جمع بندی تناقضی در بهشت
تب‌های اولیه
باسلام خدمت همه‌ی دوستان اسک‌دینی!!
این اولین پست بنده در این سایت خوب وپر محتوای شماست
اما سوالی که مدتی ذهن بنده را مشغول کرده و هر چه جستجو کردم نیز نتوانستم به جواب دست پیدا کنم
(البته در سایت Pasokhgoo جواب داده شده بود ولی جواب بسیار نقصی بود و نتواست مرا قانع کند :Ghamgin:)
سوال این است که اگرکسی باشد که نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، امر به معروف و نهی از منکر میکند و... دریک کلام بیشتر واجبات را انجام می‌دهد و از بیشتر محرمات نیز چشم می‌پوشد؛ خب این شخص احتمالا به بهشت می‌رود و البته احتمالا در درجات پایین.
از طرف دیگر داریم هیچ ناراحتی و اندوهی (مثلا مثل حسرت خوردن به درجات بالاتر) در بهشت راه ندارد.
از دلائلی که برای اثبات عقلی معاد آورده می‌شود، نیاز انسان به کمال است.
پس برای چه باید برای رسیدن به درجات بالاتر بهشت تلاش کنیم؟؟؟
در تفسیر المیزان آمده است که مراد از صدیقین که در بالاترین درجه بهشت هستند، کسانیند که از مباحات از ترس افتادن به حرام خودداری می‌کنند.
خب اگر درهمان درجات پایین بهشت، روح کمال طلب ما اغنا می‌شود، دیگر نیازی نداریم کارهای مباح را انجام ندهیم.
این طرز تفکر حتی می‌تواند منجر به این شود که اگر بعضی اوقات گناه کردیم، با کمی استغفار یا شرکت در مراسم عزاداری اهل بیت (ع) یا نماز شب خواندن همه را برطرف می‌کنیم.
با تشکر
سوال این است که اگرکسی باشد که نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، امر به معروف و نهی از منکر میکند و... دریک کلام بیشتر واجبات را انجام می‌دهد و از بیشتر محرمات نیز چشم می‌پوشد؛ خب این شخص احتمالا به بهشت می‌رود و البته احتمالا در درجات پایین. از طرف دیگر داریم هیچ ناراحتی و اندوهی (مثلا مثل حسرت خوردن به درجات بالاتر) در بهشت راه ندارد. از دلائلی که برای اثبات عقلی معاد آورده می‌شود، نیاز انسان به کمال است. پس برای چه باید برای رسیدن به درجات بالاتر بهشت تلاش کنیم؟؟؟
با سلام
البته دلیل عقلی که می فرماییدبا صرف نظر از درجات بهشت بوده وبرای اثبات اصل وقوع قیامت وزنده شدن انسانها بعد از مرگ می باشد.اما اینکه چرا درجات بهشت متعدد است با اینکه همه در بهشت فارغ از غم وغصه زندگی می کنند؟
باید در جواب به چند نکته اشاره کرد.اولا تفاوت درجات بهشت لازمه عدالت خداست،چون در این دنیا همه مومنان یکسان عمل نمی کنند ودرجات ایمانی افراد مثل هم نیست.افرادی هستند که برای یاد گرفتن معارف دینی سالها زحمت می کشند وشبها خواب شیرین را ول کرد وبا خدای خود به راز ونیز مشغول می شوند.
آیا به نظر شمادرست است که این افراددر بهشت با کسانی که ایمان داشته اند ولی برای یاد گرفتن دین وقت کمی گذاشته وایمان ضیعفی داشته اند دارای مرتبه واحد باشند؟
ثانیا: در مورد اینکه افرادی که دارای مرتبه بالاتری هستند چه فرقی بادیگران می کنند باید گفت کسی که خانه بزرگی دارد با کسی که خانه کوچکتری دارد از نظر رفاه وآسایش فرق دارند واونی که در خانه بزرگتر با امکانات بیشتر زندگی می کند احساس لذت بیشتری دارد در قیامت نیز کسی که مقام بالاتری دارد راحتی بیشتری خواهد داشت واز نعمتهای بهشتی بیشتری بهره خواهد برد.در اینکه اهل بهشت غم وغصه ندارند همه یکسانند اما لذات ونعمتهای بهشتی که به آنها داده می شود مساوی نیست.
خب اگر درهمان درجات پایین بهشت، روح کمال طلب ما اغنا می‌شود، دیگر نیازی نداریم کارهای مباح را انجام ندهیم.
در آیه 39سوره مریم یکی از نامهای قیامت یوم الحسره بیان شده ایت که همه به خاطر از دست دادن مقامات بالاتر تاسف خواهند خورد که با عمل بیشتر می توانستند به دست بیاورند.واین نشان می دهد که روح کمال طلب آنها ارضا نشده است.بلکه این خصیصه در انسان مقتضی این است که انسان آن کمال را به طور کامل به دست بیاورد وبا به دست آوردن ناقص آن روح کمال طلب ارضا نمی شودووقتی مشاهده می کند که دوستان او وانسانهای دیگر با غنیمت شمردن فرصتها مراتب بهتری به دست آورده اند حسرت می خورد.
اگر بعضی اوقات گناه کردیم، با کمی استغفار یا شرکت در مراسم عزاداری اهل بیت (ع) یا نماز شب خواندن همه را برطرف می‌کنیم.
این طرز تفکر اشتباه است،به ما نگفته اند که گناه کنید وبعد با حضور در مراسم عزاداری بخشیده شوید بلکه بخشش گناه شرایطی دارد واز جمله گناهان بزرگ این است که انسان گناه را کوچک بشمارد واین نوع دیدگاها باعث کوچک شمردن گناه می شود.
سلام
ثانیا: در مورد اینکه افرادی که دارای مرتبه بالاتری هستند چه فرقی بادیگران می کنند باید گفت کسی که خانه بزرگی دارد با کسی که خانه کوچکتری دارد از نظر رفاه وآسایش فرق دارند واونی که در خانه بزرگتر با امکانات بیشتر زندگی می کند احساس لذت بیشتری دارد در قیامت نیز کسی که مقام بالاتری دارد راحتی بیشتری خواهد داشت واز نعمتهای بهشتی بیشتری بهره خواهد برد.در اینکه اهل بهشت غم وغصه ندارند همه یکسانند اما لذات ونعمتهای بهشتی که به آنها داده می شود مساوی نیست.
خب این حرف درست. ولی ما وقتی از چیزی لذت می‌بریم که توانایی درک آنرا داشته باشیم. یا بهتر بگویم از نداشتن چیزی وقتی رنج می‌کشیم که بتوانیم آنرا درک کنیم. ولی کسانی که در طبقات پایین بهشتند، اصلا درکی از لذت های طبقات بالاتر ندارند. ضمن اینکه حتی اگر آن درک را داشتند هم، به خاطر ذات خود بهشت ([="lime"]که ناراحتی در آن نیست[/]) از نبود نعمتهای بیشتر افسوس نمی‌خوردند.
مثل اینکه یک نفر کور جدا از مردم زندگی کند. وقتی که اولا کسی نیست که به او بگوید بینایی چه نعمتی است و ثانیا اگر کسی هم به او بگوید بازهم نمی تواند درک درستی از بینایی داشته باشد، او هیچ وقت لذت بینایی و رنج کشیدن ازنابینا بودن را نمی کشد.
در آیه 39سوره مریم یکی از نامهای قیامت یوم الحسره بیان شده ایت که همه به خاطر از دست دادن مقامات بالاتر تاسف خواهند خورد که با عمل بیشتر می توانستند به دست بیاورند.واین نشان می دهد که روح کمال طلب آنها ارضا نشده است.بلکه این خصیصه در انسان مقتضی این است که انسان آن کمال را به طور کامل به دست بیاورد وبا به دست آوردن ناقص آن روح کمال طلب ارضا نمی شودووقتی مشاهده می کند که دوستان او وانسانهای دیگر با غنیمت شمردن فرصتها مراتب بهتری به دست آورده اند حسرت می خورد.
بله قبل از اینکه وارد بهشت شوند، حسرت می‌خورند که چرا بالاتر نرفتیم؛ [="red"]اما وقتی وارد شدند چه؟[/]
همه‌ی ما برای زندگی جاودانه تلاش می‌کنیم. پس اگر حتی چندسال حسرت و افسوس بخوریم که چرا بالاتر نرفتیم(در برزخ و قیامت قبل از ورود به بهشت)، وقتی وارد مرحله نهایی زندگی شدیم، دیگر همه‌ی غم و اندوه و حسرت و ناراحتی ها هم با ورود به بهشت ازبین می‌رود و ما در آن هدف نهایی خود دچار مشکل نمی‌شویم.
با تشکر
با اجازه منم ارسال میزنم .اگر مورد داشت حذف بفرمایید .
[="red"]پس برای چه باید برای رسیدن به درجات بالاتر بهشت تلاش کنیم؟؟؟[/]
در تفسیر المیزان آمده است که مراد از صدیقین که در بالاترین درجه بهشت هستند، کسانیند که از مباحات از ترس افتادن به حرام خودداری می‌کنند.
خب اگر درهمان درجات پایین بهشت، روح کمال طلب ما اغنا می‌شود، دیگر نیازی نداریم کارهای مباح را انجام ندهیم.
با تشکر
[="darkgreen"]هوالعالم
همه احتیاط شرط عقل ماست
و دقت و حساسیت صاحب کمال برای دوری از لغزش !
مثال همون لغزشی که در داستان ابلیس ازش یاد شده ...
فرض کنیم روی نبردبانی به سمت اسمان و مبدا و منشا نور در حال صعودیم
مبدا مشخص و مقصد ناپیدا ! پا گذاشتن روی هر پلکان به سمت بالا دقت و حساسیت بیشتری طلب میکنه ! چون در اون شرایط کمترین لغزش به معنای سقوط و شاید نابودیه داشته ها .
احتیاط به معنی ترس و استرس نیست .
[/]
سوال این است که اگرکسی باشد که نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، امر به معروف و نهی از منکر میکند و... دریک کلام بیشتر واجبات را انجام می‌دهد و از بیشتر محرمات نیز چشم می‌پوشد؛ خب این شخص احتمالا به بهشت می‌رود و البته احتمالا در درجات پایین.
از طرف دیگر داریم هیچ ناراحتی و اندوهی (مثلا مثل حسرت خوردن به درجات بالاتر) در بهشت راه ندارد.از دلائلی که برای اثبات عقلی معاد آورده می‌شود، نیاز انسان به کمال است.
[="darkgreen"]حاصل این اعمال مهمه !
اما این روش روزه نماز و امر و غیره از بی نقص ترین و کاملترین روش ها برای رسیدن به کمال بوده , هست و خواهد بود .
به شرطی که زبانی نباشه ...[/]
اگر بعضی اوقات گناه کردیم، با کمی استغفار یا شرکت در مراسم عزاداری اهل بیت (ع) یا نماز شب خواندن همه را برطرف می‌کنیم.
اون چیزی که از عبادت و زیارت و ارادت به خاندان طهارت کسب میشه
توشه و نقشه ی راه ماست برای کسب علم و معرفت بیشتر و احیا و امادگی نفس در روز ازمایش ...[/]
سوال:
با توجه با اینکه در بهشت غم وغصه ای نیست چه ضرورتی جهت تلاش برای رسیدن به مقامات بالاتر بهشت وجود دارد؟
جواب:
1. انسان فارغ از بحث غم وغصه کمال طلب است ودوست دارد به عالی ترین مرتبه برسد، خود همین بهترین دلیل برای این تلاش است تا عالی ترین مرتبه را بدست بیاورد وروح انسان با همین کمال است که آرامش می یابد.
2. هدف اصلی از خلقت بهشت رفتن نبوده است. بلکه عبودیت وبندگی بوده که خداوند می فرماید:
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ،[1]و جنّ و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند.
وچنین انسانی عبدی جایگاهش بهشت نیست بلکه بالاتر از تمام درجات آن است که عبارت از رضوا الهی وقرب اوست.
وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ.[2] خداوند به مردان و زنان با ايمان باغهايى وعده داده است كه از زير [درختان] آن نهرها جارى است. در آن جاودانه خواهند بود، و [نيز] سراهايى پاكيزه در بهشتهاى جاودان [به آنان وعده داده است] و خشنودى خدا بزرگتر است. اين است همان كاميابى بزرگ.
در عین اینکه اینطور هم نیست که ناراحت نشوند بلکه قیامت یوم الحسرة است.
وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُون،[3]و آنان را از روز حسرت بيم ده، آنگاه كه داورى انجام گيرد، و حال آنكه آنها [اكنون] در غفلتند و سرِ ايمان آوردن ندارند.
ودر روایات است که غیر از معصومین حسرت خواهند خورد که کاش عمل بیشتری انجام می دانند والان در درجات بالاتری بودند.
حال درست است که اهل ایمان بعد از استقرار در بهشت غم وغصه ای ندارند ولی به این معنی نیست که دلشان نخواهد که در مراحل بالاتری نبودند. حسادت برادران مومن خود ا نمی کنند ولی هر قدر در بهشت درجه بالاتری داشته باشی وضعیت وراحتی بهتری خواهی داشت.
[/HR][1] . ذاریات/56
[2] . توبه/73
[3] .مریم/39