بحثی درموردامام و امامت

امامت و خلافت
خلافت به معنای جانشینی از پیغمبر است خلیفه پیغمبر به کسی گفته می شود که بعد از پیغمبر یا در غیاب او وظایف و کارهای او را انجام دهد اکثر دانشمندان اهل سنت خلافت و امامت را مرادف شمرده اند وگفته اند خلافت وامامت یک معنی دارد در هر جا یکی از آنها صادق باشد دیگری نیز صادق خواهد بود لیکن این مطلب درست نیست زیرا در تحقق معنی امامت،پیشوایی شرط است امام باید بدانچه می گوید عمل کندوقولا و عملا مردم رارهبری کندامادرتحقق معنای لغوی خلافت همین مقدارکافی است که شخص خلیفه برای جانشینی از بیغمبرتعیین شده باشد ودر غیاب اوکارهایش راانجام دهد حتی اگر خلیفه مطابق گفتارش عمل نکند باز هم ازحیث لغت میتوان او راخلیفه نامید بنابراین امامت وخلافت مرادف نیستند ممکن است این دو معنادریک شخص جمع شوند مثلا اگربیغمبرشخص برگذیده وممتازی راکه بااحکام و دستورات دین عمل میکند واز حیث عمل بیشوای مردم است جانشین و خلیفه ی خودش قرار داده و زمام امورسیاسی و اجتماعی وحفظ ونگهداری قوانین شریعت رابر عهده ی او قرارداد چنین شخصی هم به طور حقیقت امام است هم خلیفه وهم در مورد به کاربستن قوانین وبرنامه های دینی واقعا امامت و بیشوایی دارد هم جانشین و خلیفه ی بیغمبر ومجری و حافظ احکام و قوانین الهی است ممکن است شخصی امام باشد اما خلیفه ی بیغمبر نباشد چنانچه قران شریف حضرت ابراهیم را به عنوان امام معرفی میکند با اینکه خلیفه ی بیغمبر براو صادق نیست