خدا و فیزیک

علم تجربی در حدود یک قرن گذشته در زمینه کشف قوانین کلی حاکم بر طبیعت و جهان موفقیت بسیار قابل توجهی بدست آورده است. درک این قوانین شاید هیچ وقت به درک کامل جهان منتج نشود ولی بسیاری افراد از این یافته‌ها برای رد وجود آفریننده و اداره کننده جهان استفاده کرده‌اند در حالیکه بسیاری از دانشمندانی که به این اکتشافات نایل شده‌اند آن را مربوط به اعتقادات خود ندانسته و معتقد باقی مانده‌اند. اولین و مهم‌ترین این کشفیات، یافته‌های داروین بوده که به گفته ریچارد داوکینز خدا را از عرصه علوم زیستی بیرون انداخته است. در اینجا قصد باز کردن این بحث را نداریم ولی جالب است بدانید که همین دانشمند در زمینه کتاب جدید هاوکینگ نیز همین اظهار نظر را کرده و با حمایت از یافته‌های او اظهار می‌کند که داروین خداوند را از عرصه علوم زیستی بیرون انداخته است و هاوکینگ نیز او را از دنیای فیزیک بیرون انداخت. حال اینکه هاوکینگ همیشه ادعای آتئیست بودن خود را به شدت رد کرده است. در مورد اینکه چرا کشف قانون باید جا را برای وجود آفریننده تنگ کند بیشتر به نظر می‌رسد که ناشی از یک تصور سنتی باشد که همه جهان در اختیار خداست و آن را هر گونه که بخواهد اداره می‌کند. این تصور با اینکه تا حدی درست است ولی به جایگاه قوانینی که خداوند برای جهان خلق کرده است توجه نداشته است و این عدم توجه به این تناقض فلسفی می‌انجامد که خدا خود تحت تاثیر آفریننده خود قرار بگیرد و در جاهایی به این آفریننده عکس‌العمل نشان دهد در حالیکه این تناقض فسلفی فقط اینگونه حل می‌شود که خداوند ابتدا قوانینی کامل و بدون نقص برای اداره جهان خلق کرده است که حتی معجزات نیز از طریق این قوانین، و طبق ضوابط و الزامات مشخصی صورت می‌گیرند.