روضه حضرت زهرا(س) از زبان مبارك خودشان
تب‌های اولیه
ديلمي ميگويد: زهرا(س) ماجراي خود را به تفصيل بيان فرموده است. از جمله فرمود:
«... سپس قنفذ را با عمر بن خطاب و خالد بن وليد به خانه ما فرستادند تا پسرعمويم علي را براي بيعت زيانبار خود به سقيفه بنيساعده بيرون برند. علي كه مشغول انجام وصيّت رسول خدا(ص)، درباره همسران او، تأليف قرآن و پرداخت هشتاد هزار درهم به سفارش آن حضرت بود، با آنان بيرون نرفت.
پس هيزم زيادي در مقابل در خانه ما جمع كردند و آتش آوردند تا خانه، و ما را به آتش كشند. من پشت در ايستادم و آنان را به خدا و پدرم قسم دادم كه دست از ما بردارند و ما را ياري كنند.
عمر، تازيانه را از دست قنفذ - غلام ابوبكر - گرفت و با آن به بازويم زد، چنان كه تازيانه همچون بازوبند به دور بازويم حلقه زد. عمر لگدي به در كوبيد و آن را به طرف من فشار داد و من كه آبستن بودم، به صورت روي زمين افتادم. آتش شعله ميكشيد و صورتم را ميگداخت. عمر چنان به صورتم سيلي زد كه گوشنوارهام بر زمين افتاد و درد زايمان به سراغم آمد. پس محسن را كشته بيگناه سقط كردم. اين است امّتي كه ميخواهد بر من نماز بخواند؟! در حالي كه خدا و رسول از آنان بيزاري جستهاند. من نيز از آنان برائت ميجويم».
بحار الانوار، ج 30، ص 348 - 350، به نقل از ارشاد القلوب ديلمي.
السلام عليك يا بنت رسول الله
فكر كنم بي مناسبت با اين ايام نباشه
از مي وصل الهي مستِ مست
عشق يعني ذكر ناموس خدا
يا علي گفتن به زير دست و پا عشق يعني جلوه صبر خدا
شرم ايوب نبي از مرتضي عشق بر دلداده فرمان مي‌دهد
عاشق جان داده را جان مي‌دهد عشق باعث شد كه دل سامان گرفت
پشت درب خانه زهرا جان گرفت
عشق يعني انقلاب فاطمه
از كبودي چشم ناز فاطمه عشق يعني عشق ناب فاطمه
بيت الاحزان خراب فاطمه
[="Purple"]حامد فرجی - ممکن است در ایام فاطمیه به مراسم سوگواری حضرت صدیقه طاهره (س) که می رویم مشاهده کنیم یکی از روضه های رایج در این ایام روضه گریستن حضرت زهرا (س) بر پدر بزرگوارشان رسول خدا (ص) است .
اما همیشه در ذهن خود با این مساله روبرو می شویم که واقعا کیفیت گریستن حضرت چگونه بوده است ؟ چرا که بارها شاهد آن بوده ایم برخی طوری این گریستن را وصف می کنند که گویی حضرت صدیقه طاهره (س) همواره در حال گریه و زاری بوده و از هرگونه مسئولیتی خود را فارغ می دانسته است . البته بدیهی است که حضرت در حد معتدل بر فقدان پیامبر خدا (ص) گریسته باشند و این اندوه آسمانی در تضاد با ارزش صبر و بردباری نخواهد بود ولیکن مثلا در برخی روایات به این نکته برمی خوریم که : « فاطمه به اندازه ای بر مرگ رسول خدا می گریست که مردم مدینه از او آزرده خاطر شدند و به او گفتند که گریه های تو ما را بسیار آزرده است .
از این روی فاطمه در روزهای بعد به قبرستان مدینه می رفت و در آن جا هر چه می خواست گریه می کرد و آنگاه به منزل بازمی گشت . » ( ر. ک : عوالم الزهراء/ ص446 ) . البته این روایت مستند نیست ( ر.ک : فاطمه زهراء/ آیت الله فضل الله) اما باید توجه داشت این دست روایات اساسا با نگاه ما به جایگاه حضرت زهراء (س) ، آیات قرآن و روایات متقن در تضاد آشکار است . اولا حضرت زهراء (س) یک مومنه واقعی است که از همه چیزش در راه اسلام و دین خدا گذشته و از این جهت است که پیامبر اکرم (ص) در مقام ایشان می فرماید « ام ابیها » یعنی مادر پدرش .
اگر چنین است که یقینا چنین است فاطمه که تمام وجودش شعار ارزش های اسلامی است نباید در برابر قضاء و قدر الهی تا این حد بی تابی کند که مردم مدینه از او ناراحت شوند . هرچند که فاطمه زهراء(س) شخصی همچون پیامبر اکرم (ص) را از دست داده است اما هیچ گاه ارزش اخلاقی صبر از بین نمی رود . چرا که صبر و بردباری از اصول اساسی اخلاق اسلامی است . خداوند در قرآن می فرماید : « فاصبر کما صبر اولوالعزم من الرسل »(احقاف/35) « صبور باش آن گونه که پیش از تو پیامبران اولوالعزم نیز صبور بودند . » یا در جای دیگری آمده است : « والله یحب الصابرین» (آل عمران/146) « خداوند بردباران را دوست دارد » . البته گریستن در اسلام مجاز است همان طور که پیامبر (ص) بر فرزندش ابراهیم مویه کرد یا یعقوب (ع) بر یوسف (ع) گریست .
اما نباید گریه تبدیل به جزع و بی تابی شود که یقینا این کار از دیدگاه اسلام مشروعیت ندارد و در بعضی مجالس سوگواری تصویری از حضرت صدیقه طاهره (س) می سازند که اساسا بردباری ، الغیاذ بالله ، در ایشان وجود نداشته است . واین در حالی است که از امیرامومنین (ع) نقل شده است روزی یکی از یارانشان در حال گریستن بر فرزند خویش بود و ایشان فرمودند : « ان صبرت جری علیک القدر و انت ماجور و ان جزعت جری علیک القدر و انت مازور » ( بحار الانوار/ ج 79) « سرنوشت که خداوند آن را رقم زده است بهر حال بر تو جاری خواهد شد . لیکن اگر بردبار باشی پاداش نصیبت خواهد شد و اگر بی تابی کنی گنهکار خواهی بود . » ثانیا طبق روایات محکم فاطمه زهراء (س) بیشتر وقت خود را صرف دفاع از امیر المومنین (ع) کرده اند .
خطبه ی مشهور فدک را می توان تماما دفاع ایشان از قلمرو ولایت علی ابن ابیطالب (ع) قلمداد کرد . ( ر.ک : شرح خطبه فدک / آیت الله منتظری ) البته برخی ادعا کرده اند که گریه های حضرت زهراء (س) برای نشان دادن مظلومیت امیرالمومنین (ع) و حقی بود که از ایشان غصب شد . اما آیا صرف گریه کردن می توانست یادآور از بین رفتن حق علی ابن ابطالب (ع) باشد ؟ خیر . چون فضای مدینه آن روزگار با روزگار حضرت سجاد (ع) متفاوت است و حضرت زهراء به عنوان سرور زنان عالم و دختر پیامبر می توانند با مردم سخن بگویند و چنین هم کردند و خطبه فدک یکی از آنهاست .
آری می توان گریه امام سجاد (ع) را بر مظلومیت حضرت سید الشهداء برای این غرض دانست . چون ایشان هنگامی می گریستند که سخن از ظلمی در حق پدرشان یا یاران پدرشان به میان می آمد و بهانه ای ایجاد می شد برای اظهار ظلم بنی امیه علیه اهل بیت (ع) . ولی آن طور که در برخی روایات غیر صحیح وارد شده است و عده ای در مجالس سوگواری می گویند اصلا گویی حضرت زهراء (س) کاری جز گریستن بر پیامبر خدا (ص) نداشته اند ! باید توجه داشت که حضرت زهراء (س) یقینا اشکشان یک اشک الهی است تا آنکه یک اشک شخصی باشد . ایشان در رحلت پدرشان رحلت آخرین پیامبر خدا را می دیدند نه صرفا یک پدر را . و ازاین روست که می فرمایند : « یا ابتاه انقطع عنا خبر السماء » ( بحارالانوار/ ج 43) « ای پدر بعد از تو اخبار آسمان از گرفته شد »[/]
[="Magenta"]منبع[/]
درخواست تصحیح
خصوصی فرستاده شده
سلام علیکم
کاربری به نام «محمد» مطلبی را در این پست به نقل از بحار و از ایشان به نقل از دیلمی نقل نموده است که نیاز به تصحیح سند دارد.
مرحوم مجلسی این قطعه تاریخی را از دیلمی نقل نمی کند اصلا در ارضاد القلوب این چنین حدیثی نیست خود علامه هم، نقل خود را با « و رُوِی» آغاز می کند. این حدیث را ایشان از الهدایة الکبری ص 178 نقل می کند.
موضوع بسته شده بود و الا در پست مربوطه این مطلب را تذکر می دادم. مطلب جذابی است حتما آقایان روحانی آن را در مجالس خود نقل می کنند. لذا ضرورت دیدم تذکر دهم!
موفق باشید!