سرانجام قاتلان امام حسین(ع)
تبهای اولیه
سرانجام قاتلان امام حسین(ع)
align: center | |
---|---|
ردیف | |
نام | |
نقش وی در کربلا | |
سرانجام و چگونگی مرگ | |
1 | |
شمر بن ذیالجوشن | |
نقشآفرین اصلی جنایات کربلا، صدور دستور یورش همه جانبه به امام حسین(ع) و یارانش | |
دستگیری توسط مختار ثقفی، گردن زدن او و انداختن وی در روغن داغ | |
2 | |
محمد بن اشعث بن قیس | |
نقشآفرین و فراهم کننده حوادث روز عاشورا، فرمانده نیرویی بود که مسلم را دستگیر کردند | |
روز عاشورا در پی نفرین امام حسین(ع) عقرب سیاهی او را نیش زد و با خواری تمام مُرد | |
3 | |
عبیدالله بن زیاد | |
در حادثه کربلا، همه جنایتها به دستور مستقیم عبیدالله تحقق یافت و بعد از یزید بیشترین نقش را در فاجعه عاشورا داشت | |
چکیدن قطره خونی از سر مبارک امام حسین(ع) بر ران او و باقی ماندن آن زخم تا آخر عمر، جسدش توسط ابراهیم بن مالک اشتر به آتش کشیده شد | |
4 | |
یزید بن معاویه | |
چوب زدن بر دندانهای مبارک امام حسین(ع) | |
هنگام رقص و مستی به زمین خورد و مغزش متلاشی شد و صورتش همچون قیر، سیاه شد | |
5 | |
سنان بن انس | |
نقش مؤثری در کشتن اباعبدالله الحسین(ع) داشت | |
زبانش گرفت، عقلش زائل شد و با وضع ناگواری از دنیا رفت | |
6 | |
عمر بن سعد | |
مجرم شماره سوم فاجعه کربلا و فرماندهی عملیات کربلا را بر عهده داشت | |
به دستور مختار ثقفی به قتل رسید و سرش از تن جدا شد | |
7 | |
حرملة بن کاهل | |
پرتاب تیر بر گلوی علیاصغر(ع) | |
مختار ثقفی دستور داد تا بدنش را تیرباران کنند | |
8 | |
حصین بن نُمیر | |
فرمانده تیراندازان لشکر عمر بن سعد و تیراندازی به امام حسین(ع) | |
ابراهیم بن اشتر جسد او را سوزاند و سرش را برای مختار به کوفه فرستاد، سر او در مکه و مدینه آویزان ماند تا درس عبرتی برای دیگران باشد | |
9 | |
مالک بن نُسیر کِندی | |
فرود آوردن ضربه بر فرق مبارک سیدالشهدا(ع) | |
قطع دستانش توسط همسرش و تا آخر عمر فقیر ماند | |
10 | |
زرعه دامی | |
از قاتلان امام(ع) | |
هنگام مرگ از گرمای شکم و سردی پشتش صیحه میزد و میگفت به من آب دهید | |
11 | |
عبدالله بن حَوزه | |
تیراندازی به سوی لشکر اباعبدالله(ع) | |
قطع پای راست او توسط مسلم بن عوسجه. اسب با حرکت تند سر او را به هر سنگ و کلوخی کوبید تا به دوزخ رفت | |
12 | |
شبث بن ربعی | |
با شمشیر به صورت مبارک امام حسین(ع) زد | |
ابراهیم بن مالک اشتر آنقدر رانهایش را برید تا مرد. سپس سرش را جدا کرد و جسدش را سوزاند | |
13 | |
ابحر بن کعب | |
برداشتن مقنعه حضرت زینب(س) و کشیدن گوشواره از گوش ایشان | |
ابراهیم بن مالک اشتر، دست و پاهایش را قطع کرد، چشمهایش را از حدقه درآورد | |
14 | |
شرحبیل | |
از پشت بر صورت امام حسین(ع) زد | |
مختار او را با آتش سوزاند | |
15 | |
عمرو بن حجاج | |
در روز عاشورا آب را بر روی اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش بست، امام(ع) را خارج شده از دین نامید و از جمله حاملان سرهای شهداء به کوفه بود | |
به نفرین امام حسین(ع) گرفتار و از شدت تشنگی در بیابان هلاک شد | |
16 | |
احبش بن مرثد(اخنس) | |
با اسب بر بدن مبارک امام حسین(ع) تاخت و عمامه حضرت را به غارت برد | |
پس از واقعه عاشورا وقتی در صحنه جنگ ایستاده بود، تیری از کمان، رها و به قلبش اصابت کرد و مرد | |
17 | |
عبدالله بن ابی حُصین | |
آب را بر سیدالشهداء(ع) بست و با بیشرمی به امام گفت: ای حسین! به خدا سوگند، جرعهای از آب نخواهی چشید تا از تشنگی بمیری | |
به نفرین امام حسین(ع) مبتلا و به بیماری استسقاء گرفتار شد، هرچه آب مینوشید تشنگیاش برطرف نمیشد تا اینکه هلاک شد | |
18 | |
بَجدل بن سُلیم | |
انگشت مبارک امام(ع) را برای در آوردن انگشتر برید | |
مختار او را دستگیر، دست و پاهایش را برید آنقدر در خون غلتید تا هلاک شد | |
19 | |
اسحاق بن حَیوه حضرمی | |
داوطلبانه بر پیکر امام حسین(ع) تاخت و پیراهن حضرت را به غارت برد | |
با پوشیدن پیراهن اباعبدالله(ع) به مرض پیسی مبتلا شد و موهایش ریخت، توسط مختار دستگیر شد و دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید | |