جمع بندی راهی اجباری برای ترک گناه

تب‌های اولیه

18 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
راهی اجباری برای ترک گناه

سلام
اگر یکی به خاطز ترس از این که گناه کنه و این که اگر زندگیشو مثل مردم عادی ادامه بده شااااید به گناه بیافته و بهشت ازش دور بشه میتونه مثلا به حوزه علمیه که همه فضاش دینیه بره و سر خودشو ب خدا مشغول کنه؟؟؟
ینی منظورم اینه که میشه به یک جایی بره که توش فضایی حاکمه که اصلا گناه واقعا پست ترین چیزه؟؟چون میدونین که زندگی سالم تو این زمونه خیلی سخته (به نظر من)

با تشکر:Gol::Gol:

با نام و یاد دوست



کارشناس بحث: استاد بصیر

amir al;392790 نوشت:
سلام
اگر یکی به خاطز ترس از این که گناه کنه و این که اگر زندگیشو مثل مردم عادی ادامه بده شااااید به گناه بیافته و بهشت ازش دور بشه میتونه مثلا به حوزه علمیه که همه فضاش دینیه بره و سر خودشو ب خدا مشغول کنه؟؟؟
ینی منظورم اینه که میشه به یک جایی بره که توش فضایی حاکمه که اصلا گناه واقعا پست ترین چیزه؟؟چون میدونین که زندگی سالم تو این زمونه خیلی سخته (به نظر من)

باسلام
رفتن به حوزه علمیه فقط و فقط به خاطر این که به گناه آلوده نشویم، نمی تواند نیت بلندی باشد و این حداقل است. بلکه می توان با امور دیگر و ایجاد فضاهای سالمِ دیگر نیز از گناهان اجتناب نمود. و به حوزه ی علوم دینی، به عنوان یک محیطی که فقط برای ریاضتِ نفس مفید است، نباید نگاه شود. بلکه محلی برای ارتقاء علمی، معنوی و آموزش دین برای تبلیغ دین، باید باشد.
همچنین اینطور نیست که در این محیط انسان مصون از گناهان باشد، بلکه چه بسا گناهانی در این محیط صورت پذیرد که در هیچ جای عالم میدان تحققِ آن ایجاد نخواهد شد.

نظر من
من اگه برم لس انجلس هم زندگی کنم یه لحظه نباید فکر گناه به سرم بزند با اینکه تمام اسباب
گناه فراهم است
و تا می توانم دیگران را هم از گناه منع کنم
پس نتیجه میگیریم نباید شخصیت انسان کامل تابع مکان زمان باشد که با هر نسیمی بلرزد.

اولا که حوزه فقط یه جور محیط اموزشیه ...مثل دانشگاه ...مثل مدرسه و...........
اینکه تو بیابون زندگی کنی و همش بگی خدا خدا که بندگی نمیشه
:Gig:
اگه بین مردم عادی زندگی کردید .اگه تو خیابون بین ادم های مختلف با حجاب و بی حجاب قدم برداشتید و نگاه ها هرز نرفت .....مال و اموال حروم نشد ..... دلی رو نشکستید .....دست نیازمندی رو پس نزدید ....اون موقع اس که باید گفت افرین
نه اینکه همش تو مسجد و مکان های مذهبی باشی ..اما به محض دور شدن از اون محیط به گناه بیوفتی

مهر...;393351 نوشت:
اولا که حوزه فقط یه جور محیط اموزشیه ...مثل دانشگاه ...مثل مدرسه و...........

البته فقط آموزشی نیست، جو و محیطِ غالبِ آن معنوی نیز هست و جو می تواند بستر خوبی برای کنترل نفس آدمی و تقویت آن باشد تا در محیط خارج قدرت بیشتری برای کنترل پیدا کنیم.

سلام بنده هم با نظر استاد بصیر موافقم. حوزه و حوزویان مصون از گناه نیستند و اگر به این امید بروید به حوزه کاری از پیش نبرده اید. مگر حوزه و طلاب از گناه در امان هستند؟ شیطان حربه های مختلفی برای انسان های مختلف دارد و چه بسا همین افکار و خود را از گناه در امان دیدن اسباب افول و خدای نکرده سقوط انسان را فراهم کند. شاید داخل حوزه چنین باشد که فرمودید و فضایش دینی باشد و انسان به یاد خدا مشغول باشد اما انسان که تا آخر عمر نمی تواند در حوزه بسر ببرد. پس باید راه های مقابله با گناه را یاد بگیرد و از خداوند مدد بخواهد.

amir al;392790 نوشت:
[=arial black]سلام
اگر یکی به خاطز ترس از این که گناه کنه و این که اگر زندگیشو مثل مردم عادی ادامه بده شااااید به گناه بیافته و بهشت ازش دور بشه میتونه مثلا به حوزه علمیه که همه فضاش دینیه بره و سر خودشو ب خدا مشغول کنه؟؟؟
ینی منظورم اینه که میشه به یک جایی بره که توش فضایی حاکمه که اصلا گناه واقعا پست ترین چیزه؟؟چون میدونین که زندگی سالم تو این زمونه خیلی سخته (به نظر من)

با تشکر:Gol::Gol:

سلام
اتفاقا منم این سوال برام پیش اومده بود!!!

فک میکنم منظور ایشون اینه که :
ما میتونیم خودمون رو وارد جو های مذهبی بکنیم که گناه کردن در اونجا سخت باشه؟؟ و ما به این وسیله گناه نکنیم؟!!
آیا خداوند ما رو سرزنش نخواهد کرد که : هنر نکردید که در جوهای مذهبی که بستر گناه خیلی کمه ، گناه نکردید؟!!!:Gig:
امیدوارم منظورمو رسونده باشم.

آرامش;393452 نوشت:
ما میتونیم خودمون رو وارد جو های مذهبی بکنیم که گناه کردن در اونجا سخت باشه؟؟ و ما به این وسیله گناه نکنیم؟!!

این امری بسیار پسندیده و خوب است. انسان تا می تواند باید خود را از محیطهای آلوده حفظ کند و در محیطهایی قرار دهد که آمادگی بهتر و بیشتری برای بندگی و ترک معصیت دارد. و از خدا بخواهد که چنین فضاهایی را برای او حاصل کند و از این که در چنین مواضعی قرار دارد خدا را شاکر باشد و این را یک نعمت تلقی نماید.

آرامش;393452 نوشت:
آیا خداوند ما رو سرزنش نخواهد کرد که : هنر نکردید که در جوهای مذهبی که بستر گناه خیلی کمه ، گناه نکردید؟!!!
امیدوارم منظورمو رسونده باشم.

نه خیر، موقعی خداوند مارا سرزنش می کند که بدون دلیل وارد محیطهای آلوده بشویم و در آنجا نتوانیم خود را کنترل کنیم و به گناه آلوده گردیم. این جای سرزنش دارد، نه اینکه انسان خود را از گناه حفظ کند و به محیطهای آلوده نرود. این که هنر نیست شخصی به محیط خراب برود و آلوده شود و بعد بگوید اگر شما هم بودید آلوده می شدید و بعد از آن بگوید هنر این است که اینجا بیایی و گناه نکنی.
بله اگر کسی موقعیتی برایش پیش آمد و در محیطی ناسالم قرار گرفت و خود را از آلودگی حفظ کرد، از جهت ثواب و ارزش، فضیلت بیشتری از کسی که در محیط پاک، خود را حفظ کرده، دارد. و الا به خودی خود، قرار گرفتن در محیط آلوده، فضیلت و ارزشی ندارد، مگر این که وجه عقلایی برای آن بتوان در نظر گرفت.

بله منم منظورم همین بود...شاید نتونستم درست برسونم...ولی اگر دقت کنید نوشتممثلا حوزه علمیه نه این که حتما خود حوزه ....مثلا هیئت ها یا اصلا هر چیز و هر جای دیگه ای...

مهم اینه که اطرافت کسانی باشن کارهای خوب بکنن...که توم تو اون جو قرار بگیری...

و این که همین پیشرفت های علمی و .... حوزه های علمیه همیشه هستن و همه باید همه چیزرو در نظر بگیرن

ابوالفضل;393341 نوشت:
نظر من
من اگه برم لس انجلس هم زندگی کنم یه لحظه نباید فکر گناه به سرم بزند با اینکه تمام اسباب
گناه فراهم است
و تا می توانم دیگران را هم از گناه منع کنم
پس نتیجه میگیریم نباید شخصیت انسان کامل تابع مکان زمان باشد که با هر نسیمی بلرزد.

ابوالفضل عزیز
اولا ما که معصوم نیستیم بگیم نباید فکر گناه به سرمان بزند!! انسان هایی معمولی هستیم که تنها اسلحه مون توکل به خود خود خداست...

ثانیا اونایی که با هر نسیمی میلرزند الان دارن ب خوشیشون میرسن ...بیخیال خدا و دنیا و همممممممه چیز دیگه..
کسی که سوال میپرسه میخاد راهنمایی شه نه منزوی
:Rose::Sham:

در جستجوی عمار;393446 نوشت:
سلام بنده هم با نظر استاد بصیر موافقم. حوزه و حوزویان مصون از گناه نیستند و اگر به این امید بروید به حوزه کاری از پیش نبرده اید. مگر حوزه و طلاب از گناه در امان هستند؟ شیطان حربه های مختلفی برای انسان های مختلف دارد و چه بسا همین افکار و خود را از گناه در امان دیدن اسباب افول و خدای نکرده سقوط انسان را فراهم کند. شاید داخل حوزه چنین باشد که فرمودید و فضایش دینی باشد و انسان به یاد خدا مشغول باشد اما انسان که تا آخر عمر نمی تواند در حوزه بسر ببرد. پس باید راه های مقابله با گناه را یاد بگیرد و از خداوند مدد بخواهد.

راه های مقابله با گناه رو تو جایی بهتر از حوزه که مدرسه دینی هست میشه یاد گرفت؟؟؟؟ کجا مثلا؟؟؟

amir al;393926 نوشت:
راه های مقابله با گناه رو تو جایی بهتر از حوزه که مدرسه دینی هست میشه یاد گرفت؟؟؟؟ کجا مثلا؟؟؟

بنده نگفتم به حوزه نرید گفتم اگر با این دید که اگر برید به حوزه از گناه در امانید اشتباه می کنید. برای شناخت گناه و راه های مقابله با اون هم راه های زیادی هست که به نظر بنده هم بهترین راه رفتن به حوزه است.

در جستجوی عمار;394032 نوشت:
بنده نگفتم به حوزه نرید گفتم اگر با این دید که اگر برید به حوزه از گناه در امانید اشتباه می کنید. برای شناخت گناه و راه های مقابله با اون هم راه های زیادی هست که به نظر بنده هم بهترین راه رفتن به حوزه است

بسم الله...
این که شیطان تو حوزه هم حضور داره اصلا جای شکی نیست...انشاالله همه هدایت شیم
با تشکر از تذکر بجاتون

[h=1]راهی اجباری برای ترک گناه
[/h]این عنوان تاپیک هست دیگه!!!
نمیدونم این راه اجباری که میگید هست یا نه ........واقعا نمیدونم
اما به نظرم هیچ چیز اجباری دوست داشتنی نیست ....عادت نمیشه .....تکرار نمیشه ...بالاخره یه روزی ترکش میکنید
ما هر روز اینترنت میایم ...کتاب میخونیم ...سریال تماشا میکنیم
چرا؟
چون دوستشون داریم .....هر طور شده یه ساعت از وقتمون و خالی میکنیم تا به علایقمون برسیم
به نظر من بهتره دنبال یه راهی باشید که بیشتر از قبل به خدا نزدیک بشید و بهش علاقه مند بشید
اگه عاشق خدا باشید ....
حتی اگه دست و پاتون رو هم ببنندن ..بازم ذکر و نام خدا رو تکرار میکنید
اگه قله اورست هم باشید ..نمازتون ترک نمیشه

این نظر من بود ..........درست یا غلط اش با شما
یا حق

amir al;393923 نوشت:
ابوالفضل عزیز
اولا ما که معصوم نیستیم بگیم نباید فکر گناه به سرمان بزند!! انسان هایی معمولی هستیم که تنها اسلحه مون توکل به خود خود خداست...

ثانیا اونایی که با هر نسیمی میلرزند الان دارن ب خوشیشون میرسن ...بیخیال خدا و دنیا و همممممممه چیز دیگه..
کسی که سوال میپرسه میخاد راهنمایی شه نه منزوی
:Rose::Sham:


درسته ما معصوم نیستیم اما باید با خودمان قاطع برخورد کنیم اگه این جوری نکنیم نفس اماره اذیتمون میکنه
وقتی فکر گناه زد به سرمان یه چندتا پس گردنی محکم به خودمان بزنیم که نفس مطمئنه بیدار بشه

مهر...;395077 نوشت:
این عنوان تاپیک هست دیگه!!!
نمیدونم این راه اجباری که میگید هست یا نه ........واقعا نمیدونم
اما به نظرم هیچ چیز اجباری دوست داشتنی نیست ....عادت نمیشه .....تکرار نمیشه ...بالاخره یه روزی ترکش میکنید
ما هر روز اینترنت میایم ...کتاب میخونیم ...سریال تماشا میکنیم
چرا؟
چون دوستشون داریم .....هر طور شده یه ساعت از وقتمون و خالی میکنیم تا به علایقمون برسیم
به نظر من بهتره دنبال یه راهی باشید که بیشتر از قبل به خدا نزدیک بشید و بهش علاقه مند بشید
اگه عاشق خدا باشید ....
حتی اگه دست و پاتون رو هم ببنندن ..بازم ذکر و نام خدا رو تکرار میکنید
اگه قله اورست هم باشید ..نمازتون ترک نمیشه

این نظر من بود ..........درست یا غلط اش با شما
یا حق


نه من کمی مخالفم!!! بعضی وقتا عادت باعث علاقه میشه...همین جوری نیست که به هرچیزی علاقه داشته باشی انجامش بدی به هرچی که نداشته باشی انجامش ندی!!
مثال: خیلی ها هستن که اصلا توشون علاقه ای به بحث های دینی نیست...بعضیا هستن که اصلا نمیدونن نماز جماعت چیه؟؟ مسجد کجاست؟؟خود نماز چطوریه!!!!!!!!!!!!!!!!

اینایی که علاقه ندارن رو چکار باید کرد؟؟ ینی باید به امان خدا ولشون کرد عایا؟!!!! به نظر من آشناکردن بقیه با محافل دینی حتی بعضی وقتا با راه هایی غیر انسانی(

:Cheshmak:) میتونه باعث علاقه شه...اولش علاقه ای نداری که هیچ تازه بدتم میاد...ولی بعدش وقتی تو عقلت چرتکه میندازی میبینی به به چه راه خوبیو رفتی!!! به اجبار..ولی رفتی!!توفیق اجباری که میگن مصداقش میشه همین...:Kaf:

[="Tahoma"][="Blue"][=&quot]سوال:

[=&quot]
[=&quot]اگر یکی به خاطز ترس از این که گناه کنه و این که اگر زندگیشو مثل مردم عادی ادامه بده شااااید به گناه بیافته و بهشت ازش دور بشه میتونه مثلا به حوزه علمیه که همه فضاش دینیه بره و سر خودشو ب خدا مشغول کنه؟؟؟[=&quot]
[=&quot]ینی منظورم اینه که میشه به یک جایی بره که توش فضایی حاکمه که اصلا گناه واقعا پست ترین چیزه؟؟
[=&quot]جواب:[=&quot]

[=&quot]
[=&quot]رفتن به حوزه علمیه فقط و فقط به خاطر این که به گناه آلوده نشویم، نمی تواند نیت بلندی باشد و این حداقل است. بلکه می توان با امور دیگر و ایجاد فضاهای سالمِ دیگر نیز از گناهان اجتناب نمود. و به حوزه ی علوم دینی، به عنوان یک محیطی که فقط برای ریاضتِ نفس مفید است، نباید نگاه شود. بلکه محلی برای ارتقاء سطح علمی، معنوی و آموزش دین برای تبلیغ مسائل دینی، باید باشد[=&quot].
[=&quot]همچنین اینطور نیست که در این محیط، انسان مصون از گناهان باشد، بلکه چه بسا گناهانی در این محیط صورت پذیرد که در هیچ جای عالم میدان تحققِ آن ایجاد نخواهد شد[=&quot].[=&quot]

[=&quot]این که انسان خودش را در محیطهای معنوی قرار بدهد خیلی خوب است و تا می تواند باید خود را از محیطهای آلوده حفظ کند و در [=&quot]محیط هایی[=&quot] قرار دهد که آمادگی بهتر و بیشتری برای بندگی و ترک معصیت دارد. و از خدا بخواهد که چنین فضاهایی را برای او حاصل کند و از این که در چنین مواضعی قرار دارد خدا را شاکر باشد و این را یک نعمت تلقی نماید[=&quot].
[=&quot]هیچگاه خداوند ما رو سرزنش نخواهد کرد که: هنر نکردید که در جوهای مذهبی که بستر گناه خیلی کمه ، گناه نکردید؟[=&quot]!!!
[=&quot]موقعی خداوند مارا سرزنش می کند که بدون دلیل وارد محیطهای آلوده بشویم و در آنجا نتوانیم خود را کنترل کنیم و به گناه آلوده گردیم. این جای سرزنش دارد، نه اینکه انسان خود را از گناه حفظ کند و به محیطهای آلوده نرود. این که هنر نیست شخصی به محیط خراب برود و آلوده شود و بعد بگوید اگر شما هم بودید آلوده می شدید و بعد از آن بگوید هنر این است که اینجا بیایی و گناه نکنی[=&quot].
[=&quot]بله اگر کسی موقعیتی برایش پیش آمد و در محیطی ناسالم قرار گرفت و خود را از آلودگی حفظ کرد، از جهت ثواب و ارزش، فضیلت بیشتری از کسی که در محیط پاک، خود را حفظ کرده، دارد. و الا به خودی خود، قرار گرفتن در محیط آلوده، فضیلت و ارزشی ندارد، مگر این که وجه عقلایی برای آن بتوان در نظر گرفت[=&quot].[=&quot][/]

موضوع قفل شده است