جمع بندی عزاداری برای" تمام ائمه"، "بعد از سال ها" از فوتشان صحیح است؟
تب‌های اولیه
سلام
آیا روایاتی وجود دارد که نشان دهد ائمه بعدی، بعد از گذشت چندین سال از وفات اجداد معظم شان(ائمه پیشین)، "هر سال" مراسم عزاداری برای ایشان بر قرار کنند؟ (البته به غیر از امام حسین که دلایلی برای این کار معرفی شده است.)
سلام
آیا روایاتی وجود دارد که نشان دهد ائمه بعدی، بعد از گذشت چندین سال از وفات اجداد معظم شان(ائمه پیشین)، "هر سال" مراسم عزاداری برای ایشان بر قرار کنند؟ (البته به غیر از امام حسین که دلایلی برای این کار معرفی شده است.)
با صلوات بر محمد وآل محمد
وسلام وعرض ادب واحترام
روايات فراوانى در اين زمينه وجود دارد كه ائمه (عليهم السلام) توصيه به برپايى مراسم عزادارى براى اهلبيت (عليهم السلام) كردهاند:
1. امام صادق (ع) فرمودند: «رحم الله شيعتنا، شيعتنا و اللّه هم المؤمنون فقد و الله شركونا فى المصيبة بطول الحزن والحسرة»(1) «خداوند شيعيان ما را مشمول رحمت خويش سازد. به خدا قسم، شيعيان ما همان مؤمنيناند، آنان به خدا قسم با حزن و حسرت طولانى خويش [در عزاى ما] شريك و همدرد مصيبتهاى ما خاندانند».
2. امام رضا (ع) مىفرمايد: «من تذكر مصابنا و بكى لما ارتكب منا كان معنا فى درجتنا يوم القيامة، و من ذكر بمصابنا فبكى و ابكى لم تبك عينه يوم تبكى العيون و من جلس مجلسا يحيى فيه امرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب»(2) كسى كه متذكر مصايب ما شود و به جهت ستمهايى كه بر ما وارد شده گريه كند، در روز قيامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و كسى كه مصيبتهاى ما را بيان كند و خود بگريد و ديگران را بگرياند در روزى كه همه چشمها گريان است، چشم او نگريد و هر كسى در مجلسى بنشيند كه در آن مجلس، امر ما را زنده مىكنند روزى كه قلبها مىميرند، قلب او نخواهد مرد».
3. امام صادق (ع) به فضيل فرمود: «تجلسون و تحدّثون؟ قال: نعم جعلت فداك، قال: ان تلك المجالس احبها فاحيوا امرنا يا فضيل، فرحم الله من احيى امرنا يا فضيل من ذكرنا او ذكرنا عنده فخرج من عينه مثل جناح الذباب غفرالله له ذنوبه و لو كانت اكثر من زبدالبحر»(3) «آيا مجالس عزا برپا مىكنيد و از اهلبيت و آنچه بر آنان گذشته است، صحبت مىكنيد؟ فضيل گفت: آرى قربانت گردم، امام فرمود: اينگونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانيد كه هر كس امر ما را زنده كند مورد لطف و مرحمت خدا قرار مىگيرد. [اى] فضيل: هر كس از ما ياد كند، يا نزد او از ما ياد كنند و به اندازه بال مگسى اشك بريزد، خدا گناهانش را مىآمرزد اگر چه بيش از كف دريا باشد».
4. گريه پيامبر (صلّى اللَّه عليه و آله) سر قبر مادر مجللهاش در روايت صحيح آمده است كه: پيغمبر اسلام( صلّى اللَّه عليه و آله) قبر مادرش را زيارت نمود و گريست و نيز اطرافيان خودش را گرياند.
5. وصيت امام باقر عليه السّلام در مورد عزادارى و ماتم خود ، ابن بابويه از امام باقر(عليه السّلام) روايت كرده است كه آن حضرت وصيت كرد ده سال در موسم حج در منى براى او گريه و نوحه سرايى كنند، و رسم ماتم را تجديد نمايند و بر مظلوميت آن حضرت بگريند.
6. هنگام مصيبت، مصيبت پيامبر را به ياد آوريد:
«و عنه صلّى اللَّه عليه و آله: من عظمت مصيبته فليذكر مصيبته بى فانّها ستهوّن عليه.»
«و نيز از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: هر كسى مصيبتش بزرگ شد به ياد آورد مصيبتى را كه بر او در فقدان من وارد آمده تا آن مصيبت براى او سهل و آسان گردد.»
پىنوشت
(1) بحارالانوار، ج 43، ص 222.
(2) همان، ص 872.
(3) همان، ص 282 و 982.
سلام
آیا روایاتی وجود دارد که نشان دهد ائمه بعدی، بعد از گذشت چندین سال از وفات اجداد معظم شان(ائمه پیشین)، "هر سال" مراسم عزاداری برای ایشان بر قرار کنند؟ (البته به غیر از امام حسین که دلایلی برای این کار معرفی شده است.)
سلام و درود بر شما
به نظر برگزاری مراسم های شادی و حزن اهل بیت در سالروز ولادت یا شهادت ایشان بیشتر جنبه شعائر مذهبی دارد که بر اساس توصیه ائمه اطهار علیهم السلام آنچنان که کارشناس محترم فرمودند توسط شیعیان ایشان پایه ریزی شده است و آنرا نشانه پیوند خویش با امامان میدانستند
شاید این نکته نیز قابل توجه باشد که ائمه اطهار علیهم السلام بیشتر همت و تلاش خویش را صرف فرهنگ سازی جهت برپائی عزاداری برای سید الشهداء کردند زیرا همه فرهنگ تشیع در نهضت امام حسین نهفته بود.
از طرفی مسائل فرهنگی خیلی زمان بر بوده و برگزاری و ترویج این مراسم ها بیشتر در دوران آزادی شیعه امکان پذیر بوده است که در دوره ائمه به خاطر خفقان شدید نسبت به ایشان شاید امکان برپائی این برنامه ها نبوده است.