استخاره-----عمل نکردن به استخاره

از آن کسانی است که با عقل از سر خصومت درآمده اند و در هر کار جزئی، پیش از سنجش و استشاره به تفال و استخاره، رو آورده اند.این دسته عملا می گویند:

عقل محدود، قادر نیست خیرما را نشان دهد، و مشورت نیز در واقع، رایزنی با عقل های محدود دیگر است، پس چه بهتر که در همان ابتدای کار، با گشودن مصحف و یا چنگ زدن به تسبیح، از آگاه مطلق و خداوندگار هستی، راه درست و خیر واقعی خود را بخواهیم[/][=&quot].

[/]

غافل شده و از توان های عظیم آن، چشم پوشیده اند، از این رو به کم تدبیری، گرفتار آمده و در پیچ و تاب های زندگی روزمره، زمین گیر شده اند، که این خود، جزای نادیده گرفتن عقل است و خداوند، پشت به عقل کنندگان را دوست ندارد.

[/]

[/]

به کلی منکر استخاره و تفال است و این دو را دریچه هایی می داند که دست پندار آدمی به روی دنیای غیب گشوده است.این دیدگاه معتقد است:

«تا وقتی انسان ظلوم جهول، دیوان طالع خود را به دست منشیان قضا و قدر می داند و از توان های خویش، بی اطلاع است و تاهنگامی که انسان، سرنوشت خود را فرآورده «کارگاه غیب » و به هم بافته «تقدیر و گناه » می شناسد

و از تاثیر وجود خود، غافل است، در هر جا که دریچه ای به دنیای غیب سراغ گیرد چاره ای ندارد جز آن که گردن دراز کند و از آن جا با بیم و امید، نقش سرنوشت ناپیدای خویش را در آفاق دور دست دنیای دیگر، جست و جو کند[/][=&quot]» . (2)

[/]

اولا: انسانی که پس از تعقل و مشورت، و در حالت تردید و دودلی، استخاره می کند، دست پندار به سوی دنیای غیب نگشوده است و سر غیب دانی و راز دانی ندارد بلکه برای انجام و یا ترک کار خود، گواهی خاطر و اطمینان قلب و قوت اراده می طلبد.

ثانیا: گذشته از استخاره، هر انسان با ایمانی، دیوان طالع خود را به دست منشیان قضا و قدر و فرآورده کارگاه غیب می داند، و این از اصول اولیه ایمان به خداست[/][=&quot].

[/]

و چنان چه از این راه نتوانست صلاح خود را در آن کار، تشخیص دهد ناگزیر باید از دیگران، کمک فکری بگیرد و تصمیم خود را با کسانی که صلاحیت مشورت و قوه تشخیص صلاح و فساد دارند در میان بگذارد تا به کمک فکر آن ها خیر خود را در انجام و یا ترک آن کار، تشخیص دهد.

و اگر از این راه هم چیزی دستگیرش نشد، چاره ای ندارد جز این که به خدای خود متوسل شده، خیر خود را از او مسئلت نماید، که این همان «استخاره » است.

و نباید این کار را «دعوی علم غیب » دانست و نیز نباید آن را «تعریض به شئون الوهیت پروردگار» نام نهاد، هم چنان که مشورت را هم نباید، به خیال این که تشریک غیر خدای متعال در امور خود است، شرک نامید.[/]

هیچ مانع و محذور دینی در استخاره و مشورت نیست، چون استخاره، کاری جز تعیین یکی از دو طرف تردید را انجام نمی دهد; نه غیر واجبی را واجب، نه حلالی را حرام، نه حکمی از احکام خدا را تغییر می دهد و نه آدمی را به آن چه در پس پرده غیب است، خبردار می کند،

بلکه فقط و فقط می گوید[/][=&quot]: خیر صاحب استخاره در فعل است یا در ترک، و بدین وسیله او را از تردید، نجات می دهد.

ولی این که اثر فعل و ترک کار، در آینده چه خواهد بود و چه حوادثی را به بار خواهد آورد از عهده استخاره بیرون است و استخاره از تعیین این جهت، ساکت است و آینده صاحب استخاره از خیر و شر، عینا مانند کسی است که استخاره نکرده و کار خود را با فکر و مشورت، انجام داده است.[/]

بنابر این، هیچ مانعی از تفال زدن با قرآن کریم و امثال آن، به نظر نمی رسد، چون اگر استخاره، خوب بود، صاحب استخاره، عمل را با طیب نفس و دل پاک، انجام می دهد و اگر بد بود، به خدا توکل کرده، در پی کار خود می رود[/][=&quot].[/]

ابتدا باید به فکر و اندیشه و محاسبه روی‌آورد و به ندای دل پاسخ داد که[/][=&quot] «[/][=&quot]استخاره[/][=&quot] دل آدمی است[/][=&quot]» [/][=&quot]و سپس به استشاره و مشاوره پرداخت

[/][=&quot]چه آنکه به فرمایش امام صادق(ع)‌ هیچ معاونتی بهتر از مشورت و هیچ عقلی بهتر از تدبیر «تفکّر» نیست، و در مشورت و مشاوره نیز شرایطی است که باید رعایت گردد

چنانکه امام صادق‌(ع) فرمودند[/][=&quot]: [/][=&quot]مشورت نباشد مگر با چهار کس:

1 ـ‌عاقل، 2 ـ صالح و آزاد مرد، 3 ـ برادر ایمانی، 4 ـ مورد اعتماد و حافظ اسرار[/][=&quot].[/]

ادامه دارد...
[/]

[/]

توضيح متن بالا .

استخاره در مواردي كه مخالفت با قوانين دين است مثل نماز و روزه و يا د رمواردي كهانجام ان عمل بر ترك ان رجحان دارد مثلا كار خيري براي كسي انجام مي دهد در اين موارد استخاره لازم نيست.

از طرفي برخي از كارها است كه با مراجعه به كارشناس و متخصص امر قابل حل است و با اندكي مشورت و دريافت اطلاعات مي توان كار خود را راه انداخت نه اين كه چون بنده در مورد مطلبي اطلاعاتي ندارم حالا استخاره بكنم ببينم كه خوب است يا نه

مثلا مي خواهم ساختمان بخرم استخاره كنم يا نه ..... قبلا به يه كارشناس مراجعه كن ببين الان قيمت ها خوب است ارزان است كي ارزان مي شود و كي گران است و....

نه اين كه همان كه پول دستت امد استخاره كني و بعد ضرر دهي بعدا گناه را كردن دين و خدا و ....بيندازي كه من استخاره كردم خوب بود.

در اين موارد جاي استخاره نيست.

بقيه كارها كه هم مخالف فرامين الهي نيست و هم در مشورت با كارشناسان به جايي نرسيديم جاي استخاره است و البته با شرايط و ....كه در پست هاي بعدي ....

و اگر وکالت در استخاره، جایز و یا بهتر بود، شایسته و سزاوار بود که اصحاب، از امامان علیهم السلام تقاضای استخاره نمایند و اگر چنین چیزی می بود، نقل می شد و دست کم، یک روایت در این مورد به ما می رسید.

به علاوه آن کس که مضطر و حاجت مند است، اگر خودش استخاره کند به اجابت، نزدیک تر است و دعای او به اخلاص در نیت، نزدیک تر است[/][=&quot] » . (2)

[/]

رفتم به خدمت حضرت امام رضا (ع) و گفتم می خواهم به سفر مصر بروم و نمی دانم از راه دریا بروم یا از راه صحرا.

حضرت فرمود که برو به مسجد حضرت رسول (ص) در غیر وقت نماز واجب و دو رکعت نماز بجا آور و بعد از آن صد و یک مرتبه بگو «استخیرُ اللّه » و به روایت حمیری صد مرتبه بگو[/][=&quot].[/]

پس به خدا سوگند می کنم که هیچ مسلمان، طلب خیر از خدا نمی کند مگر آن که البته آنچه خیر اوست خدا به نزد او می آورد[/][=&quot].[/]

در آخر رکعت های نماز شب در سجده صد و یک مرتبه بگو «اَسْتَخیرُ اللّه َ برحمتِهِ» و به روایت دیگر صد مرتبه[/][=&quot].[/]

[/]

[/]

گام نخست و استفاده از فکر و رای دیگران در هنگام تردید و سردرگمی در،مرحله بعدی است که در یکی یا هر دو به نتیجه ای شفاف و روشن دست یافته ایم .

[/]

[/]

خیر وخوبی است که به کمتربودن کاستی وضررها وبیشتر بودن منافع و ارزشها راهنمایی می‌شویم، بدون آنکه ارتباطی بین زمین و آسمان بر قرار کند و یا شعاع آثار خود را به آخرت بکشانیم.

[/]

[/]