جمع بندی چرا اول جهنم مطرح شد؟

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا اول جهنم مطرح شد؟

سلام و ادب خدمت همه کاربران عزیز اسک دین
چند وقتی هست که دارم یه مختصر تفسیری کار می کنم دیروز رسیدم به سوره غاشیه
خداوندگار متعال در این سوره ابتدا "قیامت" را با نام عنوان غاشیه مطرح می فرمایند و بعد از آن از جهنم و جهنمایان و سپس در خصوص بهشت و بهشتیان می فرمایند.
سوال و شبهه ای که پیش اومد این بود که حکمت اینکه اول جهنم مطرح شد و بعد بهشت چی هست
من احتمال دادم که:
اول ترس
دوم امید
می خواستم در این مورد کارشناسان عزیز توضیحاتی رو ارائه فرمایند.
التماس دعا:Gol:

با نام الله





کارشناس بحث: استاد میقات

سوال:
خداوندگار متعال در این سوره ابتدا "قیامت" را با نام عنوان غاشیه مطرح می فرمایند و بعد از آن از جهنم و جهنمایان و سپس در خصوص بهشت و بهشتیان می فرمایند.
سوال و شبهه ای که پیش اومد این بود که حکمت اینکه اول جهنم مطرح شد و بعد بهشت چی هست

پاسخ:
با سلام و درود

در این زمینه چند نکته عرض می شود:

1. "غاشِية" از نظر لغوی به معنای فراگيرنده و پوشاننده است. (1)

2. یکی از نام های قیامت، غاشیه است. انتخاب اين نام براى قيامت به خاطر آن است كه انسان ها را از هر جهت فرا مى‏ گيرد، یا این که مواقف و مناظر هولناكش ناگهان همه مردم را پوشش مى‏ دهد، و يا اين كه آتشی است که چهره های كفار را می پوشاند. (2)

3. هول انگیز و وحشتناک بودن حوادث قیامت، بیش از مؤمنان، برای کافران و گنهگاران چنین است؛ چرا که قرآن در مورد حال مؤمنان می فرماید:

«لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»؛ وحشت بزرگ، آنها را اندوهگين نمى ‏كند و فرشتگان به استقبالشان مى‏ آيند، (و مى‏ گويند:) اين همان روزى است كه به شما وعده داده مى ‏شد! (3)

با این بیان، در مورد این سوره مبارکه می توان گفت با توجه به معنای غاشیه، تناسب دارد ابتدا به موضوع کفار که بیشتر تحت پوشش حوادث هولناک و عذاب قیامت هستند، بپردازد و پس از آن متذکر حال مؤمنان بشود.

بشارت و انذار

قرآن کریم به هر دو موضوع اشاره فرموده و آن ها از وظایف و اهداف بعثت پیامبران دانسته است:

«فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرين‏»؛ خداوند، پيامبران را برانگيخت تا مردم را بشارت و بيم دهند. (4)

«وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرين‏»؛ ما پيامبران را، جز (به عنوان) بشارت دهنده و بيم دهنده، نمى‏فرستيم‏. (5)

در این که هم بشارت و تشویق، و هم انذار و تهدید، هر دو لازمه تربیت هستند شکی نیست و در قرآن نیز هم آیات انذار زیادند و هم آیات امید.

نکته:
یک موضوع دیگری که در این جا مطرح می شود این است که اثر تربیتی انذار و تهدید بیش تر است یا امید و بشارت دادن.
به بیان دیگر، در مسائل تربیتی و آموزشی، تقدم و اولویت با ترساندن و تهدید است، یا با امید دادن و تشویق کردن.

در این زمینه بین دانشمندان اسلامی اختلاف است. برخی با توجه به مجموعه تعالیم دینی و نیز با توجه به این که غالبا در قرآن کریم، هر کجا بشارت و انذار آورده شده، بشارت جلوتر از انذار قرار گرفته، استفاده می کنند که از نظر قرآن و دین، بشارت و امید، اولویت و تقدم دارند بر انذار و تهدید.

در مقابل، عده ای با توجه به این که آیات انذار در قرآن بیش از آیات بشارت است و در آیات متعددی انذار بدون بشارت آمده است، استفاده کرده اند که عنصر انذار و تهدید، تأثیر بیش تری در تربیت صحیح دارد لذا گرچه تربیت صحیح ترکیبی از بشارت و انذار است ولی تاثیر عنصر انذار، بیش از بشارت است.

لازم به ذکر است که در این رابطه بایستی نظر کارشناسان حوزه روانشناسی و علوم تربیتی را نیز مد نظر داشت. گرچه آن جا هم اتفاق نظر نیست و بین آن ها اختلاف است و هر گروه، نظری را انتخاب کرده و استدلال خاص خود را دارند.

_________


  1. المفردات في غريب القرآن، ص 607، ماده غشی؛ قاموس قرآن، ج 5، ص 101.
  2. ر.ک: ترجمه الميزان، ج ‏20، ص، 456؛ تفسير نمونه، ج ‏26، ص 414؛ تفسير جوامع الجامع، ج ‏4، ص 481.
  3. انبیاء، 103.
  4. بقره، 213.
  5. انعام، 48.


موضوع قفل شده است