جمع بندی علایم تقویمی و ایام مستعد ظهور امام عصر (عج)
تب‌های اولیه
طبق بررسی های بسیار دقیق انجام گرفته توسط اینجانب و بچه های دانشکده , سال 1394 خورشیدی با احادیث مبنی بر مختصات تقویمی ظهور امام عصر عج شامل (تاریخ ظهور 10 محرم روز شنبه و در سال فرد قمری) و (زمان ندای آسمانی 23 رمضان قبل از آن که روز جمعه است) , مطابقت کامل دارد.
با توجه به آنکه تا 97 سال دیگر هم سالی با تمام مطابقت های فوق و یا حتی تنها شامل مطابقت های روز ظهور وجود ندارد و با توجه به اوضاع کنونی یمن و سوریه که هر دو به علائم حتمی ظهور مربوطند و با توجه به اوضاع عربستان که روایات بسیاری در باب آن موجود است , آیا میتوان روز 2 آبان 1394 که برابر روز عاشوراست را بعنوان تاریخ ظهور پذیرفت و به آن امیدوار بود؟
یا آنکه برای دچار نشدن به امر توقیت باید حتی احتمال وقوع ظهور در صد سال دیگر را برای این جهان بحران زده داشت و یا اصلا احادیث مربوط به مسایل تقویمی با توجه به آنکه موجب قطعی نمودن تاریخ میشوند , اساسا چقدر دارای منابع معتبر هستند. اگر هم منابع معتبر دارند چقدر قطعی هستند؟
منابعی که تابحال یافتم:
1.امام محمد باقر ـ عليه السّلام: قائم ما روز شنبه كه روز عاشوراست ظهور خواهد كرد. بحارالانوار، ج 52، ص 285
2.امام صادق ـ عليه السّلام: قائم ما ـ كه درود خدا بر او باد ـ در روز عاشورا كه روز شهادت حسين بن علي ـ عليه السّلام ـ است ظهور خواهد كرد. شيخ طوسي، ابي جعفر، كتاب غيبت، ص 150
3.امام صادق علیه السلام: قائم ما دریکی از سالهای تک ظهور می کند،سالهائی چون:1 یا 3 یا 5 یا 7 یا 9 کشف الغمه جلد3- ص534- باب4 و بحارالانوار جلد52- ص235
4.امام باقر علیه السلام: ندای آسمانی در ماه مبارک رمضان و در شب جمعه بیست و سوم ماه خواهد بود از اینرو در آن تردید نکنید،آنرا بشنوید و اطاعت نمائید. غیبت نعمانی ص254- باب14- روایت13 و عقدالدرر ص105 و بحارالانوار جلد52- ص230
5. اما صادق علیه السلام: نام مقدس قائم علیه السلام در شب 23 رمضان همه جا طنین افکن می گردد و آنگاه در روز عاشورا قیام می کند؛روزی که حسین علیه السلام در آن روز به شهادت رسید. غیبت نعمانی ص282 و اثبات الهداة جلد7- ص31 و عقدالدرر ص65 و بحارالانوار جلد52- ص290
با سلام و عرض ادب
در روایات از تعیین وقت برای ظهور حضرت ولی عصر(عج) نهی شده است ؛ لذا نمی توان تاریخ مشخصی را برای ظهور در نظر گرفت، اما این مطلب با روایاتی که روز و ماه ظهور را تعیین می کنند منافات ندارد زیرا در چنین روایاتی بدون اینکه سال ظهور مشخص شود، فقط روز و ماه تعیین شده است . برای مثال وقتی گفته می شود امام علیه السلام در روز عاشورا ظهور خواهند نمود در حقیقت وقت مشخصی تعیین نشده است چون بی نهایت روز عاشورا وجود دارد لذا این گونه روایات تعیین وقت نمی باشد.
در رابطه با اوضاع کنونی یمن ، سوریه و ... نیز نمی توان گفت از علامات حتمی ظهور هستند ، ممکن است چنین تحولاتی طلیعه ظهور باشد ، اما از علائم حتمی ظهور نیست ؛ آیت الله مکارم شیرازی در جلد پنجم مجله انتظار یک مقاله ای دارند که می گویند همان طور که غیبت امام زمان (ع) یک غیبت صغری و کبری داشته است ظهور ایشان هم یک طلیعه این چنینی دارد که اسم این طلیعه ظهور را ظهور صغری می گذاریم. این همان است که اسم امام زمان (ع) بر سر زبان ها می افتد و موعودگرایی در آخرالزمان در بین جوامع خیلی افزایش پیدا می کند.
احادیث مربوط به مسائل تقویمی همچنان که عرض شد موجب قطعی شدن تاریخ نمی شوند ؛ زیرا این روایات دلالت بر سال ظهور ندارند بنابراین سال مشخصی برای ظهور تعیین نشده است ، آنچه روایات مشخص کرده اند روز ، ماه و مناسبت های خاص است(مثلا ماه مبارک رمضان) ، فلذا این روایات تعیین قطعی زمان ظهور نیست .
یکی از علامت حتمیه ظهور در روایات این گونه بیان شده است: پانزده روز قبل از اینکه امام زمان (ع) وارد مکه شوند شخصی به نام «نفس زکیه» را به مکه می فرستند. در روز 25 ذی الحجه در کنار خانه کعبه می گوید که مطلع باشید من پیک امام زمان (ع) هستم و ایشان پانزده روز دیگر در روز دهم محرم در مکه ظهور می کنند. در آن زمان جریانی در مکه حاکم است که این قدر با تشیع و امام زمان (ع) مخالف است که با اینکه مکه و مسجدالحرام حرم امن الهی است با کمال جسارت سر نفس زکیه را بین رکن و مقام از بدن او جدا می کنند و این سومین علامت حتمیه ظهور است. (ارشاد-ترجمه ساعدى خراسانى، ص: 701)
البته بنظرم نفس زکیه چهارمی باشد بعد از سفیانی - یمانی و ندای آسمانی
در مورد آنکه 15 روز پیش از ظهور نفس زکیه میاید آیا عدد 15 در روایات ذکر شده؟
چون اگر ذکر شود این خودش نشانه دیگریست دال بر کبیسه بودن سال پیش از ظهور.
البته مسئله یمن و سوریه هم که فرمودید همچین به علایم حتمیه بی ربط هم نیستند. در واقع سوریه به سفیانی و یمن به یمانی مربوطند. کما اینکه اول سفیانی خروج میکند و الان هم قضیه سوریه از یمن داغ تر است. همین چند روز پیش بود که یکی از سران ارتش آزاد سوریه تهدید کرده بود همه شیعیان را میکشد که این خود از خصوصیات لشگر سفیانی است.
اما درباره آنکه فرمودید:
زیرا در چنین روایاتی بدون اینکه سال ظهور مشخص شود، فقط روز و ماه تعیین شده است . برای مثال وقتی گفته می شود امام علیه السلام در روز عاشورا ظهور خواهند نمود در حقیقت وقت مشخصی تعیین نشده است چون بی نهایت روز عاشورا وجود دارد
زیرا این روایات دلالت بر سال ظهور ندارند بنابراین سال مشخصی برای ظهور تعیین نشده است ، آنچه روایات مشخص کرده اند روز ، ماه و مناسبت های خاص است(مثلا ماه مبارک رمضان) ، فلذا این روایات تعیین قطعی زمان ظهور نیست .
باید عرض کنم که اولا به سال ظهور هم اشاره ای شده:
امام صادق علیه السلام: قائم ما دریکی از سالهای تک ظهور می کند،سالهائی چون:1 یا 3 یا 5 یا 7 یا 9 کشف الغمه جلد3- ص534- باب4 و بحارالانوار جلد52- ص235
دوما اینکه بینهایت عاشورا وجود دارد درست اما آنکه در یک سال 23 رمضان روز ندای آسمانی جمعه باشد و درست سال بعدش عاشورا شنبه یا جمعه بیافتد بحث دیگریست. قضیه وقتی حساس تر میشود که سال ظهور هم از سال های فرد قمری باشد و اینگونه گزینه های محدودی باقی میماند.
البته هیچیک از این موارد خداوند متعال را ملتزم نمیکند به وقت خاصی برای ظهور اما بهرحال این احادیث معصوم را هم نمیتوان نادیده انگاشت اگرچه از علایم حتمیه هم نباشند. البته نعوذ بالله هرگز قصد تعیین وقت نداریم و فقط برداشتی محاسباتی از برخی احادیث از دو امام بزرگوار بود که باعث دلگرمی منتظران حضرتش باشد و سوال موجود از سر شگفتی آن بود که با قید هر سه حدیث فقط یک تاریخ باقیماند.
ضمنا آنچه بیشتر نهی و نفی شده و بعنوان توقیت یاد شده بیشتر تبلیغات و شایعه سازی درباره زمان ظهور است وگرنه اینکه هر یک از شیعیان به یک روزی امید بسته باشند بنظرم خیلی هم خوب است و خداوند امید کسی را ناامید نخواهد کرد.
حتی تنها شامل مطابقت های روز ظهور وجود ندارد
در سال 1399 هجری شمسی نیز 10 محرم برابر شنبه است و 23 رمضان برابر شنبه، خب اگه ماه،در رمضان اندکی جابجا شود و بشود جمعه مطابقت صورت می گیرد
در ضمن حداقل در یک سال تا 1399 محرم یک شنبه هست که ممکن است با نوسان شنبه بشود:Gol:
یا سال 1404 و 1405 هجری شمسی
23 رمضان پنج شنبه و 10 محرم جمعه است اگه یک رو تقویم بره جلو مطبق خواهد شد بازم !!!
بهتره به علایم حتمی توجه کنیم
لینک
http://www.rajaei.de/index.jsp?d=calendar/calendar&header=thin&day=25&month=6&year=1399&lunarLeap=2
البته در سال 1399 شمسی عاشورا در یال زوج قمری قرار میگیرد که بر یکی از احادیث امام صادق ع منطبق نیست و ضمنا ماه رمضان طبق استهلال ممکن است یکروز زودتر شروع شود نه دیرتر فلذا احتمال سال 99 بر مبنای این احادیث غیر ممکن و منتفی است.
در مورد سال 1405 شمسی هم سال قمری با حدیث
امام صادق علیه السلام: قائم ما دریکی از سالهای تک ظهور می کند،سالهائی چون:1 یا 3 یا 5 یا 7 یا 9 کشف الغمه جلد3- ص534- باب4 و بحارالانوار جلد52- ص235
همخوانی ندارد و ضمنا جابجایی ماه رمضان بر حسب استهلال دلیلی بر جابجا شدن محرم به همان میزان نیست چون ممکن است در این بین سال کبیسه و ذیحجه 30 روز شود یا شوال و ذیقعده بطور نا منظم جابجایی رمضان را بنحوی خنثی کنند و یا عاشورا را به یکشنبه بیاندازند.
اما از همه اینها که بگذریم اصلا باید دید تقویم قمری بر حسب استهلال با شرایط و احوالات ظهور و منظور این احادیث مربوط است یا نه. زیرا امام عصر عج در مکه ظهور میفرمایند و اصلا خارج از ایران استهلال معمولا مرسوم نیست و از تقویم قراردادی پیروی میشود حتی شیعیان عراق ماه رمضان را بعضا یکروز بعد از ایران آغاز میکنند و عزاداری عاشورا را نسبت بما یکروز پس و پیش برگذار مینمایند.
در مورد سال های بعد تر هم با اجازه تان یک مطالعه برای 200 سال آینده! انجام داده ام و دلایل عدم انطباق بر برخی یا همه این گونه احادیث موجود است.
ولی در مورد علایم حتمیه متین میفرمایید وما هم اساسا روی بیس حتمیات رخداده در جهان پیرامونیست که به این خواص تقویمی امیدوار شدیم.
و با توجه به اوضاع کنونی یمن و سوریه که هر دو به علائم حتمی ظهور مربوطند و با توجه به اوضاع عربستان که روایات بسیاری در باب آن موجود است ,
یادش بخیر ما چقدر برای بدست آوردن سال ظهور چرتکه مینداختیم . تقریبا همه رو سال 91 نظر 99% داشتند .
به نظرم یه جمله از آیت الله بهجت رحمة الله علیه کفایت میکنه (واقعا تک جمله های ایشون غوغا میکنه اگر بهش دقت بشه ) : " اگر مردم بخواهند ، امام روز دوشنبه هم ظهور میکنند "
اصل بداء رو درنظر بگیرید و از محاسبات چشم پوی کنید . ظهور در گرو ماست . من و شمایی که جمعیتمون خیلی خیلی خیلی بیتر از 313 نفر هست ، اما 313 منتظر توی ما نیست تا امام ظهور کنند !
سلام علیکم
روایات ائمه معصومین علیهم السلام تعیین و پیش بینی وقت ظهور را نهی فرموده اند چون ظهور از اسرار است و ائمه علیهم السلام وقتی برای آن تعیین نکرده اند :
فضيل، از امام باقر(عليه السلام) پرسيد: «آيا براى اين امر وقتى تعيين مى شود؟». امام سه بار فرمود: «كذب الوقاتون; تعيين كنندگان وقت، دروغگويند».( شيخ طوسى، الغيبة، ص 26)
مفضل بن عمر مى گويد:
به امام صادق(عليه السلام) عرض كردم: «آيا براى مهدى منتظر(عليه السلام)وقتى تعيين شده كه مردم آن را بدانند؟ امام(عليه السلام) فرمود: «نه! هرگز! خداوند، اجازه نمى دهد كه براى او وقت معيّنى باشد كه شيعيان از آن آگاهى داشته باشند.».
مفضل بن عمر مى گويد: پرسيدم: «معناى مجادله در مورد ساعه چيست؟». امام فرمود: «كى متولّد شده؟ چه كسى او را ديده؟ او كجا است؟ كى ظاهر مى شود؟ اين پرسش ها و مجادله ها، از شتاب در امر خدا، ترديد در حكم خدا، مداخله در قدرت خدا، سرچشمه مى گيرد. چنين اشخاصى در دنيا، زيان كار هستند و گروه كافران در آخرت بازگشت بسيار بدى دارند... .( بحارالأنوار، ج 53، ص2)
بنابراین بهتر است شیعیان و مسلمین به فکر آماده سازی برای ظهور باشند ، و زمینه را برای ظهور فراهم بکنند ، چون تا زمانی که زمینه برای ظهور فراهم نباشد حضرت ظهور نخواهند فرمود ، روایتی از یکی از بزرگان شنیدم که حضرت (عج) می فرماید« به شیعیان من بگویید تا برای تعجیل در فرجم زیاد دعا کنند»معلوم می شود خود حضرت بیشتر از ما به ظهور فرجش راغب هستند لذا ما موظف به وظیفه ایم به نظر حقیر پیش بینی وقت ظهور بر خلاف فرمایشات ائمه علیهم السلام است .
برای هزارمین بار خدمت حضرات خصوصا جناب هادی عرض میشه که ما غلط بکنیم خلاف قال باقر و قال صادق کاری کنیم یا برای ذات احدیت تعیین تکلیفی کرده باشیم.
اشکال بعضی از دوستان اینه که با مسایل مقداری ماشینی مثل کامپیوتر برخورد میکنند و فقط از دریچه سیاه و سفید میبینند که اگر کسی نظری داد فوری انگ میخوره که تعیین وقت کرده.
بنظر من این محاسبات فقط جنبه اشتیاق داره و بس و همانطور که دوستمان ALAMDAR هم گفتند خودش بنوعی سعی در تعجیل ظهور است.
تا بلکه خدا این چورتکه های دست ما شیعیان رو ببینه و دلش برامون بسوزه آقامونو یه کم زودتر برسونه:Ghamgin:.
:Sham:والا همین فقط همین!!!!!!!!!:Sham:
حالا من از شما میپرسم بنظر شما منظور از این جمله که خیلی ها میگن چیست:
ظهور در گرو ماست . من و شمایی که جمعیتمون خیلی خیلی خیلی بیتر از 313 نفر هست ، اما 313 منتظر توی ما نیست تا امام ظهور کنند !
ظهور چگونه در گرو ما شیعیان است؟
ما بغیر از دعا کردن دیگه چه کارایی برای تعجیل ظهور میتونیم بکنیم؟
میخوام این ابهام بر اساس روایات معصومین رفع بشه که واژه "زمینه سازی برای ظهور" بصورت عملی دقیا مصداق چه کارهاییست؟
البته منظورم اون گسترش ظلم و ستم که بعضیا اشتباها میگن نیست.:Khandidan!::khandeh!::khaneh:
ظهور چگونه در گرو ما شیعیان است؟
ما بغیر از دعا کردن دیگه چه کارایی برای تعجیل ظهور میتونیم بکنیم؟
میخوام این ابهام بر اساس روایات معصومین رفع بشه که واژه "زمینه سازی برای ظهور" بصورت عملی دقیا مصداق چه کارهاییست؟
برادر عزیز و ارجمندم جناب askdinlast دعا می کنم خداوند(انشاء الله) حضرت عالی را جزو منتظرین واقعی حضرتش قرار داده ، و در رکاب حضرت شهید بشید ، بنده عرض نکردم که حضرت عالی وقت تعیین می کنید اگر از فحوای کلامم چنین برداشت فرمودید عذر خواهی می کنم .
خوشحالم از اینکه افراد با تقوایی مثل حضرت عالی هستند که برای فرج مولایمان حضرت ولی عصر لحظه شماری کرده و شمارش معکوس را آغاز کرده اند ما هم برای تعجیل در فرج صاحب الزمان لحظه شماری می کنیم اما با تعیین وقت مخالفیم.
در رابطه با مصادیق زمینه سازی برای ظهور نکاتی را خدمت حضرت عالی عرض می کنم:
خداوند بهترین بندگان خود را برای هدایت انسان ها ارسال فرموده تا در سایه رهنمودها و فرمایشات بندگاه پاک خدا انسان های همچون بنده که سرتاپا خطا و اشتباهم به مسیر هدایت و رستگاری وارد شوند، لذا تنها خواسته ائمه معصومین علیهم السلام از ما چیزی جز تقوای الهی و حاضر و ناظر دیدن خداوند در همه شئونات زندگی نیست ؛ فراهم نمودن زمینه برای ظهور چیزی جز تقوی و پرهیزگاری و گوش جان سپردن به ثقلین (قرآن و روایات) نیست ، هر کسی ادعا کرد منتظر ظهور است ولی تقوی ندارد ادعایش با مدعی هم خوانی ندارد .
بنابراین یکی از مصادیق بارز و اکمل زمینه سازی برای ظهور تقوی و پرهیزکاری است ، در این صورت است که قلب نازنین حضرتش از ما راضی بوده و خداوند نیز در فرجش تعجیل می کند .
در روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله می خوانیم که فرمود: «افضل اعمال امتی انتظار الفرج».( بحارالانوار، ج 52، ص 122) برترین اعمال امت من انتظار فرج است. انتظار، می تواند دو معنی داشته باشد یکی اینکه دست در دست هم گذاشته و فقط منتظر بمانیم ، و دیگر اینکه علاوه بر انتظار ببنیم حضرت چه چیزی از ماخواسته است آن ها به نحو احسن انجام بدهیم ؛ انتظار باید پویا و همراه با علم و عمل باشد، امام سجّاد( علیه السلام ) می فرماید:
«المنتظرون لظهوره افضل اهل کل زمان، لان اللّه تعالی ذکره، اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفة ما صارت به الغیبة عند هم بمنزلة المشاهدة، و جعلهم فی ذلک الزمان بمنزلة المجاهدین بین یدی رسول اللّه صلی الله علیه و آله بالسیف، اولئک المخصلون حقا، و شیعتنا صدقا، و الدعاة الی دین اللّه سرا و جهرا».(رک: بحارالانوار، ج 52، ص 122، و یوم الاخلاص، ص 203)
منتظر واقعی در بعد علمی، آن چنان معرفتی دارد که غیبت برای او همانند مشاهده است؛ یعنی در شناخت امام زمان خود، شک و تردید ندارد و در بعد عملی آشکارا و نهان به دعوت و تبلیغ مشغول است.اگر منتظر صرف دست بر دست می گذارد و به بهانه این که کاری از ما ساخته نیست و کاری برای زمینه سازی ظهور نمی کند، منتظر واقعی شب و روز بر علم و معرفت و عمل خود می افزاید، خود را آماده ظهور می نماید، و تلاش دارد تا خود را از سنخ منتظر کند.
در برخی روایات نیز عمده ترین وظیفه عصر غیبت را دعا دانسته اند؛ از جمله در توقیع اسحاق بن یعقوب ، فرمود: «و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج، فان ذلک فرجکم».(رک: بحارالانوار، ج 52، ص 92، و حایری یزدی (بارحینی)، الزام الناصب، ج 1، ص 428)
دعا برای تعجیل در فرج و ظهور، باید همراه با ندبه، استغاثه(المصباح المنیر، ندب و غوث) و صدا زدن باشد. مؤید این سخن زیارت حضرت حجت بن الحسن علیه السلام است که نام دعای ندبه به خود گرفته است که فرازی از آن دعای شریف عبارت است از:
«این بقیة الله التی لاتخلوا من العترة الطاهرة، این المعد لقطع دابر الظلمة، این المنتظر لاقامة الامت و العوج، این المرتجی لازالة الجور والعدوان، این المدخر لتجدید الفرائض و السنن، این المتخیر لاعادة الملة و الشریعة، این المؤمل لاحیاء الکتاب و حدوده، این محیی معالم الدین و اهله، این قاصم شوکة المعتدین، این هادم ابنیة الشرک و النفاق، این مبید اهل الفسوق و العصیان و الطغیان، این حاصد فروع الغی و الشقاق، این طامس آثار الزیغ و الاهواء، این قاطع حبائل الکذب و الافتراء، این مبید العتاة و المردة، این مستأصل اهل العناد و التضلیل و الالحاد، این معز الاولیاء و مذل الاعداء»
در بسیاری از آثار رسیده از ائمه معصومین علیهم السلام دعای تعجیل فرج آمده که خود بیانگر آماده سازی برای ظهور منجی است چرا که دعا افزون بر این که یاری و کمک خواستن از خداوند قادر و توانا است، موجب آمادگی فکری و قلبی شده نوعی توجه به وظایف و عهد و پیمان را به دنبال دارد.
فراهم نمودن زمینه برای ظهور چیزی جز تقوی و پرهیزگاری و گوش جان سپردن به ثقلین (قرآن و روایات) نیست
با سلام و آرزوی قبولی طاعات:
اولا در باب تقوا میخواستم بدانم پس چرا امام حسین ع در اوج بی تقوایی جامعه قیام کردند هرچند مثل روایات آخرالزمان , آنوقت هم ظلم و ستم به بیشینه رسیده بود (یزید)
دوما اینکه ازدیاد تقوا در مومنین باعث تعجیل فرج شده و از طرفی ازدیاد ظلم کفار هم باعث آن میشود کدامش موثر تر هستند.
سوما آیا اثر مثبت کسی که با علم و عمل و فعالیت های دیگر منتظرند در تعجیل فرج بیشتر است یا اثر منفی شخصیکه با دست روی دست گذاشتن منتظرند بر تاخیر آن؟
آیا پس از ظهور حضرت آنها را که دست بر دست گذاشتند مترود کرده و در امور مشارکت نمیدهند و از عنایات مادی و معنوی محرومند؟
چهارم: لطفا دعاهای موثر بغیر از دعای ندبه را ذکر بفرمایید.
با سلام و عرض ادب خدمت برادر ارجمند جناب askdinlast
در پاسخ به فرمایشات حضرت عالی عرض می شود ؛ ائمه علیهم السلام زمانی دست به قیام می زنند که یار و اعوانی برای قیام داشته باشند، عن الصادق علیه السلام: «اما لو کملت العدة الموصوفه ثلاثماه و ثلاثه عشر کان الذي تريدون و لکن شيعتنا من لا يعدو صوته سمعه و لا شحناؤه بدنه» آگاه باشيد اگر آن عده‌اي که موصوف به 313 نفرند کامل شود، اين آن چيزي است که مي‌خواستيد، لکن شيعه ما کسي است که صوتش از گوشش و دشمني اش از بدنش تجاوز نمي‌کند.
بعد از وفات رسول خدا (ص) افراد معدودي بر ولايت بر حق اميرالمومنين علي (ع) وفادار ماندند و لذا حضرت، بيست و پنج سال در انزوا، مظلوميت و محجوريت بسر برد علت این امر نیز كوتاهي مردم و ضعف ايمان آنها در حمايت از امامت و ولايت بود و همين مساله در مورد همه انبيا و اوصيا مطرح می شود.
از امام صادق (ع) سوال كردند كه شما چرا در مقابل منصور دوانقي قيام نمي‌كنيد، امام اشاره كرد به گله گوسفندان كه در مسير راهشان بودند و فرمود: اگر من به تعداد اين گله گوسفندان، يار با وفا داشتم قيام مي كردم، راوي مي‌گويد تعداد گوسفندان را شمردم تا ببينم نظر امام در مورد ياران با وفا چند نفر است و متوجه شدم كه هفده گوسفند در آن گله بود. پس امام صادقي (ع) كه داراي چهار هزار شاگرد بود كه از وي حديث نقل و از محضرش استفاده مي‌كردند، در روز مبادا، هفده نفر يار وفادار ندارد؛ پس براي ظهور حضرت حجت (ع) اين نوع آمادگي لازم است. یاران حضرت بایستی از هر نظر در حد اعلای خود باشند چه از نظر تقوی چه از نظر مدیریت و چه از نظر نظامی و ... بایستی آمادگی برای ظهور داشته باشند تا امام زمان علیه السلام بدون اینکه شهید بشود فرصتی برای قیام داشته باشد.
... ادامه پست قبل
موقعیت امام حسین علیه السلام با سایر ائمه متفاوت بود ، اگر امام حسین علیه السلام قیام نمی فرمودند اسلام (نعوذ بالله) ریشه کن می شد و اثری از اسلام باقی نمی ماند . سایر ائمه نیز اگر در موقعیت زمانی و اجتماعی امام حسین علیه السلام بودن یقینا قیام می کردند چون کلهم نور واحد اند همچنانکه اگر امام حسین علیه السلام در موقعیت سایر ائمه بودند همان کاری را می کردند که امام حسن علیه السلام کردند .
اینکه در روایات آمده که امام زمان وقتی ظهور خواهند فرمود که دنیا پر از ظلم و ستم شده باشد سخن درستی است ، اما مفهوم این گونه روایات این نیست که انسان های صالحی وجود نخواهند دشت ، چون روایات دیگر به صراحت بیان می کنند تا زمانی که یاران امام به حد معینی نرسد امام علیه السلام قیام نخواهند فرمود ، لذا هم روایات ظلم و ستم درست است و هم این روایات .
مسير ظهور در صورتي هموار خواهد بودکه ايشان قادر باشند بدون اينکه کشته شوند ظهور بفرمایند و اين امر تحقق پيدا نمي‌کند مگر باوجود مرداني که حفاظت آن حضرت را به عهده بگيرند و اين همان چيزي است که در روايات معصومين (ع) وارد شده است.
لطفا دعاهای موثر بغیر از دعای ندبه را ذکر بفرمایید.
دعاهایی که در زمان غیبت خوانده می شود:
خواندن دعای ندبه در هر صبح جمعه
بعد از هر صلوات و عجل فرجهم گفته شود«اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم»
سید بن طاوس در جمال الاسبوع بعد از ذكر دعاهاى وارده بعد از نماز عصر جمعه و صلوات كبیره این دعا را نیز ذكر كرده: (با توجه به طولانی بودن دعا فرازهایی از آن را ذکر می کنم)
«أللّهُمَّ إِنّا نَشکُوا إِلَیکَ فَقَد نَبِیِّنا وَ غَیبَةَ إِمامِنا وَ شِدَّةَ الزَّمانِ عَلَینا وَ وُقُوعَ الفِتَنِ بِنا وَ تَظاهُرَ الأَعداءِ عَلَینا وَ کَثرَةَ عَدُوِّنا وَ قِلَّةَ عَدَدِنا، أَللّهُمَّ فَافرُج ذلِکَ عَنّا بِفَتحٍ مِنکَ تُعَجِّلُهُ وَ نَصرٍ مِنکَ تُعِزُّهُ وَ إِمامِ عَدلٍ تُظهِرُهُ إِلهَ الحَقِّ آمینَ» (این دعا در مفاتیح الجنان هم مده است)1
........................................................................................................................................
1.يكى از دعاهاى معروفى كه مؤمنان و منتظران ظهور در عصر غيبت آن ولىّ اعظم خدا، عجل الله تعالى فرجه، بر آن مواظبت داشته و در آن از خدا معرفت خودش و معرفت پيامبرش و معرفت حجتش را مسئلت مى نمايند همین دعای معروف است.
اين دعا را ثقة الاسلام "محمد بن يعقوب كلينى" قدّس سرّه كه هم زمان با حضرات نواب اربعه، رضوان الله تعالى عليهم، مىزيسته و در سال 328 يا 329 رحلت فرموده است، در جامع بزرگ و شريف كافى كه اقدم جوامع اربعه شيعه است، از حضرت ابى عبدالله امام جعفر صادق عليه السلام به دو سند در باب غيبت از كتاب حجت روايت كرده است.
علاوه بر آن، شاگرد معروف كلينى ابو عبدالله محمد بن ابراهيم نعمانى كاتب كتاب كافى مشهور به ابن زينب يا ابن ابى زينب كه از قدماى محدثين بزرگ شيعه مىباشد در كتاب نفيس و معتبر "غيبت" اين حديث را به سند ديگر نيز روايت نموده است« شرح دعاى اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَك استاد فروغی»
جمع بندی
عنوان: علائم تقویمی و توقیت
پرسش:
طبق بررسی های بسیار دقیق انجام گرفته توسط اینجانب و بچه های دانشکده , سال 1394 خورشیدی با احادیث مبنی بر مختصات تقویمی ظهور امام عصر عج شامل (تاریخ ظهور 10 محرم روز شنبه و در سال فرد قمری) و (زمان ندای آسمانی 23 رمضان قبل از آن که روز جمعه است) , مطابقت کامل دارد.
با توجه به آنکه تا 97 سال دیگر هم سالی با تمام مطابقت های فوق و یا حتی تنها شامل مطابقت های روز ظهور وجود ندارد و با توجه به اوضاع کنونی یمن و سوریه که هر دو به علائم حتمی ظهور مربوطند و با توجه به اوضاع عربستان که روایات بسیاری در باب آن موجود است , آیا میتوان روز 2 آبان 1394 که برابر روز عاشوراست را بعنوان تاریخ ظهور پذیرفت و به آن امیدوار بود؟
پاسخ:
در روایات از تعیین وقت برای ظهور حضرت ولی عصر(عج) نهی شده؛ لذا نمی توان تاریخ مشخصی را برای ظهور در نظر گرفت، اما این مطلب با روایاتی که روز و ماه ظهور را تعیین می کنند منافات ندارد زیرا در چنین روایاتی بدون اینکه سال ظهور مشخص شود، فقط روز و ماه تعیین شده است . برای مثال وقتی گفته می شود امام علیه السلام در روز عاشورا ظهور خواهند نمود در حقیقت وقت مشخصی تعیین نشده است چون بی نهایت روز عاشورا وجود دارد لذا این گونه روایات تعیین وقت نمی باشد.
در رابطه با اوضاع کنونی یمن ، سوریه و ... نیز نمی توان گفت از علامات حتمی ظهور هستند، ممکن است چنین تحولاتی طلیعه ظهور باشد؛ آیت الله مکارم شیرازی در جلد پنجم مجله انتظار یک مقاله ای دارند که می گویند همان طور که غیبت امام زمان (علیه السلام) یک غیبت صغری و کبری داشته است ظهور ایشان هم یک طلیعه این چنینی دارد که اسم این طلیعه ظهور را ظهور صغری می گذاریم. این همان است که اسم امام زمان (علیه السلام) بر سر زبان ها می افتد و موعودگرایی در آخرالزمان در بین جوامع خیلی افزایش پیدا می کند.
احادیث مربوط به مسائل تقویمی همچنان که عرض شد موجب قطعی شدن تاریخ نمی شوند؛ زیرا این روایات دلالت بر سال ظهور ندارند بنابراین سال مشخصی برای ظهور تعیین نشده، آنچه روایات مشخص کرده اند روز ، ماه و مناسبت های خاص است (مثلا ماه مبارک رمضان) ، فلذا این روایات تعیین قطعی زمان ظهور نیست .
یکی از علامت حتمیه ظهور در روایات این گونه بیان شده است: پانزده روز قبل از اینکه امام زمان (ع) وارد مکه شوند شخصی به نام «نفس زکیه» را به مکه می فرستند. در روز 25 ذی الحجه در کنار خانه کعبه می گوید که مطلع باشید من پیک امام زمان (ع) هستم و ایشان پانزده روز دیگر در روز دهم محرم در مکه ظهور می کنند. در آن زمان جریانی در مکه حاکم است که این قدر با تشیع و امام زمان (ع) مخالف است که با اینکه مکه و مسجدالحرام حرم امن الهی است با کمال جسارت سر نفس زکیه را بین رکن و مقام از بدن او جدا می کنند و این سومین علامت حتمیه ظهور است. (1)
فضيل، از امام باقر(عليه السلام) پرسيد: «آيا براى اين امر وقتى تعيين مى شود؟». امام سه بار فرمود: «كذب الوقّاتون» تعيين كنندگان وقت، دروغگويند.(2)
نکاتی در رابطه با مصادیق زمینه سازی برای ظهور
در روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله می خوانیم که فرمود: «افضل اعمال امتی انتظار الفرج».(3) برترین اعمال امت من انتظار فرج است. انتظار، می تواند دو معنی داشته باشد یکی اینکه دست در دست هم گذاشته و فقط منتظر بمانیم ، و دیگر اینکه علاوه بر انتظار ببنیم حضرت چه چیزی از ماخواسته است آن ها به نحو احسن انجام بدهیم ؛ انتظار باید پویا و همراه با علم و عمل باشد، امام سجّاد( علیه السلام ) می فرماید:
«المنتظرون لظهوره افضل اهل کل زمان، لان اللّه تعالی ذکره، اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفة ما صارت به الغیبة عند هم بمنزلة المشاهدة، و جعلهم فی ذلک الزمان بمنزلة المجاهدین بین یدی رسول اللّه صلی الله علیه و آله بالسیف، اولئک المخصلون حقا، و شیعتنا صدقا، و الدعاة الی دین اللّه سرا و جهرا».(4) منتظر واقعی در بعد علمی، آن چنان معرفتی دارد که غیبت برای او همانند مشاهده است؛ یعنی در شناخت امام زمان خود، شک و تردید ندارد و در بعد عملی آشکارا و نهان به دعوت و تبلیغ مشغول است.اگر منتظر صرف دست بر دست می گذارد و به بهانه این که کاری از ما ساخته نیست و کاری برای زمینه سازی ظهور نمی کند، منتظر واقعی شب و روز بر علم و معرفت و عمل خود می افزاید، خود را آماده ظهور می نماید، و تلاش دارد تا خود را از سنخ منتظر کند.
در برخی روایات نیز عمده ترین وظیفه عصر غیبت را دعا دانسته اند؛ از جمله در توقیع اسحاق بن یعقوب ، فرمود: «و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج، فان ذلک فرجکم».(5)
در بسیاری از آثار رسیده از ائمه معصومین علیهم السلام دعای تعجیل فرج آمده که خود بیانگر آماده سازی برای ظهور منجی است چرا که دعا افزون بر این که یاری و کمک خواستن از خداوند قادر و توانا است، موجب آمادگی فکری و قلبی شده نوعی توجه به وظایف و عهد و پیمان را به دنبال دارد.
................................................................................................................
1. ارشاد-ترجمه ساعدى خراسانى، ص: 701
2. شيخ طوسى، الغيبة، ص 26
3. بحارالانوار، ج 52، ص 122
4. بحارالانوار، ج 52، ص 122، و یوم الاخلاص، ص 203
5. رک: بحارالانوار، ج 52، ص 92، و حایری یزدی (بارحینی)، الزام الناصب، ج 1، ص 428