شيطان هم به رحمت خدا اميدوار است!
تب‌های اولیه
در روایت یا روایاتی هست که حتی شیطان طمع به رحمت خدا دارد، ولی در همان مدرک آمده است که او موفق نمی شود.
در قرآن آمده است تنها کافرین از رحمت خدا مأیوس می شوند ـ (یوسف/87) ـ والبته آن هم تا وقتی که خود را از منجلاب کفر بیرون نکشیده اند. این مطلب در روایات نیز به چشم می خورد.(ر.ک. به "میزان الحکمة"، واژه یأس)
از آیت الله بجهت نقل شده که فرموده اند:
خوف و رجائی مطلوب است که در حدّ اعتدال باشد، و اگر خارج از حد اعتدال باشد، مفید نیست؛ زیرا خوف افراطی باعث یأس و نومیدی از رحمت حق، و رجاء غیر معتدل باعث تجرّی می شود.
از رسول الله(ص) روایت شده است که "المؤمن بین خوفین: خوف ما مضی، وخوف ما بقی" یعنی مؤمن همواره دو گونه بیم و هراس دارد: خوف از گذشته، و هراس از آینده.
یعنی باید از قصور یا تقصیری که در گذشته از ما سر زده بترسیم و توبه کنیم، و در این فکر باشیم که دوباره مرتکب آن اشتباه و لغزش نشویم.
منبع:تبيان
در روایت یا روایاتی هست که حتی شیطان طمع به رحمت خدا دارد، ولی در همان مدرک آمده است که او موفق نمی شود.
در قرآن آمده است تنها کافرین از رحمت خدا مأیوس می شوند ـ (یوسف/87) ـ والبته آن هم تا وقتی که خود را از منجلاب کفر بیرون نکشیده اند. این مطلب در روایات نیز به چشم می خورد.(ر.ک. به "میزان الحکمة"، واژه یأس)
از آیت الله بجهت نقل شده که فرموده اند:
خوف و رجائی مطلوب است که در حدّ اعتدال باشد، و اگر خارج از حد اعتدال باشد، مفید نیست؛ زیرا خوف افراطی باعث یأس و نومیدی از رحمت حق، و رجاء غیر معتدل باعث تجرّی می شود.
از رسول الله(ص) روایت شده است که "المؤمن بین خوفین: خوف ما مضی، وخوف ما بقی" یعنی مؤمن همواره دو گونه بیم و هراس دارد: خوف از گذشته، و هراس از آینده.
یعنی باید از قصور یا تقصیری که در گذشته از ما سر زده بترسیم و توبه کنیم، و در این فکر باشیم که دوباره مرتکب آن اشتباه و لغزش نشویم.منبع:تبيان
با سلام
در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «اذا كان یوم القیامة نشر الله تبارك و تعالى رحمته حتى یطمع ابلیس فى رحمته؛(1) وقتى روز قیامت فرا مى‌رسد خداوند رحمت خود را آنقدر وسعت و گسترش مى‌دهد كه حتى شیطان نیز به رحمتش طمع مى‌نماید.»
در اینکه شیطان هم امیدوار به رحمت الهی است تردیدی نیست، زیرا شیطان که زمانی (هزاران سال) در جمع ملائکۀ مقرب الهی به عبادت مشغول بوده، بیش از بنی بشر، خداوند را به صفات رحمانیت و رحیمیت اش می شناسد و قطع و یقین به سبب این شناخت، امیدواری اش هم بیشتر است.
اما دلیل اینکه شیطان، موفق به توبه و بازگشت و برخورداری از رحمت الهی نمی شود آنست که تنها به امید و رحمت الهی اتکاء نموده و از بال دیگر نجات، یعنی خوف و ترس از قهر و عذاب الهی غافل است. و این امیدواری افراطی و کاذب او را به ادامۀ اغراض و اهداف شیطانی اش ترغیب می کند.
اما از این حقیقت غافل مانده که امید صِرف و افراطی برای احدی کارساز نیست، تا چه رسد شیطان لعین و رانده شده.
در روایات وارده راه نجات و سعادت انسان در تمسک به "خوف و رجاء" توأمان توصیه شده است. «خوف و رجا» یا «بیم و امید»، دو صفت از صفات خوب مؤمنان راستین است. اهل ایمان نه از غضب و عذاب خداوند ایمن می شوند و نه از رحمتش مأیوس و ناامید می گردند. توازن این بیم و امید، ضامن تکامل و پیشروی آنها در راه خدا است و همواره در وجودشان حکمفرماست چرا که غلبه خوف بر امید، انسان را به یأس و سستی می کشاند و غلبه رجا و طمع، انسان را به غرور و غفلت وامیدارد و این هر دو دشمن حرکت تکاملی انسان در مسیر او به سوی خدا است.
چنانکه جناب لقمان حکیم در وصیتی به فرزندش چنین می گوید: «چنان از خدا بترس که اگر اعمال نیک جن و انس را هم انجام داده باشی باز تو را عذاب می کند و چنان به او امیدوار باش که اگر گناه جن و انس را مرتکب شده باشی تو را مورد رحمت قرار می دهد».(2)
و نیز در حدیثی از حضرت صادق(ع) می خوانیم: «ینبغی للمؤمن ان یخاف الله خوفا کانه یشرف علی النار و یرجوه رجاءا کانه من اهل الجنه؛ سزاوار است بنده مؤمن آن چنان از خدا بترسد که گویی در کنار دوزخ قرار گرفته و مشرف بر آتش است و آن چنان به او امیدوار باشد که گویی اهل بهشت است»(3)
موفق باشید ...:roz:
پاورقی______________________________
1. بحار الانوار ج 643 ص 236
2. میزان الحکمه، ج 3، ص 179.
3. تفسیر نمونه، ج 20، ص 253.