جمع بندی ولایت مطلقه فقیه ، همان ولایت رسول الله است

در بخشی از کلام امام (ره) ضرورت تشکیل حکومت اسلامی و وجود ولی فقیه بعنوان حاکم اسلامی چنین تبیین شده است:

"اکنون که شخص معینی (به طورخاص) از طرف خدای تبارک و تعالی برای احراز امر حکومت در دوره غیبت تعیین نشده است، تکلیف چیست؟

آیا باید اسلام را رها کنیم؟ دیگر اسلام نمی خواهیم؟ آیا اسلام برای دویست سال بود؟ معنای نداشتن حکومت این است که تمام حدود و ثغور مسلمین از دست برود، و ما با بی حالی دست روی دست بگذاریم که هر که هر کاری می خواهد بکند، و ما اگر کارهای آن ها را امضا نمی کنیم، رد نمی کنیم، آیا باید این طور باشد؟ (و به همین مقدار کفایت شود؟) یا این که حکومت لازم است، و اگر خدا شخص معینی را برای حکومت در دوره غیبت تعیین نکرده است، لکن آن خاصیت حکومتی را که از صدر اسلام تا زمان حضرت صاحب (امام عصر، عج) موجود بود، برای بعد از غیبت هم قرار داده است. این خاصیت که عبارت از علم به قانون و عدالت (فقیه عادل) باشد، در عده بی شماری از فقهای عصر ما موجود است، اگر با هم اجتماع کنند، می توانند، حکومت عدل عمومی در عالم تشکیل دهند."

در بخشی دیگر، در خصوص وجوب اطاعت از ولی فقیه (عالم عادل) می فرماید:

"اگر فرد لایقی که دارای این دو خصلت (فقه و عدالت) باشد به پا خاست و تشکیل حکومت داد، همان ولایتی را که حضرت رسول اکرم(ص) در امراداره جامعه داشت دارا می باشد، و بر همه مردم لازم است که از اواطاعت کنند."

در بارۀ سطح اختیارات حکومتی پیامبر اکرم (ص)، امام معصوم (ع) و اختیارات فقیه چنین می گوید:

"این توهم که اختیارات حکومتی رسول اکرم(ص) بیش تر از حضرت علی(ع) بود، یا اختیارات حکومتی حضرت امیر بیش از فقیه است، باطل و غلط است."

و در پاسخ به سؤال مورد اشارۀ شما چنین می افزاید:

"البته فضایل حضرت رسول اکرم (ص) بیش از همه عالم است، وبعد از ایشان فضایل حضرت امیر(ع) از همه بیش تر است، لکن زیادی فضایل معنوی، اختیارات حکومتی را افزایش نمی دهد. همان اختیارات وولایتی که حضرت رسول و امامان دیگر(ع) در تدارک و بسیج سپاه، تعیین ولات و استان داران و گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان داشتند، خداوند همان اختیارات را برای حکومت فعلی (حاکمیت ولی فقیه) قرار داده است، منتها شخص معینی نیست، بلکه تکیه روی عنوان «عالم عادل » است."

و چنین ادامه می دهد:

"البته باید توجه داشت: «وقتی می گوییم ولایتی را که رسول اکرم (ص) وائمه(ع) داشتند بعد از [فرا رسیدن عصر] غیبت، فقیه عادل دارد، برای هیچ کس این توهم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه(ع) و رسول اکرم(ص) است، زیرا این جا [در تشکیل حکومت] صحبت از مقام نیست، بلکه صحبت از وظیفه است، ولایت یعنی حکومت و اداره کشور، و اجرای قوانین شرع مقدس، یک وظیفه سنگین و مهم است، نه این که برای کسی شان و مقام غیر عادی به وجود بیاورد، و او را از حد انسان عادل بالاتر ببرد، به عبارت دیگر ولایت مورد بحث یعنی حکومت واجرا و اداره، برخلاف تصوری که خیلی از افراد دارند، امتیاز نیست، بلکه وظیفه ای خطیر است.»


نتیجه اینکه مقصود، برابری ولایت ولی فقیه با پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع)، در مسائل مربوط به تشکیل حکومتی و امور سیاست است، نه در فضیلت و مقامات معنوی."


موفق باشید ...:Gol:

با سلام

با اجازه دوستان بنده هم عرايضي براي روشن شدن مطلب عرض مي كنم :

مسئله ولايت فقيه آنهم از نوع مطلقه اش به نظر يكي از مسائل مستصعب فقهي است كه هنوز هم مراد جدي طرفداران آن مشخص نيست !! اما نكته اي كه فهم اين مسئله را براي ما آسان مي كند ، آشنايي ما با ديكَر نظريه هايي در مقابل اين نظريه قرار دارند .

تقريبا در مسئله ولايت فقيه سه نظريه كلي وجود دارد : (به طور اختصار )

نظريه اول : برخي ولايت فقيه را به مقام افتاء (فتوا دادن) و قضاء (قضاوتو حكم) محدود مي دانند، (به نظر مي رسد طرفداران اين نظريه بسيار اندكبوده اند و با مرور و كَذشت زمان و نيازمندي به حضور فقيه در اجتماعتقريبا طرفداران خود را از دست داده است ولايت مقيده.

نظريه دوم : برخي ولايت فقيه را علاوه بر افتاء و قضاء به امور حسبه نيزتعميم داده اند (كارهاي زمين مانده كه متولي خاصي نداشته باشد متولي آن فقيه خواهد بود) ، حضرت آيت الله خوئي و نوع شاكَردان ايشان از جمله شيخ جواد تبريزي را مي توان از طرفداران بارز اين نظريه دانست.

نظريه سوم : برخي ولايت فقيه را مطلقه دانستند يعني ولايتي نظير ولايتمعصومين !! كه علاوه بر امور حسبه به مسائلي همجو امكان تشكيل حكومت بهفقها نيز داده مي شود. حضرت امام (ره) و نوع شاكَردان ايشان همجو شيخ حسينعلي منتظري را از طرفداران اين نظريه هستند.

توضيح اينكه در سر بويايي فقه تشيع از همين جا مشخص مي شود ، در كَذشته نه چندان دور كه شيعيان در مضيقه و محدوديت شديد به سر مي بردند امكان تشكيلحكومت نيز براي آنها ميسر نبود لذا فقها نيز نوعا براي اين موضوع احساسنياز نمي كردند، (شايد هم متوجه اين مسئله نبودند) اما با كَذشت زمان ونيازمندي شيعيان به تشكيل حكومت و قيام امام خميني و نظريه بردازي عميق او، نظريه ولايت فقيه شكل موجه تر و عملي به خود مي كَيرد.

نكته مهم : بنده كه از ميان نظريه هاي فوق نظريه مطلقه را صواب مي دانم اما هيجكَاه به آن نظر مطلق ندارم !! يعني نظريه هاي ديكَر را در حد خودمفيد و موجه و معتبر مي شمارم. كما اينكه مي دانيم كه بسياري از مراجعحاضر در قم هم بر نظريه دوم نظر دارند. و الله العالم

به اين اختلاف ، اختلاف در انتصاب يا انتخابي بودن ولي فقيه هم اضافه كنيد كه اخيرا هم به شكل جدي مورد بحث علما قرار كَرفت .

دوست عزیز سلام فکر کنم نظریه چهارم ولایت شورایی را فراموش کردید:Gol:

جناب صدیق این تاپیک را جزو تاپیکهایی معرفی کردند که در ان مباحث ولایت فقیه و شبهات من در ان پاسخ داده شده است.
اما گویا سوال آخر یکی از کاربران هنوز در ان بی جواب مانده است.

ممنون از یادآوری تان آقای فریاد، انشاءالله در اولین فرصت به سؤال دوست عزیز خواهیم پرداخت.

از همه دوستان و کاربران بارها درخواست کرده ایم که چه با اندیشه غرض ورزانه و تخریب، نظیر اقدام جناب فریاد عزیز و چه از سر لطف، تایپیک ها و سؤالاتی که از منظر دید مدیران و کارشناسان مغفول مانده اند را به مدیران و کارشناسان اعلام کنند و لینک آن را بصورت پیام خصوصی و یا در صفحات شخصی کارشناسان قرار دهند.

مجدداً درخواست خاضعانه خود را تکرار می کنیم، بی شک در اجر پاسخگویی به سؤالات شریک خواهید بود.

موفق باشید ...:Gol:

و با عرض پوزش از تأخیر در پاسخگویی و با تشکر از یادآوری آقای فریاد ...

اتفاقاً اگر دقت کنید، امام (رضوان الله تعالی علیه) در ادامه همان پست، به این نکته ای که مورد سؤال شماست پاسخ داده اند انجائیکه می فرماید: "اگر فرد لایقی که دارای این دو خصلت (فقه و عدالت) باشد به پا خاست و تشکیل حکومت داد، همان ولایتی را که حضرت رسول اکرم(ص) در امراداره جامعه داشت دارا می باشد، و بر همه مردم لازم است که از اواطاعت کنند."(دقت بفرمایید صحبت از قیام و برپا داشتن حکومت است و در حکومت، پسندیده است که حاکم دینی یک فقیه جامع الشرایط باشد تا هرج و مرج و بی نظمی در اداره جامعه رخداد نکند).

بی شک، از آنجائیکه حکومت اسلامی در حقیقت حکومت فقه اسلامی است نه شخص فقیه، بدیهی است از جمله شرایط اصلی اینست که شخص حاکم باید فقیه و اسلام شناس باشد. و سپس دیگر شرایط حاکم مطرح می شود.

وانگهی اگر بنا باشد که ولایتش در حوزه اختیارات حکومتی کمتر از اختیارات رسول الله (ص) و امام معصوم (ع) باشد نتیجه می شود بسته بودن دست ولی فقیه در پیاده کردن احکام الهی و برخورد با معضلات و مفاسد اجتماعی و در تدارک و بسیج سپاه، تعیین ولات و استان داران و گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان. و این امر نتیجه ای جز بن بست و شکست برای حکومت اسلامی در تحقق و پیاده کردن احکام الهی در پی نخواهد داشت از اینرو دستیابی به موفقیت، در تشکیل و اداره حکومت اسلامی، مستلزم باز بودن دست ولی فقیه در همان اختیارات حکومتی پیامبر و امام معصوم (ع) است.

فکر کنم کلا اشتباه متوجه شدید جناب صدیق
ایشان سوالش این است که
چرا شما می گویید باید یک نفر باشد.
چرا مثل کشورهای دیگر حاکم بطور دوره ای عوض نشود.
ایده خوبی هم هست. هر چند سال مجلس خبرگان دو یا چند نفر را از عالمان دینی زمان انتخاب بکنند. و مردم از بین آنها یکی را با رای گیری انتخاب بکنند.

سلام علیکم.

1- با توجه به این که ولایت ولی فقیه وابسته به مقام و درجه نیست.

( چون در این صورت هر کسی به اندازه تقوا و مقامش در رهبری ولایت دارد و ممکن است رهبر بعدی کمتر یا بیشتر از آن مقام و تقوا داشته باشد پس کمتر یا بیشتر از رهبر قبلش ولایت خواهد داشت.)

2- با توجه به این که هر کسی که مشمول امر ولایت مطلقه است، اطاعت از ولایت فقیه بر او واجب است.

3- با توجه به این که ولایت مطلقه ولی فقیه با ولایت مطلقه امام معصوم برابر خوانده می شود.

(منظورم آن گونه برابریست که کیفیت همه جانبه و وجوب اطاعت همه جانبه و ولایت همه جانبه ی امام معصوم برابر با کیفیت همه جانبه و وجوب اطاعت همه جانبه و ولایت همه جانبه ی امر ولی فقیه است.

پس:

اگر و فقط اگر ولایت مطلقه ولی فقیه تنها شامل بشر است، پس ولایت مطلقه ولی فقیه با ولایت مطلقه امام معصوم برابر نیست مگر در زمینه ای که در آن زمینه ولی فقیه ولایت دارد.

پس کل ولایت و اختیارات رهبر در هر زمینه و هر جا با کل ولایت و اختیارات امام معصوم یکی نیست، و کمتر است.

اشتباهی صورت نگرفته است آنچه مسلم است اینکه مشروعیت ولایت فقیه، در عصر غیبت از ناحیه شرع مقدس متعین است و مردم تنها مصداقش را پیدا می کنند که در ایران، بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، این تعیین و کشف مصداق از سوی مجلس خبرگان صورت می گیرد.

خبرگان كه مرجع تعیین رهبری هستند، مستقیماً از طرف مردم در یك رأی گیری انتخاب می شوند و بعد از آن، خبرگان، رهبری را بر می گزینند (کشف و به مردم معرفی می کنند) و باز هم در این جا (تعیین مصداق ولی فقیه)؛ مردم به طور غیر مستقیم نقش دارند و اگر مردم در انتخاب خبرگان شركت نكنند، اصلاً خبرگانی تشكیل نمی شود.

پس قضیه ولایت فقیه انتخابی صرف نیست که با شناسایی هر چند ساله از بین علماء و معرفی به مردم انتخابات و رأی گیری صورت بگیرد و به ولی فقیه مشروعیت و حق ولایت اعطا کنند.(دقت کنید)

موفق باشید ...:Gol:

سلام

یک نکته را ذکر کنم.

آنکه توسط مجلس خبرگان انتخاب می شود درست است که به عنوان مصداق فرد جامع الشرایط شناخته می شود، اما مصداق حقیقی آن نمی تواند باشد، چون مجلس خبرگان برای تایین مصداق حقیقی آن نباید نظرش به قشر گروهی خاص باشد.

لذا اگر مجلس خبرگان کسی را تایین می کند که حقیقتاً امام زمان هم آن را به عنوان جانشینش در همه زمان ها تایید می کند، پس مجلس خبرگان نمی تواند بگوید رهبر جامع الشرایط ما یکی از شروط رهبری را ندارد، چه برسد بخاطر نداشتن آن شرط، توانایی برکنار کردن رهبر را هم داشته باشد. پس ناظران بر رهبر در هر صورت مطیع رهبر می شوند.

اینطور نیست؟

ضمن اینکه درست است که مجلس خبرگان مستقیما از سوی مردم انتخاب می شود. اما قبلا هم بیان شد که از فیلتر فرد انتخاب شده کاندیدانش می گذرد.
یعنی سوالی که قبلا هم پرسیدم و جواب ندادید
فرض کنید مجلس خبرگان اشتباها فرد منافقی را به عنوان ولایت فقیه تشخیص دادند. کمتر از 9 سال ( حداکثر 9 سال دوره خبرگان طول می کشد ) با فیلتر گذاری که رهبر انجام می دهد. عملا خبرگان را به دستگاهی زیر دست تبدیل می کند که فقط ایشان را تایید بکند.
یعنی شما نمی توانید تضمین بکنید که فردی که انتخاب شده است واقعا ولی فقیه زمان است یا می ماند.
حال با این توضیح به سوال تاپیک می رسیم :
سیستم سیاسی کشور ما بگونه ای طراحی شده است که اگر مجلس خبرگان شخصی را انتخاب بکنند ( چه این فرد واقعا همان ولی فقیه باشد یا نباشد ) ان را به عنوان ولی فقیه در بین مردم معرفی می کنند! وبا توجه به خلاء های قانونی کشور ما این فرد انتخاب شده دائم العمر ولی فقیه می ماند و اختیار مطلقه به وی داده می شود!
حال وقتی ما می گوییم این ولایت فقیه همان ولایت رسول است. باید بگوییم کدام ولایت فقیه؟
ان ولایت فقیه اصلی که ممکن است توسط خبرگان و بازیهای سیاسی انتخاب نشود؟!
یا ان ولایت فقیهی که مجلس خبرگان انتخاب می کند؟
اگر مقصود همان ولایت فقیه دومی است که اساسا دادن چنین حقی ممکن است در خور ان شخص انتخاب شده نباشد!!
پس قبل از اینکه بیاییم و بگوییم : ولایت فقیه همان ولایت رسول الله است.
باید خلاء های قانونی را از میان برداریم. یعنی
1- حکومت مادام العمر برای یکی نماند. و اگر کسی دیگر به درجه ولایت رسید بتواند جایگزین قبلی شود
2- هیئت ناظر بر ولی فقیه انتخابی خود از فیلتر شخص انتخابی نگذرد. تا حتی شبهه اینکه ممکن است فرد انتخابی با راند در این منسب مانده است هم از بین برود.

انگاه می توان گفت که ما می توانیم ولایت پیامبر را به وی بدهیم.
به بیان دیگر : اگر کسی شایسته این منسب بود ولایت پییامبر به وی داده شود.
نه ولایت پیامبر داشتن توجیهی برای عدم تغییر کسی باشد!

در ادامه مطالب پست قبلی توضیح بیشتر اینکه: «فقيه» در اعمال ولايت، محدود به حدودى است و هر چند مى تواند در هر زمينه و نسبت به هر كس حكم صادر كند، ولى در صدور اين حكم مى بايد مصلحت، تزاحم و نظام هاى اسلامى را در نظر گيرد.

سلام علیکم

آنطور که من توانستم از نوشته شما برداشت کنم این است که:

ولایت مطلقه فقیه زمانی مطلقه است که هر گونه محدودیت نسبت به این که ولی فقیه مولای چه کسانی است و چه کسانی نیست برداشته شود، همانطور که امامان ما مولا بودند و اگر ولایت مطلقه آن است که مولای گروهی بود و مولای گروهی نبود، از این نظر نمی شود معنای ولایت مطلقه را به آن نسبت داد.

و ولی فقیه می تواند در این ولایت، امر و نهی کند، و آن هم بر اساس استدلال عقلی و نقلی است.

اما آن ولایت و اختیاراتی که ولی فقیه دارد این است که ولی فقیه ولایت تکوینی نداشته و ولایت تشریعی دارد.
یعنی می تواند با توجه به استدلال عقلی و نقلی امر کند و نهی کند و در این حوزه ولایت دارد، اما نمی تواند ولایت تکوینی داشته باشد.

منظور شما این بود؟
آیا با همه ی این شرایط موافقین؟
آیا در مطلبم کم کاستی است؟

الان هم که باز بدون انکه سوال را جواب بدهید! شروع کردید به یک سری ادعای های بدون استدلال!!
اما جناب صدیق من نگفتم که انتخاب اعضای خبرگان مطابق قانون اساسی نیست! که شما می فرمایید :

سلام

اجازه بدید من هم دلایلی را برای این که اگر ولایت مطلقه ولی فقیه ولایتیست مطلقه دلایلی را ذکر کنم:

ارسال از سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?t=5540&page=3

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

پس رهبر می تواند قوانین را کم و زیاد کند و مجلس خبرگان بر اساس آن قوانین بر رهبر نظارت دارد و استبداد و تخلف از احکام شرعی را رهبر تایین می کند. و شرط مرجعیت را کم و زیاد می تواند بکند.
و این مطلب آقای سیاوش بزرگمهر مورد تایید شماست. چرا که شما به ایشان گفتید:

ارسال صدیق
http://www.askdin.com/showpost.php?p=27856&postcount=23

پس شما اگر بگویید:قانون اگر بگویید: قوه قضاییه اگر بگویید شورای نگهبان اگر بگویید مجلس خبرگان.. اگر بگویید قانون اساسی

نظرشان بعد از نظر رهبر است، و مستقل نیستند. یا با چیزی که رهبر بر آن نظارت دارد بر رهبر نظارت دارند، یا خود مطیع رهبر هستند.

نتیجه این می شود که:

رهبر با سایر افراد در قوانین مساوی نیست، و لزومی ندارد برای تغییر قانون پای بند به مراحل قانونی باشد.

خوب همه می توانند که تا زمانی که نظرشان و تشخیصشان نسبت به قانون عوض نشده، از قانون اطاعت کنند و زمانی که نظرشان عوض شد، آن قانونی که با تشخیصشان تناسب ندارد را تغییر می دهند و قانون دیگری بجای آن بیاورند.

که این از اختیارات رهبر محوب می شود.

اما من از آقای صدیق سوالی داشتم.

آیا منظور شما از ولایت مطلقه همان است که در پست قبلم به آن اشاره کردم؟

چنانکه شما هم اشاره فرمودید؛ ولایت‌ به‌ ولایت‌ تکوینی‌ و تشریعی‌ تقسیم‌ می‌شود. ولایت‌ تکوینی‌ به‌ معنای‌ تصرف‌ در موجودات‌ و امورتکوینی‌ است. روشن‌ است‌ چنین‌ ولایتی در وهلۀ اول،‌ از آنِ‌ خداست.اوست‌ که‌ همه‌ موجودات، تحت‌ اراده‌ و قدرتش‌ قراردارند. اصل‌ پیدایش، تغییرات‌ و بقای‌ همه‌ موجودات‌ به‌ دست‌ خداست؛ از این‌ رو او ولایت‌ تکوینی‌ بر همه‌ چیز دارد.


خدای‌ متعال‌ مرتبه‌ای‌ از این‌ ولایت‌ را به‌ برخی‌ از بندگانش‌ اعطا می‌کند. معجزات‌ و کرامات‌ انبیا و اولیا(ع) از آثار همین‌ ولایت‌ تکوینی‌ است. آنچه‌ در ولایت‌ فقیه‌ مطرح‌ است، ولایت‌ تکوینی‌ نیست.


گر چه استبعادی ندارد که ولایت فقیه علاوه بر ولایت تشریعی، بدلیل کسب مقامات معنوی، عبودیت و بندگی و سلوک الی الله، واجد مرتبه ای از این ولایت، یعنی ولایت تکوینی هم باشد، که البته این موضوع خارج از بحث ماست.


ولایت و اختیاراتی که در مبحث ولایت مطلقه فقیه مطرح است مرتبط با ولایت تشریعی است، و اختیاراتی که برای ولی فقیه مطرح است در ادامه همان ولایت و اختیارات تشریعی رسول الله الاکرم (ص) و امامان معصوم (علیهم السلام) است.

ولایت‌ تشریعی‌ یعنی‌ اینکه‌ تشریع‌ و امر و نهی‌ و فرمان‌ دادن‌ در اختیار کسی‌ باشد. اگر می‌گوییم‌ خدا ربوبیت‌ تشریعی‌ دارد، یعنی‌ اوست‌ که‌ فرمان‌ می‌دهد که‌ چه‌ بکنید، چه‌ نکنید و امثال‌ اینها. پیامبر و امام‌ هم‌ حق‌ دارند به‌ اذن‌ الهی‌ به‌ مردم‌ امر و نهی‌ کنند. درباره‌ فقیه‌ نیز به‌ همین‌ منوال‌ است. اگر برای‌ فقیه‌ ولایت‌ قائل‌ هستیم، مقصودمان‌ ولایت‌ تشریعی‌ اوست، یعنی‌ او می‌تواند و شرعاً‌ حق‌ دارد به‌ مردم‌ امر و نهی‌ کند.

توجه داشته باشید که در طول‌ تاریخِ‌ تشیع،‌ هیچ‌ فقیهی‌ یافت‌ نمی‌شود که‌ بگوید فقیه‌ هیچ‌ ولایتی‌ ندارد. آنچه‌ تا حدودی‌ مورد اختلاف‌ فقهاست، مراتب‌ و درجات‌ این‌ ولایت‌ است.

موفق باشید ...:Gol:

سلام

خوب، آیا از دیدگاه رهبری و از دیدگاه امام خمینی درجه ی ولایت ولی فقیه با درجه ی ولایت امام معصوم یکیست؟

البته منظورم از درجه مقام نیست، بلکه منظورم از درجه ولایت دامنه ی ولایت آن است که چه کسانی را شامل می شود و چه کسانی را شامل نمی شود.

به عبارت دیگر:

کل ولایت تشریعی ولی فقیه از هر جهت و در هر زمینه ای، با کل ولایت تشریعی امام معصوم از هر جهت و هر زمینه ای برابر است؟

منظورم از مطلق یعنی ولی فقیه بدون در نظر گرفتن قوم و قشر و گروه خاصی، بر هر آنکه امام معصوم سروری دارد، و تا هر کجا که امر امام معصوم حجت دارد و نافذ است، امر ولی فقیه نیز تا آنجا حجت دارد و نافذ است.

آیا معنای ولایت مطلقه فقیه همین است؟

در برابر پاسخ های داده شده، انتظار منطق، استواری و استحکام بیشتری از شما داشتم، اما گویا از سر عجز، به توهم (تهمت آلود) و ضرب المثل روی آورده اید:

کجا ما از شما خواسته ایم مطیع محض ولایت فقیه باشید.

این بحث تقابل دو دیدگاه متفاوت است شما بنا بر اعتقادات تان و البته رویه و شیوه خاص تان که یا با هماهنگی، برنامه قبلی و هدایت شده و یا اتفاقی است، تمام هم تان را بر تضعیف و تخریب جایگاه ولایت فقیه گذاشته اید و خودتان و همه کاربران هم می دانند که قصدتان رسیدن به معرفت و کشف حقیقت نیست.

و بنده و دیگر کارشناسان سایت بر اساس اصول و فروع اعتقادی که داریم، دفاع از ولایت فقیه، که رکن رکین نظام اسلامی و از جمله اصول مترقی قانون اساسی ج.ا.ا است را سرلوحه کار خویش قرار داده ایم.

دیگر اینکه ضعف و عجز شما را تا کجا کشانیده که در برابر مطالب متقن و استوار یاد شده، به ضرب المثلی خود را دلخوش می کنید.

وانگهی این شیوه هم قدیمی شده و سالهاست مردم ما با این شیوه ی فرسوده و تثلیث وار (سیاست انگلیسی) آشنا شده اند، داستان جالبی است توصیه می کنم تا انتهایش را بخوانید:

دشمن در طول تاریخ، تلاش می کرد دین را در نگاه مردم تخریب کند، جز شکست چیزی عایدش نشد، شروع کرد به تخریب پیامبر خدا، از گوشه کنار، با توهین و تهمت و تخریب، جایگاه پیامبر در قلبها مستحکم تر شد. جبهه اش را تغییر داد قرآن و آیات نورانی قرآن را در برنامه کارش قرار داد، ثمری جز شکست نیافت.

شبهات و تخریب ها را متوجه اهل بیت و امامان معصوم (ع) نمود آنجا هم توفیقی نیافت، انقلاب که شد همین سیاست های کهنه و فرسوده ادامه یافت، دین خدا، نبی اکرم، قرآن کریم، اهل بیت، شخصیت امام خمینی، اصول انقلاب، اصل نظام اسلامی، اصل ولایت فقیه، رهبری مقام معظم رهبری، مجلس خبرگان، شورای نگهبان و ...

از هر دری وارد شدند با حمایت و بیداری مردم روبرو شدند و جز شکست و نومیدی چیزی حاصل شان نگشت. نظیر حکایت شما ...

اول به اصل ولایت فقیه اشکال می کنی و به هر آنچه پیرامون آن می دانی شبهه پراکنی می کنی، وقتی پاسخ قاطع می گیری، از طریق مجلس خبرگان اشکال می کنی ... خبرگان رهبری را متقن و استوار و قانونی می بینی، شورای نگهبان را بعنوان فیلتر رهبری می شماری و پس از دریافت پاسخ قاطع در خصوص شبهه اخیرت، مبنی بر "شبهۀ دور در انتخاب رهبری"،

در حالیکه قافیه بحث را باخته ای طرف مقابل را به فقدان استدلال محکوم می کنی و از یک درب خارج شده از در دیگر وارد می شوی با ادعایی جدید و خودساخته که هیچ مبنا و ملاکی برای سخنت جز انگیزه هایی که پشت انها مخفی شده ای نداری ...

جالب است جبهه ی جدیدت قانون اساسی است، معلوم شد مشکل شما از آن ابتدا ولایت فقیه نبوده، بلکه مشکل شما خود قانون اساسی ایران است.

فردا معلوم نیست پرده ای دیگر از این سناریوی از پیش تعریف شده رو خواهد شد، حتماً مشکل اصلی اصل نظام جمهوری اسلامی است و یا مشکل حضرت امام (ره) بوده اند که مردم را به جوشش و خروش علیه طاغوت واداشته اند و انقلاب به این بزرگی را مدبرانه رهبری کرده اند.

شاید هم این سیاست، از پایین به بالا می رود بر خلاف سیاست قبلی که از دین و قرآن و پیامبر شروع می شد تا انقلاب و ولایت فقیه و رهبری و قانون اساسی، این بر عکس از ارکان انقلاب می گیرد تا نوبت برسد به اهل بیت و قرآن و پیامبر و العیاذ بالله حضرت جل و علا. ولا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم ...

و البته بدیهی است که در این برهه از زمان که بقول پیر فرزانۀ ما "پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت اسیبی نرسد" لازم بذکر است به همه موافقین و منتقدین و حتی مخالفین داخلی ولایت فقیه، باید گفت: که اطاعت از ولایت فقیه و حداقل عدم مخالفت و اقدام تخریب آلود، برای حفظ کیان اسلام و ایران در برابر توطئه های استکبار، شرط اولیه و اصلی هر شهروند ایرانی است که یا مسلمان است و یا حداقل ملیت و حفظ کیان ایران برایش دغدغه است.

بی شک هر گونه اقدام، در جهت تخریب و یا تضعیف این رکن رکین، یعنی جایگاه والای ولایت فقیه، بمنزلۀ آب به آسیاب دشمن ریختن و مخالفت با ملیت و شرف و آزادگی و استقلال و عقیده مسلمانی ماست. والله اعلم

والسلام علی من التبع الهدی ...:Gol:

سلام علیکم
برادر صدیق
استدلال. استدلال.
شما که به شیوه ی استدلال.. ، استدلال می کنید، به خود استدلال هم استدلال کنید.
بله شاید مشکل به اصل قانون اساسی برگردد چون در قانون اساسی رهبر در چهارچوب قانون ولایت مطلقه دارد، اما ولی فقیه در مواقع لزوم فوق قانون است. رهبر در قانون اساسی، برای تغییر قانون اساسی باید مراحل قانونیش را طی کند، اما از طرفی گفته می شود رهبر هر زمان مصلحت بداند مستقیماً می تواند قانون را تغییر دهد. پس این همه قوانین اساسی و این همه تایین مسئولیت برای چیست؟
به جای این که این همه اختیارات ولی فقیه را ذکر کنند می توانند جمله در یک عبارت کوتاه کنند و بگویند:
ولی فقیه فراتر از قانون است و ناظرانش باید بر اساس قانونی که خود ولی فقیه تایین می کند نظارت کنند.

سوال من این است که
آیا مجلس خبرگان و شورای نگهبان بر اساس قانونی که خود رهبر تایین می کند بر خود رهبر و نظام نظارت می کند؟
ولی فقیه معصوم نیست،

یعنی:

ممکن است سهواً خطا کند.
ممکن است عمداً خطا کند.

خطای ولی فقیه به صورت عمد به این شکل است که شرایط و صفات رهبری را کم و زیاد کند، یعنی شرایط را انشاء کند.
حالا همانطور که شرط مرجعیت حذف شد،
از کجا معلوم یک شخصی که تصمیم گرفته از مقامش سوء استفاده کند، دیگر صفات را نیز حذف نکند؟

من در همان حذف شرط مرجعیت در سوالم... که اصلاً چرا اضافه شد، و اگر اضافه شد چرا حذف شد.
حالا کل قانون اساسی باید مورد تایید رهبر باشد.. که قانون باشد؟
خوب مشخص است که کسی که نعوذبالله قصد سوء استفاده دارد می تواند قانون را به میل خود تغییر دهد.

ولی فقیه که از خودش تصمیم نمی گیرد که اختیار داشته باشد که واجب را حرام و حرام را واجب کند.
اون بنابر استدلال بر روایت است.
بنابر کدام روایت پیشوای دین حق دارد واجبات را حرام و حرام را واجب کند؟

سلام علیکم
بنده میدانم که سه قوه در ایران حاکمند و زیر نظر رهبر کار می کنند، اما برای تغییر قانون اساسی حتماً باید با طی مراحل قانونی و توجه به دیگر قوانین همراه باشد.

اما.

بحث در اینجاست که رهبر برای تغییر سیاست و قانون اساسی طبق اصولی که در قانون اساسی نوشته باید بعد از طی کردن مراحل قانونی و مشورت با مصلحت نظام این عمل را انجام دهد. اما ولی فقیه نیازی به پا بند شدن به این مراحل قانونی نیست یعنی این:

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

قانون اساسی زیر نظر ولی فقیه است، نه این که ولی فقیه زیر نظر قانون اساسی باشد، و رهبر هر لحظه لازم بداند، می تواند قانون را بدون در نظر گرفتن مراحل قانونیش تغییر دهد.
اگر رهبر خارج از قانون عمل کند، فکر نکنم اسمش را تخلف بگذارند، فکر کنم اسمش را احیاء قانون می گذارند.

[="DarkOrange"]مثالی در مورد راهنمایی رانندگی آوردید.

برای هر کدام از این کار ها حتی برای رد کردن چراغ قرمز یک سری قانون حاکم آن هستند. مثلاً برای تغییر قانون اساسی رهبر باید با مجمع تشخیص مصلحت نظام صحبت کند و بعد تصمیم بگیرد که کدام قانون را تغییر دهد، اما علناً رهبر می تواند از هر قانونی فراتر رود، و برای تغییر هر قانونی لزومی ندارد با مجمع تشخیص مصلحت نظام هماهنگ کند.[/]

این یعنی رهبر علناً می تواند از هر قانونی فراتر رود.

آیا همان پلیس راهنمایی رانندگی می تواند بگویید: شرط پلیس بودن فلان است و فلان است.
و شرط پلیس بودن را کم و زیاد کند.

اولاً ولی فقیه، از همان ناحیه که ولایت و اختیارات الهی را کسب نموده شأن لازم را برای صدور احکام خاص به مناسبت هایی که در پست بعدی ذکر می شود، دارد. که در مباحث "ادله مشروعیت و فلسفه ی وجودی ولایت فقیه" به آنها پرداخته شده،(رجوع کنید به بحث هایی که در همین سایت انجام شده).

خیلی مختصر، گفتنی است: برای فلسفه ي وجودي ولايت فقيه دلايل عقلي و نقلي متعددي است كه بر اثبات ولايت فقيه در زمان غيبت اقامه شده است. که به قدر فرصت، در این مجال، به یک دلیل عقلی و نقلی بسنده می کنیم:

در این میان، اگر بخواهيم تنها با استمداد از عقل و خرد به اين پرسش جواب دهيم، بايد بگوييم: «بدون ترديد، اگر ايده آل را معصومان-عليهم السلام- بدانيم، عقل مي گويد در عصر غيبت كسي بايد در رأس هرم قدرت باشد كه از هر جهت به امام معصوم شبيه تر است; يعني در دين شناسي، تقوا و صلاحيت براي اجرام احكام و قوانين اسلام، بهترين باشد. وقتي كه جامعه نمي تواند بدون حكومت باشد و ما دست رسي به امام معصوم نداريم، بايد به سراغ كسي برويم كه كم ترين فاصله را با او دارد; كسي كه شناختنش از اسلام، از ديگران بيش تر و عدالت و تقوايش از همه بالاتر و براي اجراي احكام و قوانين اسلام، مناسب ترين فرد باشد; اين صفات در ولي فقيه تجلّي مي كند.(1)

در اين باره در ميان ادله ي نقلي نيز دلايلي وجود دارد كه مي توان از آن ها در تأیید ولايت و حكومت فقيه، در زمان غيبت استفاده كرد. چنان كه در روايتي از امام معصوم-عليه السلام- آمده است: «من كان منكم قد روي حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف احكامنا فليرضوا به حكما»(2) از ميان شما كسي را كه با احاديث ما مأنوس و روايت گر آن باشد و در حلال و حرام ما بررسي تحقيق مي كند و احكام ما را مي شناسد; همان كسي است كه مردم بايد به حكميت او تن دهند و حاكميت او را بپذيرند. در ادامه ي همين روايت آمده است كه «فاني قد جعلته عليكم حاكماً»; من (امام معصوم) او را حاكم بر شما قرار دادم و به اين منصب نصب كردم. «فاذا حكم بحكمنا فلم يقبل منه فانما استخفّ بحكم اللّه و علينا ردّ و الرادّ علينا كالراد علي اللّه و هو علي حد الشرك باللّه»; اگر چنين كسي به حكم ما حكم كرد، هر كس آن را نپذيرد، حكم خدا را سبك شمرده است و ما را نپذيرفته است و آن كس كه ما را نپذيرد، خدا را مورد پذيرش قرار نداده و اين مطلب در حد شرك به خداست.(3)

ادامه دارد ...:Gol:

پاورقی________________________________________
1. مصباح يزدي، محمدتقي، پرسش ها و پاسخ ها، قم، موسسه ي آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1378، ج 1، ص 56.
2. كليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، ج1، ص 67.
3. برای مطالعه بیشتر ر.ک: پایگاه اینترنتی اندیشه قم، مبحث فلسفه ی وجودی ولایت فقیه، با کمی تغییر و تصرف.

سلام
جناب صدیق،
حرف من این است که ولی فقیه از خودش نمی تواند چیزی بگوید و حرامی را حلال و حلالی را حرام کند، مگر به استدلال روایات و سخنان معصومین، جواب این سوال دو چیز است: یا بله، یا نخیر.
اما من گوشه ای از مطلبم اشاره به بحثی دیگر در تاپیکی دیگر دارم اما شما آن را عنوان نکنید یا خیلی خیلی کوتاه به آن جواب بدید. بحث اصلی این تاپیک بر سر این نیست، اینها هر کدام مباحث جداگانه تاپیک های دیگری هستند که به یکباره در اینجا هم مطرح می شوند،

اما در مورد مطلبی که در پست قبلی گفتید.
مثالی در مورد راهنمایی رانندگی آوردید.

[="darkred"]برای هر کدام از این کار ها حتی برای رد کردن چراغ قرمز یک سری قانون مجوز آن هستند. مثلاً تغییر قانون اساسی مجاز است، اما با توجه به طی کردن مراحل قانونیش.
برای تغییر قانون اساسی رهبر باید با مجمع تشخیص مصلحت نظام صحبت کند و بعد تصمیم بگیرد که کدام قانون را تغییر دهد، اما علناً رهبر می تواند از هر قانونی فراتر رود، و برای تغییر هر قانونی لزومی ندارد با مجمع تشخیص مصلحت نظام هماهنگ کند. و حتی اگر امر ولی فقیه مخالف استنباط دیگر علما نیز باشد، علمای دیگر باید خلاف استنباط خود را بپذیرند.[/]

[="darkslateblue"]نهایتاً اگر ولی فقیه از نظر قانونی دارای اختیارات مطلق در قانون اساسی است، باید اول شرط ولایت فقیه را داشته باشد.. که باز این شرط را می شود کم و زیادش کرد. و در اینجاست که من کلاً نمی فهمم قضیه از چه قرار است، آیا شرایط رهبری را می شود انشاء کرد؟ یا می شود حذفش کرد؟ اگر شرط مرجعیت بود چرا حذف شد و اگر حذف شد چرا بود. اصلاً منظور از مرجعیت چه بود؟[/]

علاوه بر این مسائل اختیارات ولی فقیه ثابت است، نه کم می شود و نه زیاد، اما بعد از اصلاحات قانون اساسی گویا اختیارات رهبر زیاد شد و "ولایت مطلقه" در قانون اساسی قرار داده شد. اگر ولی فقیه از قبل این اختیار را داشت، و امام زمان آن را به ولی فقیه داده بود، پس چرا قبل از اصلاحات در قانون اساسی نبود؟ و اگر این اختیار را ندارد، پس چرا این اختیارات در قانون اساسی به رهبر داده شد؟
من برای دریافت جواب این سوالات باید تقاضا کنم که این تاپیک را باز کنید:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=10254

و اما در مورد ولایت تشریعی:

سوالم این است که ایا ولایت مطلقه آیا با تعاریفی که در پست های قبلم ارائه دادم جور در میاد یا نه؟

آیا کل ولایت تشریعی ولی فقیه برابر با کل ولایت تشریعی امام معصوم است و حجیت امرش قشر و گروه و قوم خاصی اصلاً نمی شناسد، و تا همان جا که امام معصوم حرفش حجت بود، ولی فقیه نیز تا همانجا امرش حجت است؟

دوست عزیز:Gol:

متوجه منظور شما اگر چه کمی از هم گسیخته می نویسید هستم، پاسخ سؤالات و مطالبات شما در پست های قبلی خصوصاً (26 و 27 و 29) داده شده، باید کمی با دقت بیشتر مطالعه کنید. به اعتقاد بنده مطالب گفته شده در مجموع مطالبات شما را کفایت می کند اگر ابهامی دارید و گمان می کنید پاسخ آن بخش از مطلب شما داده نشده بصورت مورد به مورد با شماره بندی، صریح و روشن ذکر بفرمایید تا رسیدگی شود.

در خصوص دلایل حذف شرط مرجعیت از ولایت فقیه، تایپیک مورد نظر را مطالعه کنید اگر ابهام و اشکالی در نظر دارید که در تایپیک مزبور، به پاسخ آن پرداخته نشده می توانید در تایپیکی مستقل سؤال و اشکالتان را طرح نمایید.

دوستان عزیز، همراهان:Gol:

توجه داشته باشید که پاسخ ها در این فضا حتی الامکان بصورت اجمالی و کوتاه داده می شود در صورتیکه احتیاج به اطلاعات وسیع تر و گسترده تری با ذکر اسناد و مدارک دارید باید به منابع و کتب معتبر، پیرامون ولایت فقیه رجوع کنید. برای این منظور می توانید بعنوان نمونه به منابع زیر مراجعه کنید:

- امام خميني و حكومت اسلامي، پيشينه و دلايل ولايت فقيه، مجموعه آثار، ج 4، مؤلفان، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1378، تهران.


- امام خميني و حكومت اسلامي، شرايط، وظايف و اختيارات ولايت فقيه، مجموعه آثار، ج5، مؤلفان، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1378، تهران.

- بررسي بعد سياسي ولايت فقيه، شهيد سيد عبد‌الکريم هاشمي‌نژاد، حزب جمهوري اسلامي، 1360، مشهد.

- پاسخ به شبهاتي پيرامون ولايت فقيه، علي شيرازي، دارالصادقين، 1378، قم.

- پرسش‌ها و پاسخ‌ها؛ ولايت فقيه و خبرگان، محمّد تقي مصباح يزدي، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1378، قم.

- پيشينه نظريه ولايت فقيه، مصطفي جعفر پيشه فرد، دبيرخانه مجلس خبرگان، 1380، قم.

- تفکيک قوا و ولايت فقيه، مصطفي ناصحي، دفتر تبليغات اسلامي، 1378، قم.

- چالش‌هاي فكري نظريه ولايت فقيه، مصطفي جعفر پيشه فرد، بوستان كتاب قم، 1381، قم.

- حکومت اسلامي و ولايت فقيه در انديشه امام خميني (تبيان آثار موضوعي دفتر 45)، روح‌الله خميني، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1384، تهران.

- شئون و اختيارات ولي فقيه ترجمه مبحث ولايت فقيه از كتاب البيع، امام خميني، جعفر كيواني، كنگره، 1378، تهران.

- نگاهي گذرا به نظريه ولايت فقيه، محمّد تقي مصباح يزدي، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1379، قم.

- ولايت فقيه، رهبري در اسلام، عبد‌الله جوادي آملي، رجاء، 1367، قم.

..............

بعلاوه برای دسترسی به یکسری مباحث دسته بندی شده در خصوص ولایت فقیه می توانید به آدرس زیر مراجعه کنید:

http://www.andisheqom.com/Files/velayat.php

موفق باشید ...:Gol:

سلام علیکم
بنده دو سوال دارم.

سوال یک:

قانون اساسی را می شود تغییر داد، اما بعد از طی کردن مراحل قانونی خودش.
از قانون اساسی می شود عبور کرد، اما بعد از طی کردن مراحل قانونی خودش.

اما اگر منظور شما از ولایت مطلقه، یعنی چیزی که نه قاعده، نه قانون و نه اصولی را می پذیرد، اینطوری نمی شود نتیجه گرفت.

در این شرایط رهبر ملزم به اطاعت از مراحل قانونی برای تغییر قانون اساسی یا عبور از قانون اساسی نیست، چرا که:

اولاً کلام رهبر فصل الخطاب خوانده می شود.
ثانیاً اگر از قانون اساسی عبور کند فکر نکنم تخلف از قانون اساسی خوانده شود، به نظرم احیاء قانون اساسی خوانده می شود.
ثالثاً تفاسیری که بعداً مطرح می شود صریحاً گویای این هستند که رهبر فراتر از قانون اساسی است، و برای تغییر قانون اساسی نیازی به رعایت قوانین مربوط به بازنگری قانون اساسی ندارد.

نظیر همین تفسیر:

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

از ارسال سیاوش بزرگمهر

http://www.askdin.com/showthread.php?p=27856#post27856

از ارسال سیاوش بزرگمهر
http://www.askdin.com/showpost.php?p=27840&postcount=20

اما اشکال آنچه که گفته شد در کجاست؟

[="Olive"]فقیه جامع الشرایطی که در مقام ولایت فقیه است درست است که موظف به اجرای قانون و حدود شرعی است، اما:[/]

اولاً شرایط رهبری را رهبر خودش تایین می کند. (بنابر حذف شرط مرجعیت بر اساس نظر امام خمینی)
ثانیاً قانون را خودش تایین می کند. ( بنابر نتیجه گیری تفاسیر و استدلالی که بالا نقل قول کردم)
ثالثاً حدود شرعی را خودش تایین می کند. (بنابر این که ولی فقیه می تواند حرامی را حلال و حلالی را حرام کند)

نتیجه:

ناظران بر رهبر از قانون و از احکام شرعی برای نظارت بر رهبر استفاده می کنند که خود رهبر آن را تایین می کند، و می تواند از آن عبور کند.

[="Blue"]اونوقت چه کسی رهبر را در صورت از دست دادن شرایط رهبری، برکنار می کند؟ [/] [="Red"]هیچکس. خودش خودبه خود برکنار می شود.[/]

[="Blue"]اونوقت چطور تشخیص داده می شود؟[/] [="red"]مجلس خبرگان تشخیص می دهد. [/]

[="blue"]اونوقت با چه قانونی؟[/] [="red"]با همان قانونی که خود رهبر تایین کرده.[/]

[="DarkSlateBlue"]اگر رهبر می تواند بگوید که با چه قانونی بر من نظارت کنید، پس شاگردی که به کلاس درس میرود می تواند به معلم بگوید: چه سوالایی تو امتحان از من بپرس. و هر جوابی که جلوی سوال نوشتم را بپذیر.[/]

سوال دو:

آیا کل ولایت تشریعی ولی فقیه برابر با کل ولایت تشریعی امام معصوم است و حجیت امرش قشر و گروه و قوم خاصی اصلاً نمی شناسد، و تا همان جا که امام معصوم حرفش حجت بود، ولی فقیه نیز تا همانجا امرش حجت است؟

[=b nazanin]در فرهنگ شیعی، پس از توجه به ضرورت وجود زمامدار برای جامعه هیچ کس حق رهبری را ندارد جز خداوند متعال که شئون تمام هستی آدمی از اوست و همین امر باعث می شود که انسان ها از او اطاعت کنند. اگر خداوند انسان را به تبعیت از شخصی خاص امرکرده باشد باید اطاعت کرد . خداوند زمامداری امت اسلام را به پیامبر اکرم و پس از او به عهده امامان معصومان گذاشته است. عقل پس از اثبات باری تعالی و عالم غیر مادی و معاد برای انسان بدین نتیجه می رسد، هر عملی که از فردی صورت می گیرد نتیجه ای در زندگی دنیوی و اخروی وی دارد. از این رو خداوند برای هدایت انسان ها پیامبرانی را فرستاده است که مردم را هدایت کنند و باید از گناه و زشتی پاک باشند.
[=b nazanin]وظیفه اصلی حکومت از نظر اسلام ترویج ارزش ها و احکام الهی در جامعه می باشد و برای تحقق چنین آرمانی باید شخصی آگاه به دین که قدرت تصمیم گیری دارد، در راس حكومت قرار بگیرد. این شخص باید از اوضاع داخلي و خارجی مطلع و توانایی اداره جامعه را داشته باشد.
[=b nazanin]امروزه در جغرافیای سیاسی، جهان به کشورهای مختلفی تقسیم می شود که مرز های قرار دادی و پذیرفته شده از سوی دولت ها ، آن ها را از هم جدا می کند و هر کشور حکومتی دارد. کسانی که در یک کشور زندگی می کنند شهروند آن کشور و دیگران خارجی محسوب می شوند. احکام جاری در یک کشور برخی مخصوص شهروندان، برخی ویژه خارجیان مقیم آن کشور و گروهی مشترک میان هردو است.
[=b nazanin]اسلام دینی برای تمام جهان و برای تمام زمان هاست . همه جهان را سرزمینی می داند که باید دستورات الهی در آنجا پذیرفته شده و به آن عمل شود. به قسمت هایی که اکثر مردم این دین را قبول کرده اند بلد الاسلام یا دار الاسلام (سرزمین اسلام) گفته می شود. بنابر این از دید اسلام، خط های فرضی و قرار دادی اثری در هویت یگانه ی سرزمین اسلامی ندارد. این سرزمین یگانه باید توسط یک امام معصوم اداره شود و حکومت حضرت مهدی تحقق این آرمان است.
[=b nazanin]در عصر غیبت امامان معصوم اگر امکان چنین چیزی فراهم شد و مصلحت مسلمانان در اداره مجموعه سرزمین های آن ها به صورت یک کشور بود، فقیه باید مجموعه آن ها را به صورت یک کشور اداره کند.
[=b nazanin][=b nazanin]از کتاب ولایت فقیه[=b nazanin]( ج6) آقای مهدی هادوی تهرانی

پرسش:
امام خمينی (رحمه الله علیه) فرمودند: ولایت مطلقه فقیه همان ولایت رسول الله است. با توجه به معصوم بودن رسول و همچنين تفاوت های عمده ديگر چگونه اين سخن مرحوم امام قابل توجيه است.؟

پاسخ:
پیش از پاسخ، ابتدا لازم است، منظور از ولایت مطلقه فقیه مشخص شود.
«فقيه» در اعمال ولايت، محدود به حدودى است و هر چند مى تواند در هر زمينه و نسبت به هر كس حكم صادر كند، ولى در صدور اين حكم مى بايد مصلحت، تزاحم و نظام هاى اسلامى را در نظر گيرد.

پس «ولايت مطلقه‏ فقيه» يك اصطلاح خاصّ فقهى است كه به حوزه‏ اعمال ولايت و كسانى كه تحت ولايت قرار دارند (مولّى عليهم) نظر دارد و محدوديت در اين زمينه ها را انكار مى كند، ولى اين مصطلح هرگز به معناى نفى هرگونه محدوديت و ضابطه اى در اعمال ولايت از سوى فقيه نيست و هيچ فقيهى از آن، اين معنا را اراده نكرده است، بلكه اعتقادات ما چنين چيزى را نسبت به امامان معصوم ‏(عليهم السلام) نيز نمى پذيرد كه آن بزرگواران بدون هيچ ضابطه و ميزان و ملاكى مى توانستند حكم كنند.

از اين بالاتر عدليه اعتقاد دارند: خداوند نيز به گزاف و بدون ضابطه، حكم نمى كند. پس چگونه ممكن است فقيه بتواند بدون هيچ معيارى تنها به ميل و اراده ‏ خويش در هر زمينه نسبت به هر كسى حكم كند.؟!!

متأسفانه، جهل يا تجاهل نسبت به اين مطلب باعث شده، گروهى «ولايت مطلقه فقيه» را با «حكومت مطلقه» كه در مباحث سياسى مطرح است، يكسان گمان كنند و آن چه در آن زمينه گفته شده، به مبحث ولايت فقيه سرايت دهند. در حالى كه «حكومت مطلقه یا همان دیکتاتوری» حكومتى است كه حاكم در آن هيچ ‏گونه محدوديتى در اعمال حكومت ندارد و ملزم نيست هيچ ملاك و ميزان و ضابطه اى را رعايت كند. اما فقيه، ملزم به رعايت موازين خاصى در اعمال ولايت است.(۱)

اما در مورد رابطه ولایت فقیه با ولایت رسول الله (صلی الله علیه و آله)، پاسخ این سؤال را از منظر امام خمینی (رحمه الله علیه)، در کتاب ولایت فقیه ایشان به نظاره می نشینیم. در بخشی از کلام امام ضرورت تشکیل حکومت اسلامی و وجود ولی فقیه به عنوان حاکم اسلامی چنین تبیین شده است:"اکنون که شخص معینی (به طورخاص) از طرف خدای تبارک و تعالی برای احراز امر حکومت در دوره غیبت تعیین نشده است، تکلیف چیست؟ نتیجه این که مقصود، برابری ولایت ولی فقیه با پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم (علیهم السلام)، در مسائل مربوط به تشکیل حکومت و امور سیاست است، نه در فضیلت و مقامات معنوی."

آیا باید اسلام را رها کنیم؟ دیگر اسلام نمی خواهیم؟ آیا اسلام برای دویست سال بود؟ معنای نداشتن حکومت این است که تمام حدود و ثغور مسلمین از دست برود، و ما با بی حالی دست روی دست بگذاریم که هر که هر کاری می خواهد بکند، و ما اگر کارهای آن ها را امضا نمی کنیم، رد نمی کنیم، آیا باید این طور باشد؟ (و به همین مقدار کفایت شود؟) یا این که حکومت لازم است، و اگر خدا شخص معینی را برای حکومت در دوره غیبت تعیین نکرده است، لکن آن خاصیت حکومتی را که از صدر اسلام تا زمان حضرت صاحب (امام عصر) موجود بود، برای بعد از غیبت هم قرار داده است. این خاصیت که عبارت از علم به قانون و عدالت (فقیه عادل) باشد، در عده بی شماری از فقهای عصر ما موجود است، اگر با هم اجتماع کنند، می توانند، حکومت عدل عمومی در عالم تشکیل دهند."(۲)

در بخشی دیگر، در خصوص وجوب اطاعت از ولی فقیه (عالم عادل) می فرماید:"اگر فرد لایقی که دارای این دو خصلت (فقه و عدالت) باشد به پا خاست و تشکیل حکومت داد، همان ولایتی را که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در امراداره جامعه داشت دارا می باشد، و بر همه مردم لازم است که از اواطاعت کنند."(۳)

در بارۀ سطح اختیارات حکومتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، امام معصوم (علیه السلام) و اختیارات فقیه چنین می گوید:"این توهم که اختیارات حکومتی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بیش تر از حضرت علی (علیه السلام) بود، یا اختیارات حکومتی حضرت امیر بیش از فقیه است، باطل و غلط است."(۴)

و در پاسخ به سؤال مورد اشارۀ شما چنین می افزاید:"البته فضایل حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بیش از همه عالم است، و بعد از ایشان فضایل حضرت امیر (علیه السلام) از همه بیش تر است، لکن زیادی فضایل معنوی، اختیارات حکومتی را افزایش نمی دهد. همان اختیارات و ولایتی که حضرت رسول و امامان دیگر (علیهم السلام) در تدارک و بسیج سپاه، تعیین ولات و استان داران و گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان داشتند، خداوند همان اختیارات را برای حکومت فعلی (حاکمیت ولی فقیه) قرار داده است، منتها شخص معینی نیست، بلکه تکیه روی عنوان «عالم عادل » است."

و چنین ادامه می دهد:"البته باید توجه داشت: «وقتی می گوییم ولایتی را که رسول اکرم و ائمه (علیهم السلام) داشتند بعد از [فرا رسیدن عصر] غیبت، فقیه عادل دارد، برای هیچ کس این توهم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه و رسول اکرم (صلوات الله علیهم اجمعین) است، زیرا این جا [در تشکیل حکومت] صحبت از مقام نیست، بلکه صحبت از وظیفه است، ولایت یعنی حکومت و اداره کشور، و اجرای قوانین شرع مقدس، یک وظیفه سنگین و مهم است، نه این که برای کسی شان و مقام غیر عادی به وجود بیاورد، و او را از حد انسان عادل بالاتر ببرد، به عبارت دیگر ولایت مورد بحث یعنی حکومت و اجرا و اداره، برخلاف تصوری که خیلی از افراد دارند، امتیاز نیست، بلکه وظیفه ای خطیر است.»(۵)

ـــــــــــــــــــــــــــ
(1) مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، مؤسسه فرهنگى خانه خرد، صص 125 و 126.
(2) امام خمینی، ولایت فقیه، ص۵۰(ن.ا. امام خمینی).
(3) همان.
(4) همان، ص۵۰-۵۱.
(5) همان، ص۵۹.