جمع بندی غیبت و تهمت و سوء ظن سیاسی چیست؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
غیبت و تهمت و سوء ظن سیاسی چیست؟

یک چیزی ذهن مرا بسیار درگیر کرده و آن مساله اخلاق در سیاست است . آیا بدگویی کردن در مورد جناح های سیاسی و سوظن نسبت به عملکرد یک مسئول که عضو فلان شاخه سیاسی است و تحلیل هایی از این دست درست است یا نه . کلا ائمه معصومین در مورد افراد زمان خودشان چگونه برخورد می کردند مثلا کسی که اسلام می آورد ولی معلوم بود اسلامش زبانی است و احتمالا منافق است درباره او چگونه حرف میزدند . در مورد شخصیت ها چگونه صحبت میکردند.
کلا میخواهم بدانم چطور در جامعه برخورد کنیم که هم کلاه سرمان نرود و هم دچار غیبت و تهمت و سو ظن نشویم.

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد بصیر

شفیق;404279 نوشت:
یک چیزی ذهن مرا بسیار درگیر کرده و آن مساله اخلاق در سیاست است . آیا بدگویی کردن در مورد جناح های سیاسی و سوظن نسبت به عملکرد یک مسئول که عضو فلان شاخه سیاسی است و تحلیل هایی از این دست درست است یا نه . کلا ائمه معصومین در مورد افراد زمان خودشان چگونه برخورد می کردند مثلا کسی که اسلام می آورد ولی معلوم بود اسلامش زبانی است و احتمالا منافق است درباره او چگونه حرف میزدند . در مورد شخصیت ها چگونه صحبت میکردند.
کلا میخواهم بدانم چطور در جامعه برخورد کنیم که هم کلاه سرمان نرود و هم دچار غیبت و تهمت و سو ظن نشویم.

باسلام و عرض ادب
بسیار ناپسند است که مردم یا جناح های مختلف سیاسی، پشت سر همدیگر به بدگویی بپردازند و همدیگر را مورد اتهام قرار دهند، هیچ مجوزی و دلیل عقلی و شرعی در این باره وجود ندارد. بله، مومن باید تیزهوش و زیرک باشد تا کلاه سرِ او نرود ولی این بدین معنا نیست که دچار تهمت یا غیبت بشود.
البته غیبت در مورد چند گروه جائز است که شناختن آن برای نیفتادن در هلاکتِ غیبت لازم است، از آن جمله است کسی که ظلم می کند و حق مردم را می خورد، چنین کسی غیبش جائز است. منتها این حکم نباید باعث شود که سریع وصله ی ظالم بودن را به شخص بزنیم تا بتوانیم غیبت او را جائز کنیم، این عمل، بدتر از غیبت است.
به علاوه باید دانست که هر کسی خلاف جناح ماست، منافق نیست، تا بخواهیم در مورد آنها غیبت را جائز بدانیم.
ائمه نیز، با حسن ظن به مردم و مسئولان برخورد می کردند و البته اگر شخص یا اشخاصی می خواستند حق مردم را غصب کنند و حکم خدا را زیر پا بگذارند، هیچ گونه اغماضی نداشتند و اهل مسامحه بودند اما درمورد حقوق شخصیِ خودشان اهل گذشت و مدارا بودند.
از این رو رسول خدا(ص) در مورد حضرت امیرعلیه السلام فرمودند:
فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُنَادِيَهُ فَنَادَى فِي النَّاسِ ارْفَعُوا أَلْسِنَتَكُمْ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَإِنَّهُ خَشِنٌ‏ فِي‏ ذَاتِ‏ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ غَيْرُ مُدَاهِنٍ فِي دِينِه‏.(الارشاد، ج1، ص 173)

رسول خدا دستور داد در ميان لشكر ندا كنند بيش از اين از على ع شكايت نكنيد كه او بى‏نهايت در راه خدا از خود گذشتگى ابراز ميدارد و تظاهر بباطل در اعلاء حقانيت دين اسلام نمى‏نمايد بدين مناسبت مردم دست از شكايت برداشته و

دانستند موقعيت عجيبى در دستگاه پيغمبر دارد كه اگر از عيبجوئى او كناره‏گيرى ننمايد ممكن است مغضوب پيشگاه رسول خدا ص شوند.


بصیر;405089 نوشت:
بسیار ناپسند است که مردم یا جناح های مختلف سیاسی، پشت سر همدیگر به بدگویی بپردازند و همدیگر را مورد اتهام قرار دهند، هیچ مجوزی و دلیل عقلی و شرعی در این باره وجود ندارد.

من دیده ام بعضی ها می آیند رفتارهای بعضی از مسولان جناح های رقیب را تحلیل می کنند و عزل و نصب های انها را مورد بررسی قرار می دهند و نسبت به وجود و یا عزل مسولی ابراز نگرانی و یا ابراز علاقه می کنند . آیا ما می توانیم در جامعه اسلامی وجهه یک مسول را خراب کنیم خب این مسول خطا هایی سیاسی یا غیر سیاسی قبلا داشته آیا بیان کردن این خطاها برای افرادی که او را نمی شناسند روشنگری مفیدی است؟ یا غیبت است؟

می خواهم بدانم مرز های غیبت در جامعه کجاها هستند . به مسولین مملکت کاری نداشته باشیم یا ریز اعمال آنها را رصد کنیم و عیب های آنها را در بین مردم روشنگری کنیم . بصیرت مورد نظر آقا چیست آیا ربطی به این مسایل دارد؟
بنده مقلد آیت الله سیستانی هستم.

شفیق;405217 نوشت:
می خواهم بدانم مرز های غیبت در جامعه کجاها هستند . به مسولین مملکت کاری نداشته باشیم یا ریز اعمال آنها را رصد کنیم و عیب های آنها را در بین مردم روشنگری کنیم . بصیرت مورد نظر آقا چیست آیا ربطی به این مسایل دارد؟

باسلام
احسنت، سوال زیبایی نمودید و دغدغه خوبی است.
در جاهای بسیاری از همین سایت، بنده و سایر دوستان، در مورد موارد جواز غیبت، مطالبی را از احادیث ذکر کرده ایم.
از جمله در مورد مشورت و راهنمایی خواستن است. در این گونه مواقع، بیان عیوبِ مسئولی که به مردم خیانت می کند اشکالی ندارد، بلکه لازم است تا مردم متوجه شوند و او را متولیِ امر خود قرار ندهند. و از آن اجتناب کنند. به عبارتی بازگو نکردن بعضی از عیوب، ظلم به مردم تلقی می شود. البته باید خاطر نشان کرد که به ذکر عیوبی باید پرداخت که باعث روشنگری و نجات مردم از مهلکه باشد نه عیوب پنهانی که ربطی به درایت و مسائل سیاسی آن مسئول ندارد. و نباید مسائل زندگی و خانوادگی او را که ارتباطی با مسائل دولتی ندارد، برای مردم گفت و آبروی او را ریخت.
می توانید به لینک زیر هم مراجعه بفرمایید.
http://www.askdin.com/thread5057-2.html

[="Tahoma"][="Blue"]سوال:
آیا بدگویی کردن در مورد جناح های سیاسی و سوظن نسبت به عملکرد یک مسئول که عضو فلان شاخه سیاسی است و تحلیل هایی از این دست درست است یا نه ؟ کلا ائمه معصومین در مورد افراد زمان خودشان چگونه برخورد می کردند مثلا کسی که اسلام می آورد ولی معلوم بود اسلامش زبانی است و احتمالا منافق است درباره او چگونه حرف میزدند . در مورد شخصیت ها چگونه صحبت میکردند؟
کلا میخواهم بدانم چطور در جامعه برخورد کنیم که هم کلاه سرمان نرود و هم دچار غیبت و تهمت و سو ظن نشویم.

جواب:
باسلام و عرض ادب
بسیار ناپسند است که مردم یا جناح های مختلف سیاسی، پشت سر همدیگر به بدگویی بپردازند و همدیگر را مورد اتهام قرار دهند، هیچ مجوزی و دلیل عقلی و شرعی در این باره وجود ندارد. بله، مومن باید تیزهوش و زیرک باشد تا کلاه سرِ او نرود ولی این بدین معنا نیست که دچار تهمت یا غیبت بشود.
البته غیبت در مورد چند گروه جائز است که شناختن آن، برای نیفتادن در هلاکتِ غیبت لازم است، از آن جمله است: کسی که ظلم می کند و حق مردم را می خورد، چنین کسی غیبش جائز است. منتها این حکم نباید باعث شود که سریع وصله ی ظالم بودن را به شخص بزنیم تا بتوانیم غیبت او را جائز کنیم، این عمل، بدتر از غیبت است.
به علاوه باید دانست که هر کسی خلاف جناح ماست، منافق نیست، تا بخواهیم در مورد آنها غیبت را جائز بدانیم.
ائمه نیز، با حسن ظن با مردم و مسئولان برخورد می کردند و البته اگر شخص یا اشخاصی می خواستند حق مردم را غصب کنند و حکم خدا را زیر پا بگذارند، هیچ گونه اغماضی نداشتند و اهل مسامحه بودند اما درمورد حقوق شخصیِ خودشان اهل گذشت و مدارا بودند.
از این رو رسول خدا(ص) در مورد حضرت امیرعلیه السلام فرمودند:
رسول خدا دستور داد در ميان لشكر ندا كنند بيش از اين از على ع شكايت نكنيد كه او بى ‏نهايت در راه خدا از خود گذشتگى ابراز ميدارد و تظاهر بباطل در اعلاء حقانيت دين اسلام نمى‏ نمايد بدين مناسبت مردم دست از شكايت برداشته و دانستند موقعيت عجيبى در دستگاه پيغمبر دارد كه اگر از عيبجوئى او كناره‏گيرى ننمايد ممكن است مغضوب پيشگاه رسول خدا ص شوند. [1]
در بسیاری از فضاهای همین سایت، بنده و سایر دوستان، در مورد موارد جواز غیبت، مطالبی را از احادیث ذکر کرده ایم.
از جمله در مورد مشورت و راهنمایی خواستن است. در این گونه مواقع، بیان عیوبِ مسئولی که به مردم خیانت می کند اشکالی ندارد، بلکه لازم است تا مردم متوجه شوند و او را متولیِ امر خود قرار ندهند. و از آن اجتناب کنند. به عبارتی بازگو نکردن بعضی از عیوب، ظلم به مردم تلقی می شود. البته باید خاطر نشان کرد که به ذکر عیوبی باید پرداخت که باعث روشنگری و نجات مردم از مهلکه باشد نه عیوب پنهانی که ربطی به درایت و مسائل سیاسی آن مسئول ندارد. و نباید مسائل زندگی و خانوادگی او را که ارتباطی با مسائل دولتی ندارد، برای مردم گفت و آبروی او را ریخت.
می توانید به لینک زیر هم مراجعه بفرمایید.
غیبت چیست ؟ انگیزه های غیبت و راههای درمان آن کدامست ؟ ( غیبت شناسی )


[/HR][1]فَأَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُنَادِيَهُ فَنَادَى فِي النَّاسِ ارْفَعُوا أَلْسِنَتَكُمْ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَإِنَّهُ خَشِنٌ‏ فِي‏ ذَاتِ‏ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ غَيْرُ مُدَاهِنٍ فِي دِينِه (الارشاد، ج1، ص 173)[/]
موضوع قفل شده است