پايان جهان وخلقتي جديد"روايتي لطيف و شگفت انگيز"

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
پايان جهان وخلقتي جديد"روايتي لطيف و شگفت انگيز"

از دیرباز این پرسش ذهن بشر را مشغول داشته که سرانجام جهان چگونه است و آفرینش به کجا می انجامد؟ این سؤال مکررا از پیشوایان دین پرسیده شده، و آنان پاسخی داده اند که بسیار لطیف و شگفت انگیز است.
جابر بن یزید جعفی می گوید از امام باقر(ع) در باره تفسیر سخن خداوند در این آیه پرسیدم که فرمود: "أفعیینا بالخلق الأول بل هم فی لبس من خلق جدید" یعنی مگر از آفرینش آغازین خود به تنگ آمده و عاجز ماندیم که آنان از آفرینش جدید در شکّ و شبهه اند؟ ـ (سوره ق/15) ـ پس امام باقر(ع) در جواب فرمود: «تأویل آیه این است که خداوند متعال چون همه آفرینش و این جهان را به سر منزل پایانی رساند و بهشتیان را در بهشت و دوزخیان را در دوزخ جای دهد، جهان دیگری غیر از این جهان می آفریند و خلقی دیگر بدون نر و مادّه پدید می آورد ـ برخلاف انسان های متعارف کنونی که از مذکّر و مؤنّث آفریده شده اند ـ که او را می پرستند و یکتایی او را شناخته و بدو معرفت دارند. همچنین برای آنان زمینی، غیر از این زمین، می آفریند که بر روی آن زندگی می کنند. نیز آسمانی، غیر از این آسمان، بر ایشان سایه خواهد افکند. شاید می پنداری خداوند عزوجل یک جهان آفریده و غیر از شما بشری خلق نکرده است؟ چنین نیست. سوگند به خداوند، او هزاران هزار جهان و هزاران هزار آدم آفریده که تو ـ و امثال تو ـ در پایان جهان ها و آدم ها قرار گرفته ای.»(نور الثقلین، ج 5، ص 108، ح 17؛ بحار، ج 8، ص 375)
محمد بن مسلم روایت کرده است که امام باقر(ع) فرمودند: «خداوند از روزی که در زمین بنای آفرینش را نهاد هفت عالم(هفت دوره) آفرید که آنها از فرزندان آدم به حساب نمی رفتند، آنها را از زمین آفرید و پی در پی بر آن ساکن شدند و سرانجام منقرض گشتند. سپس آدم ابوالبشر ـ پدر بزرگ نسل حاضر ـ را آفرید و فرزندان او را از نسل او خلق کرد. به خدا سوگند هیچ گاه بهشت از ارواح مؤمنان خالی نبوده و آتش از ارواح کافران و گنه کاران خالی نمانده است. شاید این گونه می پنداری که چون قیامت برپا گردد و خداوند بدن های اهل بهشت را با ارواح آنها همراه گرداند، و بدن های اهل دوزخ را همراه ارواحشان در جهنّم یکی سازد دیگر او در شهرها مورد پرستش قرار نمی گیرد؟ و خلقی نمی آفریند تا او را بپرستند و به یکتایی و بزرگی او بپردازند؟ چنین نیست. به خدا سوگندی آفرینشی خواهد داشت، که بدون نر و مادّه پدید آمده، و او را بندگی کنند، بزرگش شمارند و توحیدش گویند. او زمینی می آفریند که آنان را حمل کند و آسمانی بیافریند که در سایه اش باشند. آیا نمی بینی خداوند می فرماید: "یوم تبدل الأرض غیر الأرض والسموات" ـ (سوره ابراهیم/48) ـ و می فرماید: "أفعیننا بالخلق الأول بل هم فی لبس من خلق جدید".(سوره ق/15)»(نور الثقلین ، ج 5، ص 108، ح 16)
منبع:تبيان