علاقه ای به همسرم ندارم!

باسمه تعالی
با سلام و خسته نباشید و آرزوی قبولی طاعات و عبادات
من 9 ساله ازدواج کردم یک فرزند پسر 2 سال و نیمه هم دارم از 3 سال پیش دچار مشکلی شدم که الان برایم خیلی دردسرساز شده است و اون هم اینه که احساس میکنم دیگر هیچ کس رو حتی فرزندم رو دوست ندارم به خصوص این مساله در مورد شوهرم بسیار شدیده. البته ما از اول ازدواج کمابیش با هم مشکل داشتیم و این مشکل هم به خاطر بداخلاقی شوهرم بود. در 6 سال اول ازدواج شوهرم خیلی خیلی بداخلاق بود. تا اینکه گذشت و من باردار شدم، دو ماهه باردار بودم که پدرم رو توی همین ماه رمضان به صورت واقعا ناگهانی از دست دادم مرگ پدرم واقعا سختترین ضربه روحی و جسمی رو به من زد، پدرم فرد بی حد و اندازه خوش اخلاقی بود نه اینکه چون من دخترشون بودم این حرف رو میزنم نه حتی خود شوهرم و غریبه ها شیفته خوش اخلاقی ایشون بودند. بعد از فوت پدرم شوهرم (هم به گفته خودش و شهادت بقیه) یه تکون واقعی خورد و سعی کرد رفتارش رو درست کنه البته خوب خوب نشده ولی خیلی بهتر شده. الآن به کرات شده که میگه من تو رو خیلی خیلی اذیت کردم میخوام برات جبران کنم اما من دیگه اون آدم سابق نیستم اصلا نمیتونم دوستش داشته باشم بلکه ازش بدم هم میاد، توی مدت زندگیمون اونقدر اتفاقهای بد (از همه جورش اخلاقی و ...) افتاده که اصلا احساس میکنم نمیتونم ببخشمش. شوهرم یه اخلاقهای خاصی داره مثلا فوق العاده اهل پنهان کاریه. بارها با خودش صحبت کردم پیش مشاور رفتم اما اصلا فایده ای نداره. توی هر دوره زندگی مشترکمون یه مساله ای برامون پیش آورده، ازدیدن فیلمهای با صحنه های ... تا اس ام اس مشکوک (در حدی که همه اطافیان بهش اعتراض میکنند میگن چرا همش سرت توی گوشیته) و فیس بوک و ... اصلا نسبت به پسرم هم احساس خیلی خوبی ندارم، غیر از فوت پدرم سر بارداریم انواع و اقسام مشکلات جسمی رو هم توی این سه سال تجربه کردم که وقتی به مادرهای باردار دیگه نگاه میکنم یه کدوم اون مشکلات رو ندارن خیلی خسته شدم نمیدونم چی کار کنم، اصلا نمیدونم کارم اشتباه بوده که همون سالهای اول ازش جدا نشدم یا نه و گذاشتم که بچه دار بشم اگر پدرم زنده بود شاید حتما ازش جدا میشدم پدر من فرد متمولی بود ولی شوهرم و خانوادشون در حد متوسط رو به پایین بودند. اما من واقعا برام مساله مالی مهم نبود و الان هم نیست و و کمبود مالی رو اصلا مشکل نمیدونم، چون پدرم با درایتی که داشتند ما رو جوری بار آوردند که بتونیم در شرایط بد هم زندگی کنیم. البته الحمدلله شوهرم الان وضعش متوسطه میخوام از شما کمک بگیرم که چی کار کنم همش با پسرم دعوا میکنم هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم ممنون میشم بهم کمک کنید.

چی کار کنم

هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم ممنون میشم بهم کمک کنید

نمیدونم چی کار کنم، اصلا نمیدونم کارم اشتباه بوده که همون سالهای اول ازش جدا نشدم یا نه و گذاشتم که بچه دار بشم اگر پدرم زنده بود شاید حتما ازش جدا میشدم پدر من فرد متمولی بود ولی شوهرم و خانوادشون در حد متوسط رو به پایین بودند. اما من واقعا برام مساله مالی مهم نبود و الان هم نیست و و کمبود مالی رو اصلا مشکل نمیدونم، چون پدرم با درایتی که داشتند ما رو جوری بار آوردند که بتونیم در شرایط بد هم زندگی کنیم. البته الحمدلله شوهرم الان وضعش متوسطه میخوام از شما کمک بگیرم که چی کار کنم همش با پسرم دعوا میکنم هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم ممنون میشم بهم کمک کنید.

2- ممانعت از رفتارهای مشکوک همسر با نصیحت و گفتگو بخصوص گفتگوی اطرافیان تاثیر گذار بر ایشان و در نهایت هشدار نسبت به عواقب ادامه این روند

و هوالله الموفق

باسمه تعالی
با سلام و خسته نباشید و آرزوی قبولی طاعات و عبادات
من 9 ساله ازدواج کردم یک فرزند پسر 2 سال و نیمه هم دارم از 3 سال پیش دچار مشکلی شدم که الان برایم خیلی دردسرساز شده است و اون هم اینه که احساس میکنم دیگر هیچ کس رو حتی فرزندم رو دوست ندارم به خصوص این مساله در مورد شوهرم بسیار شدیده. البته ما از اول ازدواج کمابیش با هم مشکل داشتیم و این مشکل هم به خاطر بداخلاقی شوهرم بود. در 6 سال اول ازدواج شوهرم خیلی خیلی بداخلاق بود. تا اینکه گذشت و من باردار شدم، دو ماهه باردار بودم که پدرم رو توی همین ماه رمضان به صورت واقعا ناگهانی از دست دادم مرگ پدرم واقعا سختترین ضربه روحی و جسمی رو به من زد، پدرم فرد بی حد و اندازه خوش اخلاقی بود نه اینکه چون من دخترشون بودم این حرف رو میزنم نه حتی خود شوهرم و غریبه ها شیفته خوش اخلاقی ایشون بودند. بعد از فوت پدرم شوهرم (هم به گفته خودش و شهادت بقیه) یه تکون واقعی خورد و سعی کرد رفتارش رو درست کنه البته خوب خوب نشده ولی خیلی بهتر شده. الآن به کرات شده که میگه من تو رو خیلی خیلی اذیت کردم میخوام برات جبران کنم اما من دیگه اون آدم سابق نیستم اصلا نمیتونم دوستش داشته باشم بلکه ازش بدم هم میاد، توی مدت زندگیمون اونقدر اتفاقهای بد (از همه جورش اخلاقی و ...) افتاده که اصلا احساس میکنم نمیتونم ببخشمش. شوهرم یه اخلاقهای خاصی داره مثلا فوق العاده اهل پنهان کاریه. بارها با خودش صحبت کردم پیش مشاور رفتم اما اصلا فایده ای نداره. توی هر دوره زندگی مشترکمون یه مساله ای برامون پیش آورده، ازدیدن فیلمهای با صحنه های ... تا اس ام اس مشکوک (در حدی که همه اطافیان بهش اعتراض میکنند میگن چرا همش سرت توی گوشیته) و فیس بوک و ... اصلا نسبت به پسرم هم احساس خیلی خوبی ندارم، غیر از فوت پدرم سر بارداریم انواع و اقسام مشکلات جسمی رو هم توی این سه سال تجربه کردم که وقتی به مادرهای باردار دیگه نگاه میکنم یه کدوم اون مشکلات رو ندارن خیلی خسته شدم نمیدونم چی کار کنم، اصلا نمیدونم کارم اشتباه بوده که همون سالهای اول ازش جدا نشدم یا نه و گذاشتم که بچه دار بشم اگر پدرم زنده بود شاید حتما ازش جدا میشدم پدر من فرد متمولی بود ولی شوهرم و خانوادشون در حد متوسط رو به پایین بودند. اما من واقعا برام مساله مالی مهم نبود و الان هم نیست و و کمبود مالی رو اصلا مشکل نمیدونم، چون پدرم با درایتی که داشتند ما رو جوری بار آوردند که بتونیم در شرایط بد هم زندگی کنیم. البته الحمدلله شوهرم الان وضعش متوسطه میخوام از شما کمک بگیرم که چی کار کنم همش با پسرم دعوا میکنم هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم ممنون میشم بهم کمک کنید.

تجارب مشاوره‌اي نشان مي‌دهد افشاء چنين موضوعاتي و ورود اطرافيان به آن، از مسئله گره گشايي نمي‌كند و بلكه بر پيچيدگي و عمق آن مي افزايد. به اين منظور تا حد امكان نبايد اين موضوع با اطلاع و وورود اطرافيان پيگيري شود.

باسمه تعالی
با سلام و خسته نباشید و آرزوی قبولی طاعات و عبادات
من 9 ساله ازدواج کردم یک فرزند پسر 2 سال و نیمه هم دارم از 3 سال پیش دچار مشکلی شدم که الان برایم خیلی دردسرساز شده است و اون هم اینه که احساس میکنم دیگر هیچ کس رو حتی فرزندم رو دوست ندارم به خصوص این مساله در مورد شوهرم بسیار شدیده. البته ما از اول ازدواج کمابیش با هم مشکل داشتیم و این مشکل هم به خاطر بداخلاقی شوهرم بود. در 6 سال اول ازدواج شوهرم خیلی خیلی بداخلاق بود. تا اینکه گذشت و من باردار شدم، دو ماهه باردار بودم که پدرم رو توی همین ماه رمضان به صورت واقعا ناگهانی از دست دادم مرگ پدرم واقعا سختترین ضربه روحی و جسمی رو به من زد، پدرم فرد بی حد و اندازه خوش اخلاقی بود نه اینکه چون من دخترشون بودم این حرف رو میزنم نه حتی خود شوهرم و غریبه ها شیفته خوش اخلاقی ایشون بودند. بعد از فوت پدرم شوهرم (هم به گفته خودش و شهادت بقیه) یه تکون واقعی خورد و سعی کرد رفتارش رو درست کنه البته خوب خوب نشده ولی خیلی بهتر شده. الآن به کرات شده که میگه من تو رو خیلی خیلی اذیت کردم میخوام برات جبران کنم اما من دیگه اون آدم سابق نیستم اصلا نمیتونم دوستش داشته باشم بلکه ازش بدم هم میاد، توی مدت زندگیمون اونقدر اتفاقهای بد (از همه جورش اخلاقی و ...) افتاده که اصلا احساس میکنم نمیتونم ببخشمش. شوهرم یه اخلاقهای خاصی داره مثلا فوق العاده اهل پنهان کاریه. بارها با خودش صحبت کردم پیش مشاور رفتم اما اصلا فایده ای نداره. توی هر دوره زندگی مشترکمون یه مساله ای برامون پیش آورده، ازدیدن فیلمهای با صحنه های ... تا اس ام اس مشکوک (در حدی که همه اطافیان بهش اعتراض میکنند میگن چرا همش سرت توی گوشیته) و فیس بوک و ... اصلا نسبت به پسرم هم احساس خیلی خوبی ندارم، غیر از فوت پدرم سر بارداریم انواع و اقسام مشکلات جسمی رو هم توی این سه سال تجربه کردم که وقتی به مادرهای باردار دیگه نگاه میکنم یه کدوم اون مشکلات رو ندارن خیلی خسته شدم نمیدونم چی کار کنم، اصلا نمیدونم کارم اشتباه بوده که همون سالهای اول ازش جدا نشدم یا نه و گذاشتم که بچه دار بشم اگر پدرم زنده بود شاید حتما ازش جدا میشدم پدر من فرد متمولی بود ولی شوهرم و خانوادشون در حد متوسط رو به پایین بودند. اما من واقعا برام مساله مالی مهم نبود و الان هم نیست و و کمبود مالی رو اصلا مشکل نمیدونم، چون پدرم با درایتی که داشتند ما رو جوری بار آوردند که بتونیم در شرایط بد هم زندگی کنیم. البته الحمدلله شوهرم الان وضعش متوسطه میخوام از شما کمک بگیرم که چی کار کنم همش با پسرم دعوا میکنم هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم ممنون میشم بهم کمک کنید.

سلام برادر بزرگوار
نقد شما صحیح است اما فرض مساله این نیست چرا که ایشان اشاره کردند رفتارهای همسرشان حتی مورد سرزنش و انتقاد اطرافیان قرار گرفته است و این نشان می دهد که سایرین هم با شواهد و قرائن متعدد از رفتار ایشان مطلعند و او در این خصوص چندان هم پنهانکاری ندارد که ورود یک فرد آشنای تاثیرگذار موجب آثار سوء شود چرا که ورود یک فرد آشنا می تواند مستند به مشاهدات خود یا مشاهدات افراد متعدد دیگر باشد
و هوالله الموفق

بله اما کلا تو مشکلات و مسائل ذوجین در اغاز (الان که خانم نسبت به همسرش سرد شده و کسی این رو نمیدونه) بهتره فامیل وارد نشه، معمولا مراجعین احساس امنیت خاطر بیشتری میکنن که بدونن حرفشون جایی درز نمیکنه و اشناها خبردار نمیشن.

یه تغییر نگرش میخاد بهتره کارشناسش باید وارد عمل بشه.

با توجه به اینکه:

1- شوهرشون میخاد عوض بشه.

2- خانم بعد از نه سال احساس بدی به همسر و فرزندش پیدا کرده.