*** داستانهاى دعا ***

اين راه كه مى روى چه راه است
راه طاعت، ره گناه است

عمرى كردى تو در جهان زيست
اكنون بنگر كه حاصلت چيست

بگذشت بسى ز روزگارت
بنگر نيكو به كار و بارت

در راه خداى اى تو غافل
يك گام نرفته اى چه حاصل

در دام هوا اسير تاكى صد
جان بكن و ممير تاكى

حضرت عيسى (عليه السلام) كه بيابانگردى از كارهاى معمولى او بود، روزى تنهادر بيابان عبور ميكرد، باران شديد باريد، و او را غافلگير كرد، او به هر طرف مى دويد و مى نگريست پناهگاه نمى ديدكه به آنجا رود، در اين جست و گريز ناگهان چشمش به شخصى افتاد كه در مكانى مشغول نماز بود، به سوى او روان شد، وقتى به او رسيد، آنجا را محل امن يافت.

پس از آنكه آن شخص از نماز فارغ شد، عيسى (عليه السلام) بعد از احوال پرسى به او فرمود: بيا با هم دعا كنيم تا باران بايستد.

آن شخص گفت! ((اى مرد)) چگونه دعا كنيم، با اينكه چهل سال است در اينجا به عبادت مشغولم، تا خدا توبه مرا قبول كند، ولى هنوز معلوم نيست كه توبه ام قبول شده باشد، زيرا از خدا خواسته ام نشانه قبولى توبه ام اين باشد كه پيامبرى از پيامبرانش را به اينجا بفرستد.

عيسى (عليه السلام) به او فرمود ((من عيسى پيغمبرم)) بنابراين معلوم مى شود كه توبه تو قبول شده است.

تو چه گناهى كرده اى؟
او گفت: روزى تابستان بيرون آمدم، هوا بسيار گرم بود، گفتم: عجب روز گرمى است ((كه يك نوع شكايت به خدا است)).

يك ره نظرى به خسته اى كن
رحمى بدل شكسته اى كن

آن كو جز تو، كسى ندارد
غمخوارى و مونسى ندارد

محنت زده ايست، شرمسارى
خجلت زده ايست، زشتكارى

دل سوخته ايست، خسته جانى
تر كرده به ذكر تو زبانى

بر خاك فتاده خوار و زاريست
وز درگه تو اميدواريست

مگذار كه نا اميد گردد
بخشاى كه رو سفيد گردد

يا رب به علو وعزت تو
حق جبروت و هيبت تو

يا رب به فرشتگان منزل
يا رب به پيامبران مرسل

پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) از جائى عبور مى كرد ديد مسلمانى مشغول دعا است و چنين دعا مى كند:

((خدايا مرا از مردم بى نياز كن)) رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) به او فرمود:

چنين دعا مكن، زيرا مردم بايد نسبت به همديگر، تعاون و همكارى داشته باشند و نياز همديگر را تاءمين كنند. بلكه چنين دعا كن:

خدايا از مردم شرور ((و بدكار بى نياز گردان))
او عرض كرد: ((مردم شرور و بد چه كسانى هستند؟))
پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود:

1- آنانكه وقتى چيزى را مى بخشند، منت مى گذارند.
2- و اگر چيزى نمى بخشند، عيب جو هستند.



دستى به درت دراز كرده
چشمى به اميد باز كرده

غير از تو كسى دگر ندارد
رو از تو به درگه كه آرد

گر تو گويى كه طاعتت كو
من هم گويم شفاعتت كو

گوئى كه تو در گنه فزودى
گويم كه تو هم غفور بودى

گوئى كه خطا تست بسيار
گويم كه تو كريم و غفار

مارا به تو اعتقادى اينست
اين ظن حسن مرا يقين است

يارب تو به ظن خود رسانم
از درگه خويشتن مرانم

امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
بر هر مسلمانى لازم است نمازش را با سجده شكر به پايان رساند، چرا كه با اين سجده نمازت را تمام مى كنى در حالى كه پروردگارت را خرسند مى سازى و فرشتگان را نسبت به خود به شگفتى وامى دارى و بنده وقتى كه نمازش را تمام كرد و سپس سجده كرد

خدا مى فرمايد: اى فرشتگان من! حالا چه پاداشى پيش من دارد؟ آن وقت هيچ چيز باقى نمى ماندمگر آنكه فرشتگان آنها را نام برده برده باشند.

در آن هنگام خداوند تعالى مى فرمايد: همانطور كه او شكر مرا بجا آورد من از او قدر دانى خواهم كرد و به فضل خودم به او روى مى كنم و رحمتم را به او مى نمايانم.



چه مى شود مقيم در جناب تو باشم
سگ جناب تو باشم، رقيب باب تو باشم

چه مى شود كه شب و روز گرد كوى تو گردم
در انتظار برافكندن نقاب تو باشم

چه مى شود كه نخواهى زمن حساب و كتابى
غريق بحر كرمهاى بى حساب تو باشم

چه مى شود كه گهى از در عتاب درائى
گر از قصور نه شايسته خطاب تو باشم

نقل مى كند مرحوم ملامحمدتقى مجلسى (رحمه الله عليه)، شبى براى نماز شب از خواب برخواست پس از نماز به دعا مشغول شد، در دعا احساس كرد حال عرفانى مخصوص پيدا كرده كه گويى اگر دعا كند دعايش به استجابت مى رسد

در اين فكر بود چه دعايى مفيد و پر بهره اى كند، ناگهان پسرش ‍ محمد باقر كه آن وقت كودك شير خوارى در گهواره بود به گريه افتاد، ملا محمدتقى متوجه محمدباقر شد و براى او اين گونه توفيق عنايت فرما كه وقتى بزرگ شد آثار و تعاليم پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) و امامان را تا آخرين حد امكان نشر بدهد و به جهانيان برساند.

اين دعا به استجابت رسيد و همانگونه كه او خواسته بود، پسرش بهترين توفيق را در نشر تعاليم و معارف و روايات از عربى و فارسى.

الهى بر در تو روسياهى
نشسته خسته با حال تباهى

بدرگاه تو با اين چشم گريان
فكنده سرگداى بى پناهى

ترحم كن براين محزون نالان
نما از مرحمت براو نگاهى

حديث اكرم الضيف تو خواندم
منم مهمان به دربارت الهى

الهى بردرت باگردن كج
نباشد مونسم جز اشك و آهى

امام حسن عسگرى (عليه السلام) از حضرت امام حسن مجتبى (عليه السلام) روايت مى كند كه در كنار كوه صفا شخصى آمده بر حضرت امير (عليه السلام) سلام كرده عرض نمود:

ياولى الله چهارسال است كه دراين موضع به تسبيح و تمجيد و تكبر حق تعالى مشغولم و عبادت او را مى كنم امام حسين (عليه السلام) روايت كرده كه پدرم به او فرمود:

در اين مكان طعام و شرابى نيست، در اين مدت چطور زندگانى كرده اى عرض كرد: اى مولاى من به آن خدائى كه ابن عم شما را به رسالت به خلق فرستاد.

و تو را وصى او كرد كه: هرگاه گرسنه شوم شيعيان تو را دعا كردم سير شده ام.
هر وقت تشنه شده ام دشمنان تو را نفرين كردم دفع تشنگى من شده است.

ياد تو مرا روح روان است على
نام تو مرا ورد زبان است على

عشق تو مرا حصن امان است على
روى تو مرا قبله جان است على

عمر و بن حمق يك از مخلص و دوستان صميمى امير المؤمنين على (عليه السلام) بود در جنگ صفين كه جنگ سختى بين سپاه على (عليه السلام) و لشكر معاويه بود به على (عليه السلام) عرض كرد: ما بخاطر تحصيل ما و يا خويشاوندى با شما بيعت نكرده ايم، بلكه بيعت ما با تو بر اساس پنج چيز است:

1- تو پسر عموى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) هستى.
2- تو داماد آنحضرت و همسر حضرت زهرا (عليه السلام) هستى.
3- تو پدر دو فرزند رسول خدا مى باشى.
4- تو نخستى فردى هستى كه به پيامبر ايمان آوردى.
5- تو بزرگوارترين مرد از مجاهدان اسلام بودى و سهم تو در جهاد با كفار از همه بيشتر است.

بنابر اين اگر فرمان دهى تا كوه را از جاى بركنم، و دريا از آب تهى سازيم تا جان بر تن داريم سر از فرمان تو بر نتابيم و دوستانت را يارى نموده و با دشمنانت دشمن مى باشيم.

امير مومنان (عليه السلام) براى اين دوست مخلص خود چنين دعا كردند:
اللهم نور قلبه باتقوى و اهده الى صراط مستقيم.
خداوندا قلب او را به تقوى منور كن و او را به راه مستقيم هدايت كن،

دعاى على (عليه السلام) در وجود او ديده مى شد او هم دلى پاك و نورانى داشت و هم تا دم مرگ و شهادت درراه راست گام برداشت.

آمدم بر سر ثناى على
اى دل جان من فداى على

مهر كبرياى لاهوت است
چون كنم وصف كبرياى على

نفس پيغمبر است و سر خدا
چه توان گفت در ثناى على

جز خدا در او نمى داند
بخداى من و خداى على

يا الهى بروز حشرم ده
جان در سايه لواى على

مهر او را شفيع من گردان
بهر ورسازم از لقاى على

كارهاى مرا چنان گردان
كه بود جمله در رضاى على

يافتم ره بسوى درگه تو
از سخن جان فزاى على

ديده روشن از غبار رهش
راه ديدم به توتياى على

گنهم گرچه هست بى حدو حصر
ليك هستم زاولياى على

نامه ام گر تهى است از حسنات
دل پر دارم از ولاى على

سلطان ملكشاه در محل حكومت خويش (اصفهان) به شكار رفت و جمعى از خواص و غلامان او اطرافش بودند، گاو ماده اى بى صاحب ميان بيابان به چشم آنها خورد اورا گرفتند، پس از كشتن، بريان كردند و خوردند،

صاحب گاو پيرزنى بود بيوه كه سه طفل يتيم داشت و به شير گاو زندگانى مى كرد، وى تا با خبر شد آمد در وقتى كه ملك شاه مى خواست از روى پل زاينده رود برود مقابلش ايستاد و گفت شاها اگر امروز سر پل زاينده رود جواب مرا ندادى و به دردم رسيدگى نفرمائى، روز قيامت سر پل سراط جلوتان را خواهم گرفت، سلطان پياده شد و به موضوع پى برد، دستور داد هفتاد گاو به آن زن دادند، غلامان كه در مقام خدمتگذاران دربار سلطان به مال مردم تجاوز كرده بودند در دادگاه رسمى سلطان محكوم شدند.

كليد ((بيت المقدس)) هميشه نزد حضرت سليمان (عليه السلام) بود و به احدى غير از خودش اعتماد نم كرد، شبى آن جناب، كليد را برداشته خواست درب را باز كند، از قضا باز نشد از طايفه جناب آقاى و انس ‍ استمداد گرفت، نتيجه اى نگرفت.

مثلا يكى ب به ديگرى مى گويد الهى بميرى، ملك الموت منتظر حرف كسى غير از خدا نيست كه جان كسى رابگيرد.

دعاء و نفرين در صورتى مؤثر واقع مى شود كه آنكه مورد دعاء و نفرين واقع شده استحقاق لطف يا قهر الهى را داشته باشد، مثلا اگر كسى كار خيرى كرد، دستگيرى از بيچاره اى نمود و او از صميم قلب طول عمر و عاقبت به خيرى او را خواست البته خدا كريم و رحيم است و دعاى خواهند را رد نمى فرمايد،

و نيز اگر كسى مظلوم واقع شد و با دل شكستگى نفرين كرد، اين نفرين مؤثر است، پس بايد ترسيد كه مبادا ناله مظلومى از دست ما بلند شود.

هرچه ما رابود زاجناس و مقود
جمله را در راهها كرديم گم

دعا غير از استجابت فوائد ديگرى هم دارد:

1- آنكه دعا لذيذترين لذتهاست و براى نوع انسان لذتش بى نظير است.
در احاديث قدسى آمده كه مردى به موسى بن عمران (عليه السلام) گفت: به خدا بگو من شخصى گرفتارى هستم، ژس چرا مرا عذاب نمى كنى؟ خداوند فرمود: به او بگو بدترين بلاها بر سر تو آورده ام و آن اين است كه شيرينى و حلاوت ياد مرا نمى چشى.

2- بريدن از هر چيز است و تنها به خداوند متعال پيوستن.

3- گرفتارى، اندوه، نگرانى، ترس و عقده را بر طرف مى كند.

4- جبران كننده نارسائيها و كمبودهاى وجود انسان است.

5-موجب شرح صدر، يعنى دريا دلى مى شود بوسيله آن مى توان در بلا يا پايمردى پيشه كرد مشكلات را تحمل نمود.

6-باعث مى شود كه انسان، گمشده اش را پيدا كند يعنى خدا تعالى را.


خوشا آن كس كه بندد با تو پيوند

خوشا آن دل كه دارد با تو راهى

مران از آستانت بينوارا

كه ديگر در بساطم نيست آهى

نهاده سر به خاك آستانت

گدائى، درمندى عذر خواهى

گرفتم دامن بخشنده اى را

كه بخشد از كرم كوهى به كاهى

جناب دوست مى كشد عشق مرا كه همچنين
جذبه اوست او را راهنما كه همچنين

هر گه ز قبله پرسدم روى كنم بروى دوست
سوى جمال او شوم قبله نما كه همچنين

از تو پرسيد از كسى قبله عاشقان كجاست
جانب كوى يار من ره بنما كه همچنين