جوامع حدیثی (صحاح سته) اهل سنت

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
جوامع حدیثی (صحاح سته) اهل سنت

در میان کتب حدیث اهل تسنن شش کتاب است که به صحاح سته معروف‏ است ما برای اینکه معیاری از شرکت ایرانیان مسلمانان در تدوین کتب‏ حدیث اهل تسنن به دست داده باشیم همان کتابها را با مؤلفین آنها معرفی می‏کنیم.

1 - صحیح بخاری، تألیف محمدبن اسماعیل بخاری. این کتاب معتبرترین‏ کتاب حدیث در میان اهل تسنن به شمار می‏رود، بخاری در مدت 16 سال این‏ کتاب را تألیف کرده است. بنابر نقل ابن خلکان در " وفیات الاعیان " (ج3/ص330) و محدث قمی در الکنی و الالقاب، بخاری گفته است هیچ حدیثی را وارد کتابم نکردم مگر آنکه قبلا غسل کردم و دو رکعت نماز به جا آوردم.
درباره‏ حافظه نیرومند بخاری سخنانی گفته شده است. بخاری اصلا اهل بخارا است و در طلب حدیث به شهرهای خراسان و عراق عجم، و عراق عرب، و حجاز و شام‏ و مصر سفر کرده است و عاقبت به بغداد آمده و مورد توجه اهل فضل قرار گرفته است. وفات وی در سال 256 در یکی از قراء سمرقند به نام " خرتنگ " واقع شده است.

2 - صحیح مسلم. مؤلف این کتاب مسلم بن حجاج نیشابوری است، پس از صحیح بخاری معتبرترین کتاب حدیث در نزد اهل تسنن، صحیح مسلم است.
برخی آن را بر صحیح بخاری ترجیح می‏دهند مسلم به عراق و حجاز و مصر و شام‏ در طلب حدیث مسافرت کرد و مدتی در نیشابور ملازم بخاری بوده است. مسلم در سال 261 در نصرآباد نیشابور درگذشته است.

3 - سنن ابوداود. مؤلف این کتاب سلیمان بن اشعث معروف به ابوداود سجستانی است، اهل سیستان است، او نیز به شهرهای مختلف برای اخذ حدیث مسافرت کرده و معاصر احمدبن حنبل بوده است. ابوداود ظاهرا یک‏ ایرانی عرب نژاد است. وفاتش در سال 275 واقع شده است.

4 - جامع ترمذی، نویسنده کتاب محمد بن عیسی ترمذی، از شاگردان بخاری‏ است درسال 279 در گذشته است ترمذ که موطن ترمذی است از بلاد ماوراءالنهر است.

5 - سنن نسائی مؤلف این کتاب ابوعبدالرحمن احمدبن علی بن شعیب نسائی‏ است. این مرد نیز در طلب حدیث مسافرتها کرده است در خلال مسافرت که‏ به شام رسید مردم آنجا را از علی علیه‏السلام منحرف دید، لهذا کتاب‏ خصائص را در فضائل علی علیه‏السلام و اهل بیت نوشت در این کتاب بیشتر از احمد بن حنبل روایت کرده است.

عادتش این بود که یک روز در میان‏ روزه می‏گرفت. ابن خلکان می‏نویسد: در دمشق از او راجع به فضائل معاویه‏ پرسش شد بنا بر روایتی، جواب داد: جز این در فضیلت معاویه حدیثی‏ نمی‏دانم که پیغمبر (آنجا که مکرر دنبال معاویه فرستاد و فرستاده آمد و گفت مشغول خوردن است) درباره‏اش فرمود: " ''خدا شکمش را سیر نکند'' "، نظر به تمایل شیعی و ضد اموی نسائی، مردم شام او را سخت کتک زدند، در اثر همان کتکها مرد، گویند چون احساس کرد می‏خواهد بمیرد به مکه رفت‏ و در آنجا مرد نساء از توابع خراسان است و وفات نسائی در سال 303 واقع‏ شده است.

6 - سنن ابن ماجه، نویسنده این کتاب محمدبن یزیدبن ماجه قزوینی است‏ به عراق و حجاز و مصر و شام برای طلب حدیث مسافرت کرده است و در سال‏ 273 در گذشته است.
چنانکه دیدیم، همچنانکه مؤلفان " ''کتب اربعه'' " شیعه که معتبرترین‏ کتب حدیث شیعه است ایرانی بوده‏اند، مؤلفان " صحاح سته " اهل تسنن‏ نیز که معتبرترین کتب اهل تسنن است ایرانی هستند، اعم از ایرانی‏ ایرانی نژاد یا ایرانی عرب نژاد.

با تشکر از معرفی خوب این 6 کتاب
ولی انچه در این میان حداقل برای پیروان مذهب اهل بیت حائز اهمیت است، نکته ائی است که غیر از بخاری، در بقیه منابع حدیثی اهل سنت بدان اشاره شده و ان واقعه غدیر است.
می توان گفت در این میان این تنها بخاری است که در کتاب خود پیرامون این رویداد ذکری به میان نیاورده است در حالی که ما می بینیم مسلم که نزد بخاری تلمذ هم کرده و معاصر او بوده است، این روایت را به طرق مختلف اورده است (1043، 1044)بخاری فقط یک روایت را اورده که از نظر یک محقق حدیثی و تاریخی می تواند ناظر به بحث غدیر باشد؛ توجه بفرمائید:
خلیفه اول نقل می کند که مردی یهودی به او گفت: ای امیر مومنان! یک ایه در قران شماست و ان را تلاوت می کنید. که اگر این ایه بر ما نازل شده بود ان روز را عید می گرفتیم. عمر گفت: کدام ایه است؟ یهودی پاسخ داد: الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا. عمر گفت: ما ان روز و مکانی که این ایه بر پیامبر نازل شده است را می دانیم. و ان زمانی بود که پیامبر(ص) در روز جمعه و در عرفه ایستاده بود (صحیح بخاری، ج 7 ص 16)
البته بخاری توضیح نمی دهد که ارتباط میان این ایه و حضور پیامبر(ص) در عرفات روز جمعه چیست؟ . با انکه پیامبر تنها در ماههای اخر عمر شریفشان در حجه الوداع در این مناطق حضور داشته است. وچه رخداد مهمی روی داده است که قران با نزول این ایه اعلامی می کند که امروز دین شما کامل گشت و....
انشاء الله پیرامون روشهای حدیثی صحاح سته مطالبی را عرض خواهم کرد. موفق باشید

«صحاح سته» عنوان عمومی شش مجموعه بزرگ از کتب حدیث در اهل تسنن است. این کتاب در نزد اهل سنت از موفق ترین و معتبرترین کتب حدیث می باشد. مولفان این کتب، ایرانی هستند، اعم از ایرانی ایرانی نژاد یا ایرانی عرب نژاد. اینکه از چه زمانی، این اعتبار و موثقیت، نسبت به این کتب (صحاح سته) داده شده، مشخص نیست زیرا از اواخر قرن 6 م هـ ق به بعد است که این عنوان (صحاح سته) دیده می شود. صحاح سته، یعنی (شش صحیح) که عبارتست از 1- صحیح بخاری 2- صحیح مسلم 3- سنن ابوداود 4- جامع ترمذی 5- سنن نسائی 6- سنن ابی ماجه. معرفی مختصری از هریک از
اینها در ذیل آمده است.

1- صحیح بخاری: نام دیگر این کتاب «الجامع الصحیح» و معروف به «صحیح بخاری» است. نویسنده ابوعبدالله محمدبن اسماعیل بخاری محدث معروف قرن سوم هـ ق که اصلا اهل بخارا و متولد سال 193 هـ ق و وفاتش سال 256 هـ ق در یکی از قراء سمرقند است. این اثر، شامل 97 کتاب و 3450 باب می باشد. عده احادیث آن بالاتر از هفت هزار حدیث که با حذف احادیث مکرر 2602 حدیث دارد. استخراج این احادیث از 6000000 (ششصد هزار) حدیث در طی 16 سال بوده است. البته در کتاب، مطالب و ابواب دیگری از جمله، آغاز خلقت، بهشت و دوزخ، پیامبران به ویژه پیامبر اسلام و تفسیر قرآن هست. صحیح بخاری، نزد اهل تسنن، اعتبار و اهمیت خاص و ویژه ای دارد. بعضی از علمای اهل تسنن معتقدند که بعد از کتاب خدا، صحیح تر از آن نیست. البته عده ای از همین بزرگان اهل سنت، از جمله حافظ دار قطبی آن را نقد کرده اند. انتقاد دیگری بر این کتاب هست که عمدتا از ناحیه علمای شیعه می باشد و آن اینکه، با اینکه مولف، معاصر با امام هادی و امام عسگری (امام دهم و یازدهم شیعیان) بوده ولی به جز تعداد معدودی از 2 یا 3 امام شیعه، هیچ حدیثی را از طریق امامان شیعه و فرزندان آنها، نقل نکرده است. این کتاب که مجموعه احادیث نبوی است، بارها در مصر و هند و اروپا چاپ و شروح زیادی بر آن نوشته شده است.

2- صحیح مسلم: نام دیگر این کتاب «الجامع الصحیح» که مجموعه احادیث به طریق اهل سنت است. نویسنده ابوالحسن مسلم بن حجاج نیشابوری، متولد 261 هـ ق در نیشابور است. صحیح مسلم، دومین کتاب از «صحاح سته» که با «صحیح بخاری» به «صحیحین» مشهور و اهل سنت، بعد از «صحیح بخاری» آنرا معتبر ترین کتب حدیث می دانند. مجموعه احادیث (صحیح مسلم) را بین 12000 تا 7000 حدیث، حدودا نقل شده که اینها به ابواب مرتب، دسته بندی شده است. این کتاب بارها در هند و مصر و استانبول چاپ و شروح متعددی بر آن نوشته شده است.

3-سنن ابی داود یا سنن ابوداود: یکی دیگر از «صحاح سته» مجموعه احادیث به طریق اهل سنت است. نویسنده، سلیمان بن اشعث معروف به "ابوداود مقانی" متولد سال 202 هـ ق و اهل سیستان است. به گفته وی، 500000 (پانصد هزار) حدیث نبوی نوشته که از میان آنها حدود 4800 (چهار هزار و هشتصد) حدیث را انتخاب و در این کتاب آورده است. این کتاب که در بین اهل تسنن بسیار شهرت و رواج دارد، بعد از تالیف، به نظر "احمد بن حنبل" یکی از چهار امام اهل تسنن که معاصر "ابوداود سجستانی" بود، رسید و مورد تشویق و تحسین قرار گرفت. "سنن ابی داود" با شروح متفرقه، بارها در مصر و جاهای دیگر چاپ شده است. وفات ابوداود سجستانی که یک ایرانی عرب نژاد است بین سالهای 272 تا 275 هـ ق است.

4- جامع ترمذی: نام کتاب، «الجامع الصحیح» و معروف به «سنن ترمذی» یکی از «صحاح سته» است. نویسنده آن، ابوعیسی محمدبن عیسی ترمذی، محدث معروف قرن سوم و از شاگردان "بخاری" است که سال 279 هـ ق، از دنیا رفته است. این کتاب که مجموعه احادیث نبوی به زبان عربی است مهمترین اثر (ترمذی) می باشد. بارها در مصر و هند و استانبول چاپ و شروح متعدد و مختصری بر آن نوشته شده است.

5- سنن نسائی: مجموعه ای از احادیث نبوی و یکی از کتب «صحاح سته» است. نویسنده آن "ابوعبدالرحمن احمدبن علی شعیب نسائی» از محدثین اهل سنت و اهل نساء از توابع خراسان می باشد. نسائی اول کتاب (سنن) خود را تالیف و بعد احادیث غیرصحیح و ضعیف السند آنرا خلاصه و استخراج کرد و نام «المجتبی» بر آن گذاشت. این کتاب (سنن نسائی) همین «المجتبی» یا «السنن الصغیر» و در اصطلاح اهل حدیث، هر جا حدیثی از کتاب نسائی یکی از صحاح سته نقل کنند مرادشان همین کتاب «المجتبی» است. باید گفت که: «سنن الکبیر» نیر بنام مولفش به «سنن نسائی» معروف است. سیوطی تبلیغاتی بر آن نوشته است. نسائی سال 303 هـ ق حدود هشتاد سالگی وفات کرد.

6- سنن ابن ماجه: مجموعه ای از احادیث نبوی و یکی از کتب «صحاح سته» است. نویسنده آن، ابوعبدالله محمدبن یزیدبن ماجه قزوینی معروف به "ابن ماجه" از محدثین اهل تسنن، متولد قزوین در قرن سوم هـ ق می باشد. نام اولیه کتاب «السنن» و معروف به «سنن ابن ماجه» که شامل 4000 حدیث است. این کتاب به جهت احادیث ضعیف، ابتدا آنقدر مورد توجه نبود ولی از اواخر قرن 6 م هـ ق جزء «صحاح سته» شد. غیر از شرحی که جلال الدین سیوطی بر آن نوشته، شروح دیگری نیز دارد. وفات نویسنده آن 273 هـ ق است.

موضوع قفل شده است