بحث در مورد چگونگی ادبیات قرآن و حدیث در بیان باطن حقایق عالم

حال خوشحال میشوم در ابتدا منحصرا در مورد باطن کلام امام(ع) در مبحث گسترش خشکیها بر روی آب در خطبه اشباح روشنگری صورت گیرد.

از دیدگاه حقیر، ذرات بنیادی تشکیل دهنده اتمها و کوانتومهای انرژی، هوشمند و دارای شعورند.

از دیدگاه حقیر، ذرات بنیادی تشکیل دهنده اتمها و کوانتومهای انرژی، هوشمند و دارای شعورند. در نتیجه مواد و اجسام نیز که متشکل از ذرات باشعور می‌باشند، خود نیز با شعورند.
شعور و هوشمندیی که در قرآن کریم به وجه زیبائی از آن تعبیر به طوعا او کرها و نیز تسبیح شده.
در مبحث فیزیک کوانتوم، مرز این هوشمندی ذرات بنیادی تا به آنجا پیش رفته که چیزی نمانده دانشمندان اعتراف به داشتن نوعی اختیار (و نه صرفا شعور برای فهم قوانین و پیروی از آن) برای ذرات کنند. (طوعا او کرها)

معتقدم بیان باطن حقایق عالم، اساساً بر مبنای حقیقت است و نه لزوماً واقعیت. چرا که چیزی که ما مثلا با حس بینائی مشاهده میکنیم (واقعیت) ممکن است حقیقتاً آنگونه نباشد (به عنوان نمونه میتوان به خطاهای مشهور بصری اشاره نمود)
نقص و خطای علوم تجربی را نیز قبول دارم. اما نه در آن حد که مثلاً واقع شدن آب بر روی پوسته زمین یک حقیقت نباشد

در مورد سرد شدن آتش بر ابراهیم(ع) که ذکر فرمودید، سرد شدن آتش، با توجه به قوانین جاری و سنت الهی، انجام نمی‌شود. اما محافظت از سلولهای بدن که حرارت آتش را تحمل کنند بدون آسیب دیدن (سلاما: بی آسیب باش در انتهای آیه)، با توجه به قوانین جاری و سنت الهی، انجام می‌شود.
نتیجه ایندو سالم ماندن ابراهیم(ع) در آتش است. اگر در آیه مورد بحث از لفظ سلاما استفاده نشده بود، شاید بتوان ایراد گرفت که شالوده بیان بر پایه حقیقت نیست (آتش سرد نمیشود. آتشِ سرد وجود خارجی ندارد و معدوم است)، اما اضافه شدن سلاما به انتهای آیه به زیبائی این ابهام را رفع میکند. بی آسیب شدن آتش بر ایشان را میتوان بر مبنای علوم مربوط به مغز و اعصاب و میدانهای الکتریکی و الکترومغناطیسی، پذیرفت. به عبارت دیگر باطن آن سخن، بر پایه یک حقیقت بنا شده. که البته بشر بتازگی توانسته بر حقیقتش آگاهی پیدا کند.

آتش چیزی نیست بجز یک واکنش شیمیائی به نام احتراق. یک اکسیداسیون بسیار سریع که انرژی گرمائی آزاد میکند. اینکه در اثر سوختن سریع یک سوخت، گرما تولید نشود محال است. (مغایر با قوانین وضع شده در هستی یا همان سنت الهی است) بنابراین آتش سرد نخواهد شد مگر آنکه معدوم باشد.
اما بافت بدن انسان میتواند به نوعی محافظت شود که از این انرژی گرمائی تولید شده، آسیب نبیند.
حال یا با وسیله‌ای مانند لباس ضد حریق، یا با خیس نمودن مداوم سطح بدن، یا با نیروی ذهنی و ...
در این حالت بیان عبارت «اى آتش براى ابراهيم سرد و بی‌ آسيب باش» یک بیان ادبی بر پایه یک حقیقت است. پس میتواند باطن داشته باشد.
و آن حقیقت اینست که از طریق قوای ذهنی، و بوسیله ابزاری مانند مغز و رشته اعصاب، میتوان سلولهای بافت بدن ابراهیم(ع) را در مقابل انرژی گرمائی آتش محافظت نمود.
یعنی بیان ادبی «اى آتش براى ابراهيم سرد و بی‌ آسيب باش» علیرغم اینکه خود آتش نمیتواند سرد باشد، بیانی کاملا صحیح و مبتنی بر یک حقیقت است.

فکر میکنم مطابق تعریف، باطن باید با ظاهر تفاوت داشته باشد.
خطاب به آتش است چون یک استعاره ادبی هست. اما نه ادبیاتی که صرفاً به جهت زیبائی بخشیدن به سخن باشد. بلکه شالوده‌اش حقیقت است. بیان حقیقت باید مبتنی بر فهم و سواد مخاطب باشد.
وقتی حقیقتِ سالم ماندن انسانی در آتشی عظیم، برای مخاطب نامعلوم است، میتوان از اصل نسبی بودن مفاهیم فیزیکی بهره برد و حقیقت را در قالبی دیگر بیان کرد.
قالبی که مخاطب درک کند. لذا میفرماید «ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت باش»
حقیقت این است که زمین بدور خورشید میچرخد. برای ناظر زمینی، واقعیت این است که خورشید به دور زمین میچرخد. حال زمانی که آن ناظر بر حقیقت آگاه نیست و فقط واقعیت را میبیند، اگر به او گفته شود خورشید به دور زمین میگردد، این سخن اشتباه نیست. چون شالوده‌اش واقعیتی را بیان میکند که مطابق یکی از قوانین وضع شده بر هستی (نسبیت) قابل انطباق بر حقیقت است.

هیچ امری برای خداوند غیر ممکن نیست. اما بر پایه نظام سبب و مسبب، سنت الهی دگرگون نمی‌شود. وقتی از سوئی جرم از بین میرود، در سوی دیگر انرژی تولید میگردد.
تولید حرارت در فرآیند احتراق، سنت الهی است. همانطور که اثرات نیروهای ذهن سنت الهی می‌باشد.

با بررسی رفتار ذرات بنیادی در فیزیک کوانتوم، مشاهده می‌شود که وجود ذرات بنیادی و شعور آنها لازم و ملزومند. اگر و تنها اگر دارای شعور باشند آنگاه وجود دارند.
از همان ابتدا قوانین بر آنان تبیین میگردد (شعور لازمه درک قوانین است) و بر اساس این قوانین رفتاری را اتخاذ میکنند که واپاشی به تأخیر افتد و با تعامل همدیگر اتم را بوجود بیاورند و به حالت پایدار برسند.
به عبارتی بدون شعور، معدوم هستند. (آناً واپاشی صورت می‌گیرد)
همچنین رفتارهای گزینشی دارند. یعنی محیط اطراف خود و ناظر را درک کرده و آنگاه بر اساس شرایط رفتارهای متفاوت به نمایش میگذارند. یعنی شعور + نوعی اختیار.
شما می‌توانید در ابعاد بزرگتر از ذرات بنیادی و اتم، این شعور+نوعی اختیار را در عملکرد سلولهای بدنتان نیز مشاهده کنید. و مخصوصا سلولهای عصبی (نرونها)

ز همان ابتدا قوانین بر آنان تبیین میگردد (شعور لازمه درک قوانین است) و بر اساس این قوانین رفتاری را اتخاذ میکنند که واپاشی به تأخیر افتد و با تعامل همدیگر اتم را بوجود بیاورند و به حالت پایدار برسند.

بنظرم مطلبی که فرمودید یک وجه قضیه و نه همه وجوه آن است.
پذیرش باطنی بودن عبارت «اى آتش براى ابراهيم سرد و بی آسيب باش» به معنی غیرعادی بودن آن است و نه لزوماً به معنای انجامش به نحو غیر عادی.
همین که غیر عادیست، پذیرش باطن برایش عقلانیست. و ممکن است عین ظاهر عبارت (سرد شدن آتش) اصلا انجام نشود. و امر سالم ماندن حضرتش در آتش، با انجام فرآیندی در وجود ایشان تحقق یابد.
اینهم وجهی دیگر از غیر عادی بودن آن عبارت است. که چون درک حقیقتش توسط مخاطب امکان پذیر نبوده، به وجه اول بیان شده.
و نمونه دیگر که در مورد حرکت ظاهری خورشید عرض کردم هم همینگونه می‌باشد.
اینکه با پیشرفت دانش بشری حقایقی از هستی آشکار و روشن میگردد، خود موهبتی برای فهم باطن امر غیر عادی در ادبیات دینی می‌باشد و اتکا به دانسته‌ها نباید محکوم گردد و از آن تعبیر به دربند بودن شود.

نقل قول نوشته اصلی توسط حاج سید مهندس دکتر نمایش پست ها
چون آشنائی با علم حدیث ندارم، به قول شما استاد عزیز اکتفا نموده و صحت اسناد نهج البلاغه را میپذیرم.
حال همانطور که قبلاً فرمودید، باید دید که منظور ایشان چه بوده. و یا در واقع باطن فرمایشات ایشان چیست.
منتها باز در اینجا سؤالی پیش می‌آید:
بطون قرآن را امام معصوم(ع) تبیین میکند.
باطن کلام امام(ع) را چه کسی تبیین میکند؟ و برای نادانی همچون من توضیح می‌دهد؟
آیا باطن کلام امام(ع) در این موردِ گسترش خشکیها روی آب توسط امامان دیگر یا توسط علماء دین بیان شده؟
جنابعالی چه نظری راجع به باطن کلام ایشان در مورد گسترش خشکیها روی آب دارید؟
و ایشان فرمودند:

در موارد ذکر شده فقط جمله قرمز رنگ آیتم 1 برایم جای سؤال است.
شما یک مطلب علمی بیان نموده‌اید و استعاره حضرت امیر(ع) را بر مبنای آن توضیح داده‌اید.
اما آن بیان علمی صحیح نیست. اگر منظورتان کره زمین هست، بخش اعظم آن درون آب نیست. بلکه سطح اعظم زمین را آب پوشانده. و این یعنی آب بر روی زمین است. نه زمین روی آب.
و اگر هم بنا به قول جناب حامد، منظور ار ارض، خشکیها باشد، باز هم نمیتوان گفت که قسمت اعظم خشکیها در آب قرار دارد. چون خشکیها سطحی از زمین هستند که بیرون آب باشند. و بازهم خشکی روی آب واقع نشده. (وزنش توسط آب تحمل نمی‌گردد)
بنابراین با توجه به ایندو، استعاره امام(ع) مفهومی پیدا نمیکند.

به نظرم از نظر ادبی این استعاره را نمیتوان بر مطالب علمی منطبق نمود.

هیچ امری برای خداوند غیر ممکن نیست. اما بر پایه نظام سبب و مسبب، سنت الهی دگرگون نمی‌شود. وقتی از سوئی جرم از بین میرود، در سوی دیگر انرژی تولید میگردد.
تولید حرارت در فرآیند احتراق، سنت الهی است. همانطور که اثرات نیروهای ذهن سنت الهی می‌باشد.

اتفاقاً حقیر فکر میکنم دلیل دارد:
اگر قرار بود آتش سرد شود، چرا فرموده عَلَى ابراهیم؟ چرا مطلق بیان نشده؟
اگر معتقد باشیم معجزه هر چه که باشد ناقض سنت الهی نیست، چگونه میتوان عدم تولید انرژی حرارتی را طی یک فرآیند احتراقِ سریع پذیرفت؟
آگاهی بشر بر فرآیند احتراق سریع، در حد مسلّمات علمیست. و برای همین است که کاملاً کنترل شده میتواند از آن در موارد مختلف از جمله موتور خودرو، موتور هواپیما، ژنراتور و ... بهره ببرد.
کشف قانون بقای ماده و انرژی در یک سیستم بسته، کشف یکی از سنتهای الهی است.
در این جا بحث بی خبری وجود ندارد. بلکه تولید انرژی حرارتی در این فرآیند قطعی و مسلم است.
اینجا نفرموده آتش خاموش شود. مطلق نفرموده آتش سرد شود. بلکه فرموده بر ابراهیم سرد و سالم باشد. یعنی میتواند طنابِ دستهای ابراهیم را بسوزاند اما او را نه. یعنی مردمی که اطراف آتش حلقه زده‌اند میتوانند حرارت آتش را حس کنند ولی ابراهیم نه. و این تنها یک معنا تبیین میکند که تغییری در سیستمِ ذهنِ ابراهیم حاصل شده که علیرغم وجود حرارت در اطرافش نمیسوزد و سالم میماند.
همانگونه که به کارد امر میکند گلوی اسماعیل را نبُر. کارد کند نمیشود. گلوست که بریده نمیشود.

دلیلش اینست که در اینجا همزمان با وقوع معجزه، ابراهیم(ع) نیز در معرض آزمایش دیگری قرار دارد. هنگامی که در این آزمایش جواب رد به فرشته وحی جهت یاری رسانی می‌دهد.
حال ضمن آزمایش، این منطقیست که خدا به خود ابراهیم امر کند سالم باش؟

آتش چیزی نیست بجز یک واکنش شیمیائی به نام احتراق. یک اکسیداسیون بسیار سریع که انرژی گرمائی آزاد میکند. اینکه در اثر سوختن سریع یک سوخت، گرما تولید نشود محال است. (مغایر با قوانین وضع شده در هستی یا همان سنت الهی است) بنابراین آتش سرد نخواهد شد مگر آنکه معدوم باشد.
اما بافت بدن انسان میتواند به نوعی محافظت شود که از این انرژی گرمائی تولید شده، آسیب نبیند.
حال یا با وسیله‌ای مانند لباس ضد حریق، یا با خیس نمودن مداوم سطح بدن، یا با نیروی ذهنی و ...
در این حالت بیان عبارت «اى آتش براى ابراهيم سرد و بی‌ آسيب باش» یک بیان ادبی بر پایه یک حقیقت است. پس میتواند باطن داشته باشد.
و آن حقیقت اینست که از طریق قوای ذهنی، و بوسیله ابزاری مانند مغز و رشته اعصاب، میتوان سلولهای بافت بدن ابراهیم(ع) را در مقابل انرژی گرمائی آتش محافظت نمود.
یعنی بیان ادبی «اى آتش براى ابراهيم سرد و بی‌ آسيب باش» علیرغم اینکه خود آتش نمیتواند سرد باشد، بیانی کاملا صحیح و مبتنی بر یک حقیقت است.

ماهیت انسان و آتش با هم خیلی فرق دارد. انسان موجودی با شعور و خودآگاه است. اما آتش خودآگاه نیست

ضمن اینکه شعور نیز درجات و مراتبی دارد

از طرفی مطالبی که در مورد محافظت جسم انسان از آسیب دیدن در مقابل حرارت بیان شد، مربوط به مغز و سلولهای عصبی و رشته اعصاب و... میباشد که آتش فاقد آنهاست.

سلام
فکر میکنم دلیلی ندارد وقتی ما از طریقه تحقق این امر بطور غیر عادی بی خبریم آنرا طوری تاویل کنیم که اصلا با معنای ظاهر کلام تناسبی نداشته باشد یعنی بگوییم یا نار کونی بردا و سلاما یعنی مصونیت بدن حضرت خوب اگر چنین بود می فرمود کن یا ابراهیم سلاما چرا به آتش فرمان بدهد وقتی قرار نیست هیچ تغییری در او اتفاق بیفتد یعنی اصاله الظاهر(استناد به معناو مفهوم روشن از کلام ) اینجا هم جاری است اما به حسب یک جریان غیر عادی که همان برد و سلام شدن آتش است
والله الموفق

سلام

بنده هم معتقدم اتش نمی تواند وجود داشته باشد ولی سرد باشد
چون سوزندگی و داغ بودن ذاتی اتش است

مثل اینکه شما بگویید نمک باشد ولی شور نباشد
نمکی که شور نباشد دیگر نمک نیست

سرد شدن اتش محال ذاتی است و قدرت خدا بر محال ذاتی تعلق نمی گیرد
پس باید معجزه نسوختن ابراهیم از جانب خود ابراهیم باشد نه سرد شدن اتش

همانگونه که برای زمین و آسمان فرمود.
و اما حقیقت سرد شدن آتش هم تا کنون برای بشر مشخص نشده. و بنظرم هیچگاه روشن نخواهد شد. (چون از دیدگاه حقیر، ناحقیقت است)

این باطنِ شرح تقابل خشکی و دریا که در ظاهرِ سخن، با عباراتی غیر علمی بیان شده چیست؟

امیدوارم منظورتان این نباشد که معجزه الهی نقض قوانین حاکم بر جهان است.

مطابق جمله آبی رنگ که بیان نمودم، هر سه مورد بالا محال است.
گرما اثر آتش، آتش اثر آزاد شدن انرژی، و آزاد شدن انرژی اثر احتراق سریع سوخت است. برداشتن اثر یعنی عدم احتراق.

بحث اصلی تاپیک هم همین است.
نمیدانم چگونه به این نتیجه رسیده‌اید که زمین نسبت به دریا علو و رفعت وجودی دارد و می خواهد بر او غلبه کند.

وقتی دریاها سطح اعظم پوسته زمین را پوشانده و وقتی دریاها بر روی پوسته قرار دارد و وقتی از نظر وجودی آب مایه حیات است و جعلنا من الماء کل شیء حی آنگاه چگونه زمین نسبت به دریا علو و رفعت وجودی دارد؟ و معنای غلبه زمین (خشکی) بر آب چیست؟

خیر. اما بنظرم عبارت قرمز رنگ کمی دو پهلوست. مغایرتی با قوانین کشف شده توسط بشر ندارد. بلکه از مجموعه قوانینی است که هنوز بشر کشف ننموده.

برادر بزرگوار، ادامه بحث سرد شدن آتش به نظرم فایده‌ای ندارد. چون نظراتمان در حال تکرار شدن است.
عقیده حقیر این است که این قوانین فرآیند احتراق، شناخته شده و مسلم است و تغییری در این قانون الهی کشف شده صورت نمیگیرد. و شما معتقدید که همین قانون هنوز ظرفیتهای ناشناخته دارد و عاملی ناشناخته میتواند آناً آتش را سرد کند. نه حقیر میتوانم غیر محال بودنش را بپذیرم و نه شما استاد عزیز میتوانید محال بودنش را پذیرا باشید.

از دید ناظر زمینی، ابر بالای سطح زمین است. از دید ناظر ابری، باز هم ابر بالای سطح زمین است. و از دید ناظر ثالث که نه زمینی و نه ابری باشد، باز هم ابر بالای سطح زمین است.

متأسفانه همان جمله آبی رنگ را هم متوجه نشدم! چه برسد به جمله قرمز رنگ!!

بنظرم ابدا نياز به اين همه بحث و تكلفات نداره
بحث شما در زمينه اعجاز و اينكه ايا معجزه مغاير قوانين طبيعي مي تواند باشد يا خير بايد بصورت مفصل بحث بشود با اين گزيده گويي و تكه پاره گفتنها نمي توانيد اين بحث مهم را حل كنيد و در اين تاپيك از آن بهره بگيريد . پس خود اين مبحث نيازمند يك بحث جدي و مفصل است .

سلام
شما اجزاء ذاتی و عرضی آتش را تعیین بفرمایید بعد ببینیم گرما ذات یا جزء ذات است یا خیر .
والله الموفق

پس سركشى آب به خاطر سنگينى زمين حالت فروتنى گرفت

و چون زمين به سينه خود به روى آب قرار گرفت اضطراب و هيجان آب فرو نشست

و کوه‌های بلند سرکشیده را که بر دوش زمین قرار داشت بر روی خود حمل نمود

این مساله اینقدر بدبهیه که نمی دونم چطوری بگم
شما بگویید اتش چیزی جز انرژی گرمایی و حرارتی است ؟
ایا تصور اتشی که گرما و نور نداشته باشد ممکن است ؟

همانطور که بالا گفتم ایا تصور شکر بدون مزه شیرینی ممکن است ؟

بله و آیا همه امور که بر او غیر ممکن نیست، ممکن میگردد؟ آیا تغییر قانون جاذبه برایش غیرممکن است؟ آیا تاکنون تغییرش داده؟ آیا سنت الهی تغییر پذیر است؟

نسبی بودن جهات بر خلاف حرکت، حداقل به سه پارامتر نیاز دارد:
ایران، افغانستان، عراق: ایران در غربِ افغانستان است و همزمان در شرقِ عراق. و این نسبی بودن باعث نمیشود ایران در غربِ عراق باشد.

آنگاه آسمان به زمین می‌رود و زمین به آسمان شاید این هم روشی جدید در بحث علمی باشد.

بله. اما بشرط آنکه حداقل در مورد سه شیء صحبت کنیم نه دو تا. چون آنگاه محال می‌شود.

به نحوی که دریا وزن خشکی را تحمل کند؟

سلام
بحث علمی بفرمایید
به نظرم شکر بدون شیرینی ممکن است
بلکه اتش بدون گرما هم ممکن است
والله الموفق

پس سركشى آب به خاطر سنگينى زمين حالت فروتنى گرفت

و چون زمين به سينه خود به روى آب قرار گرفت اضطراب و هيجان آب فرو نشست

و کوه‌های بلند سرکشیده را که بر دوش زمین قرار داشت بر روی خود حمل نمود