جمع بندی عشق و دین

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عشق و دین

سلام چند وقت پیش یه نفر ازم یه سوالی پرسید که نتونستم جواب قانع کننده ای بهش بدم
سوالش این:
چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟

با نام الله



کارشناس بحث: استاد صادق

ღ✿ღ Parisa ღ✿ღ;436479 نوشت:
سلام چند وقت پیش یه نفر ازم یه سوالی پرسید که نتونستم جواب قانع کننده ای بهش بدم
سوالش این:
چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟

پاسخ: :Hedye:
باسلام وتقدیر از تلاش ما برای درک عمیق تر از آموزه های دینی .:Gol::Gol::hamdel::hamdel::Sham::Sham:

فلسفه دلیل لزوم اجرای عقد و عدم کفایت رضایت آن است که :
اوّلاً با اجرای عقد، ازدواج با زنا متمایز می‏شود. در زنا معمولاً رضایت بین طرفین وجود دارد، اما هیچ عقد و قرار دادی بین شان نیست. ثانیاً: چون ازدواج یک پیمان مهم اجتماعی محسوب می شود (که با تحقق آن آثار و نتایج و تعهداتی بر آن مترتب است مانند ارث، نفقه و فرزند) بدیهی است که با به کار بردن لفظ و اجرای عقد در مراسم رسمی، ابهام باقی نمی‏ماند و به راحتی کسی نمی‏تواند ازدواج را منکر شود.
از نظر روانی نیز اجرای عقد، اطمینان قلبی زوجین را بیشتر و نسبت به انجام تعهدات راسخ‏تر می‏سازد. چون طبق موازین دینی عمل نموده‏اند، به ازدواج نوعی تقدس بخشیده می‏شود و در انسان، التزام به دستورهای دینی را تقویت می‏کند. ازدواج یک نوع پیمان و قرداد است و برای آن باید پیمان نامه ای باشد تا هر یک از دو طرف بر اساس آن پیمانه شراکت خود را در زندگی استحکام بخشند.
ممکن است این پیمان با گفتن چند لفظ، یا به صورت مکتوب و یا به شکل­های دیگر صورت گیرد.
الفاظ عقد به فتوای برخی از فقها می­تواند به لفظ غیر عربی هم باشد، اما باید الفاظی باشد که تعهد نسبت به یکدیگر را نشان دهند.(1)
شبیه این حالت در احکام دیگر نیز هست. ذبح حیوان بدون گفتن بسم ‏اللَّه یا اللَّه‏ اکبر صحیح نیست. حتی اگر با توجه به مسئله عمداً نام خدا برده نشود، حیوان پاک نمی‏شود و گوشت آن حرام است. (2) اما با یاد خدا حیوان پاک و حلال می‏شود و این اثر تنها در همان یک یا چند لفظ هست.
این حکم در ادیان دیگر نیز هست، مثلاً در دین یهود ازدواج عقدی است که در آن نوعی امر معنوی و الهی نهفته
است. ازدواج عقدی است میان دو نفر که بر اساس آن برکت خدا را طلب می‏کنند. این قرارداد به صورت کتبی است که شوهر به همسرش می دهد و کتوبه نام دارد. (3)
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:
پی‌نوشت‌ها:
1. توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 383.
2. همان، ص 504.
3. ورنرمنسکی، اخلاق در شش دین جهان، ص 276.

خوب اگه دختر و پسر پیش خودشون صیغه بخونند چی؟
بهتر نبود جای صیغه میگفتن عشق و علاقه؟

سلام
تجربه نشون داده که عشق و علاقه قبل از ازدواج پایدار نیست و بعد از شروع زندگی رفته رفته از شدتی که روزهای اول داشته کم خواهد شد.
راهکار اسلام برای ازدواج اینه که انتخاب، عاقلانه باشه و عشق و علاقه به تدریج در طول زندگی خودشو نشون بده.

اقای صادق؟
جواب نمیدین؟

[="Tahoma"][="Navy"]

ღღ پــریــســا ღღ;436479 نوشت:
سلام چند وقت پیش یه نفر ازم یه سوالی پرسید که نتونستم جواب قانع کننده ای بهش بدم
سوالش این:
چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟

سلام
صیغه عقد جعل و قرار داد الهی است و تا نباشه احکام مترتب بر آن که یکیش محرمیت هست قانونی و شرعی نمیشه . تا این قرارداد نباشه علاقه چیزی رو لازم و ثابت نمیکنه
همانطور که علاقه شدید یک نفر به یک خانه یا اتومبیل باعث نمیشه که حق سکونت یا رانندگی براش ثابت بشه
یا علیم[/]

[="#009999"]به نام خدا
سلام[="Tahoma"]
من الان يه سوال برام پيش اومد!اگه دو نفر به هم بگن(مثلا) ما به هم عشق و علاقه داريم و از اين لحظه ازدواج مي كنيم!خوب چند تا حالت پيش مياد.
اولِ ازدواج به هم خيلي عشق و علاقه داريم پس ما درحالت خيلي ازدواج هستيم!
بعد يه مدت عشق و علاقه كم ميشه پس ما در حالت كمتر ازدواج هستيم!
بعد از مدتي ممكنه سرد بشيم از هم پس ما الان در حالتي هستيم كه نه ازدواج كرديم و نه طلاق!
بعد از مدتي ممكنه بر اثر يه سوء تفاهم درگيري و تنش و تنفر به وجود بياد پس ما الان در حالت ازدواج نيستيم!
بعد ممكنه زماني متوجه بشيم اين يه سوءتفاهم بوده و حالا بريم دوباره بگيم ما به هم عشق و علاقه داريم و ازدواج مي كنيم
بعد ممكنه با هركدام از حالت هاي بالا افراد تعهدات و وظايف ديگري با كميت و كيفيت متفاوتي براي خود تعريف كنند!(مثلا در روابط زناشويي)
حالا سوال اصلي كه براي من پيش اومده اينه كه:ميشه به اين گفت ازدواج،تعهد،تكيه گاه،كه هر لحظه ممكنه تموم بشه و به پايان برسه بدون هيچ دردسري؟:Gig:
[/]

ღღ پــریــســا ღღ;464506 نوشت:
اقای صادق؟
جواب نمیدین؟

باسلام وتشکر از شما .:Gol::Gol:
در تقسیم بندی های دقیق عقلی، اموری مانند عقد، اعم از عقد ازدواج یا سایر عقود و قراردادهای اجتماعی، از اعتباریات محسوب می شوند ، یعنی اموری که قانون گذار بر اساس مصالح فردی و اجتماعی آن ها را پایه گذاری می کند . نتایجی بر آنها مترتب می گرداند که همه افراد جامعه ملزم به رعایت آن شده، در عین حال با نتایج و ثمرات قرارداد شده ،آن معامله امور واقعی و حقیقی را می کنند .
فرض کنید شما برای خرید اتومبیلی به نمایشگاه اتومبیل می روید . بر اساس توافق طرفینی و پرداخت مبلغی معین سوار ماشین می شوید . خود را مالک آن دانسته ، همانند سایر دارایی های خود با آن برخورد می کنید . چه بسا اجازه کم ترین تصرفی را به مالک قبلی آن نمی دهید ؛ آیا مالک قبلی حق دارد به شما معترض شود که «تا چند دقیقه قبل ماشین مال من بود ،حالا با چند جمله توافق و پرداخت مبلغی پول چه اتفاقی افتاده که اجازه دست زدن به ماشین خودم را نمی دهی؟» مسلما خیر ؛ زیرا هر چند ملکیت امری غیر حقیقی و اعتباری است ، اما تصرف کسی که الان مالک نیست، امری غیر قانونی و مذموم است .
در ازدواج و رابطه زناشویی عین همین مسئله وجود دارد ؛ زوجیت و پیوند زناشویی یک امر اعتباری است مانند ملکیت فرد بر اموال خود ، اما بر اساس تحقق همین امر اعتباری ،برخی روابط و رفتارهای خاص و حقوق متقابل با انجام امور خاص قراردادی شکل می گیرد که همه عقلا هم ان را به رسمیت می شناسند ؛ اما اینکه زوجیت چگونه و بر اساس چه مکانیزم و قراردادی حاصل می شود ، بسته به قانون گذار مربوطه در هر عرف و جامعه دارد ؛
مثلا در جوامع اسلامی از آن جا که نظر خداوند به عنوان قانون گذار حقیقی جامعه( شارع )، مقدم بر دیدگاه ها و قوانین رایج اجتماعی است ، هر کجا شارع ، قانونی را وضع کند، به عنوان امری مورد قبول و معتبر در جامعه تعیین می گردد . نتایج و آثار مختلف اجتماعی بر آن بار می شود ؛ البته در بسیاری از موارد هم شارع نظر خاصی را ارائه نداده، بلکه قانون و قرارداد موجود بین مردم را تایید کرده و معتبر قلمداد می نماید .
در مورد ازدواج ، خواندن صیغه عقد با شرایط و ویژگی های خاص قرارداد و قانونی است که شارع مقدس برای اعتبار پیوند زوجیت بین زن و مرد قرار داده است . البته دقت های خاص و برخی سخت گیری ها در خصوص عقد ازدواج به حساسیت ها و دقت های خاص مورد ازدواج و حیثیت جنسی انسان -که در همه اقوام و ادیان مهم و دارای حساسیت است- بر می گردد . معمولا در هیچ قرارداد اجتماعی و عقد دیگری از جانب شرع اعمال نشده است ؛ اما به هر حال همان طور که در هر دین و آیین و عرف اجتماعی ، اعتبار پیوند زناشویی به انجام برخی تشریفات و رعایت برخی آداب و رفتارها محقق می شود ، در اسلام این امر به تکرار چند کلمه ساده و البته حساب شده حاصل می گردد .
اصولاً شرع و قانون در صدد ضابطه­ مند کردن رفتارهای فردی و اجتماعی هستند. اعتبارات در این زمینه سنگ بنای وضع قوانین و پیاده کردن آن است. در تمامی نظام ها، حقوق بر اساس یک یا چند کلمه و یا یک مهر و امضا بر قرار می‌گردد؛ بنابراین این مسئله اختصاص به صیغه عقد ندارد. آیا فاصله بین کفر و مسلمانی در ظاهر جز چند کلمه شهادتین است؟ بنابراین نقش کلمات را اندک نشمارید . توجه داشته باشید که این امر در جوامع مختلف امری قابل قبول است که یک امضا یا اثر انگشت یا یک کلمه آثار و پیامدهای قانونی خاصی را در پی دارد .
روشن است که اظهار زبانی این عقود مبتنی بر پذیرش قلبی این پیوند است و در مواردی که واقعا از روی عدم تمایل و به اجبار و مانند آن عقدی صورت بپذیرد ، در برخی موارد این عقد از اساس باطل خواهد بود ؛ پس ضرورت طرح زبانی رضایت از عقد نه منافاتی با رضایت قلبی دارد و نه کمتر از آن است بلکه یک گام جلوتر و بالاتر از رضایت قبلی محض است .
به علاوه اگر بنا بر مبنا و معیار قرار گرفتن رضایت قلبی باشد چه راهکاری برای درک و تایید این رضایت قبلی وجود دارد و چگونه می توان از اعماق وجود افراد و رضایت کامل قلبی آنان آگاه شد ؟ اگر فردی بعد از اندک زمانی ادعا کند که از ابتدا به این وصلت رضایت قلبی نداشته چه سازوکاری برای راستی آزمایی ادعای او و چاره جویی حقوقی و قانونی وجود دارد ؟
همه این ها نشان می دهد که اظهار خارجی به قبول عقد ازدواج که خود حاکی از رضایت قلبی به پیوند زناشویی است راهکاری بسیار مطمئن و قابل قبول برای این گونه موارد محسوب می شود .
در ضمن در مورد صیغه عقد ازدواج ضرورتی بر عربی خواندن به طور مطلق نیست. یعنی هرچند عربی خواندن عقد ازدواج احتیاط واجب شمرده می شود . اما به تصریح فقها اگر طرفین نتوانند عقد را به عربى صحيح بخوانند، به‏ هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است ؛ حتی لازم هم نيست كه وكيل بگيرند. اما بايد لفظ‏ى بگويند كه معنای دقیق صیغه عربی عقد را بفهماند .(1)

پی نوشت:
1. امام خميني، توضیح المسایل (محشي) ، انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1424 ه ق ، م2368 .

ღღ پــریــســا ღღ;436479 نوشت:
سلام چند وقت پیش یه نفر ازم یه سوالی پرسید که نتونستم جواب قانع کننده ای بهش بدم
سوالش این:
چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟

باسلام وتشکر ازشما .:Gol::Gol:
در تقسیم بندی های دقیق عقلی، اموری مانند عقد، اعم از عقد ازدواج یا سایر عقود و قراردادهای اجتماعی، از اعتباریات محسوب می شوند ، یعنی اموری که قانون گذار بر اساس مصالح فردی و اجتماعی آن ها را پایه گذاری می کند . نتایجی بر آنها مترتب می گرداند که همه افراد جامعه ملزم به رعایت آن شده، در عین حال با نتایج و ثمرات قرارداد شده ،آن معامله امور واقعی و حقیقی را می کنند .
فرض کنید شما برای خرید اتومبیلی به نمایشگاه اتومبیل می روید . بر اساس توافق طرفینی و پرداخت مبلغی معین سوار ماشین می شوید . خود را مالک آن دانسته ، همانند سایر دارایی های خود با آن برخورد می کنید . چه بسا اجازه کم ترین تصرفی را به مالک قبلی آن نمی دهید ؛ آیا مالک قبلی حق دارد به شما معترض شود که «تا چند دقیقه قبل ماشین مال من بود ،حالا با چند جمله توافق و پرداخت مبلغی پول چه اتفاقی افتاده که اجازه دست زدن به ماشین خودم را نمی دهی؟» مسلما خیر ؛ زیرا هر چند ملکیت امری غیر حقیقی و اعتباری است ، اما تصرف کسی که الان مالک نیست، امری غیر قانونی و مذموم است .
در ازدواج و رابطه زناشویی عین همین مسئله وجود دارد ؛ زوجیت و پیوند زناشویی یک امر اعتباری است مانند ملکیت فرد بر اموال خود ، اما بر اساس تحقق همین امر اعتباری ،برخی روابط و رفتارهای خاص و حقوق متقابل با انجام امور خاص قراردادی شکل می گیرد که همه عقلا هم ان را به رسمیت می شناسند ؛ اما اینکه زوجیت چگونه و بر اساس چه مکانیزم و قراردادی حاصل می شود ، بسته به قانون گذار مربوطه در هر عرف و جامعه دارد ؛
مثلا در جوامع اسلامی از آن جا که نظر خداوند به عنوان قانون گذار حقیقی جامعه( شارع )، مقدم بر دیدگاه ها و قوانین رایج اجتماعی است ، هر کجا شارع ، قانونی را وضع کند، به عنوان امری مورد قبول و معتبر در جامعه تعیین می گردد . نتایج و آثار مختلف اجتماعی بر آن بار می شود ؛ البته در بسیاری از موارد هم شارع نظر خاصی را ارائه نداده، بلکه قانون و قرارداد موجود بین مردم را تایید کرده و معتبر قلمداد می نماید .
در مورد ازدواج ، خواندن صیغه عقد با شرایط و ویژگی های خاص قرارداد و قانونی است که شارع مقدس برای اعتبار پیوند زوجیت بین زن و مرد قرار داده است . البته دقت های خاص و برخی سخت گیری ها در خصوص عقد ازدواج به حساسیت ها و دقت های خاص مورد ازدواج و حیثیت جنسی انسان -که در همه اقوام و ادیان مهم و دارای حساسیت است- بر می گردد . معمولا در هیچ قرارداد اجتماعی و عقد دیگری از جانب شرع اعمال نشده است ؛ اما به هر حال همان طور که در هر دین و آیین و عرف اجتماعی ، اعتبار پیوند زناشویی به انجام برخی تشریفات و رعایت برخی آداب و رفتارها محقق می شود ، در اسلام این امر به تکرار چند کلمه ساده و البته حساب شده حاصل می گردد .
اصولاً شرع و قانون در صدد ضابطه­ مند کردن رفتارهای فردی و اجتماعی هستند. اعتبارات در این زمینه سنگ بنای وضع قوانین و پیاده کردن آن است. در تمامی نظام ها، حقوق بر اساس یک یا چند کلمه و یا یک مهر و امضا بر قرار می‌گردد؛ بنابراین این مسئله اختصاص به صیغه عقد ندارد. آیا فاصله بین کفر و مسلمانی در ظاهر جز چند کلمه شهادتین است؟ بنابراین نقش کلمات را اندک نشمارید . توجه داشته باشید که این امر در جوامع مختلف امری قابل قبول است که یک امضا یا اثر انگشت یا یک کلمه آثار و پیامدهای قانونی خاصی را در پی دارد .
روشن است که اظهار زبانی این عقود مبتنی بر پذیرش قلبی این پیوند است و در مواردی که واقعا از روی عدم تمایل و به اجبار و مانند آن عقدی صورت بپذیرد ، در برخی موارد این عقد از اساس باطل خواهد بود ؛ پس ضرورت طرح زبانی رضایت از عقد نه منافاتی با رضایت قلبی دارد و نه کمتر از آن است بلکه یک گام جلوتر و بالاتر از رضایت قبلی محض است .
به علاوه اگر بنا بر مبنا و معیار قرار گرفتن رضایت قلبی باشد چه راهکاری برای درک و تایید این رضایت قبلی وجود دارد و چگونه می توان از اعماق وجود افراد و رضایت کامل قلبی آنان آگاه شد ؟ اگر فردی بعد از اندک زمانی ادعا کند که از ابتدا به این وصلت رضایت قلبی نداشته چه سازوکاری برای راستی آزمایی ادعای او و چاره جویی حقوقی و قانونی وجود دارد ؟
همه این ها نشان می دهد که اظهار خارجی به قبول عقد ازدواج که خود حاکی از رضایت قلبی به پیوند زناشویی است راهکاری بسیار مطمئن و قابل قبول برای این گونه موارد محسوب می شود .
در ضمن در مورد صیغه عقد ازدواج ضرورتی بر عربی خواندن به طور مطلق نیست. یعنی هرچند عربی خواندن عقد ازدواج احتیاط واجب شمرده می شود . اما به تصریح فقها اگر طرفین نتوانند عقد را به عربى صحيح بخوانند، به‏ هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است ؛ حتی لازم هم نيست كه وكيل بگيرند. اما بايد لفظ‏ى بگويند كه معنای دقیق صیغه عربی عقد را بفهماند .(1)

پی نوشت:
1. امام خميني، توضیح المسایل (محشي) ، انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1424 ه ق ، م2368 .

[="Tahoma"][="Navy"]

ღღ پــریــســا ღღ;436479 نوشت:
سلام چند وقت پیش یه نفر ازم یه سوالی پرسید که نتونستم جواب قانع کننده ای بهش بدم
سوالش این:
چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟

سلام
همانطور که صدور مجوز قانونی فعالیت اقتصادی یا اجتماعی یا سیاسی فرد یا گروهی را مجاز می کند و آنرا در تحت قانون بعنوان نظام بخش امور جامعه قرار می دهد
جاری ساختن صیغه محرمیت مجوز شرعی روابط زن و مرد است و آنرا در تحت احکام و آثار دیگر از قبیل ارث و امثال آن قرار می دهد
البته مجوزهای شرعی دارای آثار معنوی هم بوده که آثاری مثل حلال زادگی که یک ویژگی تکوینی است بوجود می آورد
یا علیم[/]

http://www.askdin.com/thread33642.html
سوال : عشق و دین

چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟
جمع بندی _1


باسلام وتقدیر از تلاش ما برای درک عمیق تر از آموزه های دینی .:Gol::Gol::hamdel::hamdel::Sham::Sham:

فلسفه دلیل لزوم اجرای عقد و عدم کفایت رضایت آن است که :
اوّلاً با اجرای عقد، ازدواج با زنا متمایز می‏شود. در زنا معمولاً رضایت بین طرفین وجود دارد، اما هیچ عقد و قرار دادی بین شان نیست. ثانیاً: چون ازدواج یک پیمان مهم اجتماعی محسوب می شود (که با تحقق آن آثار و نتایج و تعهداتی بر آن مترتب است مانند ارث، نفقه و فرزند) بدیهی است که با به کار بردن لفظ و اجرای عقد در مراسم رسمی، ابهام باقی نمی‏ماند و به راحتی کسی نمی‏تواند ازدواج را منکر شود.
از نظر روانی نیز اجرای عقد، اطمینان قلبی زوجین را بیشتر و نسبت به انجام تعهدات راسخ‏تر می‏سازد. چون طبق موازین دینی عمل نموده‏اند، به ازدواج نوعی تقدس بخشیده می‏شود و در انسان، التزام به دستورهای دینی را تقویت می‏کند. ازدواج یک نوع پیمان و قرداد است و برای آن باید پیمان نامه ای باشد تا هر یک از دو طرف بر اساس آن پیمانه شراکت خود را در زندگی استحکام بخشند.
ممکن است این پیمان با گفتن چند لفظ، یا به صورت مکتوب و یا به شکل­های دیگر صورت گیرد.
الفاظ عقد به فتوای برخی از فقها می­تواند به لفظ غیر عربی هم باشد، اما باید الفاظی باشد که تعهد نسبت به یکدیگر را نشان دهند.(1)
شبیه این حالت در احکام دیگر نیز هست. ذبح حیوان بدون گفتن بسم ‏اللَّه یا اللَّه‏ اکبر صحیح نیست. حتی اگر با توجه به مسئله عمداً نام خدا برده نشود، حیوان پاک نمی‏شود و گوشت آن حرام است. (2) اما با یاد خدا حیوان پاک و حلال می‏شود و این اثر تنها در همان یک یا چند لفظ هست.
این حکم در ادیان دیگر نیز هست، مثلاً در دین یهود ازدواج عقدی است که در آن نوعی امر معنوی و الهی نهفته
است. ازدواج عقدی است میان دو نفر که بر اساس آن برکت خدا را طلب می‏کنند. این قرارداد به صورت کتبی است که شوهر به همسرش می دهد و کتوبه نام دارد. (3)
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:
پی‌نوشت‌ها:
1. توضیح المسائل مراجع، نشر جامعه مدرسین . قم . ج 2، ص 383.
2. همان، ص 504.
3. ورنرمنسکی، اخلاق در شش دین جهان، ص 276.

http://www.askdin.com/thread33642.html
سوال : عشق و دین

چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟
جمع بندی _
2

باسلام وتشکر از شما .:Gol::Gol:
در تقسیم بندی های دقیق عقلی، اموری مانند عقد، اعم از عقد ازدواج یا سایر عقود و قراردادهای اجتماعی، از اعتباریات محسوب می شوند ، یعنی اموری که قانون گذار بر اساس مصالح فردی و اجتماعی آن ها را پایه گذاری می کند . نتایجی بر آنها مترتب می گرداند که همه افراد جامعه ملزم به رعایت آن شده، در عین حال با نتایج و ثمرات قرارداد شده ،آن معامله امور واقعی و حقیقی را می کنند .
فرض کنید شما برای خرید اتومبیلی به نمایشگاه اتومبیل می روید . بر اساس توافق طرفینی و پرداخت مبلغی معین سوار ماشین می شوید . خود را مالک آن دانسته ، همانند سایر دارایی های خود با آن برخورد می کنید . چه بسا اجازه کم ترین تصرفی را به مالک قبلی آن نمی دهید ؛ آیا مالک قبلی حق دارد به شما معترض شود که «تا چند دقیقه قبل ماشین مال من بود ،حالا با چند جمله توافق و پرداخت مبلغی پول چه اتفاقی افتاده که اجازه دست زدن به ماشین خودم را نمی دهی؟» مسلما خیر ؛ زیرا هر چند ملکیت امری غیر حقیقی و اعتباری است ، اما تصرف کسی که الان مالک نیست، امری غیر قانونی و مذموم است .
در ازدواج و رابطه زناشویی عین همین مسئله وجود دارد ؛ زوجیت و پیوند زناشویی یک امر اعتباری است مانند ملکیت فرد بر اموال خود ، اما بر اساس تحقق همین امر اعتباری ،برخی روابط و رفتارهای خاص و حقوق متقابل با انجام امور خاص قراردادی شکل می گیرد که همه عقلا هم ان را به رسمیت می شناسند ؛ اما اینکه زوجیت چگونه و بر اساس چه مکانیزم و قراردادی حاصل می شود ، بسته به قانون گذار مربوطه در هر عرف و جامعه دارد ؛
مثلا در جوامع اسلامی از آن جا که نظر خداوند به عنوان قانون گذار حقیقی جامعه( شارع )، مقدم بر دیدگاه ها و قوانین رایج اجتماعی است ، هر کجا شارع ، قانونی را وضع کند، به عنوان امری مورد قبول و معتبر در جامعه تعیین می گردد . نتایج و آثار مختلف اجتماعی بر آن بار می شود ؛ البته در بسیاری از موارد هم شارع نظر خاصی را ارائه نداده، بلکه قانون و قرارداد موجود بین مردم را تایید کرده و معتبر قلمداد می نماید .
در مورد ازدواج ، خواندن صیغه عقد با شرایط و ویژگی های خاص قرارداد و قانونی است که شارع مقدس برای اعتبار پیوند زوجیت بین زن و مرد قرار داده است . البته دقت های خاص و برخی سخت گیری ها در خصوص عقد ازدواج به حساسیت ها و دقت های خاص مورد ازدواج و حیثیت جنسی انسان -که در همه اقوام و ادیان مهم و دارای حساسیت است- بر می گردد . معمولا در هیچ قرارداد اجتماعی و عقد دیگری از جانب شرع اعمال نشده است ؛ اما به هر حال همان طور که در هر دین و آیین و عرف اجتماعی ، اعتبار پیوند زناشویی به انجام برخی تشریفات و رعایت برخی آداب و رفتارها محقق می شود ، در اسلام این امر به تکرار چند کلمه ساده و البته حساب شده حاصل می گردد .
اصولاً شرع و قانون در صدد ضابطه­ مند کردن رفتارهای فردی و اجتماعی هستند. اعتبارات در این زمینه سنگ بنای وضع قوانین و پیاده کردن آن است. در تمامی نظام ها، حقوق بر اساس یک یا چند کلمه و یا یک مهر و امضا بر قرار می‌گردد؛ بنابراین این مسئله اختصاص به صیغه عقد ندارد. آیا فاصله بین کفر و مسلمانی در ظاهر جز چند کلمه شهادتین است؟ بنابراین نقش کلمات را اندک نشمارید . توجه داشته باشید که این امر در جوامع مختلف امری قابل قبول است که یک امضا یا اثر انگشت یا یک کلمه آثار و پیامدهای قانونی خاصی را در پی دارد .
روشن است که اظهار زبانی این عقود مبتنی بر پذیرش قلبی این پیوند است و در مواردی که واقعا از روی عدم تمایل و به اجبار و مانند آن عقدی صورت بپذیرد ، در برخی موارد این عقد از اساس باطل خواهد بود ؛ پس ضرورت طرح زبانی رضایت از عقد نه منافاتی با رضایت قلبی دارد و نه کمتر از آن است بلکه یک گام جلوتر و بالاتر از رضایت قبلی محض است .
به علاوه اگر بنا بر مبنا و معیار قرار گرفتن رضایت قلبی باشد چه راهکاری برای درک و تایید این رضایت قبلی وجود دارد و چگونه می توان از اعماق وجود افراد و رضایت کامل قلبی آنان آگاه شد ؟ اگر فردی بعد از اندک زمانی ادعا کند که از ابتدا به این وصلت رضایت قلبی نداشته چه سازوکاری برای راستی آزمایی ادعای او و چاره جویی حقوقی و قانونی وجود دارد ؟
همه این ها نشان می دهد که اظهار خارجی به قبول عقد ازدواج که خود حاکی از رضایت قلبی به پیوند زناشویی است راهکاری بسیار مطمئن و قابل قبول برای این گونه موارد محسوب می شود .
در ضمن در مورد صیغه عقد ازدواج ضرورتی بر عربی خواندن به طور مطلق نیست. یعنی هرچند عربی خواندن عقد ازدواج احتیاط واجب شمرده می شود . اما به تصریح فقها اگر طرفین نتوانند عقد را به عربى صحيح بخوانند، به‏ هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است ؛ حتی لازم هم نيست كه وكيل بگيرند. اما بايد لفظ‏ى بگويند كه معنای دقیق صیغه عربی عقد را بفهماند .(1)

پی نوشت:
1. امام خميني، توضیح المسایل (محشي) ، انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1424 ه ق ، م2368 .

http://www.askdin.com/thread33642.html
سوال : عشق و دین

چرا یه عالمه عشق و احساس نمیتونه دو نفرو محرم کنه ولی چند تا کلمه عربی میتونه دو تا غریبه رو به هم محرم کنه؟
جمع بندی _
3

باسلام وتشکر ازشما .:Gol::Gol:
در تقسیم بندی های دقیق عقلی، اموری مانند عقد، اعم از عقد ازدواج یا سایر عقود و قراردادهای اجتماعی، از اعتباریات محسوب می شوند ، یعنی اموری که قانون گذار بر اساس مصالح فردی و اجتماعی آن ها را پایه گذاری می کند . نتایجی بر آنها مترتب می گرداند که همه افراد جامعه ملزم به رعایت آن شده، در عین حال با نتایج و ثمرات قرارداد شده ،آن معامله امور واقعی و حقیقی را می کنند .
فرض کنید شما برای خرید اتومبیلی به نمایشگاه اتومبیل می روید . بر اساس توافق طرفینی و پرداخت مبلغی معین سوار ماشین می شوید . خود را مالک آن دانسته ، همانند سایر دارایی های خود با آن برخورد می کنید . چه بسا اجازه کم ترین تصرفی را به مالک قبلی آن نمی دهید ؛ آیا مالک قبلی حق دارد به شما معترض شود که «تا چند دقیقه قبل ماشین مال من بود ،حالا با چند جمله توافق و پرداخت مبلغی پول چه اتفاقی افتاده که اجازه دست زدن به ماشین خودم را نمی دهی؟» مسلما خیر ؛ زیرا هر چند ملکیت امری غیر حقیقی و اعتباری است ، اما تصرف کسی که الان مالک نیست، امری غیر قانونی و مذموم است .
در ازدواج و رابطه زناشویی عین همین مسئله وجود دارد ؛ زوجیت و پیوند زناشویی یک امر اعتباری است مانند ملکیت فرد بر اموال خود ، اما بر اساس تحقق همین امر اعتباری ،برخی روابط و رفتارهای خاص و حقوق متقابل با انجام امور خاص قراردادی شکل می گیرد که همه عقلا هم ان را به رسمیت می شناسند ؛ اما اینکه زوجیت چگونه و بر اساس چه مکانیزم و قراردادی حاصل می شود ، بسته به قانون گذار مربوطه در هر عرف و جامعه دارد ؛
مثلا در جوامع اسلامی از آن جا که نظر خداوند به عنوان قانون گذار حقیقی جامعه( شارع )، مقدم بر دیدگاه ها و قوانین رایج اجتماعی است ، هر کجا شارع ، قانونی را وضع کند، به عنوان امری مورد قبول و معتبر در جامعه تعیین می گردد . نتایج و آثار مختلف اجتماعی بر آن بار می شود ؛ البته در بسیاری از موارد هم شارع نظر خاصی را ارائه نداده، بلکه قانون و قرارداد موجود بین مردم را تایید کرده و معتبر قلمداد می نماید .
در مورد ازدواج ، خواندن صیغه عقد با شرایط و ویژگی های خاص قرارداد و قانونی است که شارع مقدس برای اعتبار پیوند زوجیت بین زن و مرد قرار داده است . البته دقت های خاص و برخی سخت گیری ها در خصوص عقد ازدواج به حساسیت ها و دقت های خاص مورد ازدواج و حیثیت جنسی انسان -که در همه اقوام و ادیان مهم و دارای حساسیت است- بر می گردد . معمولا در هیچ قرارداد اجتماعی و عقد دیگری از جانب شرع اعمال نشده است ؛ اما به هر حال همان طور که در هر دین و آیین و عرف اجتماعی ، اعتبار پیوند زناشویی به انجام برخی تشریفات و رعایت برخی آداب و رفتارها محقق می شود ، در اسلام این امر به تکرار چند کلمه ساده و البته حساب شده حاصل می گردد .
اصولاً شرع و قانون در صدد ضابطه­ مند کردن رفتارهای فردی و اجتماعی هستند. اعتبارات در این زمینه سنگ بنای وضع قوانین و پیاده کردن آن است. در تمامی نظام ها، حقوق بر اساس یک یا چند کلمه و یا یک مهر و امضا بر قرار می‌گردد؛ بنابراین این مسئله اختصاص به صیغه عقد ندارد. آیا فاصله بین کفر و مسلمانی در ظاهر جز چند کلمه شهادتین است؟ بنابراین نقش کلمات را اندک نشمارید . توجه داشته باشید که این امر در جوامع مختلف امری قابل قبول است که یک امضا یا اثر انگشت یا یک کلمه آثار و پیامدهای قانونی خاصی را در پی دارد .
روشن است که اظهار زبانی این عقود مبتنی بر پذیرش قلبی این پیوند است و در مواردی که واقعا از روی عدم تمایل و به اجبار و مانند آن عقدی صورت بپذیرد ، در برخی موارد این عقد از اساس باطل خواهد بود ؛ پس ضرورت طرح زبانی رضایت از عقد نه منافاتی با رضایت قلبی دارد و نه کمتر از آن است بلکه یک گام جلوتر و بالاتر از رضایت قبلی محض است .
به علاوه اگر بنا بر مبنا و معیار قرار گرفتن رضایت قلبی باشد چه راهکاری برای درک و تایید این رضایت قبلی وجود دارد و چگونه می توان از اعماق وجود افراد و رضایت کامل قلبی آنان آگاه شد ؟ اگر فردی بعد از اندک زمانی ادعا کند که از ابتدا به این وصلت رضایت قلبی نداشته چه سازوکاری برای راستی آزمایی ادعای او و چاره جویی حقوقی و قانونی وجود دارد ؟
همه این ها نشان می دهد که اظهار خارجی به قبول عقد ازدواج که خود حاکی از رضایت قلبی به پیوند زناشویی است راهکاری بسیار مطمئن و قابل قبول برای این گونه موارد محسوب می شود .
در ضمن در مورد صیغه عقد ازدواج ضرورتی بر عربی خواندن به طور مطلق نیست. یعنی هرچند عربی خواندن عقد ازدواج احتیاط واجب شمرده می شود . اما به تصریح فقها اگر طرفین نتوانند عقد را به عربى صحيح بخوانند، به‏ هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است ؛ حتی لازم هم نيست كه وكيل بگيرند. اما بايد لفظ‏ى بگويند كه معنای دقیق صیغه عربی عقد را بفهماند .(1)

پی نوشت:
1. امام خميني، توضیح المسایل (محشي) ، انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1424 ه ق ، م2368 .

موضوع قفل شده است