حکم شرعی طرح مسائل جنسی در شعر و داستان

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حکم شرعی طرح مسائل جنسی در شعر و داستان

سلام.حکم طرح مسائل جنسی و روابط زناشویی و توصیف اروتیک زنان در شعر و داستان چیست؟ نمونه های آن در اشعار نظامی به ویژه هفت پیکر و داستان های مثنوی مولوی هست. آیا این شاعران بزرگ و عارف مسلک مجوز شرعی برای این کار داشته اند؟
از پیامبر روایت شده است که: من وصف امرأةً لرجلٍ فافتتنَ بها... لم یخرُجَ من الدنیا الا مغضوباً علیه: هر کس زنی را برای مردی توصیف کند و بدین وسیله او را بفریبد، از دنیا نخواهد رفت مگر به عنوان انسانی مورد غضب خدا. نویسنده ای نیز نوشته است:
. «برخی از فقها در بحث مکاسب محرّمه، به نمودهایی از تجربۀ جنسی در تغزل یا تشبیب پرداخته‌اند و ادلۀ اباحه و جواز، احتیاط یا منع از آن را مطرح ساخته‌اند» (بستانی، 1371: 61). بستانی، محمود (1371): اسلام و هنر، ترجمۀ حسین صابری، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
آیا این شاعران بزرگ که به دقایق فقه و دین آشنا هستند و هدفشان نیز تعلیم مخاطب بوده است در این زمینه اشتباه کرده اند؟ آیا احادیث و روایاتی در این زمینه وجود دارد؟
با تشکر

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد اسراء

b.h;380258 نوشت:
سلام.حکم طرح مسائل جنسی و روابط زناشویی و توصیف اروتیک زنان در شعر و داستان چیست؟ نمونه های آن در اشعار نظامی به ویژه هفت پیکر و داستان های مثنوی مولوی هست. آیا این شاعران بزرگ و عارف مسلک مجوز شرعی برای این کار داشته اند؟
از پیامبر روایت شده است که: من وصف امرأةً لرجلٍ فافتتنَ بها... لم یخرُجَ من الدنیا الا مغضوباً علیه: هر کس زنی را برای مردی توصیف کند و بدین وسیله او را بفریبد، از دنیا نخواهد رفت مگر به عنوان انسانی مورد غضب خدا. نویسنده ای نیز نوشته است:
. «برخی از فقها در بحث مکاسب محرّمه، به نمودهایی از تجربۀ جنسی در تغزل یا تشبیب پرداخته‌اند و ادلۀ اباحه و جواز، احتیاط یا منع از آن را مطرح ساخته‌اند» (بستانی، 1371: 61). بستانی، محمود (1371): اسلام و هنر، ترجمۀ حسین صابری، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
آیا این شاعران بزرگ که به دقایق فقه و دین آشنا هستند و هدفشان نیز تعلیم مخاطب بوده است در این زمینه اشتباه کرده اند؟ آیا احادیث و روایاتی در این زمینه وجود دارد؟
با تشکر


[=Noor_Titr] فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج‌2، ص: 487‌[=Noor_Lotus]
[=Noor_Lotus]تشبيب[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]

[=Noor_Lotus]تشبيب: ذكر زيباييهاى زن و پسربچه و اظهار عشق به آنان در شعر.[=Noor_Lotus] «1»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]از آن در باب تجارت و شهادات سخن رفته است.[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]حكم:[=Noor_Lotus] تشبيب زن مؤمن شناخته شده اگر موجب اذيّت وى و يا وارد آمدن ننگ و عار بر او و تحريك مردان به سوى وى باشد، حرام است.[=Noor_Lotus] «2»[=Noor_Lotus] و در صورت عدم استلزام امور ياد شده، نسبت به همسر و كنيز جايز است. برخى تصريح به كراهت آن كرده‌اند.[=Noor_Lotus] «3»[=Noor_Lotus] ليكن در اينكه نسبت به زن اجنبى حرام است يا نه، اختلاف است.[=Noor_Lotus] «4»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]تشبيب پسربچه مطلقا حرام است.[=Noor_Lotus] «5»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]برخى در حرمت تشبيب پسربچه- بدون ترتّب عنوان محرّم ديگر بر آن مانند تحريك مردان- اشكال كرده‌اند.[=Noor_Lotus] «6»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]تشبيب زن مؤمن ناشناخته و نيز كافر غير اهل ذمّه (--> اهل ذمّه) جايز است.[=Noor_Lotus] «7»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]حرمت آن در فرضى كه زن نزد گوينده شناخته و نزد شنونده ناشناخته باشد مورد اشكال قرار گرفته است.[=Noor_Lotus] «8»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus]بنابر تصريح بعضى، حرمت تشبيب اختصاص به شعر ندارد، در غير شعر نيز حرام است.[=Noor_Lotus] «9»[=Noor_Lotus] استماع تشبيب نيز در فرض حرمت آن حرام است؛ ليكن در صورت شك در حصول تشبيب، استماع جايز است.[=Noor_Lotus] «10»[=Noor_Lotus]‌[=Noor_Titr]
[=Noor_Lotus] ________________________________________
جمعى از پژوهشگران زير نظر شاهرودى، سيد محمود هاشمى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، 3 جلد، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت عليهم السلام، قم - ايران، اول، 1426 ه‍ ق
[=Noor_Titr]
[=&quot]

معیار در حرمت و جواز هر کاری فرمایشات معصومین و برای مقلدین نیز معیار فتوای مراجع عظام تقلید است نه کارهای شاعران و ادیبان، و مانند ان و ایشان نیز خود باید پاسخگوی تشبیب یا هر عمل دیگری که مرتکب شده اند باشند .بنابر این هیچگام ملاک حق و باطل و صحت و بطلان اعمال را دیگران قرار ندهیم زیرا معیار حق و باطل معلوم است :[=Noor_Titr]البقرة ، الجزء 2، الصفحة: 23، الآية: 147[=Noor_Titr][=&quot]:الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ[=&quot] فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ :حق فقط از خداست
[=&quot]پس معیار حق :خداوند و سخنگویان ایشان یعنی معصومین و در زمان ما سخنگوی معصوم یعنی مرجع تقلید است نه افراد دیگر[=&quot].

[=&quot] موفق باشید

سلام
خیلی ممنون از طرح همچنی سوالی.
برام همیشه این موضوع سوال بوده.
یه سوال مصداقی می پرسم. همه مون با اشعار حافظ آشنایی داریم. تو بعضی از ابیاتش از لب و لعل و میان و ... گفته. این ابیات هم بر خلاف شرع هستن؟
خواهش می کنم کلی نفرمائید آخه نمیشه متوجه شد.
با تشکر

felfely;382266 نوشت:
برام همیشه این موضوع سوال بوده.
یه سوال مصداقی می پرسم. همه مون با اشعار حافظ آشنایی داریم. تو بعضی از ابیاتش از لب و لعل و میان و ... گفته. این ابیات هم بر خلاف شرع هستن؟
خواهش می کنم کلی نفرمائید آخه نمیشه متوجه شد.

سلام.

بنده در مورد مسأله فقهی نظر نمی دهم. اما به طور کلی به نظرم می رسد که این تعابیر نوعی انحراف از راه مستقیم است. حقیر با جناب روح بخش در این زمینه هم نظرم که می فرمایند [1]:

«همیشه اين سؤال برای نویسنده وجود داشته است كه چرا باید مطالب بلند عرفانی با ادبیات عشق­های زمینی مطرح شود؟ ... یقیناً این ادبیات اگر هم در صدر اسلام وجود داشته است، ولی یقیناً مورد استفاده پیشوایان دینی قرار نگرفته است.».

به ویژه این که وقتی از متخصصین تاریخ و ادبیات سؤال می کنید متوجه می شوید که این تعابیر خیلی هم بعد ماورایی نداشته و هدف شاعر در بسیاری موارد همین مغازله و معاشقه زمینی بوده است.

موفق باشید. :Hedye:

______________________________________________
پی نوشت:
[1] http://www.askdin.com/thread20639.html#post241709

felfely;382266 نوشت:
سلام
خیلی ممنون از طرح همچنی سوالی.
برام همیشه این موضوع سوال بوده.
یه سوال مصداقی می پرسم. همه مون با اشعار حافظ آشنایی داریم. تو بعضی از ابیاتش از لب و لعل و میان و ... گفته. این ابیات هم بر خلاف شرع هستن؟
خواهش می کنم کلی نفرمائید آخه نمیشه متوجه شد.
با تشکر

موارد اینگونه که شخص نامعلوم را تشبیب کنند در ضمن پاسخ اولین سوال پاسخ دادیم:"[=Noor_Lotus]در اينكه نسبت به زن اجنبى حرام است يا نه، اختلاف است.[=Noor_Lotus] " و نیز
[=Noor_Lotus]حرمت آن در فرضى كه زن نزد گوينده شناخته و نزد شنونده ناشناخته باشد مورد اشكال قرار گرفته است"‌

[=Noor_Lotus]"اما در باره ی اشعار حافظ پیشنهاد میکنم گکتاب عرفان حافظ شهید مطهری را ملاحظه بفرمایید ؛شهید مطهری در این کتاب می فرمایند استفاده ی حافظ از این الفاظ بخاطر ضیق خناق و نبودن مجال کافی در الفاظ برای بیان معانی بلند عرفانی بوده و حافظ به ناچار به این لسان روی اورده پس شاید بتوان گفت اصلا مراد ایشان تشبیب نبوده و فرد مورد نظرشان زن نبوده.

سلام.
به نظر من که طرح مسائل جنسی به طور شهوت انگیز در داستان و شعر و اینا می تونه خواننده ی شعر یا داستان را به چنان افکار و تخیلات و شاید کار های بدی بکشد که این کار ها شاید با دیدن یک فیلم یا عکس سکسی هم به فکر آدم خطور نکنه.
مثلا شما دقت کنید : دیدن یک زن بسیار بدحجاب و با آرایش غلیظ می تواند شهوت انگیز تر باشد یا یک زن مانتویی یا شاید محجبه ای که با صدا و ادا و اطوار و حرکات بدنش دلبری می کند؟؟؟؟
به نظر من که برای عرف جامعه دومی بیشتر می تواند شهوت را تحریک کند.
این فقط یه مثال بود .
به نظر من به همین طرز ، اکثرا گوش دادن یا خواندن داستان ها و شعر های دارای مضمون سکسی بیشتر از دیدن فیلم و عکس سکسی می تواند انسان را به گمراهی بکشاند.
البته هر دو بسیار گمراه کننده و مذموم هستند)
این فقط نظر یه پسر 18 ساله بود.

موضوع قفل شده است