گرديم. وقوف فطرتا شيفتگي و محبت نسبت به اهل بيت(ع) را در پي دارد. امام صادق(ع) مي فرمايد: «الامام علم بين الله عزوجل و بين خلقه، فمن عرفه کان مومنا و من انکره کان کافراً؛ امام شاخص [و دليل و راهنماي ]آشکار است که بين خدا و خلقش قرار گرفته، پس هر کس او را شناخت، مؤمن ميگردد . هر کس او را انکار کرد [و نشناخت ]کافر مي گردد». (1)
مؤمن بودن، فرع بر شناخت امام است. از طرفي ايمان، عين حب و بغض است.
امام محمد باقر(ع) مي فرمايد: «الايمان حب و بغض ؛ ايمان حب و بغض است». (2) حب به تمامي خوبيها و کمالات و بغض از همه بدي ها، کژي ها و. . .
پس در پرتو شناخت و معرفت ايمان حاصل مي شود . ايمان هم جز حب و بغض نيست.
نتيجه اين مي شود که يکي از راه هاي عملي مهم کسب حب اهل بيت (علیهم السلام) معرفت آن بزرگواران است .
2. اطاعت از اهل بيت:
اگر کسي شناخت لازم و کافي به اهل بيت پيدا کرد، اطاعت از آنان را بر خود لازم مي داند؛ ولي گاهي شناخت در آن حد بالا نيست. در اين صورت چه بسا نسبت به اوامر آنان عصيان شود. عصيان هم به هر اندازه باشد، به همان اندازه کدورت و بغض ميآورد. کدورت و بغض هم، ضد صفا و حب است. پس هر اندازه نسبت به اوامر آنان عصيان شود، به همان اندازه بغض و کدورت نسبت به آنان در دل ايجاد مي شود . برعکس هر اندازه نسبت به اوامر آنان اطاعت شود، به همان اندازه حب و صفا به آنان دل را فرا مي گيرد.
در همین راستا، یکی از راه های کمکی برای رسیدن به مقام عشق ورزی به اهل بیت (علیهم السلام) و اطاعت از ایشان آن است که ایشان را ناظر بر اعمال خویش ببینیم .
قرآن کریم می فرماید : «و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون ؛بگو هر عملی می خواهید انجام دهید .پس آن را خدا و رسول و مؤمنین می بینند»(3) در تفسیر این آیه قرآن، روایات(2) فراوانی وارد شده است که مراد از مؤمنین ائمه اطهار هستند .
اگر باور کردیم الان امام زمان در جامعه حضور دارد. اگرچه او را نمی شناسیم . از اعمال ما مطلع می شوند. از برخی اعمال ما ناراحت شده و از برخی اعمال ما خوشحال می شوند و دعای خیر می کنند. به راحتی اعمال ناپسند را ترک کرده و به ایشان نزدیک می شویم.
امام صادق(ع) گاهی به بعضی می فرمودند : عملی که فلان مکان و در فلان وقت انجام دادی باعث خوشحالی من شد(4)
این گونه توجه به اهل بیت (یعنی اعتقاد به حاضر بودن او در جامعه) یک اعتقاد مثبت و سازنده است.زیرا سبب می شود که مواظب اعمال خود باشیم و خود را اصلاح کنیم و در محضر خدا و رسول و امام زمان(ع) معصیت نکنیم. اگر کسی امام را ناظر بر اعمال خود ببیند ،مرتکب گناه ومعصیت نمی شود زیرا عبودیت بندگی واخلاص ( انجام واجبات و ترک کردن محرمات ) حقیقت و نورانیت امامت را در دل و جان انسان آبیاری می کند و عمل صالح انسان رابه محضرخدا و اولیا ء می رساند .
پي نوشت ها :
1. کلینی، کافي،ج 1، ص 170، ح 839
2. همان.
3. توبه(9) آیه 101
4. عده الداعی ، ص 193