بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم ( 2 )

[="red"]چند بيتي از كتاب خمسه نظامي انتخاب كردم ، اميدوارم خوشتون بياد ، نظامي اين ابيات رو در وصف حضرت صاحب الزمان ( عج ) سروده :[/]

[="blue"][="darkgreen"]سلام ممنونم از شعر زیباتون جناب عجل یا مولا وقتی میخوندمش یاد این افتادم که این شعر برام آشناست ! بعد دیدم که تو مخزن الاسرار نظامی خوندم . تو نعت سوم . رجوع کردم به اونجا دیدم دو سه بیتش دقیقا مشابه هست و بقیه شبیهه . من ابیاتی که تو مخزن الاسرار نظامی هست رو مینویسم . احتمال میدم که ملا محسن فیض کاشانی ، به پیروی از نظامی این ابیات رو نوشته باشه . باید جستجو کنیم .[/][/]

[="Blue"]بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
کتابی به تازگی به دستم رسید که جزء کتب ارزشمند کتابخونم قرار دادم . این کتاب نامش هست ( حیات سعید ) ( دانشنامه علوی ) ، برگرفته از دائره المعارف تشیع . متون کتاب حاصل زحمات و تحقیقات افراد زیادی هست که به نظر میرسه برای هدفی که دارم در این تاپیک خیلی مناسب باشه .
نکته مهم اینه که وقتی در مورد موضوعی صحبت شده ، نگاهی به منابع اسلامی انداخته شده و در مورد اون مورد ، تحقیقات و پژوهشهای ارزشمندی انجام گرفته .
انشا الله سعی میکنم این کتاب رو هم در تاپیک شماره 1 ( بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم ) در سایت ( askquran ) و هم در تاپیک شماره 2 ( بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم ( 2 ) ) در سایت ( askdin ) قرار بدم . تا یار کرا خواهد و میلش به که باشد ...
التماس دعا . یا علی
[/]

[="darkorchid"]پاي منبر مولا علي ( ع ) : برادر کسي است که در سختي برادري کند . اظهار توانگري ، جزء شکر است . ادب مرد بهتر از طلاي اوست . پرداخت قرض از دين است . با بدان نيکي کن تا از بدي آنها جلوگيري کني

پاي منبر مولا ( ع ) : پنهان داشتن سختيها از جوانمردي است . نيکي با پدر و مادر خيري است که پيش فرستاده ميشود . پس از صبر ، خود را به پيروزي بشارت ده . برکت مال به زکات دادن است . دنيا را با آخرت سودا کن تا سود ببري

پاي منبر مولا ( ع ) : گريه مومن از ترس خدا باعث روشني چشم است . با نيکي ، آزاده بنده ميشود ! . کار خير را زود انجام ده تا کامياب شوي . صبح شنبه و پنجشنبه برکت است . بلاي انسان در زير زبان است .

پاي منبر مولا ( ع ) : باقيمانده عمر ، قيمت ندارد ( به به ) . خوشرويي ( هنگام بخشش ) بخشش ديگري است . به خدا توکل کن کفايتت ميکند . تاخير کار ، بد اقبالي است . آنچه اول عمر از دست رفته در پايان زندگي جبران کن . کسالت و بي حالي در نماز از ضعف ايمان است .

پاي منبر مولا ( ع ) : بلاي انسان در زير زبان است

پاي منبر مولا ( ع ) : از کارهاي ناپسند تغافل کن تا محترم شوي . هشياري و زيرکي خود را در ترک گناه قرار ده . گودال حرص را چيزي جز خاک پر نکند . رخنه دين به مرگ علما است .

اين هم بخش اخر: امام علي عليه السلام : جولان باطل يک ساعت است ، و دولت حق تا قيامت . زيبايي حق به کوتاهي و اختصار است . علم انسان ياور اوست . زيور زنان طلاست ! . حياي انسان پرده ايست بر اعمال زشتش . ترشي غذا بهتر از ترشي سخن است . شغل انسان گنج است . بهتري مالها آنست که در راه خدا صرف شود .
[/]

[="blue"]پندهاي تک جمله اي از حضرت پيامبر ( ص ) : روزه سپر آتش است . مدارا ؛ سرآمد حکمتهاست . شراب ؛ سرجمع گناهان است . زناي چشم ؛ نگاه است . تب ؛ قسمت مومن از آتش جهنم است . قناعت ؛ سرمايه تمام نشدني است . امانت ؛ روزي را جلب ميکند . خيانت موجب فقر است . خواب صبح مانع روزي است . حيا سرتا پا خير است [/].

[="darkgreen"]باز هم پندهاي تک جمله از حضرت رسول الله ( ص ) : مسجد خانه پرهيزکاران است . آفت خرد ؛ سفاهت است . آفت عبادت سستي است . آفت شجاعت ستم است . آفت سخاوت منت است . آفت زيبايي خودپسندي و کبر است . آفت حسب و نسب ؛ افتخار کردن است . آفت دين هواپرستي است . کفاره گناه پشيماني است . نماز جمعه ؛ حج مسمندان است[/]

[="darkred"]کلمات حکمت آميز پيامبر اکرم ( ص ) : مومن از يک سوراخ دوبار گزيده نميشود . هر که شکر مردم نکند ؛ شکر خدا نکرده . قضا را جز دعا چيزي برنگرداند . عمر را جز احسان چيزي دراز نکند . فقري سخت تر از ناداني نيست . مالي سودمنتر از عقل نيست . هيچ عقلي چون تدبير نيست . هيچ ايماني چون حيا و صبر نيست .[/]

[="red"]از فرموده ها و از الهی نامه حضرت علامه حسن زاده آملی روحی فداه :[/]
[="teal"]الهى ! مراجعت از مهاجرت به سويت تعرب بعد از هجرت است و تويى كه نگهدار دل هايى

آن كه در نماز جواب سلام نمى شنود، هنوز نمازگزار نشده ، ما را با نمازگزاران بدار !

بسيار كسانى كه دعوى بندگى كرده اند و دم از ترك دنيا زده اند، تا دنيا بديشان روى آورد، جز وى همه را پشت پا زده اند. اين بنده در معرض امتحان نيامده شرمسار است ، به حق خودت ثبت قلبى على دينك !

الهى ! اگر ستارالعيوب نبودى ، ما از رسوايى چه مى كرديم !

سعى كن اول دل بگويد و آن گاه زبان . من فداى آن كه دلش با زبان يكى است
سعى كن كه ذكر را قلب بگويد كه عمده حضور قلب است وگرنه ذكر با قلب ساهى پيكر بى روان و كالبد و بى جان است .

پيامبر بزرگوار اسلام ( ص ) فرمودند : اگر ميخواهيد با خدا گفتگو کنيد نماز بخوانيد ، و اگر ميخواهيد خدا با شما گفتگو کند قرآن بخوانيد .

الهي ، توبه از گناه آسان است توفيق ده که از عبادتمان توبه کنيم .

الهي چون تو حاضري چه جويم ؟ چون تو ناظري چه گويم ؟
الهي خودت آگاهي که درياي دلم را جزر و مد است
يا باسط بسطم ده يا قابض قبضم کن
الهي ناتوانم و در راهم و گردنه هاي سخت در پيش است و رهزنهاي بسيار در کمين و بار گران بر دوش
يا هادي ، اهدنا الصراط المستقيم صراط الذين انعمت عليهم غير المغضوب عليهم و الضالين
الهي از روي آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده ام
از انس و جان شرمنده ام حتي از روي شيطان شرمنده ام که همه در کار خود استوارند و این سست عهد ، ناپايدار
الهي آن خواهم که هيچ نخواهم
الهي اگر تقسيم شود به من بيش از اينکه دادي نميرسد فلک الحمد
الهي اگر چه درويشم ولي داراتر از من کيست که تو دارايي مني
الهي دندان دادي نان دادي جان دادي جانان بده .
الهي انگشتري سليماني ام دادي ، انگشت سليماني ام ده
الهي اگر ستار العيوب نبودي ما از رسوايي چه ميکرديم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
الهي اثر و صْنع تو ام چگونه به خود نبالم ؟؟؟
الهي هر چه بيشتر دانستم نادان تر شدم ، بر ناداني ام بيفزا
الهي کلمات و کلامت که اين قدر شيرين و دل نشين اند
خودت چوني ؟
الهي اگر از من پرسند کيستي ؟ چه گويم ؟
الهي در خلقت شيطان که آن همه فوايد و مصالح است
در خلقت ملک چه ها باشد ؟
الهي خُنُک آن کس که وقف تو شد
الهى در ذات خودم متحيرم تا چه رسد در ذات تو. علامه حسن زاده آملی

الهى گرگ و پلنگ را رام توان كرد با نفس سركش چه بايد كرد.

الهى حق محمد و آل محمد بر ما عظيم است اللهم صل على محمد و آل محمد.

الهى سفير كبيرت فرمود:المؤمن مرآة المؤمن، اگر من مؤمنم تو هم مؤمنى.

الهى همنشين از همنشين رنگ مى‏گيرد خوشا آنكه با تو همنشين است صبغة الله و من احسن من الله صبغة.
الهى عمرى آه در بساط نداشتم و اينك جز آه در بساط ندارم.

الهى گاهى اعوذ بالله من الشيطان الرجيم ميگفتم، و گاهى اعوذ بك من همزات الشياطين، و گاهى اعوذ بك من شر الوسواس الخناس از امشب كه ليله سبت رابع صفر هزار و سيصد و نود و سه هجرى قمرى است اجارت مى‏طلبم كه رب اعوذ بك منى بگويم.
الهى ما را ياراى ديدن خورشيد نيست، دم از ديدار خورشيد آفرين چون زنيم.

الهى علمم موجب ازدياد جهلم شد يا علم محض و نور مطلق بر جهلم بيفزا.
الهى چگونه دعوى بندگى كنم كه پرندگان از من‏ميرمند و ددان رامم نيستند.
چرا زاهد اندر هواي بهشت است ؟ چرا بي خبر از بهشت آفرين است ؟

عالم از حيث موجوديتش سراسر رحمت اوست و هر گاه به نسبت ايجاد با موجود توجه داشته باشي ميگويي عالم فعل اوست و اگر نسبت بين موجود و پديده را با موحد و پديد آورنده در نظر گيري ميگويي عالم مفعول اوست بنابراين در خارج يک چيز بيشتر نيست و آن همان رحمت ذات اقدس حق است .

هيچکس در عالم محروم نيست چه هر کس به قدر قابليتش دارد و ميگيرد . زود زود نميدهند تا کم کم ظرفيت حاصل شود .
[/]

[="indigo"]سروده صامت بروجردی : ( البته طولانیه ، مختصرش رو نوشتم )[/]

[="red"]قاضي عبدالرحمن توي کتاب المواقف اينطور نوشته :[/]
[="darkgreen"]هشتم : اختصاص او ( علي ( ع ) ) به همسري چون فاطمه ( س ) و فرزنداني چون حسن و حسين ( ع ) که سيد اهل بهشتند و سپس فرزندان آنان که همه مردم در فضايل و برتريشان بر عالمين اتفاق دارند بطوري که ابويزيد بسطامي سقاي خانه جعفر صادق ( ع ) و معروف کرخي دربان خانه علي ابن موسي الرضا ( ع ) بود[/]
[="red"]ابن خلکان در کتاب وفيات الاعيان که معروف شده به تاريخ ابن خلکان ميگه :[/]
[="green"]ابو عبدالله ، جعفر صادق ، قرزند محمد باقر ( ع ) يکي از ائمه دوازده گانه مذهب اماميه است ،او از سادات اهل بيت و به جهت صدقش در گفتار ملقب به صادق ميباشد ، فضل او مشهور تر از آنست که ذکر شود و او را نظريه هايي است در علم کيميا و زجر و فال که شاگردش ابوموسي جابر بن حيان آنها را در کتابي هزار ورقه متضمن بر رسائل جعفر صادق ( ع ) گرد آورده است که جمعا پانصد رساله ميباشد .[/]
[="red"]حضرت علامه شعراني ميفرمايد :[/]
[="green"] بعضي از متکلمين روح را جسم لطيف گرفته اند و به نهايت سخيف است ! نظر به اينکه اخبار نسبت عروج و نزول و حرکت به او داده اند[/]
[="red"]و اينکه حضرت صادق ( ع ) فرمودند :[/]
[="green"]روح ما شبهاي جمعه به زيارت عرش ميرود به این جهت دانستند اشياء صريح در تجرد است زيرا که اگر جسم بوده و جدا شود جسم بي روح ميماند
[/]

[="green"]سلام . چند تا جمله خيلي زيبا از كتاب ( گفتار پير طريقت ) اثر ( خواجه عبدالله انصاري ) براتون مينويسم . اميدوارم خوشتون بياد :[/]
[="blue"]در عشق تو بي سريم سر گشته شده
وز دست اميد ما سر رشته شده
مانند يكي شمع به هنگام صبوح
بگداخته و سوخته و كشته شده
سخنان پير طريقت :
خداوندا ، نام تو ما را جواز ، مهر تو ما را جهاز ، شناخت تو ما را امان ، و لطف تو ما را عيان . خداوندا ، ضعيفان را پناهي ، قاصدان را بر سر راهي ، و مومنان را گواهي ، چه عزيز است آنكس كه تو خواهي .
دو گيتي در سر دوستي شد و دوستي در سر دوست ، اكنون نميتوانم گفت كه او است .
خدايا ، از آنچه نخواستي چه آيد ؟ و آنرا كه نخواندي كي آيد ؟ ، نا كشته را از آب چيست ؟ و نابايسته را جواب چه ؟ تلخ را چه سود گرش آب خوش در جوار است ؟ و خار را چه حاصل كو را بوي گل در كنار است ؟ قسمتي رفته ، نفزوده و نه كاسته ، چه توان كرد ؟ داور اعلي چنين خواست . شيطان در افق بالا زيسته و هزاران عبادت ورزيده ، چه سود داشت كه نبود بايسته !
خدايا ، آنروز كجا باز يابم كه تو مرا بودي و من نبودم ، تا باز به آنروز نرسم ميان آتش و دودم ، اگر به دو گيتي آنروز يابم ، من بر سودم ، و اگر بود تو خود را دريابم ، به نبود خود خشنودم .
خدايا ، نه شناخت تو را توان ، نه ثناي تو را زبان ، نه درياي جلال و كبرياي تو را كران ، پس تو را مدح و ثنا چون توان ؟
اي مهيمن اكرم ، اي محتجب معظم ، اي متجلي به كرم ، اي قسام پيش از لوح و قلم ، بادا كه روزي باز رهم از زحمت حوا و آدم ، آزاد شوم از بند وجود و عدم ، از دل بيرون كنم اين حسرت و ندم ، و با دوست بر آسايم يك دم و در مجلس انس قدح شادي نهاده دمادم .
اي نزديكتر به ما از ما ، و مهربانتر از ما به ما ، نوازنده ما بي ما ، به كرم خويش نه به سزاي ما ، هر چه كرديم تاوان بر ما ، هر چه تو كردي باقي بر ما ، هر چه كردي به جاي ما ، بخود كردي نه براي ما .
الهي ، آنكه تو را به صنايع شناخت ، بر سبب موقوف است و با واسطه راه دارد ، و آنكه تو را به صفات شناخت در خبر محبوس و محصور است و او كه تو را به اشارت شناخت ، صحبت را مطلوب است ، او كه ربوده تو است ، از خود معصوم است .
( اَلسًتُ برُبكُم ) كرامت خدا است ، و ( بلي ) نيكويي و احسان اوست كه داعي و مجيب هر دو يكي است و پرسنده و پاسخ گوينده خداوند است ، آنچنان كه خداوند بنده خود را خواند ، و او را به خود نيوشيد ، و گوش شنوا داد و خود جواب داد و به بنده جواب بخشيد .
الهي ، خود را از همه بتو وابستم ، اگر بداري ترا پرستم ، و اگر نداري خود پرستم ، نوميدم مساز ، بگير دستم .
الهي ، آنچه ما خود كِشتيم ، به بر ميار و آنچه تو ما را كشتي آفت ما از آن بازدار .
الهي ، گل بهشت در چشم عارفان خار است ، جوينده ترا با بهشت چكار است ؟
الهي ، دلي ده كه در كار تو جان بازيم و جاني ده كه كار آن جهان بسازيم .
الهي ، نفسي ده كه حلقه بندگي تو گوش كند ، و جاني ده كه زهر حكمت تو نوش كند .
الهي ، كاشكي عبدالله خاك بودي ، تا نامش از دفتر وجود پاك بودي .
الهي ، اقرار كردم به مفلسي و هيچ كسي ، اي يگانه كه از هر چيز مقدسي ، چه شود اگر مفلسي را در نفس آخر به فرياد رسي ؟
الهي ، آتش يافت با نور شناخت آميختي ، و از باغ وصال نسيم قرب برانگيختي ، به آتش دوستي آب گل سوختي ، تا ديده عارف را ديدار خود آموختي .
توحيد نه همه آنست كه او را يگانه داني ، بلكه توحيد حقيقي آنست كه او را يگانه باشي و از غير او بيگانه ، آغاز عنايت آنست كه خداوند بندگان را قصدي و نيتي غيبي دهد تا ايشانرا از جهان باز برد و در دلشان نوري تابان افكند ، تا از جهانيان باز برد و چون منفرد و تنها شود ، آنگاه وصال را شايد ...
الهي ، تا آموختن را آموختم ، آموخته را جمله بسوختم ، اندوخته را برانداختم ، و انداخته را بياندوختم ، نيست را بفروختم تا هست بيافروختم ، خدايا تا يگانه بشناختم ، در آرزوي شادي بگداختم ، كي باشد كه گويم پيمانه بيانداختم ، از علايق واپرداختم و بود خويش جمله در باختم .
[/]