فلسفه نامی الله .. .
تب‌های اولیه
بسم رب الحسین .. .
گاهی اوقات که میخوایم بعضی عبارات عربی مخصوصا از قرآن رو ترجمه کنیم
توصیه شده به جای خدا همون کلمه ی الله رو جایگزین کنیم!!!
خوب جتما میخواید بگید مگه خدا با الله چه فرقی داره؟!!
اساس دین ما بر این جملست : لا اله الا الله
خوب تو این جمله دو تا کلمه رو میشه خدا معنی کرد! که میشه = خدایی جز خدا نیست!!!!!!!!
معنی داشت ؟؟؟؟ حالا اگر الله ترجمه کنیم = خدایی جز الله نیست.
حالا شد درست!!! بریم سر توضیحات تکمیلی
الله اسم خاص است ، اما خدا نه!
مثال بزنم شاید واضح تر بشه : ببینید ممکنه طرف گاو پرست! باشه ، خورشید یا بت پرست ! اون هم به اون چیزی که میپرسته میگه خدا .!
بعد شوما برو بهش بگو خدایی جز خدا نیست!! (لا اله الا الله) یا بهش بگو کسانی که گفتند پروردگار ما خداست و .. (ان الذین قال ربنا الله ثم ...) خوب به کلمات قرمز توجه کنید!! شاید در ترجمه هر دو خدا معنی بشه! پس چرا گفته شده هرکس بگوید خدای من الله است!!! یا بگوییم خدایی جز الله نیست!
دقیقا به همین علت که الله اسم خاص برای خدای ماست! یعنی خدای واحد و موجود.
هرجا بگیم الله تنها ضمیر مرجعش میشه خدای واحدی که مسلیمین نام میبرند (اساس دین بر جمله لا اله الا الله) اما اگر بگید خدا !! خدا اسم خاص نیست!
به طور خلاصه
الله = اسم خاص و مختص خدایی که مسلمین میپرستند و نام میبرند . مهم ترین نام از اسامی خدا
خدا = ممکن است خدای هر کس هر چیزی باشد! و این لفظ خدا در ترجمه میشه هر معبودی تفسیر بشه!
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام
فکر کنم الله اسم اعظم است
و ترجمه اسم در برگردان ها فکر نکنم صحیح باشد!
مخصوصا اسم های خاص:Gol:
الله برترین نام از نام های ذات مقدسی است که هستی صرف و جامع و مبداء همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است و چون آن ذات اقدس جامع همه اسمای حسنی و صفات نیکوست، گفته می شود: الله اسم ذاتی است که جامع همه کمالات است و گرنه اشتمال بر کمالات در معنای این کلمه مأخوذ نیست.
در زبان عرب و فرهنگ وحی، اله بر هر معبودی که عابدان در پیشگاهش خضوع کنند، اطلاق می شود؛ حق باشد یا باطل: ( لا تتخذوا الهین اثنین ) (سوره نحل، آیه ۵۱) [۱]، (أرأیت من اتخذ الهه هواه ) (سوره فرقان، آیه ۴۳) [۲] (أأنت فعلت هذا بالهتنا ) (سوره انبیاء، آیه ۶۲) [۳]؛ اما الله بر اثر کثرت استعمال، علم (اسم خاص ) ذات مقدس خداوند است که جامع همه صفات جلالی و جمالی است و جز بر او اطلاق نمی شود: هو الله الخالق الباری المصور له الأسماء الحسنی (سوره حشر، آیه ۲۴) [۴] و از این رو لفظ جلاله (الله) موصوف همه اسمای حسنای خداوند از جمله الرحمن و الرحیم قرار می گیرد، ولی خود، صفت هیچ اسمی واقع نمی شود و بر این اساس، گفته می شود: الله اسم ذات و دیگر اسم های خداوند نام های صفات اوست.
← الله معنی وصفی دارد
طبق این برداشت ریشه الله معنی وصفی دارد و در اصل مشتق از وله به معنای تحیر! است چرا که عقل ها در ذات اقدس او حیران اند و گاه نیز از ریشه الاهة به معنای عبادت دانسته اند و الاله را به معنی معبود که جامع جمیع اوصاف جلالی و کمالی و عاری از هر عیب و نقص وجودی است گرفته اند [۱۳].
حوزه معنایی واژه جلاله الله
[/HR]
از ریشه اله معانی متعددی در کتب لغت ذکر شده که از میان آنها معنی اله را می توان یکی از آنها یا تمامی آنها دانست. در ذیل به نمونه ای از این معانی اشاره می شود:
← عبادت و پرستش کردن چیزی یا کسی
اَلَه، یَاله، اُلوهَة، اُلوهیّة: عبادت و پرستش کردن (کسی یا چیزی را).
← خدایی گرفتن چیزی یا کسی
أَلَهَّه، اِتَّخَذَ اِلهاً: (چیزی یا کسی را به) خدایی گرفتن.
← آرامش پیدا کردن با کسی
الهت الی فلان: سَکَنت الیه: آرامش پیدا کردن با کسی اشاره به آیه ۲۸ سوره رعد: الا بذکر الله تطمئن القلوب [۱۴].
← روی آوردن به کسی برای حمایت
با حرف جر الی (اله الی): روی آوردن به کسی برای حمایت. اشاره به آیه ۸۸ سوره مومنون: هو یجیر و لایجار علیه [۱۵].
مجیر و پناه دهنده مردم، خدای بلند مرتبه است که مردم برای نجات از گمراهی ها به سوی او پناه می آورند، این وجه شبه بین ریشه و مفهوم لفظ الله یافت می شود. مولوی در مثنوی در این باره می گوید:
معنی الله گفت سیبویه یولهون فیالحوائج هم لدیه
گفت الهنا فی حوائجنا الیک والتمسناها وجدناها لدیک
← تحیر و سرگردانی پیرامون چیزی
اله فی الشی: اذاالتحیر فیه و لم یهتد الیه (تحیر و سرگردانی پیرامون چیزی) [۱۶].
از آنجا که اندیشه و عقل انسان در فهم ذات الهی - و بلکه صفات او - آنچنان که هست، ضعیف و ناتوان بوده و در آخر همچون شخصی مبهوت، حیران و سرگردان می شود، او را الله نامند. این وجه تسمیه از اشاره ای که علی (ع) در صفات خداوند متعال بیان فرمودند اخذ شده: "الله معناه، المعبود الذی یاله فیه الخلق ویوله الیه والله هوالمستور عن درک الابصار و المحجوب عن الاوهام والخطرات [۱۷]". الله مفهومش معبودی است که خلق در او حیران اند و به او عشق می ورزند، او کسی است که از درک چشم ها مستور و از افکار عقول، محجوب و پنهان است. قسمت اخیر حدیث اشاره به آیه لاتدرکه الابصار و هویدرک الابصار (سوره انعام، آیه ۱۰۳) [۱۸] دارد.