خاطرات مــــــــن و پدر + مادرم

تلخ بود خيلي تلخ...
اما اين نمي شه كه از اون ور بفتيم و از همه صلب اعتماد كنيم!
اعتماد به ديگران تا چه حد؟
اعتماد به حرف هاي بچه تا چه حد؟
با دروغ گويي بچه ها چه كنيم؟

سلام
ممنون از کاربر خاطره که چنین تاپیکی ایجاد کردی.

داستان آمونزنده ی 1 دختر :
پدرومادر این دختر از زمانی که چشم باز کرد، با هم دعوا می کردن.اونم نه دعوای معمولی،دعوای بزن بزن و بشکن بشکن و فوش و فوش کاری و ... .راستش خودش میگه:اگر قدرت در هر دو طرف بود ، حرفی نداشت.اما اگه تو این دعوا ها یکی مظلوم بود و یکی ظالم،خیلی می سوخت.
و این وسط مادر اکثرا کوتاه میومد و مظلوم اصلی بود و ضربه های روحی و جسمی زیادی رو خورده بود.
دخترک هم چندان وضعیت بهتر از مادرش رو نداشت.پدرش اعصاب جالبی نداشت و ندارد و اگر مثلا با سروصدای دخترک بیدار شود،با شلاق میفتد دنبالش و سیر می زند.
دخترک می گوید: کاش همیشه من ضربه بخورم و اگر اتفاقی افتاد ، چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ جسمی،سپر برای ضربه های مادرش بود.
کاش اصلا فقط در خانه همیشه دعوا می کردند.نه در بیرون و هر جمعی!
الان دخترک سر ساده ترین مسله یا شنیدن کوچکترین جروبحثی مضطرب می شود و استرس تمام وجودش را فرا می گیرد تا جایی که مشکلات روحی اش به جسمش هم منتقل شده است و از از ناراحتی زیاد گاهی نمی تواند راه برود .
الان هنوز هم که هنوز است ، بعد بیست و چند سال زندگی این پدرومادر باز هم دعوا می کنند.ولی خدا را شکر که الان فقط شکنجه ی روحی می شوند نه چیز دیگر.البته به ندرت هم شکنجه ی جسمی.

خاطره ی خودم از چند هفته ی پیش:
از تهران برایمان مهمان آمده بود و من هم طبق معمول با حجاب پذیرایی می کردم.
ایه گیری گذاشته بودند تا بسته نشهشب را هم منزل ما ماندند.صبح بیدار شدم ، دیدم در اتاقم به قول قدیمیا چهارطاق بازه .تازه جلوش هم.با خودم گفتم آخه کی می تونه این کار رو بکنه؟
بعد اینکه مهمونا رفتن،رفتم به پدرم میگم خبر ندارید در اتاق منو کی باز کرده؟؟میگه:چطور مگه؟نشستم تعریف کردم که چجوری باز بود.برگشته میگه:من بازش گذاشتم.دقیق یادم نیست چجوری خشمم رو کنترل کردم ولی یه لبخند زدم.گفتند : مگه چیه؟ فقط تونستم بگم : لطفا دیگه از این به بعد بگو من بی حجاب پیش مهمونا بگردم دیگه!
آخه من موندم یه پدر که میدونه چقدر به این مسله حجاب حساسم چطور هنوز نتونسته متوجه بشه که در یه اتاقی که توش دختر 19 ساله خوابیده رو نمیشه چهارطاق باز گذاشت!

نتیجه ی اخلاقی هر دو خاطره هم که مشخصه.امیدوارم همه ی پدرو مادر ها عبرت بگیرند و به این مسایل توجه بیشتری داشته باشن.
باتشکر از خوانندگان. 

بسم الله الرحمن الرحیم

بچه که دروغ نمی گه ..... :vamonde:

کافی بود مادرش فقط احتیاط را رعایت میکرد و بچه شا نمیذاشت خونه خالش .(اعتماد تا همین حد) و از اون ور هم نمیوفتاد
مگه یه بچه 4 ساله مرض داره چنین دروغی بگه.

[="tahoma"][="green"]

اللهم عجل لولیک الفرج

کی گفته دروغ نمی گند؟

البته کار مادر رو هم تایید نمی کنم وقتی می بینه دخترزیبا داره نباید بگذاره هرجا بمونه[/][/]

سلام
یک خاطره ای هم من بگم شاید مفید باشه
عنوان :به فرزندان خودمون دروغ گفتن یاد ندهیم
[spoiler]
من یادم هست که وقتی بچه بودم رفته بودیم مشهد (همراه هیئت هایی که قدیما می بردن زیارت )
یه روز اتوبوس ما رو برد پارک ملت مشهد ...ما هم که اولین بار بود پارک شادی دیده بودیم خیلی ذوق میکردیم و دائم اصرار میکردیم که سوار همه جور وسائل سرگرمی که اونجا بود بشیم

اونجا بود که من برای اولین بار ماشین برقی دیده بودم و خیلی دلم می خواست سوار بشم
داداش بزرگم هم به پدرم گفت و ما رفتیم که سوار بشیم اما شلوغ بود و ما مجبور شدیم بریم توی صف!
توی صف که بودیم من دیدم اون جلو روی کاغذ نوشته_ برای بچه های زیر 9 سال ممنوع است!
من گفتم ای بابا نمیشه که!
اما پدرم گفت نمیشه هم شده حرف!
بعدم گفت :اگه اون اقاهه از تو پرسید چند سالته تو بگو 9 سالمه زرنگ باش ،خل نباش که مردم سوارت بشن....!

اما من که می دونستم این کار درست نیست و با عقل ناقصم هم فهمیده بودم که دروغ گفتن درست نیست) وقتی که نوبتم شد و آقاهه ی دم در ازم پرسید چند سالته؟ من چون دروغ بلد نبودم هول شدم گفتم:
هشت؟.....آره ؟!!!
همین و که گفتم اون مرده من و از توی صف کشید بیرون و گفت نه نمیشه خیر پیش ...نفر بعد!
منم چون پدرم به زور منو توی صف قرار داده بود و بهم بر خورده بود ... برگشتم گفتم دیدی گفتم نمیشه می فهمه من 9 ساله نیستم!!
همین باعث شده بود که پدرم به آقاهه گفت « این بچه هس چی حالیشه؟چی میدونه که چند سالشه!؟»
پسره هم گفت :حاجی معلومه که هشت سالشه جثه شو نمی بینی؟! نمیشه... آقا اصرار نکن مزاحم نشو وقت ما رو هم نگیر خواهشا!
همین باعث شد پدرم عصبی بشه و اومد گفت:
بیا برو کنار ببینم سیم منو قاطی نکن! من آدم خطرناکی هستما...!!!»
من و برادرم (که می دونستیم طبق معمول الان دعوا میشه) دائم اصرار میکردیم که نمی خواد ولش کن سوار نمیشیم نمی خواد بلریم خونه ول کن !
اما پدرم هی منو سرزنش میکرد و هی سرم داد میزد _ ترسو نباش، ترسو نباش_ بعدم من گرفت بلند کرد از توی پنجره گذاشت داخل سالن و بزور داد میزد و می گفت برو سوار شو ، برو سوار شو من می خوام ببنینم کی امروز می خواد حرف بزنه!!!

همین کار پدرم باعث شد اون پسره (که حدودا سی و پنج ساله و بسیجی هم بود) فورا اومد تو و منو گرفت و بیرون کرد و گفت اصلا محال ممکنه بزارم پسرت بره سوار ماشینا بشه ...قانون قانون هست!

ای داد بیداد همین جدیت این پسر جوونه باعث شد پدرم اتیش بگیره و ...آقا دعوا شد!!
پدرم که اعصابش خورد شده بود ، اومد بزنه توی گوشش که پسره سریعا واکنش نشون داد و دستش و محکم گرفت و با اینکه پدرم نسبتا تنومندم بود ( از کشتی گیرای سنگین وزن صد کیلو بود ) اما هر چی زور میزد نه تنها نمی تونست اونو بزنه، بلکه حتی نمی تونست دستشو خلاص کنه!
پسره هم (که بیشتر از دو متر قدش بود) با خونسردی چپ چپ بهش نگاه میکرد و با سکوتش داشت می گفت الا و بلا اگه بزارم قانون و زیر پا بزاری!(منم میخ شده بودم و هی صورت جوون پره رو نگاه میکردم!)
هیچی دیگه اونقدر ملت جمع شدن، اونقدر جمع شدن ،اونقدر جمع شدن که تا بالاخره تونستن سواشون کنن!(قیامت شده بود!) آخر سر هم من و برادرم بزور پدرم و جدا کردیم تا قضیه فیصله پیدا کرد!!

هیچی دیگه نه تنها سوار نشیدم بلکه ابرو مون هم رفته بود واقعا!
اما درسی که من گرفتم این بود که هیچ وقت برای منافع شخصی از دروغ استفاده نکنم

و یک نکته جالب:
[spoiler]
ده سال بعد وقتی موقع سربازیم شد من با کمال تعجب اون آقاهه رو توی پادگانمون دیده بودم که شده بود فرمانده کل تیپ آموزش که سردار را با شمشیری همراهی میکرد!!!
[/spoiler][/spoiler]

پسره 12 ساله اصرار اصرار که من میخوام فلان بازی رو نصب کنم....

به مادرش گفتم فلان بازی صحنه های بدی داره هااا....بده برا پسرت(خودم توی سیستم یه بچه دیگه دیده بودم) مادره میخنده و میگه آره....فلان و بهمانن!!!!!!!!!!!!!!:Gig:

من چی میگم اون چی مفهمه....:Ghamgin:

بچه بودم
توپم رو پسر خالم تركوند!بهش گفتم بايد مراقب بودي و حالا بايد جاش رو بگيري!باجديت تمام
اما مادرم با اصرار مي خواست جلوي اونو بگيره! و مامانم هيچ وقت برام توضيح نداد چرا ولي پسر خاله ام برام گرفت بالاخره و من متوجه شدم به حرف مامان توجه نكنم! چون صلاحم رو نمي خواد!!!!
يه توپ شيطونك داشتم كه دختر خالم گم كرد و مادرم با مخالفت شديد نگذاشت برام بخره!!!
عروسكي كه بابام براي روز كودك خريده بود و كلي بزرگ بود و ناز!به همين راحتي زدن پاره كردن و رفتن و مامانم نذاشت من حرفي بزنم و تازه دعوام كرد
بزرگ شدم و بزرگ تر و رفتم دبيرستان تيزهوشان!خوابگاه اجباري بود!من اصلا جور در نميومدم با خوابگاه اما مادر و پدرم اصلا به من اجازه دلتنگي و ابراز اون رو ندادن!!!
موارد اين چنيني زياده از كلاس رباتيك و نجوم تا... حتي رشته ي رياضي
سال سوم دبيرستان بودم. معلم زمين شناسي به طرز عجيبي من رو زير نظر داشت و سوال هاي عجيب غريب ازم مي پرسيد!و البته معلم فيزيك و رياضي و...
يه روز دوباره سوال پرسيدن شروع شد كه يه دفعه معلم محكم زد رو ميز و گفت: چرا نرفتي رشته ي رياضي؟ چرا كلاس خارج از برنامه نمي ري و هزار چراي ديگه و من فقط بغض مي كردم
معلم زيست يه روز اومد سر كلاسمون و آخر كلاس گفت با اين كه همش سر كلاسم خوابي اما نمره ات هميشه خيلي خوب ميشه!علاقه نداري؟!
كنكور بود كه پدرم در رو باز كرد و ديد روي كتاب هام خوابم سرم داد كشيد و گفت اگه پزشكي نياري مجبورت مي كنم هر چي آوردي تا دكترا بخوني! اگه ديگه درس نخوندي هر چي ديدي از چشم خودت ديدي!اين قدر مي زنمت كه خون بالا بياري!ديگه شورش رو بالا آوردي
پدرم هيچ وقت من رو نزد و نمي زنه ولي خوب اين رو جدي گفت!
نتايج كنكور اومد فيزيك 80درصد و شيمي63درصد و زبان 63 درصد و....
پسر خاله ام اومد خواستگاري و هر چي به بابام گفتم نمي گفت نياين خونمون تا اين كه بلند بلند گفتم تا صدام بره تو گوشي و جالبه پدرم گوشي رو گرفت به طرف صدام تا مستقيم خودم بگم!
به نظرشون بي احترامي بزرگي بود به بزرگترها!!!
و من تا مدتي تنها بودم توي خانواده
رشته ي شيمي كاربردي رو انتخاب كرده بودم و همه مونده بودند چرا؟!!!
براي انتخاب رشته ام اول بابابام انتخاب كرديم و من آخر بار اون ها رو پاك كردم و بابام ناراحت شد ولي من ياد گرفته بودم براي خودم تصميم بگيرم
براي همسرم هم همين طور بود با حق وتو وارد اتاق شدم و...
من هميشه دلم مي خواست پدر و مادرم به حق من احترام بذارن ولي حتي توضيح هم نمي دادن! به انتخابم و...
الآن هم نمي ذارن برم سر كار و فقط مي گن درس و منم كار خودم رو مي كنم! انشالا هم درس و هم كار:Cheshmak:

چرا اینقدر همه گله دارن؟!
یعنی یه خاطره خوب با مامان باباهاتون ندارید شما؟!

عنوان تاپیک به شدت فریبنده بود!
گولم زدین!

حالا من یه خاطره میگم دلتون شاد شده.

سرگرمی کوچیکی های من ورق زدن کتابهای بابام بود.
مامان بابام کتابی رو میخوندن و آخر شب دربارش با هم صحبت میکردن. این برنامه همیشگی بود و تا الان هم ادامه داره. اون موقع ها من کوچیک بودم. کتابای تاریخ تحولات اجتماعی ایران رو میخوندن. (بزرگ که شدم فهمیدم اسمش اینه) عاشق نگاه کردن عکساش بودم. مردایی با سیبیلهای بزرگ که پیرهن پوشیده بودن!

الان با هم یاد اون موقعها میافتیم. کلی میخندیم. آخه من همیشه میپرسیدم اینا که مردن... پس چرا پیرهن پوشیدن؟

یادش بخیر...

سلام
از بچگی همیشه پدر و مادرم برام تصمیم می گرفتن و من هم معمولا برای مخالفت، اون کار رو خراب می کردم.
15 ساله بودم که هم درس می خوندم و هم کار می کردم البته با مخالفت شدید خانواده.
16 سالگی مغازه خدمات کامپیوتر زدم باز هم با مخالفت خانواده.
بعد از دیپلم درسم رو ادامه ندادم باز هم با مخالفت خانواده.
18 سالگی ازدواج کردم باز هم با مخالفت ایبار بسیار شدید خانواده.
23 سالگی جدا شدم اینبار با بی تفاوتی خانواده.
23 سالگی ازدواج کردم با اصرار و تشویق شدید خانواده.
و الان از زندگیم راضیم... الحمدالله

بچه ها(ما هممون هنوز بچه ایم!) من نمی گم هر چی خانواده میگه رو باید گوش کرد ولی این لیست بالا رو خوب نگاه کنید.
مخالفت های پدر و مادرم رو الان که بررسی می کنم می بینم به جز 1 مورد الباقی همه درست و به صلاح من بودن.
این من بودم که به دلیل عدم درک صحیح از شرایط، نمی تونستم تصمیم درست بگیرم و وقتی با مخالفت خانواده روبرو می شدم، این احساس بهم دست میداد که آره، اونا صلاح منو نمی خوان!!!.
اینو من به دوستان مخصوصا اونایی که در آستانه ازدواج هستن توصیه می کنم:
پدر و مادر به دلیل تجربه بیشتر در زندگی، مسائل رو از بالاتر از آنچه ما میبینیم، می بینند و تمام حواشی آن را بررسی می کنند. مطمئن باشید هیچ پدر و مادری (به جز استثنائات) بد فرزند خود را نمی خواهند.
الان که خودم پدر شدم تازه می فهمم.
کاش از تجربه دیگران استفاده می کردم و مسائل تجربه شده رو دوباره تجربه نمی کردم.
ای کاش...

حالا همه خودشونو تو استثنائات قرار ندن!!! البته لطفا!

خاطره!:Gig:
گفتن خاطره خوب خوبه گفتن خاطره بد هم خوبه چون پدر مادرای آینده که شدیم میفهمیم فلان کارو نباید بکینم!
در جواب این حرف گفتم!

یه بار یه غلطی کردم:khandeh!: که بابام فهمید و برعکس تصورم نشست و آروم باهام حرف زد و من شرمنده خودم تمام جزئیات قضیه رو لو دادم:Gig:(خنگ بازی) ولی فهمیدم که بابام دو روز داشت فکر میکرد چطوری باهام رفتار کنه.....ولی انگار هیچی بهمون نگن بدتر از صد تا فحشه:Nishkhand::ok:

امیدوارم همه چی خوب پیش بره برای همه
[SPOILER]البته خب بعضی وقتا بابا الکی گیر میده ها...مثلا میگه فلان برگه که من دو هفته پیش گذاشتم رو میز کوش؟؟؟؟؟خب من چمیدونم بابای من!یه ذره مرتب باش:khandeh!: من که دیگه نباید حواسم به وسایل شما بشه.:Moteajeb!:.[/SPOILER]

نقاشیم خیلی خوب بود تاازه داشتم دوره حرفه ی رو میگذروندم و نقاشی هایی میکشیدم!
مهمون که میومد مامان میوردشون که اونا ببینن اونا هم کلی ذوق مرگ میشدن و خلاصه.....
مامانم میگفتن:هرکدومو میخواین بردارین!:Mohabbat:
من::Moteajeb!:
مهمونا::khandeh!:
نقاشیا::Gig:

همین دیگه
حتی یه روز دختر مهمونمون گفت:وا...خاله...شاید الهه دوس نداشته باشه نقاشیاشو میدین به دیگرون!
اما خب موثر نبید!
اون موقع خ ناراحت میشدم که لااقل نظر منو میپرسید ناسلامتی زحمت منه!:Ghamgin:
اما حالا خوشحالم که از دستشون راحت شدم چکارشون میکردم الکی یه گوشه جمع بودن ولی اونوقت خیلی میخورد تو ذوقم هیچیم نمیشد بگی لا مصب!!!!

[="Tahoma"][="Green"]اللهم عجل لولیک الفرج

سلام

در هر خونه ایی ممکنه دعوا بین فرزندان و اولیا رخ بده یا مخالفت ها و تفاوت آرا
هر وقت مادرم از دست من ناراحت میشه تنبیه بدنی نمی کنه(البته شاید انگشت شمار در حد سیلی زده باشه)

تنها چیزی که می بینم اینه که با هام حرف نمیزنه!!!

باور کنید این حرف نزدنه همچین اتیشم میزنه که نگو:Nishkhand:

کاش بزنند داد بزنه سرم لهم کنه اما حرف بزنه باهام:Ghamgin:

نتیجه اینکه گاهی وقت ها برای تنبیه بهتره حرف نزنیم!!!
تا اینکه داد و چک و لگد
البته بهترین روش میانه روی است
گاهی هم لازمه در حد کم یه تلنگری به ادم بخوره(البته باید دید نظر شرع چیست )
و سخن گفتن در مورد مشکلات بهتر از سرکوبشه یا عمل با تنبیه بدنی
:ok:[/]

سلام
در بچگی هر وقت که کار اشتباهی کردم (شیطنت خرابکاری و...) و بهش اعتراف کردم هم از طرف پدر ومادر و هم خواهر و برادرام برخورد بدی باهام نشد .و همین باعث شد که تو زندگیم دروغ نگم و بابت این خیلی ممنون خانوادم هستم.
با اینکه 7 تا 10 سال از بقیه خواهر برادرام کوچیکترم ولی سر وسایل من نمیومدن و حریم شخصیما رعایت می کردن برای همین با اینکه بچه بودم منم نمیرفتم سر وسایلشون (البته تک و توک شده که برم) و وسایل خودشون در امان میموند:khandeh!: و خراب نمیشد.
بنابراین دقیقا این نکته که بچه ها تحت تاثیر رفتار بزرگترهاشونن واقعیت داره و این تاثیر پذیری کاملا نا خود آگاهه .

بله دوستان درست میگن.باید خاطرات خوب هم اینجا درج بشن.
ولی خب ؛ چون اولین خاطره خاطره ی بد بود،ذهن اکثر دوستان به طرف چنین خاطراتی رفت.

یادم میاد وقتی شرایطی بود که توی 2 راهی یا چند راهی گیر میکردم،خیلی آرام و باملاحظه ی فراوان بهم کمک می کردن.طوری که در آخر خودم تصمیم میگرفتم که کدام راه رو انتخاب کنم.
یادم نمیاد تا به حال در زمینه های مادی کمودی داشته باشم.از بس فکر همه جا رو میکردن.نه افراط و نه تفریط .یه زمان هایی میشد که من وسیله ای میخواستم که شاید در اون سن مناسب نبود و یا کلا مناسب نبود.اما والدینم با اینکه توان تهیه اش رو داشتند،نمی خریدند.
یا اینکه بعضی اوقات خودمم از نیاز هام باخبر نبودم،اما اونها قبلا تهیه میکردند.
نظرم رو در مورد بعضی از مسایل خانوادگی و اجتماعی و یا حتی سیاسی و ... می پرسیدند و اجازه ی مشارکت می دادند.
اصلا یادم نمیاد که یک روز بدون غذا مونده باشم.تا اینقدر دقت به خرج می دادند.
توی تربیت تک تک بچه هاشون خیلی با حوصله و دقت و ظرافت خاص ، تلاش می کردند تا به نحو احسن انجام بدهند.
بیشتر اوقات فکر می کنم واقعا اینکه میگن تو پر قو بزرگش کردن رو من تجربه کردم.
و البته، طریقه ی مبارزه با مشکلات و موانع زندگی رو یاد دادند.غیر مستقیم کنترل کردند تا به روحیه ی نوجوانشون برنخوره.و با مطالعه و آگاهی پیش رفتند.و تجربیاتشون رو هم به نحو احسن به ما انتقال دادند.

واقعا بیشتر اوقات انقدر از خودم شاکی میشم که چرا من حتی نمی تونم به اندازه ی 1 اتم از لطف ها و نعمت های خدا رو به جا
بیارم!

امیدوارم بقیه ی دوستان هم خاطرات خوبشون رو بنویسن.

خیلی جالب بود!

پدرم نظامي بود و الآن بازنشسته شده
مادرم خانه دار بود و هم چنان به كاره!:Cheshmak:
اگه توجه كرده باشين من در تمام نوشته ام به اين اعتراض كردم كه چرا حالت مشورت توي خونه ي ما نبود! وگرنه الآن مي فهمم كه يه توپ ارزشش رو نداشت
يا درسته خوابگاه سخت بود ولي خودخواهي و سلطه گري و وسواس رو توي من از بين برد و ارتباط اجتماعي من رو به شدت بالا برد
شايد به خاطر روحيه ي پدرم بود كه مشورت رو زياد بها نمي داد و اعتقاد داشت همه بايد از دستورات فرد عاقل تر بي چون و چرا پيروي كنند!
البته پدرم چيزهايي بهم ياد داد كه خيلي از پسرها و دخترهاي همسن من بلد نيستن!چون به گذشته ام فكر كردم مي تونم نكات خوب رو بكار بگيرم و نكات بد رو ريشه يابي اصلاح كنم
سخت كوشي: اول كه مارو مي برد كوه نازمون رو مي كشيد و وقتي خسته ميشديم راهي كه اومديم رو بهمون نشون مي داد و مي گفت يعني شما اين يه كوچولو رو نمي تونين بياين بالا تا پيروز بشين؟! اين طوري خستگي رو به اميد پيروزي فراموش مي كرديم
مسئوليت پذيري: يكم كه توي كوه نوردي راه مي افتاديم بهمون مي گفت يا بياين بريم كوه و با قدرت بياين يا اصلا نياين و روحيه ي ما رو هم خراب نكنين!اگه اومدين تا تهش بايد باشين ها!بعد كسي كه يكم تنبليش مي شد مي گفت تهشو قبلا هم ديدم! بعد بابام مي گفت بريم انگار فلاني دوست نداره بياد شهربازي!يعني جايزه هم داشتيم
توجه به اطراف و دقت و يادگيري: بهمون در مورد گياهان كوهي و خوراكي ياد ميداد! اينكه بگردين از راه آسون تر بياين بالا و البته همه ي اين ها مسابقه بود!
راستي يادم رفت بگم پدرم براي كنكورم شرط گذاشته بود كه اگه سه رقمي شدم براي يه سرويس طلا بخره و اين براي اين بود كه با تشويق درس بخونم و نه ترس و البته اين كار مادرم بود به احتمال90 درصد
هميشه بهمون مي گن كه هنر با يكم حوصله و دقت به دست مياد اما آدم بودن و تحصيلات مفيد داشتن نه! بياين هنر مند تر بشيم

احسنت به این پدر فهمیده:kaf:

ما که کوچیک بودیم، به هر چیز کوچیکی میگفتیم توتو، مثلا به تخم شربتی میگفتیم توتو، به پشه میگفتیم توتو، وقتی چیزی میرفت تو چشممون میگفتیم توتو رفته تو چشمم.
خلاصه ...
این توتو خیلی نقش بازی کرد تا ما اینقدری شدیم.
این از قسمت اول.

حالا قسمت دوم:
خواهر و بردار من کوچیک که بودن تو حیاط خونه با پسر همسایمون توپ بازی میکردن. پسر همسایمون از این بچه ها بود که همش گریه میکرد. خب، بازی اشکنک داره دیگه، توپ بهش میخورد گریه میکرد، میدوید زمین میخورد گریه میکرد، گل میخورد گریه میکرد. کلا همش در حال گریه بود. مامانش سر همین گریه کردنا اجازه نمیداد بیاد تو حیاط بازی کنه، پسره گریه میکرد، بعد مامانه از صدای بچه اش خسته میشد، میفرستادش تو حیاط، بعد پسرش بازی میکرد، توپ بهش میخورد، گریه میکرد و همینطور این دور تسلسل ادامه داشت...
یه بار خانوم همسایه فکر کرد خواهر و برادر من اذیتش میکنن که همش گریه میکنه. اومد دعواشون کرد و گفت یه دفعه دیگه میلاد رو اذیت کنید، میبرم دکتر آمپولتون میزنم.
اون موقع بچه ها 4-3 سالشون بود. خواهرم گفت: من که توتو ندارم آمپولم بزنی. اینو گفته بود و فرار کرده بود اومده بود خونه، خانوم همسایه پیگیر شده بود، اومده بود 3 طبقه پایین، (آسانسور هم که نداشتیم) مامان منو ببینه از بچه ها شکایت کنه.

قسمت سوم:
مامانم از این مامانا نبود که مارو از دکتر و آمپول بترسونه، چون اگر این روش رو انجام میدادن وقتی مریض میشدیم برای خودشون سخت میشد. مامانم ماجرای توتو ها رو برامون تعریف میکردن.

ماجرای توتو ها: (قابل استفاده در روزهای زمستان، روزهای سرد، روزهای برفی و بارانی، روزهایی که احتمال بارندگی وجود داره و ...)
حمید کوچولو و مامانش میخواستن برن بیرون، هوا سرد بود.
مامانش گفت: حمید کوچولو، کلاه سرت کن، شال بذار، دستکشهاتو بپوش، دکه های ژاکتت رو ببند.
اما حمید کوچولو گفت: نمیخوام، گرمم میشه، خسته میشم.
مامانش گفت: توتو بدا تو هوای سرد، دنبال دختر کوچولوها و پسر کوچولوها میگردن، هرکس حرف مامانشو گوش نده، کلاه سرش نذاره، میرن تو سرش، شال نذاره، میرن تو گلوش، دستشکش نپوشه میرن تو دستاش، دکمه های ژاکتشو نبنده میرن تو شکمش، توتو که جاش تو شکم کوچولوها نیست، کوچولوها سرشون دردمیگیره، گلوشون درد میگیره، دیگه نمیتونن برن بیرون بازی کنن.
اما حمید کوچولو بازهم گوش نداد. مامانش هم دیگه چیزی نگفت، رفتن بیرون...
وقتی اومدن خونه، مامانش دستاشو شست رفت شام درست کنه. باباش اومد. مامانش غذا رو کشید گفت: حمید ... بیا مامان شام بخوریم. حمید جواب نداد. باباش رفت تو اتاق حمید، دید حمید رو تختشه،
گفت: حمید، بیا شام بخوریم.
حمید گفت: نمیتونم، گلوم درد میکنه، سرم درد میکنه، گوشم درد میکنه.
باباش گفت: آخ آخ آخ... حرف مامانو گوش ندادی لباس گرم نپوشیدی، توتو ها اومدن سراغت.
حمید گفت: حالا چکار کنم؟
باباش گفت: باید پلیس توتوها را صدا کنیم، بیاد توتو بدها رو از تو سرت و گلوتو شکمت بیرون کنه. آقای دکتر توتو پلیسارو پیش خودش نگه داشته، سوار آمپولشون کرده، از تو آمپل سر میخورن میرن تو سرت و گلوت و شکمت، توتو بدها رو بیرون میکنن.
بعد مامانش گفت: توتوها که میخوان بیان پیشت، یه جایی میخوان، دستتو بده به من. حمید دستشو داد به مامانش، مامانش نوک سوزن رو تندی زد تو دستش. مامانش گفت: توتو پلیسا اینجوری میرن تو بدنت.
حمید یه آخ کوچولو گفت، بعد فکر کرد، یه آخ کوچولو از سردرد و گوش درد و گلو درد که بهتره.
گفت: باشه، بریم دکتر. مامان باباش رفتن لباس پوشیدن، حمید هم آماده شد. هم کلاه سرش بود، هم شال گذاشته بود، هم دستکش پوشیده بود، هم دکمه های ژاکتشو بسته بود.
رفتن دکتر، دکتر توتو پلیسها رو فرستاد سراغ توتو بدا. چند روز بعدش، توتو بدا از بدن حمید کوچولو رفتن بیرون.

بـــــــــله، اینجوری بود که اصلا از تهدیدهای میبرمت دکتر و آمپولت میزنم نمیترسیدیم. ما همچین بچه های بودیم. بیچاره حمید کوچولو، تا ما بزرگ بشیم، هزارتا بلا سرش اومد، طفلیها هیچ وقت هم به شامشون نمیرسیدن.

کار خوبی نیست:no:
هم بچه یاد میگیره:paresh:
هم سوزن خب کثیفه!:khoshgel:

من یادمه یه بار با خواهرم رفتیم نقاشی بکشیم قرار گذاشتیم دو تامون یه کله گنده بکشیم توی تمام صفحه و چشم و ابرو بگذاریم براش:reading:

هر دو کشیدیم و رفتیم به ماامانم نشون دادیم مامان نقاشی خواهرم و دید و گفت که قشنگ کشیده :solh::khandidan:
اما از منو که دید گفت یه چشمش بزرگتر از اون یکی چشمشه:_loool:

من اینقـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد ناراحت شدم.:geryeh:...اینقد خورد تو ذوقم!!! اصن انگار احساس گناه میکردم...
همش نگاه نقاشیم میکردم و ساکت شدم.....:reading:
خلاصه ...همین!

البته شاید همین حرف باعث شد الان یه نقاش درست حسابی بشم شکر خدا!

وسایل بچه هار و نمیدونم
ولی خود من اگه برم پارک بانوان تاب و سرسره بازی میکنم...سرسره بلندا....نهاز این فنقلی ها:Khandidan!:
اصنم ربطی ندارم..بچه بودم حسابی هم بازی میکردم....اینقد ک حتی یه بار از بالای یه سرسره سرم گیج رفت افتادم
خونه پدر بزرگمم همیشه تاب بوده و بازی همیشگمون

ولی خب هیجان داره تجربه دوباره اش!باحاله!همه میریم ...با زنداییام که بچه دانشگاهی دارن...اینقد بهشون میخندِیِِِِِِِم که...!:khaneh:
امتحانش ضرری نداره

سلام به همه اعضاء دلم میخاد خاطرات کودکیمو براتون بذارم اما متاسفانه بیشترشون تلخ هستن..چیز خوشایندی یادم نیست..ممنون از تاپیک هاتون..فکر میکنم تنها خاطره قشنگم این بود که تو سن 10 سالگی یا 11 سالگیم تو مسابقات قرآن نفر دوم شدم..:Gol::ok::ok:

اینم جوابش...

نه بابا مچ گیری نبود
منظورم اینه که 3 سال کمه خب!
اون 16 سالهه خب بله ازش بعیده ولی 3 ساله یه نی نی بیشتر نیست که مسلما فقط بامامانشون آروم میشن
بله شاید ا صبح تا عصر مثلا نبینن چیزی نگن ولی 2 روز کامل مامان نباشه خیلیه....:Gol:

یه دایی دارم که روی لاک زدن دختر 5 سالش خیلی حساسه.....اصلا نمیذار بزنه.....در عوض مادره آرایشگره و این دختر هم خب معلومه خیلی دوست داره لاک بزنه
مثلا باباش یه بار گفت اگه یه بار دیگه بزنی میشکنمشون...اعتقاد داره اگه الان بزنه یاد میگیره بعدا نمیشه حریفششد

اما من کاملا مخالفم
من بهش یه دونه لاک داده بودم ولی براش 4 چوب گذاشتم....گفتم این لاک رو تو خونه به دستات بزن اما جلو نامحرما پاکشون کن ولی پاهات چون جوراب میپوشی طوری نیست
این جوری هم حس زیبابودن دخترونش ارضا میشه و عقده نمیشه براش هم میفهمه که لاک فی نفسه بد نیست اما چهارچوب داره
جالب اینکه گفتم میدونی نامحرما یعنی کیا؟گفت یعنی غریبه ها:khandeh!:....منم دیدم فعلا بهتره همین باشه معنیش!:ok:

نباید اینجوری سخت گرفت تا عقده بشه وقتی باباش نیست بزنه!

يه روز دوستم جريان خواستگاري و نامزديش رو گفت
بهش گفتم ناراحت نشيا اما از مامان و بابات زيادي انتظار داري
بهم گفت اتفاقا به نظرم تو كم انتظار داري البته ببخشيد اما مامان تو درس نخونده و به خاطر همين زياد ازش انتظار نداري
از ته دل گفتم اتفاقا مامانم خيلي بيش تر از بابام بهم كمك مي كرد
آتش دلم اما خاموش نشده بود
پدر: جنگ مادر: تنهايي بچه داري كردن
پدر: كار مادر: خانه دار
پدر: تقديرنامه،درس خواندن و ترفيع گرفتن و... مادر:قالي بافي و بچه داري وپينه هاي دست...
پدر و مادر هر دو عشق منند
پدرم توي جبهه خط شكن بود و دوستاي پدرم اسم مادرم رو گذاشته بودن سرتيپ
چون براي بابام توي خونه غم باقي نمي گذاشت
اما چرا قدر مادر فداكارم رو جامعه نمي دونه
گاهي براي مادرم گريه مي كردم
و الآن مادرم كه اين رو فهميده نمي گه از بچه ات كم بذار
ميگه سعي كن از لحاظ مدرك جا نموني!!!!!آه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دقیقا نمیدونم چند ساله بودم
قرار بود پدر بزرگم توی روستا یه خونه بسازه
یه خونه که مخصوص روزهایی که واسه کشاورزی میان روستا باشه
ما هم برای دیدن اون خونه نیمه ساز راهی روستا شدیم
همگی داخل ساختمون بودن
منم بیرون ساختمون
دلم میخواست با اجر های اونجا واسه خودم یه خونه بسازم
وقتی سرم و بالا اوردم
متوجه شدم که دیوار بلندی به سمت من میاد
با خودم فکر کردم شاید یه خوابه ....
و دیگه چیزی متوجه نشدم
وقتی چشمام و باز کردم یه عالمه کله ادم دیدم که بالای سرمه
و بازم خواب بود که به چشمام هجوم اورد
تصویر های مبهی رو یادمه ...مثلا یادمه تو بغل بابام بودم و بابام داشت گریه میکرد
یادمه توی اتاق عمل بودم و اقای دکتر میفت اسمت مهرنوشه ....من دوست باباتم
..یادمه وقتی به هوش اومدم
مامانم ازم سوال پرسید دوست داری من پیشت بمونم یا بابات
و من با نامردی گفتم ..باباااااااااا
خب چیکار کنم ...از این فرصت ها کم پیش میومد
نتیجه :
خطر همیشه در کمینه ...مواظب بچه هاتون باشید
دیدی شوخی شوخی نزدیک بود ضربه مغزی بشم

ضبط صوت ...

من میگم بچه ها شبیه ضبط صوت هستن ..هر چی میبنن و ضبط و در جاهای عمومی مثل خونه ...توی اتوبوس ...مهمونی و هر جای دیگه پخش میکنن
خب منم یه روزی بچه بودم دیگه
منم بعضی وقت ها مسائل خونمون و واسه دیگران تعریف میکردم
یه روز نمیدونم چی شد که جنگ جهانی سوم توی خونه ی ما به اجرا در اومد
مامانم اون طرف خونه ایستاده بود ..خواهر کوچیکم توی بغلش بود ....داداشم به چادر مامانم چسبیده بود ومامانم هم یه ساک دستش بود ..همین وسط مسطا هم گریه میکرد
و اصرار داشت که بره خونه اقا جون
بابای ما هم
خدا بیامرز اون موقع جوون و خام بود ...تازه عصبی بود ..تو دعوا هم نون و حلوا که پخش نمیکنن
گفت ....راه باز جاده دراز
مامانم گفت مهرنوش بیا بریم ....و داداشم و صدا زد و گفت دست خواهرت و بگیر ...ما از این خونه میریم
همین حرف کافی بود که دو دستی بچسبم به پای بابام و چیغ بزنم ....که من بابام و ول نمیکنم
میخوام پیش بابام بمونم
بابام هم میدونست مامانم بدون بچه هاش جایی نمیره
شیر شده بود و میگفت ...خب برو دیگه ...دیرت نشه
مامانم هم با گریه سعی داشت منو از بابام جدا کنه
خلاصه
من..مامانم ....خواهر کوچیکم و داداشم اینقدر گریه کردیم که بابام از خونه رفت
...........
چند ماه بعد من این خاطره رو واسه اقاجونم تعریف کردم
دقیق یادم نیست ..ولی مامانم میگه علاوه بر اقاجون واسه کل فامیل تعریف کردم
(خو چیکار کنم ..از صحنه های اگشن خوشم میاد ...دوست دارم واسه بغیه هم تعریف کنم )
اونم مامانم و دعوا کرد که چرا جلو بچه ها دعوا کردید....از اون مهم تر ...نمیشه که شوهرت تا گفت بالا چشمت ابروئه تو با سه تا بچه بخوای قهر کنی

نتیجه -جلوی بچه هاتون ..حتی با هم بد حرف نزنید ..چه برسه به دعوا .......

فرق...........

پدر مادر ها همیشه میگن ..به خدا همه بچه هام و یه اندازه دوست دارم
ولی توی عمل اینطوری نیست
من خودم هم دیدم هم تجربه کردم ..هم جدیدا دارم تجربه میکنم
خب ..پدر و مادر ها بین دختر و پسر فرق میزارن
وقتی بچه بودم به جرات میتونستم بگم که از داداشم و خواهرم متنفر بودم
شبا که با گریه میخوابیدم و ازشون ناراحت بودم ..تا صبح هزار بار نقشه قتلشون و طراحی میکردم
بابام همیشه بیرون از خونه بود ....
وبیشتر روز و با مامانم سر و کار داشتیم
خواهرم بیش از اندازه لاغر و ضعیف بود ..یه کم که گریه میکرد ...نفس کم می اورد
داداشم هم بچه زرنگ .....تا مامانم به خودش بیاد سی کیلومتر از خونه دور شده بود
پس کتک و کی میخورد ؟
معلومه من
اینجوری شد که وقتی بچه بودم وهر کی میپرسید کی رو بیشتر از همه دوست داری میگفتم ..بابا
مامانم همیشه فرق میزاشت
الان هم که بزرگ شدم همینطوره
ولی خدا رو شکر ..اینقدر عقل دارم که دیگه نقشه قتل برادر و خواهرم و طراحی نکنم
با خودم عهد کردم
یه دونه بچه بیشتر نیارم ...و هیچ وقت کتک نزنم اش
بین بچه هاتون فرق نذارید

اینقد بدم میاد بچه هارو حریص به خوردن میکنند
همه فامیل ما همینطورین الا مامان من.....مامان من از ما میگرفت و میداد به دیگرون...اما یادمه تولد پسر داییم بود کیک رو تقسیم کردن و من خردم و بازم دلم میخواست
حالا خودم دیدن نصف سینی کیکو زنداییم گذاشت توی یخچالا....رفتم گفتم:میشه بازم کیک بدین
اونمگفت: کیک تموم ش دیگه نداریم:ajab!:....منم خشکم زد!:crying:
همون موقع فک کردم ببین این نگه میداره برا بچه هاش اونوقت مامان من نمیده ما بخوریم میده به اینا!!!
اونموقع قطعا تربیت زنداییمو درست میدونستم... بزرگتر که شدم وقتی میدیدم بچه هاشون همه جامثل نخورده ها هستن....سعی میکنند زودتر بجنبن تا بیشتر و بهتره رو بخورن حالم بد میشد بدتر اینکه والدین هم هیچی نمیگن و میذارن پای زرنگی بچه هاشون.....خلاصه بزرگتر که شدم اصلا دیگه موافق این عملکرد نبودم و حقو به مامانم میدادم:ok:
البته بعدا چون نمیدونم چه طوری حالا....چون نگاه و تپش قلب خودمو وقتی مامانم یه چیزیو کهدوستداشتم میداد به بقیه بچه ها...چیزی که حتی شاید سهم کمی داشتم ازش و کافی نبود.....از روش مامانم هم خوشم نیومد....:vamonde:.وسط! نه به این شوری و نه به اون بی نمکی
نه اینقد دست و دلباز نه اینقد خسیس!!!!!:god:
مثلا اونرو من یه جور زله درست کرده بودم پسر دایی 8 ساله ام یکی تو دهنش بود یکی تو دستش دو تادیگه هم برداشت....در حالی که من خودم نخوردم ....بزرگترها هم یه دونه
داییمم هیچی بهش نمیگفت که باباجون شکمو نباش :no:
!!!:aatash:

وقتی توی اتوبوس مادرا و از جمله مامان خودم منو از روی صندلی بلند میکرد تا یه بزرگتر بشینه خیلی تعجب میکردم:ajab!:
همش تو ذهنم میگفتم

خداااا:god: خو من که کوچولوترم......خو زودتر خسته میشم.....چرا منو بلند میکنن جامو میدن به این بزرگه!!!؟