جمع بندی خدا را در ذهن چگونه تجسم می کنید ؟!

با نام و یاد دوست

کارشناس بحث: استاد صادق

[="Tahoma"]

چون ذهن ما فقط درگیر امور مادی هست برای همین گاهی برخی افراد میگن باید خدا هم مثل
همین چیزهایی که در دنیای مادی قرار داره قابل تصور باشه. که پندار غلطی هست
چون اگر خداوند قابل تصور می شد از هر جهت محدود میشد

بچه بودم خیلی به این موضوع فکر میکردم .... خدا شکل نوره ..اینقدر نورانی که قابل دیدن نیست ..
اما حالا خدا رو طور دیگه ای تصور کردم ...مهربانی که قابل تصور نیست ...

[="Tahoma"]

[="Tahoma"]

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

مرد گفت: پس چگونه بگويم؟
حضرت فرمودند: بگو خداوند بزرگ‏تر از آن است كه وصف شود.
توحید،شیخ صدوق (ره)،باب معنی الله اکبر،روایت اول.

پس الله اکبر،کاملاً مقابل تصور و تجسم کردن خدا قرار دارد.یعنی یکی از دلایل این که می گوییم الله اکبر این است که به سمت این تصور و تجسم ها نرویم.همیشه این را بگوییم تا یادمان باشد خداوند بزرگتر از آن است که وصف شود.خداوند بزرگتر از آن که تصور و تجسم شود.

لبیک یا مهدی
و من الله توفیق

خدای من شکل بابابزرگاس
از اون مهربونا و خوشگلاش
چشماشم آبیه
موهاش و ریششم یه دست سفید پنبه ایه
بوی یاس هم میده
توی جیبشم همیشه پر شکلات و نقله
میزاره من با عصاش بازی کنم عینکشو بزنم به چشمم هر وقتم بخوام پایه خریدن قاقالی لیه

خدای من این شکلیه
مینو 5 ساله از ایران:khandeh!:
من دلم میخواد بچه ی خدا باشم
چیه مگه:khandeh!:

یک نیروی لایزال که هر روز و هر شب بهم انرژی میده و به تمام حرفام گوش میده

دوسش دارم :ok:

بچه که بودم یه مردی بود که اجزای صورت نداشت اما یادمه لباس آبی میپوشید و شلوار ذغالی قدشم بلند بود!! حالا چی شده بود ما همچین فکری میکردیم خدا داند!

به نظرم تعاریفی که والدین در سنین پایین از خدا به بچه هاشون میدن این تصورات رو به وجود میارند و چیز غیرعادی ای نیست .

اما حالا خدارو بیشتر با یه تصویر از آسمان و افق تصور میکنم . البته بسته به حالم این تصویر متفاوته اما در کل آسمان رو نشانه ای از خدا میدونم و خدا فرضش میکنم . چون هم بی کران هست و هم منشاء نور (یعنی ما نور اصلی زندگیمون رو از آسمون میگیریم ) و هم شکل خاصی نداره

در مورد اون بحث روانشناسی که انسان هرلغت رو با تصویرش در ذهن داره درسته ، اما باید توجه بشه ما اگر بخوایم به خیلی از لغات فکر کنیم ، چیزی جز نگارش اون لغت به ذهنمون نمیرسه و خیلی ها با نام خدا ، شکل نوشتاری کلمه خدا توی ذهنشون میاد!

[="Tahoma"]

[="Tahoma"]

آنچه در اندیشه آید پذیرای فناست
آنکه در اندیشه ناید آن خداست

ما هیچ وقت نمی تونیم تصوری از خدا داشته باشیم یک پارچ رو هیچ وقت نمی تونید تو یه لیوان قرار بدید اگه بخواید فشار بیارید لیوان می شکنه چون ظرفیت پذیرش پارچ رو نداره ذهن ما هم به همین شکله وقتی ما هنوز خیلی چیزا رو از دنیای خودمون و حتی از جسم خودمون نمی دونیم چطور باید ظرفیت پذیرش بزرگی خدا رو داشته باشیم؟

[="Tahoma"]

من هربار به چگونگی خدا فکر می کنم به پوچی می رسم و به پوچی و عدم مطلق فکر می کنم به این نتیجه میرسم که کل خلقت در برابر الله تنها عدم مطلق اند...یعنی بشخصه من چیزی در ذهنم نمیاد و پوچی خودمو میبینم

سلام
در روایتی از امام باقر علیه السلام می خوانیم :
هر آنچه از خدای متعال که با دقیقترین افکار خیال انگیز خود در ذهنتان می سازید مخلوق خود شماست (نه خدایی که خالق است) و به خود شما باز می گردد
یا علیم

سلام و عرض ادب.

بنظرم خداوند مثال بیهوده و لغو نمیزند.
نور قسمتی از طیف امواج الکترومغناطیس هست.
در این طیف حدی وجود ندارد.
ابتدا و انتهای طیف باز است ولی در دنیا موج-ذره‌ای نیست که بتواند با فرکانس بیشتر از محدوده پرتوهای گاما گسیل شود.
بنابراین عالم ما، تنها قسمتی از این طیف است.

در کل این ها مثال است و در اوج زیبایی در قرآن آمده ولی خدا این مثال ساده رو برای یادآوری ساده زده...وگرنه مثاله....برای مثال من وقتی این آیه قرآنو میبینم که خدا نور آسان ها و زمین است مثل نور او مثل چراغی است که خودش در داخل چراغی دیگر است هنوز به بنزین نرسیده روشنه و نورش سراسر عالم گرفته....مثال ساده و قشنگیه(ساده نسبت به عظمت غیر قابل توصیف خدا) اما من هربار این مثال میبینم بی کم و کاست یاد لامپ 100w درون خانه ها می افتم...که درون این شیشه دوباره یه شیشه دیگر است...و بدون اینکه به بنزین یا روغنی که بخواد روشن کنه نیاز داشته باشه...روشنه و سراسر عالم رو هر در هر خانه ای فراگرفته...پس هر مثالی از خدا بر می گرده به صفت مخلوق...زیرا الله غیر قابل درک است

کاری نداره!
کافی هست شما به اصفاتی که به آن خدا (صحیح ترش الله) توصیف شده دقت کنید.
مهربان- رزاق- قادر- بخشنده- کیفر دهنده- عظیم- قوی- منتقم- سخت عذاب دهنده و ....

خوب به نظرت این اصفات بیش از همه به کدام یک از موجودات زیر نزدیک است:
درختان
سنگها
کوه
شیرها
غورباغه ها
موشها
...
یا انسانها؟!!
یعنی چطور شک دارید که اینها اصفات انسان است؟!!!
قطعا اگر غورباقه ها میخواستند برای خودشان خدایی داشته باشند یا تصور کنند خدایشان غورباقه ای بود که صدایی داشت که بلندای آن بلندترین صدا ها بود و برکه ای داشت که از هر اقیانوسی وسیع تر بود و طول هر پریدنش هم از غرب تا شرق!!!!!

با سلام

تصور با دیدن در ارتباطه ===> ذهن یعنی بر اساس دیده هایش تصویر سازی میکنه.

فرض کنیم قبل مطرح شدن کروی بودن سیاره زمین از یه فرد معمولی میپرسیدیم زمین رو چطور تصور میکنی ؟ == > بر اساس همین چیزی که میبینه قطعا

پاسخ خواهد داد یه چیز مسطح در حالی قضیه غیر از اینه .

حالا خداوند هم غیرقابل رویت و همچنین غیرقابل تصور هست .

بر این اساس ما باید هر تصوری از خداوند در ذهنمان ایجاد گشت پاک کنیم .

سلام و عرض ادب.

خیر. امواج الکترومغناطیس هم مخلوق خدا هستند.
تمثیلی که خداوند در قرآن بیان نموده، آنقدر وسیع و دقیق است که حتی در این عصر آشنائی با فیزیک نوین، درهای بیشتری را بر روی دانش پژوهان و دانشمندان باز میکند.

وقتی صحبت از نور میشود، قطعا مراد خداوند متعال و لایتناهی فقط قسمتی کوچک و محدود از طیف امواج الکترومغناطیس نیست.
معتقدم بغیر از تفسیر نور در مقابل ظلمت به عنوان راهنمای جهان و موجوداتش، تفاسیر علمی نیز میتوان بر تمثیل خداوند در نظر گرفت.
این دیدگاه قطعا ما را به متافیزیک و قسمتهای ناشناخته و دست نیافتنی طیف الکترومغناطیس رهنمون میسازد.

نتیجه‌ای که حقیر از این نوع نگرش بدست می‌آورم، تبیین روان‌تر، ساده‌تر و قابل فهم‌تر مسائل و امور متافیزیکی خواهد بود.

http://www.askdin.com/thread32393.html
جمع بندی
سوال : خدا را در ذهن چگونه تجسم می کنید ؟!

پاسخ :
در ابتدا باید اشاره است که خدا وند منزه از آن است که تجسم یابد چه این که
حقیقت خدا و صفات او که عین ذات اوست، نامحدود است. برای آن حد و انتهایی فرض نمی‏شود، ولی جز او همه‏ موجودات محدود هستند. از این جهت، هیچ کس نمی‏تواند کنه ذات و صفات او را درک کند؛ زیرا محدود، نمی‏تواند نامحدود را درک کند. رابطه مدرِک و مدرَک به معنای صحیح شکل نمی گیرد. چون ادراک همانند قرار گرفتن یک مظروف در یک ظرف است. همان طور که یک کاسه گنجایش آب دریا را ندارد، ذهن محدود بشر هم نمی‏تواند به کنه ذات نامحدود خدای جهان پی ببرد؛ برای درک یک حقیقت باید احاطه بر آن یافت. احاطه موجود محدود (انسان) بر ذات نامحدود (خداوند ) محال و ناشدنی است.
در کلمات پیشوایان دین وارد شده است:
"کلّما میزتموه باوهامکم فی ادقّ معانیه فهو مخلوق مثلکم مردود الیکم" (1)
هر چه در ذهن شما بیاید و آن را تصور کنید،در دقیق ‏ترین جلوه‏ها و مفهوم‏هایش، خدا نیست، بلکه او هم مخلوقی مثل شماست، که در وجودش محتاج است و برگشت وجود او به شما است.
چه بسا معنای روایاتی که از پیامبر و ائمه(علیهم السلام) رسیده است که فرموده اند: درباره‏ ذات خدا فکر نکنید (که به جایی نمی‏رسید، بلکه از این راه ممکن است شیطان سوء استفاده کرده و شما را منحرف کند) اما درباره‏ نعمت‌ها و آثار عظمت او فکر کنید (تا به معرفت و ایمان شما افزوده گردد) (2)اشاره به همین حقیقت داشته باشد.
معنای روایات این نیست که در بحث خداشناسی وارد نشوید، بلکه بحث در باره‏ خدا و صفات او در حد خود لازم است، اما کسی نباید توقع داشته باشد که به کنه ذات خدا پی ببرد. بر این اساس، پیشوایان دینی مردم را از تفکر در ذات الهی منع کردند؛ به این علت که پی بردن به کنه ذات الهی، امری محال و غیر ممکن است. از این رو تلاش در این راه، چیزی جز حیرت و سرگردانی در پی نخواهد داشت.
شناخت حصولی یک حقیقت از طریق تعریف و داشتن حد تام از او به دست می آید. در مورد خداوند ماهیتی متصور نیست تا جنس و فصلی و تعریفی وجود داشته باشد؛ تصویر ذهنی از خداوند که فرضا از طریقی حاصل شود و به ادراک خداوند منتهی گردد، برای ذهن ما به وجود نخواهد آمد؛ زیرا صورت ذهنی از وجود نامحدود نمی تواند در ظرف ادراکی محدود شکل بگیرد، زیرا هر چند تصور حقیقت نامحدود ممکن است- چون مفهوم نامحدود، مفهومی محدود است - اما تصور نامحدود ممکن نیست، زیرا ذهن محدود است. نامحدود دارای صورتی نخواهد بود که در ذهن محدود بگنجد.
علم حضوری هم در این ادراک متصور نیست، زیرا حقیقت علم حضوری اتحاد عالم با معلوم است. در اتحاد سنخیت وجودی لازم است و بین وجود امکانی ما با وجود واجب چنین سنخیت مطلقی وجود ندارد تا اتحاد کامل حاصل گردد.
حضرت علی (ع) فرمود:
«لم یُطلع العقول على تحدید صفته ولم یحجبها عن واجب معرفته؛(3) عقل‌ها را بر حقیقت ذات خود، آگاه نساخته، اما از معرفت و شناسایی خود باز نداشته است». از این کلام معلوم می شود که خدا امکان دست یابی مخلوق به ذات غیبی خودرا نداده، چه این که طبق این سخن معلوم می‌شود که عقل و خرد آدمی گرچه توان شناخت حق تعالى را دارد، ولی از شناخت کُنه حقیقت او عاجز است، دلیلش آن است که عقل آدمی محدود است. موجود محدود نمی‌تواند هستی نامحدود خداوند را به طور کامل درک کند و کنه ذات او را بشناسد،چه اینکه شناخت و علم به چیزی، به معنای احاطه به آن شیء معلوم است، هرگز موجود ممکن الوجود و محدود نمی‌تواند بر خداوند احاطه علمی پیدا کند.
عنقای ذات متعالی خداوند بلندتر از آن است که به گمان و کمند عقل آدمی گرفتار شود. امام صادق(ع) در کلامی درس‌آموز فرمود:
«یا ابن آدم لو أکل قلبک طائر لم یشبعه وبصرک لو وضع علیه خرق أبرة لغطّاه تردید أن تعرف بهما ملکوت السموات والأرض، إن کنت صادقاً فهذه الشمس خلقٌ من خلق الله فان قدرت أن تملأ عینیک منها فهو کما تقول؛(4)
ای فرزند آدم !اگر قلب تو را مرغی بخورد، سیر نمی‌شود. اگر تکه از حبه‌ای بر چشم شما گذاشته شود، تمام آن را می‌پوشاند. آیا با چنین ابزار شناخت، می‌خواهی ملکوت هستی را به طور کامل بشناسی؟! اگر در این آفتاب که مخلوقی از مخلوقات خداوند است، به طور مستقیم و با چشمان باز، توانستی نگاه نمایی، ملکوت هستی را نیز به طور کامل خواهی شناخت».
طبق این کلام نورانی معلوم می‌شود، انسان نه تنها هستی متعالی خداوند را به طور کامل نمی‌تواند بشناسد، بلکه هویت کامل مخلوقی از مخلوقات او را نمی‌تواند به طور کامل شناسایی نماید. این حقیقتی است که قرآن کریم خطاب به آدمیان فرمود:
«وما اُوتیتُم مِنَ العِلمِِ إلاّ قَلیلاً؛(5) از علم جز اندک چیزی نمی‌دانید».
اما در باب اینکه به هنگام نماز مانند آن چگونه قصد تقرب به خدا نمایم ؟
باید گفت : خدواند با همان اسما وصفاتی که در قران معرفی شده ودر سنت آمده شناخته شود وتقرب به آن قصد گردد در تامین قرب کافی است .
پی‌نوشت‌ها:
1. نهج البلاغه، خطبه 49.
2. کلینی . کافی،نشر دار الکتب الاسلامیه ،تهران ،1380 ق . ج 2، ص 93،
3. اسراء (17) آیه 85.
4.مجلسی . بحارالانوار،نشر دار الاحیا لتراث العربی، بیروت، 1403 ق. ج66، ص292،
5. اصول کافی، ج 1، ص 93.