جمع بندی نحوه رفتار با افرادی که هر کاری براشون انجام بدی راضی نمیشن!
تب‌های اولیه
نحوه رفتار با افرادی که هر کاری براشون انجام بدی راضی نمیشن!
چرا بعضی افراد هستن که براشون هر کار خیری انجام بدی بازم توجیه میکنن و راضی نمیشن
مثلا اگه اب سرد بهش بدی میگه چرا اینقدر سرده برو گرم برام بیار بازم اب گرم بهش بدی میگه برو سرد بیار
بلاخره راضی نمیشه
اگه بهش یه خیری میرسونی میگه چرا اینطوریه بعد میری که اون قسمت رو جبران کنی بازم میگه این دیگه چیه بازم یه جورایی پر رویی میکنه
فکر میکنه خودش درست فکر و عمل میکنه
و دیگران رو داره با خودش وقف میده
تو دیگران دنبال به عیب و ایرادی میگرده که ثابت کنه مشکل از دیگرانه نه من
و....
یه حدیث هم شنیده بودم که نمیشه دهن مردم رو بست بلاخره پشت سر ادم حرف در میارن
به نظر من یه مشکل درونی (یه حقارتی یا خود نشناسی یا ....) دارن که نمی خوان خودشون رو تغییر بدن ولی می خوان با تغییر دادن محیط اون مشکلشون رو حل کنن که اخر هم حل نمیشه
با این جور ادما باید چی کار کرد؟
با سلام
خدمت شما پرسشگر محترم
برای بحث در مورد فردی که چنین نیاز به بررسی فردی دارد اما به طوری کلی می تواند احتمالات را نسبت به این کار بیان کرد.
بحث را در دو قسمت ارائه می دهم:
الف: خودمان: ما به عنوان انسان از خطا مصون نیستیم. و به خاطر عمیق تر حس خودمان یعنی عشق به خود و حب ذات اغلب خود را بدون مشکل می دانیم و مبرای از نقص. اینجا برای این که مطمئن باشیم خودمان غرق در اشتباه نیستیم. بهتر است نظر دیگران که خیر و دلسوز هستند و غرض و دلخوری با آن فرد ندارند را هم در نظر بگیریم.
گاهی ریشه در انتقاد بد ما دارد یعنی ما به جای این که یک رفتار فرد را اشکال کنیم کل شخصیت فرد را مورد انتقاد قرار داده ایم. و او حساس طرد شدن می کند در ولی نوعی واکنش به رفتار نامناسب ما بوده است. ب: فرد بهانه گیر:
بهانه گیری و گیر دادن ها می تواند علل مختلفی داشته باشد مهم ترین آنها عبارتند از:
1- فرار از منت احتمالی
2- تجربه های بد گذشته: مثلا ما یا فردی دیگر قبلا کاری کرده و منت گذاشته است.
3- اعتراض: در واقع اعتراض می تونه ربطی به موضوع فعلی مثل آب دادن نداشته باشد و اشاره به دلخوری قبلی دارد. اعتراض اغلب ناآگاهانه است و زمانی هم اختیاری است.
4- انتقام: قبلا ممکن است ما به او بد کرده باشیم و یا این که او به دلیلی( مثل سخن چینی فردی دیگر، برداشت نادرست) احساس می کند ما به او بد کرده ایم
5- غرور و تکبر: گاهی فرد به دلیل مشکلات اخلاقی(تکبر) یا روانی( خود شیفتگی) خود را برتر از دیگران می داند و بقیه را زیر دست و کوچکتر خود می دانند و در واقع با دستور دادن نوعی این احساس بیمارگونه خود را ارضا می کند. گاهی خود ما و اطرافیان فرد را بد عادت بار می آوریم یعنی به نوعی مستقیم یا غیر مستقیم او را صاحب حق می دانیم و ایشان را تقویت می کنیم.
6- احساس ارزشمندی: وقتی فردی احساس ارزشمندیش دچار مشکل شود زمینه هر گناه و خطا را دارد. برخی برای این که بخواهند خود را مفید و ارزشمند در نظر دیگران و خود نشان دهند به جای تمرکز بر داشته های خود تلاش می کنند رفتار و شخصیت فرد مقابل را بی ارزش جلوه بدهند.یعنی به جای این که خود را اصلاح کنند دیگران را معیوب و مشکل دار بیان می کنند.
1- منت نگذاریم
2- منتی گذاشته ایم عذرخواهی کنیم.
3- قبل از انتقاد از صفات خوبشان بگوییم تا احساس راحت داشته باشند و با انتقاد ما گارد و حالت تدافعی نگیرند. یک رفتار را نقد کنیم نه کل شخصیت فرد را. در یک برخورد از یک رفتار بد فقط سخن بگوییم نه این که دق و دلی خود را بیان کنیم و تا دلمان خنک شود. جلوی جمع نقد نکنیم و برعکس نقاط قوت شان را بگوییم نقاط قوتی که سبب تقویت غرور هم نمی شود مثل اشاره به این که بگوییم من دیدم ایشان از فلانی عذر خواهی کرد و این واقعا کار ستودنی است البته خالی بندی نکنیم.
4- تمرکز او را به نقاط اخلاقی مثبت و داشته هایش کنیم و تجارب مثبتش را در معرض دیدش قرار دهیم.
5- اقرار نگیریم که اشتباه می کند ارشاد نامریی و غیر مستقیم خیلی موثر تر است.
6. در قبال عملکرد بدش عکس العمل بد نداشته باشیم
7- به یاد داشته باشیم اغلب وقت ها با محبت دیگران را اسیر و شرمنده خودمی کنیم و بی محبت موم آهن می شود. ولی با محبت خارها گل می شود.
8- شخصیت افراد امری است که تغییرش راحت نیست. اگر فردی به دلیلی عیبی دارد انتظار نداشته باشیم که یک دفعه محول شود فرد مقابل را با عیبش بپذیریم گاهی ممکن است یک عیب برای خود فرد هم عیب در نظر گرفته شود ولی خود فرد قدرت تغییرش را ندارد بنابراین برای تغییر زمان بدهیم.
در کل تفاهم : به معنی توانایی تحمل تفاوت ها
9- گاهی تذکر یک فرد مورد قبول او کولاک می کند در حالی که اگر ما بگوییم ممکن است وضع خراب شود. بنابراین از شیوه های غیرمستقیم هم کمک بگیریم
10- برای تغییر او دعا کنیم. و به طوری کلی بگویید اللهم غیر سوء حالنا بحس حالک
موفق باشید
خدمت شما پرسشگر محترم
برای بحث در مورد فردی که چنین نیاز به بررسی فردی دارد اما به طوری کلی می تواند احتمالات را نسبت به این کار بیان کرد.
بحث را در دو قسمت ارائه می دهم:
الف: خودمان: ما به عنوان انسان از خطا مصون نیستیم. و به خاطر عمیق تر حس خودمان یعنی عشق به خود و حب ذات اغلب خود را بدون مشکل می دانیم و مبرای از نقص. اینجا برای این که مطمئن باشیم خودمان غرق در اشتباه نیستیم. بهتر است نظر دیگران که خیر و دلسوز هستند و غرض و دلخوری با آن فرد ندارند را هم در نظر بگیریم.
گاهی ریشه در انتقاد بد ما دارد یعنی ما به جای این که یک رفتار فرد را اشکال کنیم کل شخصیت فرد را مورد انتقاد قرار داده ایم. و او حساس طرد شدن می کند در ولی نوعی واکنش به رفتار نامناسب ما بوده است. ب: فرد بهانه گیر:
بهانه گیری و گیر دادن ها می تواند علل مختلفی داشته باشد مهم ترین آنها عبارتند از:
1- فرار از منت احتمالی
2- تجربه های بد گذشته: مثلا ما یا فردی دیگر قبلا کاری کرده و منت گذاشته است.
3- اعتراض: در واقع اعتراض می تونه ربطی به موضوع فعلی مثل آب دادن نداشته باشد و اشاره به دلخوری قبلی دارد. اعتراض اغلب ناآگاهانه است و زمانی هم اختیاری است.
4- انتقام: قبلا ممکن است ما به او بد کرده باشیم و یا این که او به دلیلی( مثل سخن چینی فردی دیگر، برداشت نادرست) احساس می کند ما به او بد کرده ایم
5- غرور و تکبر: گاهی فرد به دلیل مشکلات اخلاقی(تکبر) یا روانی( خود شیفتگی) خود را برتر از دیگران می داند و بقیه را زیر دست و کوچکتر خود می دانند و در واقع با دستور دادن نوعی این احساس بیمارگونه خود را ارضا می کند. گاهی خود ما و اطرافیان فرد را بد عادت بار می آوریم یعنی به نوعی مستقیم یا غیر مستقیم او را صاحب حق می دانیم و ایشان را تقویت می کنیم.
6- احساس ارزشمندی: وقتی فردی احساس ارزشمندیش دچار مشکل شود زمینه هر گناه و خطا را دارد. برخی برای این که بخواهند خود را مفید و ارزشمند در نظر دیگران و خود نشان دهند به جای تمرکز بر داشته های خود تلاش می کنند رفتار و شخصیت فرد مقابل را بی ارزش جلوه بدهند.یعنی به جای این که خود را اصلاح کنند دیگران را معیوب و مشکل دار بیان می کنند.
در هر مورد ما می توانیم در حد خود تلاش کنیم مانع این رفتارهای معیوب شویم:
1- منت نگذاریم
2- منتی گذاشته ایم عذرخواهی کنیم.
3- قبل از انتقاد از صفات خوبشان بگوییم تا احساس راحت داشته باشند و با انتقاد ما گارد و حالت تدافعی نگیرند. یک رفتار را نقد کنیم نه کل شخصیت فرد را. در یک برخورد از یک رفتار بد فقط سخن بگوییم نه این که دق و دلی خود را بیان کنیم و تا دلمان خنک شود. جلوی جمع نقد نکنیم و برعکس نقاط قوت شان را بگوییم نقاط قوتی که سبب تقویت غرور هم نمی شود مثل اشاره به این که بگوییم من دیدم ایشان از فلانی عذر خواهی کرد و این واقعا کار ستودنی است البته خالی بندی نکنیم.
4- تمرکز او را به نقاط اخلاقی مثبت و داشته هایش کنیم و تجارب مثبتش را در معرض دیدش قرار دهیم.
5- اقرار نگیریم که اشتباه می کند ارشاد نامریی و غیر مستقیم خیلی موثر تر است.
6. در قبال عملکرد بدش عکس العمل بد نداشته باشیم
7- به یاد داشته باشیم اغلب وقت ها با محبت دیگران را اسیر و شرمنده خودمی کنیم و بی محبت موم آهن می شود. ولی با محبت خارها گل می شود.
8- شخصیت افراد امری است که تغییرش راحت نیست. اگر فردی به دلیلی عیبی دارد انتظار نداشته باشیم که یک دفعه محول شود فرد مقابل را با عیبش بپذیریم گاهی ممکن است یک عیب برای خود فرد هم عیب در نظر گرفته شود ولی خود فرد قدرت تغییرش را ندارد بنابراین برای تغییر زمان بدهیم.
در کل تفاهم : به معنی توانایی تحمل تفاوت ها
9- گاهی تذکر یک فرد مورد قبول او کولاک می کند در حالی که اگر ما بگوییم ممکن است وضع خراب شود. بنابراین از شیوه های غیرمستقیم هم کمک بگیریم
10- برای تغییر او دعا کنیم. و به طوری کلی بگویید اللهم غیر سوء حالنا بحس حالک
موفق باشید