می خواهم به احتیاط عمل کنم
تبهای اولیه
سلام فعلا سه تا سوال دارم تا بعد. واقعا تشکر کمک کنید که خیلی مهمه:
1. مبانی عمل به احتیاط چیست؟
2. چیزهای مهم در احتیاط که بطور معمول برای انسان ممکنه اتفاق بیوفته و باید به آن عمل کنه چیست؟ (منطور اینه چه چیزهایی رو حتما باید بدونیم و خط قرمز هستند مثه اینکه کی ها باید نماز جمع بخونیم و...)
3. آیا این درسته که من بین مراجع فقط مثلا مرجع 1 و2 یا فقط مرجع 1 را جامع الشرایط میدانم پس فقط باید این این اشخاص یا شخص به احتیاط عمل کنم و لازم نیست به فتاوای دیگران عمل کنم؟ (یعنی من الان مرجع 1 رو فقط جامع الشرایط میدونم خالا باید فقط طبق ایشون عمل کنم؟ و اگر یکی دیگرو بعد ها جامع الشرایط یافتم باید ازیندو عمل کنم؟ درسته؟)
تشکر لطفا راهنماییم بفرمایید
سلام فعلا سه تا سوال دارم تا بعد. واقعا تشکر کمک کنید که خیلی مهمه:1. مبانی عمل به احتیاط چیست؟
2. چیزهای مهم در احتیاط که بطور معمول برای انسان ممکنه اتفاق بیوفته و باید به آن عمل کنه چیست؟ (منطور اینه چه چیزهایی رو حتما باید بدونیم و خط قرمز هستند مثه اینکه کی ها باید نماز جمع بخونیم و...)
3. آیا این درسته که من بین مراجع فقط مثلا مرجع 1 و2 یا فقط مرجع 1 را جامع الشرایط میدانم پس فقط باید این این اشخاص یا شخص به احتیاط عمل کنم و لازم نیست به فتاوای دیگران عمل کنم؟ (یعنی من الان مرجع 1 رو فقط جامع الشرایط میدونم خالا باید فقط طبق ایشون عمل کنم؟ و اگر یکی دیگرو بعد ها جامع الشرایط یافتم باید ازیندو عمل کنم؟ درسته؟)تشکر لطفا راهنماییم بفرمایید
سوال اول :مبانی عمل به احتیاط ...:روایات فراوانی است که احتیاط را در مواردی که شک در حرمت چیزی داریم توصیه فرموده و فرموده اند: خداوند قرقگاههایی دارد (که همان احکام الزامی است) از نزدیک شدن به ان قرقگاه ها بپرهیزید و معنای این پرهیز از قرقگاههای خدا همان احتیاط در مشکوکات است .یا در راوایاتی هست که اخوک دینک فاحتط لدینک :دین تو مانندبرادرت است پس بشدت مراقب ان باش و در ان احتیاط کن.اما در باره ی احکام و مسائل فقهی :فرموده اند:مکلف در امور فقهی خود یکی از این سه کار را باید انجام دهد:یا مجتهد شود و به فتوای خود عمل کند یا از یک مجتهد -که اعلم از دیگران است -تقلید کند و یا احتیاط کند احتیاط به این معناست که مسلط به تمام فتاوای فقهای عظام شود و مثلا اگر در موردی یکی فتوا به وجوب و دیگر فتوا به استحباب عملی داد،باید ان عمل را انجام دهد یا اگر یکی فتوا به کراهت عملی و دیگری بحرمت ان داد باید ترک کند این معنای احتیاط است .اما احتیاطی که فقها ی عظام در رساله های خود به ان امر میکنند عبارتست از :مواردی که مجتهد طبق ادله ی فقهی به این نتیجه رسیده که مثلا حکم کند تراشیدن ریش جایز نیست و هیچ مجوز شرعی برای نیافته اما از طرفی بنا به دلایلی جرات استناد ان به شرع را ندارد لذا فتوا نمیدهد ولی حکم به احتیاط واجب میکند . پس احتیاط سه گونه است : یکی رعایت قرقگاهای خدا و فرار از مشکوکات دیگری احتیاط در عمل بتکالیف شرعی و سوم احتیاطی که مجتهد به ان فتوا میدهد.