باریدن باران حیات برای حشر مردگان

در امالی صدوق آمده است: «إذَا أَرَادَ اللَهُ أَنْ یَبْعَثَ الْخَلْقَ أَمْطَرَ السَّمَآءُ عَلَی الاْرْضِ أَرْبَعِینَ صَبَاحًا، فَاجْتَمَعَتِ الاْوْصَالُ وَ نَبَتَتِ اللُحُومُ؛ چون خداوند اراده فرماید که مردم را برای قیامت محشور کند، چهل شبانه روز آسمان بر زمین باران ببارد؛ و در اینصورت، اجزاء و اعضاءِ بدنها به هم می پیوندد و گوشت بر روی آنها میروید». بعضی از آیات قرآن إشعار دارد بر آنکه چون خداوند بخواهد مردگان را زنده کند، باران از آسمان میفرستد، و بواسطه آن، مردگان حیات نوینی میگیرند.

«وَ تَرَی الاْرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا´ أَنزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَآءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنبَتَتْ مِن کُلِّ زَوْجِ بَهِیجٍ * ذَ لِکَ بِأَنَّ اللَهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّهُ یُحْیِ الْمَوْتَی وَ أَنـَّهُ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ * وَ أَنَّ السَّاعَةَ ءَاتِیَةٌ لاَ رَیْبَ فِیهَا وَ أَنَّ اللَهَ یَبْعَثُ مَن فِی الْقُبُورِ؛ (ای رسول ما!) می بینی زمین را که فروکش کرده و خاموش و بی اثر شده است! پس چون ما از آسمان آب باران بر آن میفرستیم به حرکت و اهتزاز در می آید و نموّ و رشد میکند، و از هر جفتِ با بهجت و سرشار در روی آن میروید. و این دلیل بر آنست که فقط خداوند حقّ است و او مردگان را زنده میکند و او بر هر چیز قدرت دارد و تواناست؛ و دلیل بر آنست که ساعت قیامت فرا میرسد و شکّی در آن نیست و خداوند آنان را که در قبرها خوابیده اند برمی انگیزاند» .(آیات 5 تا 7 سوره حج). البتّه معنای این آیه شریفه و دو حدیث گذشته این نیست که بارانی که از آسمان می بارد و به سبب آن مردگان حیات میگیرند مانند همین بارانی است که ما مشاهده می کنیم و بواسطه آن زمین سرسبز و خرّم میگردد.

باران حیات در روز قیامت
بلکه این از باب تمثیل است؛ یعنی همانطوریکه این باران از آسمان که می آید، زمین را زنده میکند، زمینِ در حال افسردگی و جمود و سردی را، که اگر کسی از سابقه طراوت درختها و ریزش آبشارها و سرسبزی بستانهایش خبر نداشت، اصلاً گمان نمی کرد و باور نمی نمود که این زمین دوباره زنده شود و این درختهای کهن که بصورت کُنده های هیزم در آمده و در میان بیابان، لخت و عریان و بدون اثر و خاصیّت قرار گرفته اند دوباره سبز و خرّم گردند و یک دنیا از اثر و حرکت و خاصیّت و بهجت تقدیم افراد بشر نمایند، ولی می بینیم خداوند بارانی از آسمان میفرستد و موجب زندگی و حیات و دمیدن روح نوینی در شریانهای زمین میگردد؛ همینطور یک بارانی داریم که موجب حیات مردگان می شود؛ این نسبت به خود، آن نسبت به خود.

در این باران پروردگار عظیم الشّأن این اثر را قرار داده است که زمین را زنده میکند، و در آن باران خداوند رفیع الدّرجات، آن اثر را قرار داده است که به مردگان حیات می بخشد و چون بر استخوانها و اعضاء و اجزاء درهم آنها برسد همه را زنده و در عالم زندگی نوین وارد میکند. در این باران آن اسمی از حضرت پروردگار که موجود است و بواسطه آن تأثیر در زندگی زمین مرده می نماید «مُحْیی الاْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» است؛ و در آن باران اسم دیگری از خداوند موجود است که بواسطه آن، أبدان مردگان و اجساد متفرّقه و متشتّته آنان زندگی را از سر میگیرند و آن اسم «مُحْیی الاْمْواتِ بَعْدَ مَوْتِها وَ باعِثُ الْمَوْتَی بَعْدَ أنْ کانوا فی الْقُبور» می باشد. آن باران، یک نوع إفاضه رحمتی است از جانب پروردگار و با اثر و خصوصیّتی است که نتیجه اش جمع کردن ذرّات اجساد مردم، و پیوند زدن استخوانها، و پوشانیدن گوشت بر روی آنها، و زنده شدن و در محشر حضور پیدا کردن است.