چگونه قرآن بخوانیم؟

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه قرآن بخوانیم؟

[=&quot]شرايط و آداب تلاوت قرآن‏[/][=&quot]
[/]

[=&quot]رمضان ماه قرآن و بهره مندی از معانی و مفاهیم بلند و عمیق آن است . و بی شک دانستن این مفاهیم در رسیدن انسان به کمال موثر است[/][=&quot].
[/]

[=&quot]چکیده‌ای از آداب تلاوت قرآن را از معراج‌السعادة مرحوم نراقی نقل می‌کند[/][=&quot].
[/]

[=&quot]ثواب تلاوت قرآن و قدر فضيلت آن از حدّ بيان افزون است[/][=&quot].
[/]

[=&quot]از[/][=&quot] [/][=&quot]حضرت پيغمبر - صلّى اللّه عليه و آله - مروى است كه: «هيچ شفيعى در روز[/][=&quot] [/][=&quot]قيامت بلند مرتبه‏تر از قرآن نيست، نه پيغمبرى و نه ملكى و نه غير اين‏ها[/][=&quot]».
[/]

[=&quot]و[/][=&quot] [/][=&quot]فرمود كه: «خداى - تعالى - هزار سال پيش از آنكه عالم را خلق كند سوره[/][=&quot] [/][=&quot]طه و[/][=&quot] [/][=&quot]يس را خواند، چون ملائكه آن را شنيدند گفتند: خوشا به حال امّتى كه[/][=&quot] [/][=&quot]اين[/][=&quot] [/][=&quot]آیات بر آنها[/][=&quot] [/][=&quot]نازل شود. و خوشا به حال سينه‏هايى كه اين‏ها را حفظ[/][=&quot] [/][=&quot]كند. و[/][=&quot] [/][=&quot]خوشا به حال زبانهايى كه اين‏ها را بخواند[/][=&quot]».[/]

[=&quot]جلای قلب با قرآن[=&quot]
[=&quot]
و نيز از آن حضرت روایت شده است كه: «دلها زنگ مى‏گيرد همچنان كه آهن زنگ مى‏گيرد. شخصى عرض كرد: يا رسول اللّه جلاى آن با چه چيز است؟ فرمود: تلاوت قرآن و ياد مرگ».

احاديث ثواب قرائت قرآن بى‏حدّ و حصر است. چراکه قرآن كلام پروردگار است كه حضرت روح الأمين حامل آن بوده ، و بر سيّد المرسلين نازل شده است.

تاملی در قرآن –توصیه ای از مرحوم نراقی

دركلامى كه بلا واسطه از خدا صادر شده باشد، و لفظ آن از غايت وفصاحت به حدّ اعجاز رسيده باشد تأمّل و تفکر كن . معنای قرآن مشتمل بر اصول حقايق معارف و مواعظ و احكام، و متضمّن مفاهیم دقیق تربیتی است .

كسى كه از اهل ايمان باشد و مواظبت بر تلاوت آن نماید و آداب و شرايط تلاوت را رعایت کند آثار و فواید معنوی آن به او خواهد رسید.

[=arial narrow] آداب ظاهريّه قرائت قرآن‏

[=arial narrow]نخست اینکه با وضو باشد. و به طريق ادب، با سكون و وقار نشسته باشد، و پاى خود را در نزد قرآن دراز نکرده باشد . بلكه مانند كسى باشد كه در نزد فرد جليل الشّأن مى‏نشيند، يا مى‏ايستد. وباید قرآن را شمرده و به تأنّى بخواند.

[=arial narrow]و از اين جهت است كه: در احاديث رسيده است كه: «هرگاه كسى در كمتر از سه روز، قرآن را ختم كند دانا نيست». در حديث ديگر است كه: «خوش ندارم كه كسى در كمتر از يك ماه، يك ختم قرآن كند». بلى در ماه مبارك رمضان، احاديث وارد است كه: «در هر سه روز، يك ختم بكند».

[=arial narrow]و از جمله آداب، آن است كه: گريه كند.

[=arial narrow]اگر از ريا كردن ايمن باشد اندكى بلند بخواند،. و حقّ آيات را مراعات كند، بدين نحو كه: چون به آيه سجده رسد سجده كند. و چون به آيه عذاب رسد پناه به خدا ببرد.

[=arial narrow]چون به آيه رحمت و ذكر نعيم بهشت رسید، آن را از خدا مسئلت نمايد. و چون به آيه‏اى رسیدی كه: مشتمل بر تسبيح يا تكبير پروردگار باشد تسبيح و تكبير او نماید. و چون به آيه دعا و استغفار رسد دعا و استغفار کند.

[=times new roman]ذکر ابتدا و دعای پایانی قرآن

و در ابتداى قرائت بگويد: «أعوذ باللّه السّميع العليم من الشّيطان الرّجيم». و از هر سوره كه فارغ شود بگويد: «صدق اللّه العلىّ العظيم و بلغ رسوله الكريم اللّهم انفعنا به و بارك لنا فيه الحمد للّه ربّ العالمين».

[=arial narrow]آداب باطنيّه قرائت قرآن‏

[=arial narrow]اوّل: متذكّر شدن به عظمت كلام و علوّ مرتبه قرآن و ياد آوردی فضل الهى و لطف اوبه خلق خود، كه چنين كلامى را از عرش ، نازل نموده و آن را به فهم بندگان خود نزديك ساخته و كلام خود را لباس حروف پوشانيده تا مخلوقان را طاقت شنيدن آنها باشد.

[=arial narrow]و اگر حقيقت جمال كمال كلام خود را به لباس حروف نمی پوشانید نه عرش را توانايى شنيدن آن بود و نه ما تحت الثّرى راتوان درک آن را داشت . بلكه اجزاء دنیا متلاشى می شد.

[=arial narrow]«لَوْ أَنْزَلْنا ه ذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعا مُتَصَدِّعا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ 59: 21». يعنى: «اگر ما اين قرآن را بر كوهى فرو مى‏فرستاديم مى‏ديدى آن را كه ذليل مى‏شد و از هم شكافته مى‏گرديد».

[=arial narrow]انسان چون از حمل كلام الهى قاصر و عاجز بود، لذا كلام او از عرش عظمت و جلال به درجه فهم انسان نزول كرد. و در حروف و اصوات تجلّى نمود. و صورت حروف به واسطه آن کلام مشرّف گرديد. چنان كه بدن انسانى به واسطه تعلّق روح مجرّد به آن به مرتبه شرافت رسيد.

[=arial narrow]دوّم: در وقت قرآن خواندن، متذكّر تعظيم صاحب كلام گردد و به یاد داشته باشد که :

[=arial narrow]آنچه مى‏خواند كلام بشر نيست بلكه كلام خداوند علام و خالق شمس و قمر است.. و همچنان كه سزاوار نيست كه بى‏طهارت دست بر جلد و ورق و كلمات آن بمالند، همچنين زبانهاى ناپاك كه كلمات ناشايست بر آنان جاری می شود سزاوار نيست كه آن را بخوانند. وشایسته نیست که دلهاى ملوّث به رذايل اخلاق به گرد معانى آن بگردند.

[=arial narrow]يكى از اكابر دين، چون قرآن را براى تلاوت می گشود می گفت : «هذا كلام ربّى هذا كلام ربّى». يعنى: اين كلام پروردگار من است. اين كلام پروردگار من است، و بيهوش می شد.

[=arial narrow]سوّم: با حزن و رقّت قلب تلاوت نمايد

[=arial narrow]از حضرت امام جعفر صادق - عليه السّلام - مروى است كه: «قارى قرآن، محتاج به سه چيز است: دلى خاشع، و بدنى فارغ، و مكانى خلوت، زيرا هرگاه دل او خاشع باشد شيطان از او مى‏گريزد. و چون بدن او از مشاغل فارغ باشد دل او متوجّه قرآن خواندن مى‏شود و امری عارض نمى‏شود تا او را از نور قرآن و فوايد آن محروم سازد.

[=arial narrow]و چون در مكان خلوتى باشد و از خلق كناره گرفته باشد، باطن او با خدا انس مى‏گيرد و حلاوت خطابهاى الهى را كه با بندگان صالحين خود كرده مى‏يابد، و لطف او را به ايشان مى‏داند. و چون از اين مشرب جامى نوشيد هيچ حالتى را بر اين حال اختيار نمى‏كند. و هيچ وقتى را از اين وقت خوشتر نمى‏داند، زيرا در آن وقت بى‏واسطه در مناجات با پروردگار است».

[=arial narrow] چهارم: حضور قلب و ترك افكار دنيويّه و وسوسه های باطله در وقت تلاوت قرآن .

[=arial narrow]پنجم: تدبّر در معانى قرآن.

[=arial narrow]خداى - تعالى - مى‏فرمايد: «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ امْ عَلى قُلُوبٍ أَقْفالُها 47: 24». يعنى: «آيا تفكّر و تدبّر در معانى قرآن نمى‏كنند يا بر دلهاى ايشان قفلها زده‏اند؟».

[=arial narrow]اگر نمی تواند در قرآن تدبّر كند مگر اينكه آيه راتکرار كند سزاوار آن است كه آیات را چندین بار تکرار نمايد.

[=arial narrow]و بزرگان دین چه بسا هنگام تلاوت قرآن در يك آيه، مدّتى توقّف مى‏كرده‏اند.

[=arial narrow]ششم: به فهم معنى ظاهر اكتفا نكند، بلكه سعى كند تا حقيقت معنى بر او روشن شود. پس چون به آيه‏اى رسد كه مشتمل بر صفات الهى است مثل:

[=arial narrow]«وَ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ 42: 11». [1] مثل: «هُوَ اللَّهُ الَّذى‏ لا الهَ الا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ 59: 23». [2] در معانى اين اسماء و صفات نيكو تأمّل كند و شايد كه اسرار آنها بر او آشکار گردد.

[=arial narrow]و چون به آياتى رسد كه افعال الهى در آنها ذکر شده از خلقت آسمان‏ها و زمين و ملائكه و ستارگان و كوهها و حيوانات و نباتات و ابر و باد و باران و غير اين‏ها پس از اين‏امور ، عظمت و جلال الهى را ياد آورد. و در هر فعلى، فاعل آن را ملاحظه كند.

[=arial narrow]و چون به آيه‏اى برسد كه مشتمل بر وصف بهشت يا دوزخ و احوال آخرت باشد، متذكّر اين مطلب گردد كه آنچه در اين عالم است از نعمتها و بلاها در پيش نعمت و بلاى آخرت ارزش و جایگاهی ندارد. پس از آن به عظمت خدا پى ببرد. و در دل، متوجه خدا شود، تا او را از عقوبات آن عالم نجات بخشد. و به نعيم و لذّات آن برساند.

[=arial narrow]و چون به آيه‏اى رسد كه: بيان نصرت و يارى اهل حقّ در آن است متذكّر قدرت الهى و علوّ حقّ او گردد.

[=arial narrow]هفتم: خود را از آنچه مانع فهم معانى قرآن است نگاهدارد که آن چند امر است:

[=arial narrow]و از آن جمله: جمود بر تفسير ظاهر قرآن به گونه ای که معتقد باشد كه غير از اين تفسيرى براى قرآن نيست. و از اين رو در اخبار از آن منع شده است.

[=arial narrow]بیش از اندازه همّت و ذهن و فهم خود را در تحقيق حروف و مخارج آن و ساير امورى كه متداول ميان قاريان است صرف نکند، زيرا اکتفا بر اين امر، مانع از فهميدن معانى آن است.

[=arial narrow]اصرار بر گناهان ظاهريّه و باطنيّه و پيروى شهوات، كه باعث تاريكى دل و محروم شدن از كشف اسرار حقايق و تابيدن انوار معارف حقّه است در آن پرهیز کند.

[=arial narrow]هشتم: هر خطابى كه در قرآن ملاحظه كند چنان تصوّر كند كه: خطاب به اوست و او مقصود از آن خطاب است. و هر قصّه از قصص انبياى سابقين را مشاهده نمايد یقین كند كه مقصود از آن، عبرت گرفتن اوست نه محض قصّه خوانى و حكايات، زيرا كه جميع قرآن، هدايت و ارشاد و رحمت و شفا و موعظه و نور و راهنمايى عالميان است.

[=arial narrow]جامع السعادات –مرحوم نراقی

منبع : خبرگزاری حوزه

بسم الله الرحمن الرحیم

لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

اگر اين قرآن را بر کوه نازل میکرديم ، از خوف خدا آن را ترسيده و شکاف خورده می ديدی و اين مثالهايی است که برایمردم می آوريم ، شايد به فکر فرو روند

سوره : الحشر آیه : 21

سلام بر همه کاربران عزیز
یکی از بزرگترین شعائر حضرت سید الشهداعلیه السلام قران کریم هست که به خاطر هر چه بیشتر انس با ان حمله دشمن را یک روز تاخیرانداختند .... بنده بیشتر مواقع از اصوات ملکوتی قاریان قرآن کریم بهره میبرم و یکی از بهترین قاریان قرآن کریم که براستی انسان از شنیدن صوت ایشان لذت میبرد و روحش پروازمیکند امام جماعت مسجد الحرام شیخ ماهر المعقیلی هست که بنده صوتی زیباتر از صوت ایشاندر ترتیل قرآن کریم نشنیده ام .... به شما عزیزان پیشنهاد میکنم به لینکی که در زیرقرار داده شده بروید و از شنیدن صوت ایشان لذت ببرید و ما را هم از دعای خیر خود فراموش نکنید ... به خصوص سوره حمد و المعارج و الحاقه و الغاشیه و الرحمن و الواقعه و الفجرایشان که فوق العاده است ..... التماس دعا



دانلود تلاوت های جامع قرآن کریم ماهر المعقیلی امام الحرم المکی : http://www.mp3quran.net/maher.html

در سنن النبی مرحوم علامه آمده که از سنت‌های پیامبر خدا صل‌الله‌علیه‌و‌آله این است که (قرآن را به دو دست گرفته؟) رو به قبله و ایستاده بخواند. در اشاره‌ای از مرحوم علامه‌ی قاضی هم به همین مضمون داریم که آنها که هنگام تلاوت قرآن دریایی از معانی پیش روی ایشان گشوده میشود و مکاشفات دارند رو به قبله و ایستاده قرآن می‌خوانند. قرآن را بر روی رحل گذاشتن و نشستن مقابل آن نمی‌دانم از کی و توسط چه کسی سنت شده است؟ اساتید کسی از سابقه‌ی آن خبر دارد؟

اخیراً دیده‌ام در برخی مجالس قرآنی وقتی می‌خواهند سنگ تمام بگذارند با قرآن و رحل‌ها که لانه‌ی زنبوری روی هم گذاشته می‌شود دیوارچین دور قاری می‌چینند و قاری می‌رود پشت آنها بر روی یک سکو روی فرش می‌نشیند روبروی رحل که قرآن بخواند، این کارها درست است؟

موضوع قفل شده است