جمع بندی چگونه به تاریخ اعتماد کنیم؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه به تاریخ اعتماد کنیم؟

سلام . از کجا بدانیم که مطالبی که الان از پیامبران یا امامان به ما رسیده درست است . از کجا بدانیم که امامان واقعا اون جوری هستن که ما میدانیم . از کجا بدانیم مطالبی که از حضرت آدم تا امام مهدی {ع} در کتابها هست درست است . خوب از زمان حضرت آدم هزاران سال گذشته و این سخنان و داستانها و مطالب در بین هزاران نفرنقل شده و ممکن است تغییرات و تحریفات زیادی شده باشد . یا مطالبی که از امام علی {ع} یا سایر امامان درباره سخنان آنها یا احادیث آنها یا اتفاقاتی که برای آنها افتاده از آن اتفاقات سالهای زیادی گذشته و ممکن است تاریخ نگاران اشتباه مطالب را به دست ما رسانده باشند یا نوشته هایشان دچار تغییرات زیادی شده باشد . یا این که تاریخ نگاران با پول و رشوه تغییراتی در نوشته هایشان ایجاد کنند چگونه می توانیم به تاریخ نگاران اعتماد کنیم و مطمئن باشیم که این مطالبی که از تاریخ نگاران به ما رسیده درست است . آیا می توان به علم تاریخ اعتماد کرد .

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد عماد

اگر فرمایش شما درست باشد باید تاریخ را کلا جمع کرد و کنار گذاشت چون ما نمی توانیم به اخبار گذشته اطلاع پیدا کنیم ، چون راه رسیدن به اخبار و گزارشات فقط مسائل حسی نیست بلکه بعضی از امور را باید از طریق علائم وشواهد اثبات کرد
انچه شما فرموده اید حتی درگزارشات روز هم صادق است و ما از کجا بدانیم انچه اخبارگوها می گویند درست است ، همه امور را می توان زیر سوال برد
پس روش صحیح این است که در تاریخ
صافی در دست بگیریم
همه گزارشات را قبول نکنیم بلکه ابتدا بررسی کنیم بعد قبول کنیم
برای بررسی گزارشات باید به علوم مختلف مجهز باشیم
مثل علم رجال
علم درایه و .....
مثلا مطلبی آمده با علم رجال می توانیم ببینیم این گوینده مورد وثوق است یا نه
یک مطلب آنقدر زیاد بیان شده که ما از تواتر آن می توان به صحت گزارش برسیم
به هر حال علومی هستند که تشخیص می دهند کدام گزارش صحیح است و کدام گزارش اشتباه

[="DarkOrchid"]

عماد;440573 نوشت:
یک مطلب آنقدر زیاد بیان شده که ما از تواتر آن می توان به صحت گزارش برسیم

سلام این مشکل من هم هست آیا این تواتر همان شایعه ی خودمان نیست؟چه اموری شایعه را از تواتر شناسایی میکند.؟[/]

در تاریخ گزارشات صحیح و جعلی وجود دارد ولی نمی توان به دلیل وجود گزارشات جعلی، گزارشات صحیح را نیز کنار گذاشت، برای مثال وقتی ما 100سکه داریم می دانیم 20عدد از این سکه ها طلای خالص و 80سکه بدل است آیا می توان به بهانه بدل بودن اکثر آن سکه ها تمام سکه را در جوی آب ریخت؟ قطعا نه
پس باید طلاشناس ماهری بیاوریم تا بدل را از غیر بدل تشیخص دهد
تاریخ نیز همین گونه است، باید کسی که به فنون شناخت گزارش صحیح از غیر صحیح یا مجعول آراسته است، گزارش صحیح را از غیر صحیح تشخیص دهد نه اینکه تمام تاریخ کنار گذاشته شود

دین محکم;445958 نوشت:
سلام این مشکل من هم هست آیا این تواتر همان شایعه ی خودمان نیست؟چه اموری شایعه را از تواتر شناسایی میکند.؟

جواب این سوال را در قالب یک مثال خدمتتان عرض می کنم
امام خمینی در بین صد نفر از سران نظام فرمایشی داشته اند، این صد نفر هر کدام جداگانه آن فرمایش را بیان می کنند، ممکن است در بین این صد نفر کسانی باشند که با هم اختلاف سلیقه نیز داشته باشند ولی فرمایش امام را مثل هم بیان می کنند، این می شود متواتر
ما به بعضی از این افراد اطمینان داریم که دروغ نمی گویند همانطور که در شناختن رجال سند حدیث این اطمینان حاصل می شود
بعضی از این صد نفر نیز بر خلاف سلیقه خودشان فرمایش امام رانقل می کنند یعنی با آنکه فرمایش امام برخلاف مبنای آنان است و به ضررشان ولی نقل می کنند این امر ما را به مطابق با واقع بودن گزارش کمک می کند
ولی شایعه اینگونه نیست، بلکه سازندگان شایعه اولا کسانی هستند که مورد اعتماد ما نیستند
و ثانیا شایعه شاید از طرف یک نفر بیان شود و شیوع پیدا کند ولی متواتر گویندگان اولیه تعداد زیادی هستند
گوینده اولیه شایعه ممکن است ناشناخته باشد ولی گویندگان اولیه خبر متواتر همه شناخته شده اند لااقل اکثر آنان
به هر حال قیام شایعه با تواتر قیام مع الفارق است

پرسش: چگونه به تاریخ اعتماد کنیم؟

پاسخ:
کتاب های زیادی تاریخی وجود دارد که گزارش های مختلفی از حیث اعتبار در آنها نقل شده است در مواجه به این گزارش ها سه راه بیشتر متصور نیست:
راه اول پذیرش همه گزارشهای تاریخی بودن تحقیق و بررسی.
راه دوم کنار نهادن تمام گزارشها تاریخی به بهانه جعلی بودن برخی از آنها
و راه سوم بررسی کردن گزارشها و باکار گیری روش های عملی برای تشخیص گزارش صحیح از جعلی

پر واضح است که تمام گزارش های نقل شده صحیح نمی باشد و برخی از گزارشها با دلایل مختلف ممکن است وارونه جلوه داده شود و نیز مبرهن است که نمی توان تمام این گزارش‌ها را کنار نهاد . مثلا اگر ما 1000سکه داشته باشیم و بدانیم که 500سکه تقلبی است هیچ عقل سلیمی تمام سکه را به آب نمی اندازه به بهانه اینکه در بین این سکه ها 500 تقلبی وجود دارد. بلکه با عیارسنج سکه تقلبی و واقعی تمییز داده میشود.

گزارش های تاریخی نیز چنین است عیارسنج های مختلفی وجود دارد که کارشناس فن با بکار گیری آنها می تواند گزارش تقلبی را از گزارش واقعی جدا کرده و گزارشهای واقعی را تشخیص دهد
مثال دیگر اینکه امروزه بسیاری از روزنامه ها به نفع خود وقایع را وارونه یا کمی مغایر با واقعیت نشان می دهند اما هیچ کس نیست که به این بهانه کل خبرها را کنار بگذارد و به سراغ هیچ کدام نرود به بهانه اینکه ممکن است مغایر با واقعیت باشد بلکه با خواندن روزنامه های مختلف سعی می کند خبر واقعی را از غیر واقعی تشخیص دهد.

گاه نیز اخبار و گزارش ها متواتر است مثلا ما به بهانه اینکه ممکن است روزنامه دورغ نوشته باشند رحلت امام را تکذیب نمی کنیم زیرا این خبر به طرق مختلف متواتر به ما رسیده است.
گزارش های تاریخی نیز همین گونه است. برخی متواتر است. مثلا وجود شخصی به نام پیامبراسلام متواتر است و این همه گزارش نمی تواند جعلی باشد
لذا گرچه در بیان تاریخ ممکن است حوادث غیر واقعی یا در مواردی اغراق آمیز ذکر شده باشد اما از آنجایی که حوادث تاریخی با تواتر و شهرت و قرائن و شواهد همراه است ما می توانیم با بررسی دقیق به آن اعتماد کنیم .[1]

تاریخ نگار با کاوش سندی و متنی و یافتن قرائن و شواهد در به دست آوری ملاک هایی برای تشخیص گزارش صحیح واقعی از دیگر گزارشات می کوشد.

برای نمونه قرآن به تواتر به دست ما رسیده است. از نظرات عالمان و اندیشمندان امامیه را بپذیریم، در یک موضوع اتفاق و اتحاد نظر دارند و آن هم این که قرآنی که توسط فرشته وحی بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نازل شده به تواتر به ما رسیده لذا قرآن متواتر است. از طرفی با ادله متعدد، ثابت نموده اند که جمع قرآن توسط پیامبر (صلی الله علیه وآله) و در زمان حیات ایشان انجام شده است. لذا قول به جمع قرآن در بعد از رحلت پیامبر، به نظر ایشان کذب، مردود و موهوم و خیالی است و با قرآن و سنت و عقل و اجماع مخالف است.(2)
قرآن به صورت یک مجموع با همین شکل فعلی در عصر خود پیامبر جمع آوری شده بود(3) و مسلمانان سخت به یادگرفتن و حفظ قرآن اهمیت می دادند. افراد در آن عصر تا حد زیادی به این شناخته می شدند که چه اندازه از آیات را حفظ کرده باشد. شمار حافظان قرآن به اندازه ای زیاد بود که در تواریخ می خوانیم در یکی از جنگ ها که زمان ابوبکر واقع شد، چهارصد نفر از قاریان قرآن به قتل رسیدند.

در داستان "بئر معونه" (یکی از آبادی های نزدیک مدینه) و جنگی که در آن منطقه در زمان حیات پیامبر (صلوات الله علیه) اتفاق افتاد می خوانیم که جمع کثیری از قاریان قرآن( در حدود هفتاد نفر) شهید شدند.
سنت حفظ قرآن از عصر پیامبر(صلوات الله علیه) و به دستور و تأکید آن حضرت در تمام قرون ادامه داشته است. هم چنین سنت قرائت قرآن در شب ها و روزهای متعدد و ثواب بسیاری که بر قرائت ذکر شده است. آیا با چنین وضعی هیچ گونه احتمالی در مورد تحریف قرآن امکان پذیر است؟! به طور قطع نه.

علاوه بر همه این مطالب؛ کاتبان وحی بودند یعنی کسانی که بعد از نزول آیات بر پیامبر، آن را یادداشت می کردند که شمار آن ها را از چهارده تا چهل و سه نفر نوشته اند.
ابوعبدالله زنجانی در کتاب "تاریخ قرآن" می گوید: پیامبر (صلوات الله علیه) نویسندگان متعددی داشت که وحی را یادداشت می کردند و آن ها چهل و سه نفر و از همه مشهورتر امیر مؤمنان علی بن ابی طالب (سلام الله علیه) ملازم پیامبر (صلوات الله علیه) مسئولیت این کار را به عهده گرفتند.(4)

منابع:
___________________________________________

1. ابن خلدون عبد الحرحمن –مقدمه ابن خلدون ج 1- ص 13-ترجمه محمد پروین گنابادی –انتشارات بنگاه ترجمه ونشر کتاب چاپ چهارم تهران 1359
2. سید ابوالقاسم خویی، البیان فی تفسیر القرآن، ص 237 تا 258.
3.آیت الله مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه،تهران،انتشارات اسلامیه،سال 1374 خورشیدی،چاپ اول ج1، ص 8 - 10
4. ابوعبدالله زنجانی، تاریخ قرآن، ص 24.

موضوع قفل شده است