حقانیت ولایت اهل بیت(ع)‌ در قرآن

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حقانیت ولایت اهل بیت(ع)‌ در قرآن

"ولایت غریب" عنوان پژوهشی است که آیات قرآن را در راستای شناخت و اثبات حقانیت ولایت اهل بیت(ع)‌ با یکدیگر تطبیق می‌دهد و بررسی می‌کند. این اثر در 528 صفحه گرد آمده است.
به گزارش واحد خبر پایگاه معارف قرآن به نقل از ایکنا ایبنا مهدی پناهی، مدیر مسوول انتشارات سبط‌ النبی، با بیان این مطلب اظهار کرد: این اثر باب تازه‌ای را در تفسیر قرآن باز کرده است، زیرا آیات این کتاب آسمانی را در راستای اثبات حقانیت ولایت اهل بیت(ع) با یکدیگر تطبیق می‌دهد.
وی با اشاره به این نوشتار به عنوان تفسیری تازه با رویکردی جدید از قرآن، گفت: این کتاب را به دلیل معجزه بودن قرآن کریم می‌توان بدیع برشمرد، زیرا مطابق اعتقاد مسلمانان قرآن، معجزه‌ای الهی است که در هر عصر و زمانی می‌توان مطالبی بدیع از آن استخراج کرد که پاسخگوی نیازهای همان عصر است.
پناهی ادامه داد: در این دوران نیز که شاید مباحث حکومت و رهبری نظیر هر وقت دیگری اهمیت یافته است، بررسی آیات از نظرگاه اثبات حقانیت حکومت اهل بیت(ع) می‌تواند پاسخی به نیاز روز جامعه به شمار آید.
وی درباره محتوای این اثر گفت: ولایت از دیدگاه قرآن و بررسی ولایت ائمه(ع) و انبیای الهی و واکاوی موضوع ولایت در سوره‌های "بقره" و "نور" بخشی موضوعات این اثر به شمار می‌آیند. نویسنده در بخشی با عنوان "از شعیب تا فاطمه" نیز به نوعی آیات قرآن را رمزگشایی می‌کند و در قالبی تمثیلی به بیان یافته‌هایش درباره اهل بیت(ع) می‌پردازد.
مدیر مسوول انتشارات سبط النبی ادامه داد: "عبدالله مستحسن" نویسنده این اثر که تاکنون آثار متعددی را درباره قرآن تألیف کرده است، در بخش دیگر ین کتاب با عنوان "احسن ‌الحدیث" اسامی قرآن را ذکر کرده و ویژگی‌های منحصر به‌فرد آن را برشمرده است که تمامی آنها با موضوع اصلی کتاب در ارتباطند.
وی در پایان گفت: این اثر در شمارگان 3000 نسخه و بهای 60000 ریال در قطع وزیری تا پایان هفته آینده روانه کتابفروشی‌ها می‌شود.


منبع:اینجا

فضايل امام حسين (ع) در قرآن كريم

آياتي از قرآن مجيد كه از آنها فضيلت و عظمت مقام حسين (ع) استفاده مي‏شود فراوان است كه در اين يادداشت به چهار نمونه از آن‌ها اشاره مي‌شود.

1. آيه مودّت
خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: قُلْ لا أَسْألُكُمْ عَلَيهِ أَجْراً إِلّا المَوَدَّةَ فِي القُرْبي‏ (الشوري: 23)
(بگو: من هيچ پاداشي از شما بر رسالتم درخواست نمي‏كنم جز دوست‏داشتن نزديكانم [اهل بيتم‏])
احمد بن حنبل در مسند، ابو نعيم حافظ، ثعلبي، طبراني، حاكم، رازي ، شبراوي، ابن حجر، زمخشري ، ابن منذر، ابن ابي حاتم، ابن مردويه ، سيوطي و گروهي ديگر از علماء اهل سنت از ابن عباس روايت كرده‏اند كه زماني كه اين آيه نازل شد اصحاب گفتند: اي پيامبر خدا، اين خويشاوندان تو كه واجب گرديده بر ما مودّت و دوستي آنان كيستند؟
حضرت پيامبر (ص) فرمود: علي، فاطمه و دو پسر آنها يعني حسن و حسين. (الغدير 2/307)
جالب اينكه امام شافعي در مورد حب اهل بيت (ع) گفته است:
يا أَهلَ بَيْتِ رَسُولِ اللَّهِ حُبُّكُمْ / فَرْضٌ مِنَ اللَّهِ فِي القُرآنِ أَنزَلَهُ‏
كَفاكُمْ مِنْ عَظِيِم القَدرِانَّكُمْ / مَنْ لَم يُصَلِّ عَلَيكُم لا صَلوةَ لَهُ
(اي اهل بيت رسول خدا محبت شما از سوي خداوند در قرآنش واجب شده است. در عظمت قدر و منزلت شما همين بس كه هركس در نماز بر شما صلوات نفرستد نماز نخوانده است)
(در كتاب الغدير آمده كه انتساب اين ابيات به امام شافعي از شرح المواهب زرقاني جلد 7 ص 7 و جمعي ديگر است)
مفسر معروف علامه طبرسي از شواهد التنزيل حاكم حسكاني كه از مفسران و محدثان معروف اهل سنت است نقل مي‏كند كه پيامبر اسلام (ص) فرمود:
ان اللَّه خلق الانبياء من اشجار شتي، و انا و علي (ع) من شجرة واحدة، فانا اصلها، و علي فرعها، و فاطمة لقاحها، و الحسن و الحسين ثمارها، و اشياعنا اوراقها ـ تا آنجا كه فرمود ـ لو ان عبدا عبدالله بين الصفا و المروة الف عام، ثم الف عام، ثم الف عام، حتي يصير كالشن البالي، ثم لم يدرك محبتنا كبه اللَّه علي منخريه في النار، ثم تلا: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً
(خداوند انبياء را از درختان مختلفي آفريد، و من و علي را از درخت واحدي، من اصل آنم، و علي شاخه آن، فاطمه موجب باروري آن است، و حسن و حسين ميوه‏هاي آن، و شيعيان ما برگهاي آنند ... سپس افزود: اگر كسي خدا را در ميان صفا و مروه هزار سال، و سپس هزار سال، و از آن پس هزار سال، عبادت كند، تا همچون مشك كهنه شود، اما محبت ما را نداشته باشد خداوند او را به صورت در آتش مي‏افكند، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبي‏) (مجمع البيان9/43

همچنين زمخشري در كشاف درباره محبت اهل بيت (ع) حديثي نقل كرده كه خيلي ارزنده و پرمعناست و فخر رازي و قرطبي نيز از او اقتباس كرده‏اند: حديث مزبور به وضوح مقام آل محمد (ص) و اهميت حب آنها را بيان مي‏دارد. رسول خدا (ص) فرمود:
من مات علي حب آل محمد مات شهيدا الا و من مات علي حب آل محمد (ص) مغفورا له الا و من مات علي حب آل محمد مات تائبا الا و من مات علي حب آل محمد مات مؤمنا مستكمل الايمان الا و من مات علي حب آل محمد بشره ملك الموت بالجنة ثم منكر و نكير الا و من مات علي حب آل محمد يزف الي الجنة كما تزف العروس الي بيت زوجها الا و من مات علي حب آل محمد فتح له في قبره بابان الي الجنة الا و من مات علي حب آل محمد جعل اللَّه قبره مزار ملائكة الرحمة الا و من مات علي حب آل محمد مات علي السنة و الجماعة الا و من مات علي بغض آل محمد جاء يوم القيامه مكتوب بين عينيه آيس من رحمة الله الا و من مات علي بغض آل محمد مات كافرا الا و من مات علي بغض آل محمد لم يشم رائحة الجنة. (كشاف 4/220، تفسير فخر رازي 27/165 ، تفسر قرطبي 8/5843 ، نمونه 20/414 )
(هر كس با محبت آل محمد بميرد شهيد از دنيا رفته، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود بخشوده است، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود با توبه از دنيا رفته، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود مؤمن كامل الايمان از دنيا رفته، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود فرشته مرگ او را بشارت به بهشت مي‏دهد، و سپس منكر و نكير (فرشتگان مامور سؤال در برزخ) به او بشارت دهند، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود او را با احترام به سوي بهشت مي‏برند آن چنان كه عروس به خانه داماد، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود در قبر او دو در به سوي بهشت گشوده مي‏شود، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود قبر او را زيارتگاه فرشتگان رحمت قرار مي‏دهد، آگاه باشيد هر كس با محبت آل محمد از دنيا رود بر سنت و جماعت اسلام از دنيا رفته، آگاه باشيد هر كس با عداوت آل محمد از دنيا رود روز قيامت در حالي وارد عرصه محشر مي‏شود كه در پيشاني او نوشته شده: مايوس از رحمت خدا، آگاه باشيد هر كس با بغض آل محمد از دنيا برود كافر از دنيا رفته، آگاه باشيد هر كس با عداوت آل محمد از دنيا برود بوي بهشت را استشمام نخواهد كرد.)


2. آيه تطهير
خداوند مي فرمايد: انَّما يُرِيْدُ اللَّه لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجسَ أَهلَ البَيتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً (احزاب: 33)
(خداوند فقط مي‏خواهد پليدي و گناه را از شما اهل بيت دور كند و كاملًا شما را پاك سازد)
واژه «رجس» به معناي شي‏ء ناپاك است اعم از اينكه از نظر طبع آدمي ناپاك باشد يا به حكم عقل يا شرع و يا همه اينها (مفردات راغب، ماده رجس)
و اينكه در بعضي موارد رجس به معناي گناه يا شرك يا بخل و حسد و يا اعتقاد باطل و مانند آن تفسير شده، در حقيقت بيان مصداقهايي از آن است وگرنه مفهوم اين كلمه، مفهومي عام و فراگير است، و همه انواع پليديها را شامل مي‏شود. دليلش هم اين است كه الف و لام رجس در اين آيه الف و لام جنس است.
تطهير به معناي پاك ساختن است و در حقيقت تاكيدي بر مساله اذهاب رجس و نفي پليديها است، و ذكر آن به صورت مفعول مطلق نيز تاكيد ديگري بر اين معني محسوب مي‏شود.
و اما تعبير اهل البيت به اتفاق همه علماي اسلام و مفسران، اشاره به اهل بيت پيامبر (ص) است، و اين چيزي است كه از ظاهر خود آيه نيز فهميده مي‏شود، چرا كه بيت گرچه به صورت مطلق در اينجا ذكر شده، اما به قرينه آيات قبل و بعد، منظور از آن، بيت و خانه پيامبر (ص) است و روايات بسيار زيادي در منابع اهل سنت و شيعه وارد شده كه مي‏گويد: مخاطب در آيه فوق منحصرا پنج نفرند: پيامبر (ص)، علي، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام.
با وجود اين نصوص فراوان كه قرينه روشني بر تفسير مفهوم آيه است تنها تفسير قابل قبول براي اين آيه همين است. (نمونه 17/293)
بر حسب احاديث متواتر بين شيعه و سني، آيه تطهير در مورد اجتماع آن پنج شخصيت ممتاز عالم آفرينش در زير كساء و صلوات پيغمبر (ص) بر آنها نازل شد، و آيه شريفه و احاديثي كه در تفسير آن وارد شده دلالت بر عصمت و جلالت شأن حضرت سيد الشهداء (ع) دارد.
روايات بسيار فراواني در مورد حديث كساء به طور اجمال وارد شده كه از همه آنها استفاده مي‏شود، پيامبر (ص) علي، فاطمه، حسن و حسين را فرا خواند- و يا به خدمت او آمدند- و عبايي بر آنها افكند، و دعا كرد:
خداوندا! اينها خاندان من هستند، رجس و آلودگي را از آنها دور كن. در اين هنگام آيه إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ نازل گرديد.
دانشمند معروف حاكم حسكاني نيشابوري در شواهد التنزيل اين روايات را به طرق متعدد از راويان مختلفي گرد آوري كرده است. (شواهد التنزيل 2/31)
بعد از جريان عاشورا وقتي به سر مبارك امام حسين (ع) جسارت شد واثلة بن اسقع برخاست و گفت:
سوگند به خدا من همواره علي، حسن، حسين و فاطمه را دوست مي‏دارم بعد از اينكه شنيدم پيغمبر (ص) در حق آنها چه چيزهايي فرمود؛ يك روز در خانه ام سلمه در خدمت پيغمبر مشرف بودم كه حسن آمد پيغمبر او را بر زانوي راستش نشانيد و بوسيد پس حسين آمد و او را بر زانوي چپش نشانيد و بوسيد پس فاطمه آمد و او را پيش روي خود نشانيد پس علي را طلب كرد و گفت: «انَما يُرِيْدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً» (صحيح مسلم 7/130)
واحدي در اسباب النزول، احمد در مناقب و طبراني نقل كرده‏اند كه آيه «انَّما يُرِيدُ اللهُ» در حق پنج نفر نازل شد: رسول خدا، علي، فاطمه حسن و حسين (ع) (اسباب النزول 1/368، فرائد السمطين 1/24 )
اين آيه و احاديث متواتر دلالت بر عصمت حضرت سيد الشهداء (ع) دارد و اثبات مي كند هر عمل ، اقدام و نهضتي كه آن حضرت و ديگر ائمه اهل بيت انجام دهند

3. آيه مباهله‏
خداوند مي فرمايد: فَمَنْ حاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَي الْكاذِبِينَ (آل عمران: 61)
(هر گاه بعد از علم و دانشي كه (در باره مسيح) به تو رسيده، (باز) كساني با تو به محاجّه و ستيز برخيزند، به آنها بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم‏)»
از جمله آياتي كه بر فضيلت، و بلندي رتبه و مقام سيد الشهداء (ع) به اتفاق مسلمانان گويا و ناطق است، آيه مباهله است.
از مظاهر و دلائل قوت ايمان پيغمبر (ص) به رسالتش داستان مباهله است زيرا پيشنهاد مباهله از طرف آن حضرت اگر مؤمن به دعوت خود نبود يك انتحار واقعي و دادن سند بطلان دعوت به دست دشمن بود. زيرا اگر نفرين نصاراي نجران در حق آن جناب مستجاب مي‏شد و يا آنكه نفرين پيغمبر (ص) به آنها مستجاب نمي‏گشت ، بطلان ادعاء آن حضرت آشكار مي‏گشت لذا هيچ خردمندي چنين پيشنهادي نمي‏دهد مگر آنكه صد در صد اطمينان به استجابت دعاي خود و هلاك دشمن داشته باشد، و پيغمبر اكرم (ص) چون يقين جزمي به صحت رسالت و استجابت دعاء خود و نابودي دشمن در صورت مباهله داشت با كمال شجاعت و صراحت، پيشنهاد مباهله داد.
شركت دادن علي، حسن ، حسين و فاطمه زهرا (ع) در مباهله كه به تعيين و امر خداوند بود نيز دليل بر اين است كه اين چهار نور مقدس كه با پيغمبر در مباهله حاضر شدند شايسته‏ترين و گرامي‏ترين خلق در نزد خدا، و عزيزترين انسانها در نزد پيغمبر خدا بودند.

4. سوره «والفجر» و آيه «يا ايتها النفس المطمئنة»
در حديثي از امام صادق (ع) آمده است: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحبّ بخوانيد كه سوره حسين بن علي است، هر كس آن را بخواند با حسين بن علي (ع) در قيامت در درجه او از بهشت خواهد بود. (مجمع البيان 10/481)
لازم به ذكر است كه معرفي اين سوره به عنوان سوره امام حسين بن علي (ع) ممكن است به اين خاطر باشد كه اباعبدالله الحسين (ع) مصداق روشن «نفس مطمئنه» است كه در آخرين آيات اين سوره مخاطب واقع شده است، همانگونه كه در حديثي ذيل همين آيات آمده است. (البرهان في تفسير القرآن 5/658)
و يا به خاطر اينكه ليالي عشر (شبهاي دهگانه) يكي از تفسيرهايش شبهاي دهگانه آغاز محرم است كه رابطه خاصي با حسين بن علي (ع) دارد. (نمونه 26/439 )

نويسنده: حجت‌الاسلام وحيد واحدجوا