خلق موجودات قبل از شکل گیری یا طبقه بندی اسمانها

سلام
بنابر نظر علماء بزرگ واژه های قرآنی معانی اعمی دارند که بر مصادیق متعدد دلالت می کنند .
یکی از این واژه ها واژه آسمان و زمین است . دو واژه آسمان و زمین الفاظ متقابلی هستند که اغلب با هم می آیند چه اینکه معنای هریک در مقابل دیگری فهمیده می شود مانند لفظ پدر و پسر .
آسمان و زمین به لحاظ معنای عامی که دارند عبارتند از دو مرتبه از یک چیز که یکی مافوق دیگری ( سماء از سمو به معنای رفعت است لذا سماء یعنی رفیع ) و دیگری مادون آن یکی است . این فوقیت و تحتیت بیشتر جنبه وجودی دارد تا جنبه مکانی . لذا اگر یک چیز دارای دو رتبه وجودی باشد می توان رتبه بالاتر را آسمان و رتبه پایینتر را زمین نامید .
آسمان و زمین معروف و مصطلح هم چنین ارتباطی با هم دارند .
به نظر می رسد بسیاری از تعبیرات قرآنی آسمان و زمین بلکه تمامی آنها بر آسمان و زمین وجود انسان یعنی روح و جسم او منطبق هستند . به عبارتی روح و جسم انسان از مصادیق واژگان آسمان و زمینند به همان بیان قبل . چه اینکه روح مرتبه بالاتر و والاتر حقیقت انسانی و جسم او مرتبه نازله اوست .
بر این اساس آیه فوق بیانگر حدوث و تکون وجودی انسان از جسم ( زمین وجود انسان ) و سپس تکون روح ( آسمان وجود انسان )و مراتب آن از همان جسم است . ( قوس صعودی موجودات که از جسم آغاز و به جان و معنا می رسد )
این بیان در دیدگاههای عمیق فلسفه اسلامی ( صدرایی ) نیز کاملا مورد تایید است . جناب صدرا و فلاسفه بعد از او همه معتقدند نفس انسان جسمانیه الحدوث و روحانیه البقاء است . یعنی انسان از جسم آفریده می شود و سپس از همین جسم روح تکون می یابد .
پس آیات فوق و آیات مبارکات امثال آن می تواند بیانگر تکون جسم و روح ( زمین و آسمان وجود انسانی ) باشد .
تطبیق این دو دیدگاه عمیق(قرآنی و فلسفی ) قابل تامل است
دیگر اینکه حتی بعضی فلاسفه معتقدند کرات آسمانی و زمین دارای نفس مجردند لذا می توان آیات را بیانگر تکون جسم مادی کرات و ابعاد مجرد آنها که آسمان وجودیشان محسوب می شود نیز باشد و ...
موفق در پناه حق