مقایسه داستان حضرت آدم (ع) در تورات و قرآن

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
مقایسه داستان حضرت آدم (ع) در تورات و قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
مقایسه دو روایت توراتی و قرآنی داستان حضرت آدم (ع):
1- به روایت تورات خدا به آدم از ((روح حیات)) دمید به روایت قرآن از (( روح خود)
2- به روایت تورات آدم در باغی زمینی در عدن به سر می برد و روایت قرآنی تنها اشاره ای به باغ کرده گرچه در برخی روایات تصریح شده که آن باغ زمینی بود
3- در تورات از اعتراض فرشتگان به خلقت و سجده کردنشان به او و امتناع ابلیس خبری نیست و اصلا صحبتی از ابلیس نیست
4-به روایت تورات آدم برای محافظت و کار کردن در باغ عدن آفریده شد و به روایت قرآن برای جانشینی خدا بر روی زمین
5- به روایت تورات خدا هر موجودی را به آدم نشان داد تا ببیند او چه اسمی بر آن می گذارد اما به روایت قرآن خدا خود اسم ها را به آدم آموخت.
6- در تورات نام همسر آدم - حوا - به صراحت برده شده اما در قرآن تنها به وجودش اشاره شده است
7- درخت ممنوعه در تورات ((درخت معرفت نیک و بد)) است و در قرآن نامشخص
8- به روایت تورات حوا از دنده آدم آفریده شد ولی قرآن می گوید برای آدم همسری از جنس خودش آفریده شد
9- به روایت تورات مار آدم و حوا را فریب داد . به روایت قرآن شیطان . دشمنی بین انسان و شیطان در قرآن به دشمنی بین مار و زن و زمین آدم در تورات تبدیل شده است .
10- به گفته ی تورات حوا به اغوای مار شوهرش را به خوردن میوه ممنوعه ترغیب کرد اما به نقل قرآن این نافرمانی متوجه هر دو و بلکه بیشتر متوجه آدم است.
11- به روایت تورات خدا از ترس اینکه مبادا آدم از ((درخت حیات)) نیز بخورد او را از باغ می راند اما در روایت قرآن آدم به سبب نافرمانی و سر کشی از آن مقام فرو می افتد .
12- در تورات خبری از پشیمانی آدم و حوا و توبه آن ها نیست.
13- در تورات نام و شغل فرزندان آدم بیان شده اما در قرآن به طور کلی از آن ها یاد شده است
14- تصویری که از خدا در عهدین ( تورات و انجیل) به دست می آید بسیار متفاوت است با آنچه در قرآن بیان می شود. در تورات خدا موجودی است با خصایل بشری که می خرامد و می بوید و پشیمان می شود و حرکت می کند و تخت دارد راه می رود چشم و صورت دارد عصبانی می شود و خشم می گیرد تصمیم می گیرد و منصرف می شود و نصیحت می پذیرد و شادی می کند و
منبع: کتاب( داستان پیامبران در تورات و تلمود و انجیل و قرآن و بازتاب آن در ادبیات فارسی) نوشته ی حمید یزدان پرست صفحه: 29 و 30