جمع بندی آیا ائمه (ع) از لعن علنی طاغوت نهی کرده اند؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا ائمه (ع) از لعن علنی طاغوت نهی کرده اند؟

آیا ائمه از لعن علنی طاغئت نهی کرده اند؟ بحث ما سر این نیست که بیاییم دچار اختلال در وحدت بین مسلمین شویم که بشدت نهی شده، بحث سر اینست که آیا ما مجمز لعن با نام بردن اشخاص داریم یا باید حتما کلی لعن کنیم.

مثال: لعنت بر مغیره باید گفت یا باید گفت لعنت بر طاغوتیان.

با نام الله




سلام
عمل به روایات لعن تابع مصالح و مفاسدی است و باید به نظر مراجع عمل کرد:
با توجه به حلول ماه ربیع الاول، ایام سرور اهل بیت (علیهم السلام) استفتائی از دفتر مقام معظم رهبری (مد ظله) در تاریخ 24 دیماه ۹۱ مبنی بر حکم لعن علنی دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) در محافل مذهبی و هیئات صورت پذیرفت که دفتر معظم له در تاریخ 27 دیماه ۹۱ به شرح ذیل پاسخ فرمودند:
شماره استفتاء: 302309
با سلام و عرض ادب و احترام؛ سؤالی از محضر مرجع عالی‌قدر داشتم: لعن فرستادن در محافل مذهبی بر دشمنان اهل البیت (علیهم السلام) چه حکمی دارد؟
سلام علیکم و رحمة الله و برکاته؛ هرگونه گفتار يا كردار و رفتارى كه در زمان حاضر، سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و يا موجب اختلاف و تفرقه بين مسلمين گردد، شرعاً حرام اكيد است.

موفق و مؤيد باشيد.

antiuwamism;349572 نوشت:
آیا ائمه از لعن علنی طاغئت نهی کرده اند؟ بحث ما سر این نیست که بیاییم دچار اختلال در وحدت بین مسلمین شویم که بشدت نهی شده، بحث سر اینست که آیا ما مجمز لعن با نام بردن اشخاص داریم یا باید حتما کلی لعن کنیم. مثال: لعنت بر مغیره باید گفت یا باید گفت لعنت بر طاغوتیان.

سلام
از آنجا که مدیریت جامعه اسلامی در بعد فرهنگی در تحت ولایت ولی فقیه قرار داده شده و این مساله از مسائل حساس در امت اسلامی است میزان و مناط در این مورد نظر ولی فقیه می باشد
والله الموفق

[="arial"]بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

دوستان توجه کنید تقیه از اصل اصیل مذهب و مکتب جعفری است و کسی که تقیه ندارد دین ندارد

در کتاب شریف من لایحضره الفقیه آمده است

وَ قَالَ الصَّادِقُ ع لَوْ قُلْتُ إِنَّ تَارِكَ التَّقِيَّةِ كَتَارِكِ الصَّلَاةِ لَكُنْتُ صَادِقاً.«1»

و نیز فرموده اند در مهم ترین کتاب ما کتاب سلیم بن قیس هلالی (اسرار آل محمد )

قال امیرالمومنین علیه السلام :لَا دِينَ لِمَنْ لَا تَقِيَّةَ لَه‏

و نیز در کتاب الکافی

ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عُمَرَ الْأَعْجَمِيِّ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا أَبَا عُمَرَ إِنَّ تِسْعَةَ أَعْشَارِ الدِّينِ فِي التَّقِيَّةِ وَ لَا دِينَ لِمَنْ لَا تَقِيَّةَ لَه‏«3»

و هم چنین آنچه که پدرم برایم حدیث نمود که خودم سندش را ندیدم ولی از باب احتیاط باید عمل کرد که شخصی در مسجد فلان و فلان را لعنت می نمود و چون خبر به امام صادق علیه السلام رسید فرمودند لعنت الله علیه (چرا علنی لعن نموده است )

اما اگر در محافل خصوصی لعن نکنیم به اصل دین عمل نکرده ایم و اهل بیت از ما راضی نخواهند بود و نیز اگر در مجامع عمومی لعن کنیم . اما این یکی از ارکان دین ماست یعنی : تبری

پی نوشت

1- من لا يحضره الفقيه ج‏2 ص 127 باب صوم يوم الشك .....

2- كتاب سليم بن قيس الهلالي ج‏2 ص 703 الحديث الخامس عشر[1] .....

3-الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص 217 باب التقية ..... [/]

سؤال:
آیا ائمه (ع) از لعن علنی طاغوت نهی کرده‌اند؟ بحث ما سر این نیست که بیاییم دچار اختلال در وحدت بین مسلمین شویم که به شدت، نهی شده است؛ بلکه بحث سر این است که آیا ما مجوز لعن با نام بردن اشخاص را داریم یا باید حتما کلی لعن کنیم؟

پاسخ:
لعن علنی طاغوت به خودی خود منعی ندارد، چون لعن به معنای نفرین و دعا بر علیه کسی است، و خود قرآن کریم هم لعن علنی دارد:
«إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكافِرين‏»؛ به درستی که خداوند کافرین را لعن کرده است.(1)
و همچنین نفرین شخصی هم نموده است:
«تَبَّتْ يَدا أَبي‏ لَهَبٍ وَ تَب‏»؛ بريده باد هر دو دست ابو لهب و مرگ بر او باد(2)
پس تا زمانی که مفسده ای در این لعن علنی نباشد، مشکلی نخواهد داشت.

اما با توجه به اینکه دین اگرچه با لعن علنی در حال عادی مخالفتی ندارد، اما توصیه به آن هم ندارد، بنابراین اگر یک مصلحت مهم تر با این مسئله تعارض داشته، و یا مفسده ای را به دنبال داشت که قابل توجه بود طبیعتا اینجا به حکم عقل این لعن باید مخفی شود.

قاعده مقدم داشتن امر اهم(با اهمیت تر) بر امر مهم یک قاعده روشن عقلی است. لذا می بینید در جایی که شخصی که مورد لعن واقع می شود تقدس و محبوبیت دارد و این لعن مفسده های به مراتب بزرگتری بر جای می گذارد خود همان عقل می گوید از علنی کردن آن بپرهیز.

به همین خاطر در روایت آمده است امام صادق(علیه السلام) بعد از نماز چهار مرد و چهار زن را لعن می کرده اند، نه در مجالس عمومی یا کوچه و خیابان:
«أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَلْعَنُ فِي دُبُرِ كُلِّ مَكْتُوبَةٍ أَرْبَعَةً مِنَ الرِّجَالِ وَ أَرْبَعاً مِنَ النِّسَاءِ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ وَ مُعَاوِيَةُ وَ يُسَمِّيهِمْ وَ فُلَانَةُ وَ فُلَانَةُ وَ هِنْدٌ وَ أُمُّ الْحَكَمِ أُخْتُ مُعَاوِيَةَ»؛ امام صادق(علیه السلام) پس از هر نمازی چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن می کرده است، فلان مرد و فلان مرد و فلان مرد و معاویه که (هنگام لعن) نام ایشان را می برده؛ و فلان زن و فلان زن و هند و ام حکم خواهر معاویه.(3)

بنابراین همان اختلال در مسئله وحدت که اشاره کردید از آن نهی شده است در این حکم نقش دارد، یعنی چون امر وحدت به مخفی ساختن لعن گره خورده است باید به مقتضای حفظ آن از لعن علنی خودداری نمود.
ما در سیره اهل بیت ع هم نداریم که لعن علنی نسبت به مقدسات سایر مذاهب داشته باشند یا در این راستا مجالس عمومی برگزار کنند، بلکه در چنین مواقعی به جای لعن که ممکن است منجر به موضع گیری های احساسی شود، نقدهای منطقی ابراز میکرده اند.

این در مورد لعن علنی اشخاص، اما طبق ملاک فوق حکم لعن هایی که با وصف باشد هم روشن میشود، اگر معلوم باشد آن وصف، وصف کیست باز هم خلاف وحدت است و باید از علنی کردن آن پرهیز شود، اما در غیر این صورت خب مشکلی ندارد، چرا که همانطور که قبلا عرض کردیم خود لعن به خودی خود تعارضی با وحدت ندارد.

در هر صورت امروزه برای تشخیص اینکه چنین رفتارهایی با وحدت تعارض دارد یا خیر باید تابع رفتار جانشینان ائمه(ع) یعنی علما و فقها، و در رأسشان مقام معظم رهبری باشیم که ایشان را به عنوان آگاه ترین شخص نسبت به شرایط و زمان پذیرفته ایم، ایشان به طور جدی از چنین جلسات و چنین رفتارهایی نهی کرده اند، همان طور که طبق استفتائی از دفتر مقام معظم رهبری (مد ظله) در تاریخ 24 دیماه ۹۱ مبنی بر حکم لعن علنی دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) در محافل مذهبی و هیئات صورت پذیرفت که دفتر معظم له در تاریخ 27 دیماه ۹۱ به شرح ذیل پاسخ فرمودند:
استفتاء:
با سلام و عرض ادب و احترام؛ سؤالی از محضر مرجع عالی‌قدر داشتم: لعن فرستادن در محافل مذهبی بر دشمنان اهل البیت (علیهم السلام) چه حکمی دارد؟
پاسخ:
سلام علیکم و رحمة الله و برکاته؛ هرگونه گفتار يا كردار و رفتارى كه در زمان حاضر، سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و يا موجب اختلاف و تفرقه بين مسلمين گردد، شرعاً حرام اكيد است.(4)

____________________________
1. احزاب:64/33.
2. مسد:1/111.
3. الکافی، ج3، ص342.
4. شماره استفتاء: 302309.

موضوع قفل شده است