آن چه یک برنامه ساز مهدوی باید بداند
تبهای اولیه
[="Blue"]
[="Magenta"]محمد رسول پارسا[/]
صدا و سیما در این چند سال، بیش از گذشته به موضوع مهدویت پرداخته است. این توجه نشانه خوبی است و میتوان آن را گامی سازنده از سوی صدا و سیما دانست.
صدا و سیما با توجه به توانایی که دارد و مخاطبان گستردهای که برای خود یافته است، بهترین رسانه در جهت معرفی دین و اندیشههای دینی است.
هر چند تاکنون در این مسیر گامهای خوبی برداشته و کوشیده فضایی را در جامعه پدید بیاورد تا همه گروهها با مباحث دینی آشنا شوند و برای آشنایی بیشتر، از تلویزیون بهره ببرند، ولی هنوز نتوانسته آنگونه که باید و شاید جوانان را با دین آشنا سازد و آنها را برای فراگیری نکتههای دینی، علاقهمند سازد و به زبان آنان با آنان سخت بگوید و پرسشهای پی در پی به روزشان را پاسخ دهد و فضایی ایجاد کند که جوانان به برنامهای علاقهمند شوند و از پیگیری آن برنامه دلزده نشوند.
برنامهسازان صدا و سیما، با آنکه در حوزه اعتقادات، در مناسبتهای گوناگون کوشیدهاند برنامههایی جذاب و دینی تهیه و تدارک ببینند، ولی نتوانستهاند جوانان را در برابر تلویزیون بنشانند.
این که تاکنون نتوانستهاند به این شیوه عمل کنند، دلایل بسیاری دارد که با برشمردن مهمترین این موارد میتوان به نکتههایی در زمینه کاستیها و قوتهای برنامهسازی مهدوی دست یافت.
[="DarkGreen"]1. بهره نبردن از کارشناسان خبره [/]
بیتوجهی برنامهسازان به کارشناسان و بهره نبردن از دانش آنان، شاید یکی از اصلیترین مشکلات برنامهسازی مهدوی باشد. بیشتر برنامهسازان مهدوی یا از کارشناسان توانمند استفاده نمیکنند یا این که برنامهای میسازند که در آن جایگاهی برای کارشناس تعریف نشده است.
هر چند استفاده از کارشناس درجه دو نیز به برنامه مهدوی و مقوله مهدویت آسیب میرساند، چرا که مخاطبان دوست دارند کارشناسان هم آگاه باشند و هم حرفهایشان قابل درک و فهم. از این رو، برنامهساز در انتخاب کارشناس باید وقت لازم را داشته باشد. نخست آنکه کارشناسی آشنا و آگاه بیابد، سپس کارشناس در برقراری ارتباط پایدار با مخاطب، توانمند باشد، سرانجام، کارشناس چهره باشد.
مردم وقتی میتوانند با کارشناس در ثانیه نخست ارتباط برقرار کنند که کارشناس را در دانشگاهی، مسجدی، حسینیهای دیده باشند. اگر چنین کارشناسی در صفحه تلویزیون ظاهر شود، به دلیل پیشینهای که برای مخاطبان دارد، راحتتر میتواند با مخاطبان رابطه برقرار سازد. هرچند اگر کارشناس توانمند باشد از هر نظر، ولی چهره نباشد، باز هم ممکن است، برای مخاطب قابل قبول باشد.
[="#006400"]2. مطالعه آثار مهدوی [/]
برنامهسازان نباید تنها به کارشناسان بسنده کنند و با انتخاب کارشناس خود را بینیاز از مطالعه بدانند. یک برنامهساز اگر میخواهد در طول سال برنامهای چند قسمتی در این باره بسازد، حتماً باید در طول سال و هر روز، به مطالعه آثار مهدوی بپردازد.
آثار مهدوی گوناگون است و شامل موضوعات مختلفی میشود که خوشبختانه در دهه اخیر این آثار افزایش قابل توجهی داشته و بهرهمندی از این آثار ممکن است.
[="#006400"]3. مجری توانمند [/]
نمیتوان برنامهای مهدوی ساخت و نقش مجری را نادیده گرفت. مجری چنین برنامههایی باید با این مقوله آشنا باشد و بتواند پا به پای مخاطب از یک سو و از دیگر سو پا به پای کارشناس پیش بیاید و برای خودش، در حد یک کارشناس باشد.
مجری چنین برنامهای تنها نباید صدای خوب و چهره زیبا و... داشته باشد، بلکه تسلط به موضوع برای وی ضروری است. اگر مجری نتواند در جذب مخاطب و همراهی کارشناس و مهمانهای دعوت شده در برنامه، عنصر موفقی باشد، قطعاً برنامه افت خواهد کرد، چرا که همه از مجری برنامهای مهدوی توقع دیگری دارند.
[="#006400"]4. توجه به نسل جوان [/]
در این تردید نیست که آسیبپذیرترین قشر جامعه ما جوان هستند. بزرگسالان و پیران جامعه ایرانی علاقهمند سرسخت مهدویت هستند، و این جوانان ما هستند که با ورود شبههها و هجوم تردیدها و شکلگیری پرسشها، خلع سلاح میشوند. برنامهسازان باید به این گروه از گروههای جامعه توجه ویژهای داشته باشند. به گونهای که برنامههایشان را برای جذب آنان بسازند.
[="#006400"]5. پرسش به شبههها [/]
روز به روز بر شمار شبههها افزوده میشود و باید هر روز مسلطتر از دیروز، با دستی پر از ادله، در برابر این شبههها و شبههافکنان ایستاد و پاسخی نو ارایه کرد و شبهات را به یاری منطق و استدلال نابود کرد.
این شبههها، همه گروههای سنی جامعه را هدف قرار میدهد، ولی جوانان ما بیش از دیگر گروهها آسیبپذیرند. از اینرو، باید برنامهسازان به شیوههای گوناگون در برنامههایشان، شبههها را مطرح سازند و به شیوههای نو و تازه به این شبههها پاسخ دهند. نباید شبههای شکل بگیرد و پس از گسترش در جامعه، با آن مبارزه شود.
از اینرو برنامهسازان، به یاری رسانهای فراگیر به سادگی میتوانند جلوی پیشروی شبههها را با بهرهگیری از کارشناسان زبده بگیرند.
[="#006400"]6. برگزاری مسابقات مهدوی [/]
مسابقه جاذبههای فراوان دارد، به شرطی که درست از آن استفاده شود و در جهت ارتقا دانش و بینش مخاطب باشد و مخاطب را وادارد که به مطالعه بیشتر رو بیاورند.
از اینرو، برنامهسازان میتوانند شرایطی در برنامههایشان پدید آورند که مسابقههای نو برگزار شود و جاذبههای مناسبی در نظر بگیرند تا مخاطبان تشویق شوند، با شرکت در مسابقه و مطالعه آثار مهدوی به ارتقای دانش مهدوی خود روی آورند.
[="#006400"]7. معرفی آثار مهدوی [/]
در جای جای ایران، نویسندگان، شاعران، هنرمندان و... هستند که به این موضوع درخشان علاقهمندند و میکوشند ارادت خود را به شیوهای آشکار سازند.
از اینرو، برنامهسازان با کشف آثار مهدوی گوناگون که خلق میشود، میتوانند مخاطبان را با این گونه آثار و پدیدآورنده چنین آثاری آشنا سازند و شرایط را برای خرید محصولات هنرمند فراهم آورند، بهگونهای که هنرمند تشویق شود، اثری دیگر در این باره پدید آورد.
نویسندگان جوان و تلاشگر بسیاری هم هستند که با چاپ داستانها و دلنوشتهها و شعرها و فیلمنامهها و مقالات تحقیقی خود برآنند تا زمینه گسترش فرهنگ مهدویت را فراهم آورند، برنامهساز مهدوی میتوانند با استفاده از این آثار بخشی از برنامهاش را به این آثار اختصاص دهد و در این میان، آثار مهدوی را نیز معرفی کند.
[="#006400"]8. دعوت از هنرمندان و نویسندگان و... [/]
همواره مخاطبان دوست دارند با نگاه دینی و مهدوی هنرمندان و نویسندگان و شاعران آشنا شوند. از اینرو، برنامهسازان میتوانند با بهرهگیری از این علاقه، از کسانی دعوت کنند که در برنامه حضور یابند که گرایش به موضوع مهدویت دارند.
افراد بسیاری در حوزههای گوناگون هنری، ادبی، ورزشی، علمی و... یافت میشوند که به فرهنگ مهدوی علاقهمندند و در این باره قد برداشتهاند و همچنین بهتر از دیگر افراد جامعه میتوانند با مخاطبان ارتباط سازنده را برقرار کنند. برنامهساز با بهرهمندی از این افراد، با سادگی میتواند برنامهای صمیمانه و دیدنی بسازد و در جهت فرهنگ مهدوی گامی بلند بردارد.[/]
منبع : اینجا