شهید سرلشگر خلبان حسین روزی طلب

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
شهید سرلشگر خلبان حسین روزی طلب


شهید حسین روزی طلب در سال 1332 در یک خانواده متوسط و مذهبی در شهر شیراز چشم به جهان خاکی گشود . دوران تحصیل را با موفقیت سپری نمود و در دبیرستان حیات - رشته علوم طبیعی موفق به اخذ دیپلم گشت .
سپس وارد دانشکده افسری رشته خلبانی شد و پس از گذراندن دوره مقدماتی به مدت دو سال برای تکمیل آموزش هواپیمای شکاری به آمریکا اعزام گردید و توانست در دوره 29-37 هواپیمای شکاری اف 4 شرکت و با موفقیت این دوره را به پایان برساند .
در سال 1357 موفق به اخذ گواهی نامه کابین عقب هواپیمای شکاری اف 4 گردید .
پس از بازگشت به وطن در پایگاه هفتم شکاری ، ششم و یکم مهرآباد و در نهایت سوم شکاری همدان مشغول خدمت گردید .
با شروع جنگ تحمیلی همانند تمام همرزمان خود در دفاع از میهن اسلامی به مقابله با دشمن بعثی مبادرت نمود . نام او نیز به عنوان یکی از خلبان غیور و غیرت مند این مرز و بوم در عملیات کمان 99 در یکم مهرماه 1359 به چشم می خورد .
سرانجام این شهید بزرگوار درتاریخ 10 مهرماه 1359 طی یک عملیات برون مرزی و در راه بازگشت، هواپیما مورد اصابت قرار گرفته و به دنبال
یک فرود اضطراری منجر به توقف کامل هواپیما بر روی باند می گردد.( تیمسارگلچین فرمانده محترم پایگاه سوم شکاری با رشادت خود را به هواپیما نزدیک کرده و سعی در مهار آتش می نمایند ) که در همین حین به علت شدت آتش سوزی ، صندلی خروج اضطراری به طور ناقص عمل نموده و متاسفانه عمل جداسازی خلبان از آن صورت نگرفته و ایشان با صندلی به زمین برخورد می کنند که به علت شدت سوختگی و بر اثر صدمات وارده دیدار حق را لبیک گفتند و به درجه رفیع شهادت نایل گردید.

شعری از جناب آقای صالح افشار تویسرکانی که برای شهادت ایشان سروده اند ...

بده ساقی آن باده پر بها که من مستم از شربت کربلا
وزآن می که جویای رازم کند به پرواز چون شهبازم کند
به من بذل فرما شراب طهور که سازد مرا غرق ایثار و نور
بده ساقی آن باده رزمجو که مستم کند در مناجات و هو
بیا تا که رو سوی عرفان کنیم بدرگاه حق سجده از جان کنیم
شهیدارشد گرد ((روزی طلب )) بهشتش بود جا به امداد رب
که او مرد عرفان و اسلام بود نکو سیرت و خوب و خوشنام بود
چو او بال عشق و ولایت گزید به معراج عرش شهادت رسید
به جا مانده از او چنین امتیاز به کابین خود سوخت وقت نماز
سراپای آن پیکر نازنین بشد طعمه آتش بمب کین
خوش آنکس که آزاد از این زندگی ست که در وی عبودیت و بندگی است
فرستیم بر روح پاکش درود بر آریم سر پیش خاکش فرود
دلیری زهشیار بودن بود دلاور سزای ستودن بود
چنان رفت تا بام عرش برین مسخر شدش آسمان و زمین
به چتر شهادت فرود آمدی فرودی که به از صعودی آمدی