حماسه عاشورا (غم نامه کربلا)
تبهای اولیه
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و عرض ادب خدمت همکاران بزرگوار و کاربران گرامی
بوی محرم میاید، پوشیدن لباس سیاه، عزادری، هیئت و...
نمی دانم این ماه با ماه های دیگر خیلی فرق دارد این ماه دل همه میگرد و همه گرایان می شوند برای من اینطور بوده شما را نمی دانم!
برای همین مناسبت وظیفه دانستم در بخش کلام تاپیکی ایجاد کنم که مربوط به ایام محرم باشد!
و در این تاپیک از دوستان در خواست می کنم هر چه از واقعه کربلا و قیام امام حسین(ع) می دانند در اینجا برای ما قرار دهند خودم هم تلاش می کنم تا مطالب مفید قرار بدهم.
منتظر مطالب و نظرات شما عزیزان هستیم.
التماس دعا:Gol:
سلام علیکم
همان گونه كه براى ادامه زندگى تكرار نفس كشيدن، ضرورى است، و اگر متوقّف شود موجب مرگ است.
نام حسين عليه السّلام و ماجراى شهادت او همانند نفس كشيدن، براى حفظ حيات اسلام ناب، همواره بايد تكرار شود، و اگر در اين باره هزاران كتاب نوشته گردد باز اندك است.
حسين عليه السّلام و ماجراى كربلاى او دريايى است كه به اقيانوس ابديّت پيوسته است، آن گونه كه هرگز خشكى به آن راه ندارد، بايد امواج حيات، همواره از اين دريا، باران رحمت بگيرد، و آن باران بر صفحه روح و جان انسانها ببارد، و در نتيجه مزرعه دلها با نشاط و خرّم شده و به ثمر نشينند. اگر اين باران متوقّف شود مزرعه دل مىخشكد، و همچون بيابانى خشك، بدون هر گونه تحوّل و رشد و نشاط خواهد شد.
البته بايد حسينشناسى در كنار اسلامشناسى و شرايط ديگر در دلها فراهم شود تا باران درياى وجود حسين عليه السّلام در باغستان دل، لاله روياند، و گر نه از شورهزار جز خار و خس، چيز ديگرى نمىرويد.
امام حسين عليه السّلام به جهان آمده تا هميشه بماند و چرخهاى جريان طاغوتزدايى را همواره در همه جا به حركت درآورد.
او با نهضت خونينش آمده تا انوار اسلام ناب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم و على عليه السّلام را در دلها روشن كند، و روشن نگه دارد. حادثه غمبار كربلاى او مخصوص سرزمين كربلا و ماه محرم سال 61 هجرى نيست، بلكه مربوط به همه قرنها، سالها، ماهها، روز و شبها، ساعتها، دقيقهها، بلكه لحظهها است. و در سراسر زمين از عصر آدم عليه السّلام تا آخر دنيا حكومت دارد «1»، چرا كه در بينش اسلام ناب، «كلّ ارض كربلا، و كلّ يوم عاشورا، هر زمينى كربلا و هر روزى عاشورا است».
از اين رو امام سجّاد عليه السّلام و امامان ديگر عليهم السّلام همواره خاطره عاشورا- حتّى جزئيّات آن را- تجديد مىكردند، و ابراز احساسات در رابطه با مصائب جانسوز كربلا را، از عاليترين عبادات و ارزشها مىدانستند.
در آيه 37 بقره مىخوانيم:
فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ، آدم عليه السّلام (هنگام توبه از ترك اولى) كلماتى را از خداوند دريافت كرد (و با آنها توبه كرد) خداوند توبه او را پذيرفت.
:
در كتاب الدّر الثّمين، در تفسير اين آيه آمده است آدم عليه السّلام در اين هنگام ساق عرش را ديد كه در آن نام پيامبر صلى اللَّه عليه
و آله و سلم و امامان عليهم السّلام نوشته شده بود، جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين كرد تا اين كلمات را بگويد:
يا حميد بحقّ محمّد، يا عالى بحقّ على، يا فاطر بحقّ فاطمة يا محسن بحقّ الحسن و الحسين، و منك الاحسان،
اى خداى ستوده به حق محمّد ستوده صلى اللَّه عليه و آله و سلم اى خداى ارجمند به حق على عليه السّلام، اى آفريدگار به حق فاطمه عليها السّلام، اى احسانبخش به حق حسن و حسين عليهما السّلام و از تو است احسان.
آدم عليه السّلام وقتى كه اين كلمات را به زبان آورد، همين كه نام حسين عليه السّلام به زبانش آمد، دلش شكست و قطرات اشك از چشمانش سرازير گرديد، گفت: اى برادرم جبرئيل! علّت چيست كه با ذكر حسين عليه السّلام قلبم مىشكند و اشكم جارى مىگردد؟! جبرئيل گفت: «اى آدم! بر اين پسرت حسين عليه السّلام مصيبت جانسوزى وارد مىشود كه همه مصيبتها در نزد آن كوچك است.»
آدم عليه السّلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟
جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بىيار و ياور كشته مىشود، اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مىزند:
«وا عطشاه! وا قلّة ناصراه
!، اى واى از سوز تشنگى، اى واى از كمى ياور!» شدّت تشنگى، بين او و آسمان را همچون دود مىكند، هيچ كس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله كشتن نمىدهد، سر او را همانند گوسفند امّا از قفا جدا نمايند، و آنچه از فرش و اسباب خانه را دارد همه را غارت مىكنند، سرهاى او و يارانش را در شهرها مىگردانند، در حالى كه زنان اهل بيتش در كنار آن سرها عبور داده مىشوند ...
در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السّلام همچون زن پسر مردهاى براى مصيبت حسين عليه السّلام گريه كردند. «1»
پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم در ضمن گفتارى فرمود:
كلّ من بكى منهم على مصاب الحسين اخذنا بيده و ادخلناه الجنّة
، هر كسى از امّت من براى مصائب حسين عليه السّلام گريه كند، در قيامت دست او را مىگيريم و او را وارد بهشت مىسازيم «2» امام سجّاد عليه السّلام به قدرى براى تجديد خاطره شهادت امام حسين عليه السّلام كوشا بود، كه حتّى طبق دستورش در روى نگين انگشترش نوشته شده بود:
«خزى و شقى قاتل الحسين بن على عليه السّلام
، رسوا و بدبخت شد قاتل حسين فرزند على عليه السّلام.» «3»
بر همين اساس ما بايد همواره ياد و نام حسين عليه السّلام را زنده نگه داريم، و نهضت عظيم عاشورا و اهداف آن را به خاطر بسپاريم، و مصائب آن حضرت و شهداى كربلا، و رنجهاى اسيران خاندان رسالت عليهم السّلام را تجديد كنيم، و بدانيم كه تكرار آن همچون تكرار آب دادن به درخت است، كه براى تجديد حيات و رشد آن درخت، ضرورى است.
__________________
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic](1) بحار، ج 44، ص 245
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] (2). بحار، ج 44، ص 293
[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic] (3). فروع كافى، ج 6، ص 474